.
.
Η Ρωμαϊκή Καππαδοκία
.
Ή άνατολικώτατη χώρα τής Μ. Ασίας, Ν. τού Πόντου και Β. τής Κιλικίας, οριζόταν Δ. μέχρι τήν έρημο τής Λυκαονίας και Α. μέχρι τον άνω ρου τού Ευφράτη. Το νότιο τμήμα της, Περί τον Ταύρο, ονομαζόταν Καταονία. Χώρος σύνθεσης τού ελληνοϊρανικού πολιτισμού χειραφετήθηκε πολύ νωρίς από τούς Επιγόνους. Το α’ μισό τού 3ου αι. π.Χ. ό ευγενής Άριαράθης ίδρυσε αυτόχθον βασίλειο. Ο εξελληνισμός και οι καλές σχέσεις με τή Ρώμη υπήρξαν μόνιμη επιλογή των διαδόχων του. Το 36 π.Χ. ό ‘Αντώνιος έδωσε το βασίλειο στον φίλο του Αρχέλαο και στη συνέχεια ό Αύγουστος τού παραχώρησε τμήματα τής Τραχείας Κιλικίας και τής Μικράς Αρμενίας. Το 17 μ.Χ., επί Τιβερίου έγινε ρωμαϊκή Επαρχία, πλήρως εξελληνισμένη πια αφού ακόμη κι οι μικρές εβραϊκές κοινότητες ήσαν ελληνόφωνες. Η γεωγραφική της απομόνωση από τον ελληνορωμαϊκό κόσμο αντισταθμιζόταν από τή στρατηγική της Θέση, στο ανατολικό σύνορο. Η οικονομία της βασιζόταν στην κτηνοτροφία, τήν ιπποτροφία και τον ορυκτό πλούτο. Οι δέκα στρατηγίες τού παλαιού Βασιλείου (Γαρσαυρίτις, Τυανίτις, Κιλικία, Καταονία, Μελιτίνη, Μοριμηνή, Χαμανηνή, Σαραουηνή, Λαουϊανσηνή, Σαργαραυσηνή) και ή εύφορη και στρατηγική περιοχή των Κυβίστρων πού τής προσέθεσε ό Πομπήϊος αποτέλεσαν τις ένδεκα αρχικές επαρχίες τής ρωμαϊκής Καππαδοκίας.
Η φυλετική πολιτική οργάνωση και ό συγκεντρωτισμός (‘’αρχιδιοικητής” και “στρατηγοί”) διατηρήθηκαν ενώ ή χώρα έγινε κέντρο στρατολόγησης δούλων. Ο αστικός βίος ήταν ανύπαρκτος με εξαίρεση κάποιες πόλεις, κυριώτερες των οποίων τα Κύβιστρα, τα Τύανα-Ευσέβεια προς Ταύρω και το Μάζακα-Ευσέβεια προς Αργαίω. Η τελευταία, γνωστή αργότερα ως Καισάρεια, είχε υιοθετήσει το νομοθετικό σύστημα τού Χαρώνδα και ήταν ή πρωτεύουσα τού Κοινού…..
.
.