. ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ
Η εγκυμοσύνη—η βαρασία—στα παλιότερα χρόνια θωρούντανε ντροπή, όχι βέβαια από κοκκεταρία. Η έγκυα—η βαρασμέντσα—προσπαθούσε με κάθε τρόπο ν’ αποκρύψει την εγκυμοσύνη της, με κατάλληλη αμφίεση, με σάλια, με τζαρτζάφια, με μαντίλι που είχε μπροστά στη μέση της κι’ ανέμιζε κ.τ.λ. Κρυβόταν ακόμα κι’ από τον πατέρα και τη μητέρα της και μάλιστα από τον πεθερό και την πεθερά της. Ήταν σαν ν’ αναγνώριζε πώς έκανε μιά μεγάλη… αμαρτία. Φυλαγότανε τόσα πολύ για να μη την καταλάβουν, ώστε αν δεν κακοψυχούσε—αν ‘κ’ εκακογνώμανεν— μπορούσε να γεννήσει χωρίς να την πάρουν μυρωδιά. Όλα τα ρουχαλάκια και τα σχετικά με τη γέννα τού παιδιού τα φρόντιζε κρυφά, σε συνεννόηση με τυχόν κουνιάδες της ή αδελφές και φίλες της.
Ο περιορισμός αυτός ήταν αιτία να μη μπορεί να ζητεί απ’ όλα τα φαγητά και τα τρόφιμα γενικά, που τα θυμόταν ή τής ερχόταν ή μυρωδιά τους, όπως συμβαίνει φυσιολογικά σ’ όλες σχεδόν τις έγκυες γυναίκες. Ωστόσο οι άντρες τους φρόντιζαν να τις φέρνουν κρυφά απ’ όλα που ζητούσαν και ό,τι καλό και σπάνιο —αγνέρ’— βρίσκανε στην αγορά. Στα τελευταία χρόνια έχασε το ζήτημα την αρχική του αυστηρότητα και οι σχέσεις τής έγκυας με τους πεθερούς και τους γονιούς της γένηκαν λογικότερες κι’ ανθρωπινότερες. . . Η συνέχεια του κειμένου ΕΔΩ . . .
Η πορεία επιστροφής των Μυρίων τού Ξενοφώντος μέσω Πόντου
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΠΟΙΚΙΩΝ ΣΤΟΝ ΕΥΞΕΙΝΟ —ΙΔΙΩΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ— ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
.
(…) Είναι δυνατό όμως να υποθέσουμε ότι η Τραπεζούντα γιά πολύ καιρό ήταν δημοκρατική και ανεξάρτητη, σαν Ιωνική αποικία που ήταν, πληρώνοντας ως μόνο φόρο, όπως και ο Ξενοφώντας βεβαιώνει, το αποικιακό της χρέος προς τη Σινώπη. Απ’ όσα μάλιστα λένε ο Ηρόδοτος και ο Ξενοφώντας, τα μέρη αυτά τού Πόντου, και ιδίως η παραλιακή λωρίδα, ποτέ δεν υποδουλώθηκαν στους Πέρσες· γιατί, σύμφωνα μ’ αυτούς, ούτε οι Κόλχοι ούτε οι Χαλδαίοι αναγνώριζαν την περσική κυριαρχία, αλλά ζούσαν αυτόνομοι· και αφού οι πάνω από την Τραπεζούντα περιοχές ήταν ανεξάρτητες, πολύ περισσότερο ίσχυε αυτό γιά τις παραλιακές πόλεις τής Κολχίδας. Συνέχεια ανάγνωσης ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΠΟΙΚΙΩΝ ΣΤΟΝ ΕΥΞΕΙΝΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ→
Αρχαίο ανάγλυφο με πολεμιστή και Νίκη – ενσωματωμένο στο υπέρθυρο του ναού της Αγίας Άννας Τραπεζούντας
.
.
ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑΦΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΥΞΕΙΝΟΥ ΠΟΝΤΟΥ .
.
Οι νεκροπόλεις του Βοσπόρου είναι τόσο σημαντικές από ιστορικό – αρχαιολογική άποψη, ώστε αξίζει να μελετηθούν σε ξεχωριστώ κεφάλαιο. Οι νεκροπόλεις ή οι τάφοι αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος των αρχαίων πόλεων και οικισμών. Ως γνωστόν τα ταφικά έθιμα είναι ένα από τα πιο σηντηρητικά στοιχεία οποιουδήποτε πολιτισμού. Στα έθιμα αυτά, αμέσως ή εμμέσως αντικατοπτρίζονται οι θρησκευτικές αντιλήψεις και οι κοινωνικό – οικονομικές σχέσεις της κοινότητας. Σε μεγάλο βαθμό μας βοηθούν να κατανοήσουμε την εθνικότητα του νεκρού. Για τους λόγους αυτούς, κάθε ταφή και ιδιαίτερα κάθε ταφικό σήμα, αποτελεί σημαντική πηγή πληροφόρησης. Όσον αφορά τις νεκροπόλεις του Βοσπόρου, για πολλά χρόνια ήταν τα πιο γνωστά αρχαιολογικά μνημεία. Εκτός αυτού, τα εντυπωσιακά κτερίσματα ορισμένων τάφων, έκαναν πασίγνωστες τις αρχαιότητες του Βοσπόρου και μέχρι σήμερα προκαλούν μεγάλο ενδιαφέρον.
Οι ανασκαφές τον νεκροταφείων των τύμβων στην Α, Κριμαία και στη χερσόνησο Ταμάν άρχισαν πολύ παλιά, αλλά ως τα μέσα του περασμένου αιώνα ήταν διαδεδομένη η τυμβωρυχία, από την οποία λίγο αργότερα επλήγησαν και οι απλοί τάφοι… . . Η συνέχεια του κειμένου ΕΔΩ . . .
Έδρα Καζά γνωστή και με την ονομασία Αβώνου Τείχος.
Η Ινέπολη βρίσκεται στα παράλια του Εύξεινου Πόντου, στα βόρεια της Κασταμονής, σε απόσταση 67 χλμ., και στα δυτικά-νοτιοδυτικά της Σινώπης.
Στην πόλη ζούσαν περί τους 7.000 κατοίκους από τους οποίους οι 3.500 Χριστιανοί ορθόδοξοι. Σε κοντινή απόσταση υπήρχε το μεταλλείο Πακίρ Κουρεσί. . .
Αντί πηγής: Ευχαριστώ τον καλό φίλο Κων. Νίγδελη για την πανέμορφη κασετίνα που φέρει τον τίτλο ”Πατρίδες Ελλήνων” και, για την άδειά του προς δημοσίευση εικόνων. . . .
Πόλη του Ανατολικού πόντου με αρμένικο κυρίως πληθυσμό αλλά και με περίπου 3.000 Έλληνες. Ονομάστηκε Θεοδοσιούπολη από το όνομα του Μεγάλου Θεοδοσίου, ο οποίος οχύρωσε την περιοχή με ισχυρότατο φρούριο. Έδρα μητρόπολης με τον ναό του Αγίου Γεωργίου (18ος αι.) διέθετε Αστική σχολή, Δημοτικό σχολείο, Φιλεκπαιδευτικό σύλλογο, Φιλόπτωχο αδελφότητα, γηροκομείο… . .
Αντί πηγής: Ευχαριστώ τον καλό φίλο Κων. Νίγδελη για την πανέμορφη κασετίνα που φέρει τον τίτλο ”Πατρίδες Ελλήνων” και, για την άδειά του προς δημοσίευση εικόνων. . .
.
