.
.
ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΩΗΣ 1869-1941
.
Γράφει ὁ Κίμων Γ. Κοεμτζόγλου
,
……….Ὁ Ἀντώνης Ζώης, ἕνα ζωηρὸ παλληκάρι ἀπό τὸ Μορίχοβο τοῦ Μοναστηριοῦ (Βιτώλια) τῆς Μακεδονίας, δὲν μποροῦσε νὰ βλέπει τοὺς κομιτατζῆδες νὰ σφάζουν τοὺς Ἕλληνες δασκάλους καὶ παπᾶδες καὶ νὰ τοποθετοῦν στὴ θέση τους Ἐξαρχικούς. Νὰ σφάζουν τοὺς προύχοντεςἝλληνες, μὰ καὶ τὸ φτωχὸ λαό· ἄνδρες καὶ γυναῖκες, γιατὶ δὲν ἤθελαν νὰ γίνουν Ἐξαρχικοί, νὰ καῖνε Ἑλληνικά μοναστήρια καὶ ἐκκλησίες.
……….[ ]Λίγες μέρες ὕστερα ἀπό τὴν δολοφονία τοῦ Θ. Μόδη, ὁ Ἀντώνης Ζώης δὲν ἄντεξε πιά. Θερμὸς πατριώτης καθὼς ἦταν, μὲ τὴ βοήθεια καὶ τῆς “Ἐπιτροπῆς Ἀμύνης” τοῦ Μοναστηριοῦ, ἔκανε ἕνα Σῶμα ἀπό ντόπια παλληκάρια καὶ ἔδρασε γενναῖα ὡς τὸ τέλος τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα (Ἰούλιο τοῦ 1908, ποὺ ἔγινε τὸ τούρκικο Σύνταγμα).
……….[ ]Ἡ δράση του ἐκτείνονταν σὲ ὅλο τὸ Μορίχοβο καὶ τὸ Περιστέρι, ὥς τὰ χωριὰ τῆς Φλωρίνης (Γκορνίτσοβο σήμερα, Κέλλη κ.λ.π). Οἱ κομιτατζῆδες, τὸν φοβήθηκαν τόσο, ὥστε δὲν τολμοῦσαν νὰ πλησιάσουν ὅπου μάθαιναν ὅτι βρίσκονταν τὸ Σῶμα τοῦ καπετὰν Ζώη, ποὺ εἶχε καὶ τὴ βοήθεια τῶν χωρικῶν.
……….[ ]Στὶς μάχες ὁ καπετὰν Ζώης ρίχνονταν πάντα πρῶτος, μὲ ὅλη τὴν ψυχὴ του. Καθὼς δὲ ἤξερε καὶ ὅλα τὰ κατατόπια, ἤξερε ἀπό ποῦ νὰ πάει γιὰ νὰ αἰφνιδιάσει τοὺς Κομιτατζῆδες ἤ νὰ τοὺς βάλει “μεταξὺ δύο πυρῶν.”
……….[ ]Τὸν Ἀπρίλη τοῦ 1941, μὲ τὴν εἴσοδο τῶν Ναζιστῶν στὴν Ἑλλάδα…