,
,
,
……….Η Εμίλια Πάρδο Μπαθάν (Emilia Pardo Bazán) θεωρείται δικαίως ως η πλέον διαπρεπής και παραγωγική μυθιστοριογράφος τής Ισπανίας τού 19ου αιώνα. Εκτός από τα ευρέως γνωστά μυθιστορήματά της, το πλούσιο έργο της συμπεριλαμβάνει διηγήματα, ταξιδιωτικά βιβλία, δράματα, ποιήματα και άρθρα. Συνέχεια ανάγνωσης ΕΜΙΛΙΑ ΠΑΡΔΟ ΜΠΑΘΑΝ-«Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΛΑΓΙΔΩΝ»
Τατιάνα Αλβαράδο Θεοδωρίκα (Tatiana Alvarado Teodorika)
Μεταγλώττιση από την Ισπανική: Αθανάσιος Τσακνάκης
(Επιλεγμένα αποσπάσματα από το Ελληνικό Ημερολόγιο).
«…. “Η πόλη” – το έλεγε ο Αριστοτέλης – “είναι η τέλεια κοινωνία (…), η οποία γεννιέται από την ανάγκη τού ζην, αλλά υφίσταται για χάρη τού ευ ζην. Είναι προγενέστερη τού οίκου και καθενός από εμάς” (Αριστοτέλης, 1997: 43-44). Τής οφείλεται σεβασμός και δόξα και, ούτως εχόντων των πραγμάτων, δεν δύναται να νοηθεί καθαγιασμός μεγαλύτερος από την ανθρώπινη κατάθυση προς όφελός της…(…) Όταν κάποιος μιλά για την πατρίδα ή, καλύτερα, για να είμαστε ακριβέστεροι, γιά την “πόλιν”, είναι αναπόφευκτο να αποκαλύψει τον υπάρχοντα δεσμό μεταξύ τού πολιτικού (με αναφορά στην ετυμολογία τής λέξης, δηλαδή “εκείνου που αφορά τον πολίτη”) και τού τραγικού. Ως εκ τούτου, η κύρια αναφορά μας είναι μία από τις τραγωδίες τού Ευριπίδη….
(…) Η Ιφιγένεια είναι μία υποδειγματική παρουσίαση τού μύθου τής θυσιαζόμενης γυναίκας, Συνέχεια ανάγνωσης Ο ΚΑΘΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ «ΠΟΛΕΩΣ» ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑ ΣΤΙΣ «ΤΡΩΙΚΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ» ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ. ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ.
,
,
Θεολόγος – Φιλόλογος
,
,
.
Τα «Ερασινώδυνα Ανάλεκτα» φιλοδοξούν να αποτελέσουν μία συλλογή από λιγότερο γνωστά στο ευρύ κοινό, εκλεκτά κείμενα, κυρίως τής Ελληνικής, τής Λατινικής, τής Ιταλικής, τής Ισπανικής και τής Πορτογαλικής Γραμματείας, μεταφρασμένα – όπου κρίνεται απαραίτητο – ή μεταγλωττισμένα, αναλόγως, στην νέα ελληνική γλώσσα, και εμπλουτισμένα με κατατοπιστικές εισαγωγές, διευκρινιστικά σχόλια και βοηθητικά παραρτήματα. Σκοπός τους είναι η τέρψη των αναγνωστών, αλλά και η αφύπνιση τής διάνοιάς τους, η γνωριμία των Ελλήνων και των ελληνομαθών με τον πλούτο τού ευρωπαϊκού μεσογειακού πνεύματος, αλλά και η έμπρακτη αποδόμηση τής υστερόβουλης θεωρίας περί τού «ανεπίκαιρου» ή «δυσπρόσιτου» χαρακτήρα αυτών των κειμένων. Η ηλεκτρονική ή έντυπη αναπαραγωγή και διάδοσή τους, καθώς και η τυχόν μετάφρασή τους σε άλλες γλώσσες, επιτρέπεται υπό τον απαρέγκλιτο όρο τής αυστηρής διατήρησης τής απόλυτης ακεραιότητας τού περιεχομένου των Διατριβών.
Εισαγωγή
Επίκαιρος και πολύτιμος αρωγός τής σύγχρονης διανοητικής αναζήτησης αναδεικνύεται ο κλασικός Ιταλός λόγιος Φραντσέσκο Σαβέριο Ντε Σάνκτις (Francesco Saverio De Sanctis) μέσα από το στοχαστικό άρθρο του, «Το Ιδεώδες», όπου επιχειρεί να καταυγάσει την συσχέτιση μεταξύ τού Πραγματικού, τού Αληθινού και τού Ιδεώδους, καθώς και την επίδρασή τους στο αέναο κοινωνικό και πολιτισμικό γίγνεσθαι. Ο εμβριθής λόγος τού Ντε Σάνκτις, διαχρονικός και αναστατικός, διατηρεί ακέραιο τον αφυπνιστικό δυναμισμό του, όπως επίσης και την αξιοζήλευτη ικανότητά του να ενισχύει σαγηνευτικά τις φιλοσοφικές επιδιώξεις τού προσηλωμένου αναγνώστη.
Το κείμενο, συντεταγμένο στις 3 Δεκεμβρίου 1877, περιλαμβάνεται στην συλλογή «Πολιτικά Γραπτά τού Φραντσέσκο Ντε Σάνκτις», την οποία δημοσίευσε ο μαθητής του, Τζουζέππε Φερραρέλλι (Giuseppe Ferrarelli), στα 1889, αφιερώνοντάς την στην Μαρία Τέστα (Maria Testa), χήρα τού διάσημου Ιταλού στοχαστή και πολιτικού. Γιά την παρούσα Διατριβή χρησιμοποιήθηκε η έκδοση τής ανωτέρω συλλογής από τον Αλμπέρτο Μοράνο (Alberto Morano), στην Νάπολη τής νότιας Ιταλίας, στα 1924. Οι οχτώ διευκρινιστικές υποσημειώσεις είναι τού υποφαινόμενου μεταφραστή. Τής νεοελληνικής μεταγλώττισης τού άρθρου προηγείται μία συνοπτική βιογραφία τού Ντε Σάνκτις. Συνέχεια ανάγνωσης ΕΡΑΣΙΝΩΔΥΝΑ ΑΝΑΛΕΚΤΑ-ΦΡΑΝΤΣΕΣΚΟ ΝΤΕ ΣΑΝΚΤΙΣ «ΤΟ ΙΔΕΩΔΕΣ»
,
Θεολόγος – Φιλόλογος
Τα «Ερασινώδυνα Ανάλεκτα» φιλοδοξούν να αποτελέσουν μία συλλογή από λιγότερο γνωστά στο ευρύ κοινό, εκλεκτά κείμενα, κυρίως τής Ελληνικής, τής Λατινικής, τής Ιταλικής, τής Ισπανικής και τής Πορτογαλικής Γραμματείας, μεταφρασμένα – όπου κρίνεται απαραίτητο – ή μεταγλωττισμένα, αναλόγως, στην νέα ελληνική γλώσσα, και εμπλουτισμένα με κατατοπιστικές εισαγωγές, διευκρινιστικά σχόλια και βοηθητικά παραρτήματα. Σκοπός τους είναι η τέρψη των αναγνωστών, αλλά και η αφύπνιση τής διάνοιάς τους, η γνωριμία των Ελλήνων και των ελληνομαθών με τον πλούτο τού ευρωπαϊκού μεσογειακού πνεύματος, αλλά και η έμπρακτη αποδόμηση τής υστερόβουλης θεωρίας περί τού «ανεπίκαιρου» ή «δυσπρόσιτου» χαρακτήρα αυτών των κειμένων. Η ηλεκτρονική ή έντυπη αναπαραγωγή και διάδοσή τους, καθώς και η τυχόν μετάφρασή τους σε άλλες γλώσσες, επιτρέπεται υπό τον απαρέγκλιτο όρο τής αυστηρής διατήρησης τής απόλυτης ακεραιότητας τού περιεχομένου των Διατριβών.
Εισαγωγή
Ο Ιταλός λογοτέχνης Πιέτρο Τεοντόρο Ταρκέττι (Pietro Teodoro Tarchetti) ανήκει στους αμφισβητίες και ανατρεπτικούς γιά την πολυτάραχη εποχή του συγγραφείς. Πρόκειται γιά μία από εκείνες τις απρόβλεπτες και μαχητικές προσωπικότητες που εισέρχονται δυναμικά στον δαιδαλώδη χώρο των ιδεών όταν ο πνευματικός κόσμος ενεργοποιείται και χαράζει νέες προοπτικές στις διανοητικές συλλήψεις και στις ψυχολογικές εμβαθύνσεις των λαών τής υφηλίου.
Ενδέχεται, βέβαια, το πρωτοποριακό κείμενο ενός σαφώς ρηξικέλευθου συγγραφέα παλαιότερης εποχής να μην γίνεται αντιληπτό ως τέτοιο από τις μετέπειτα γενιές των αναγνωστών του, αλλά να αφήνει την εντύπωση είτε τού συνήθους είτε τού παρωχημένου. Η ξεχωριστή αξία, όμως, ενός ανατρεπτικού συγγράμματος έγκειται κυρίως στην ικανότητά του να γοητεύει και να προβληματίζει διαχρονικά, ακόμη και αν όλη αυτή η επίδρασή του αδυνατεί να μεταλαμπαδεύσει στον αναγνώστη την πρωταρχική επαναστατική διάθεση τού συγγραφέα, αλλά αρκείται απλά στην προσφορά ενός διανοητικού ταξιδιού αναψυχής, γεμάτο από ενδιαφέρουσες και ωφέλιμες εμπειρίες.
Δεν θα αποτελούσε, λοιπόν, λανθασμένη επιλογή η κατάταξη των καινοτόμων κειμένων τού Ταρκέττι στην κατηγορία εκείνων των έργων που διατηρούν ακμαία, στο διηνεκές, την δυνατότητά τους να θέλξουν και να συμπαρασύρουν. Εξάλλου, το θέμα «γυναίκα» και το θέμα «αγάπη», μέσω των οποίων θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε τον στοχασμό τού Ταρκέττι, δεν έχει πάψει ποτέ να απασχολεί δημιουργικά τις πολιτισμένες κοινωνίες, εντός των οποίων γεννώνται και αποθνήσκουν, συμμαχούν και συγκρούονται, υιοθετούνται και απορρίπτονται αμέτρητες αντιλήψεις, απόψεις, ιδέες και διδασκαλίες σχετικές με την πηγή, αφενός, και την αιτία, αφετέρου, τής ανθρώπινης ζωής.
Γιά την νεοελληνική μεταγλώττιση των δύο κειμένων τού Ταρκέττι, «Η γυναίκα» και «Η αγάπη», στα οποία είναι αφιερωμένη η παρούσα Διατριβή, χρησιμοποιήθηκε η κλασική, πλέον, ιταλική έκδοση «Racconti Fantastici di I. U. Tarchetti, E. Treves & C. Editori, Milano, 1869». Των δύο έργων προηγείται μία σύντομη και κατατοπιστική βιογραφία τού λογοτέχνη. Συνέχεια ανάγνωσης ΕΡΑΣΙΝΩΔΥΝΑ ΑΝΑΛΕΚΤΑ-ΠΙΕΤΡΟ ΤΕΟΝΤΟΡΟ ΤΑΡΚΕΤΤΙ «Η ΓΥΝΑΙΚΑ» KAI «Η ΑΓΑΠΗ»
,
Θεολόγος – Φιλόλογος
Τα «Ερασινώδυνα Ανάλεκτα» φιλοδοξούν να αποτελέσουν μία συλλογή από λιγότερο γνωστά στο ευρύ κοινό, εκλεκτά κείμενα, κυρίως τής Ελληνικής, τής Λατινικής, τής Ιταλικής, τής Ισπανικής και τής Πορτογαλικής Γραμματείας, μεταφρασμένα – όπου κρίνεται απαραίτητο – ή μεταγλωττισμένα, αναλόγως, στην νέα ελληνική γλώσσα, και εμπλουτισμένα με κατατοπιστικές εισαγωγές, διευκρινιστικά σχόλια και βοηθητικά παραρτήματα. Σκοπός τους είναι η τέρψη των αναγνωστών, αλλά και η αφύπνιση τής διάνοιάς τους, η γνωριμία των Ελλήνων και των ελληνομαθών με τον πλούτο τού ευρωπαϊκού μεσογειακού πνεύματος, αλλά και η έμπρακτη αποδόμηση τής υστερόβουλης θεωρίας περί τού «ανεπίκαιρου» ή «δυσπρόσιτου» χαρακτήρα αυτών των κειμένων. Η ηλεκτρονική ή έντυπη αναπαραγωγή και διάδοσή τους, καθώς και η τυχόν μετάφρασή τους σε άλλες γλώσσες, επιτρέπεται υπό τον απαρέγκλιτο όρο τής αυστηρής διατήρησης τής απόλυτης ακεραιότητας τού περιεχομένου των Διατριβών.
Εισαγωγή
Ο Λατίνος ποιητής και συγγραφέας Μάρκος Αυρήλιος Ολύμπιος Νεμεσιανός (Marcus Aurelius Olympius Nemesianus) έζησε κατά τον 3ο μ.Χ. αιώνα, στην εποχή τού Ρωμαίου αυτοκράτορα Νουμεριανού. Καταγόταν από την Καρχηδόνα και διακρίθηκε σε όλα τα είδη τής λογοτεχνίας τής εποχής του. Έργα του είναι τα μερικώς σωζόμενα «Κυνηγετικά», τα απωλεσθέντα «Αλιευτικά» και «Ναυτικά», καθώς και οι «Εκλογές». Εικάζεται ότι δικό του είναι και το έργο «Ποντικόν», από το οποίο σώζεται ένα απόσπασμα 22 στίχων. Σχετικά με τον βίο του δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτε.
Οι «Εκλογές», στην μορφή που τις διασώζει η εποχή μας, συναπαρτίζονται από τέσσερα ποιητικά έργα ποιμενικού – «ειδυλλιακού» – περιεχομένου, γραμμένα στην λατινική γλώσσα. Εμφανείς σε αυτά τα ειδύλλια είναι οι επιρροές που δέχτηκε ο Νεμεσιανός από τον Θεόκριτο και τον Βιργίλιο. Η τρίτη «Εκλογή» είναι μία ωδή προς τον θεό Βάκχο. Γιά την μετάφρασή της στην παρούσα Διατριβή επιλέχθηκαν οι εκδόσεις των G. Cupaiuolo, M. Aurelio Olimpio Nemesiano – Eclogae, Napoli, 1997, και F. Vernaleone, I carmi bucolici di Calpurnio e Nemesiano, Firenze, 1927. Ιδιαίτερη μνεία οφείλεται στην εξαιρετική διδακτορική διατριβή τού Emilio Magaña Orúe, Las Églogas de Nemesiano – Comentario Filológico, τού Τμήματος Λατινικής Φιλολογίας τής Φιλολογικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Complutense τής Μαδρίτης (έτος κατάθεσης: 2001).
