,
.
Οἱ σφαγὲς στὸ Δοξάτο ἀπὸ τοὺς βούργαρους (1913)
……….Ἐὰν ὅμως τὸ ἔθνος μὲ τραγούδια καὶ παιᾶνας ῥαίνει τοὺς ἡρωικοὺς νεκρούς, οἱ ὁποῖοι ἐξηγίασαν μὲ τὸ αἷμα των τὸ Κιλκὶς καὶ τὴν Δοϊράνην καὶ τὴν Στρώμνιτσαν καὶ τὸ Δεμὶρ Ἰσάρ, ἐὰν πνίγῃ τὴν θλῖψιν καὶ τὸ δάκρυ ἐμπρὸς εἰς τοὺς μαρτυρημένους αὐτοὺς θεοὺς τῆς Νέας Ἑλλάδος, δὲν ἠμπορεῖ νὰ κάμῃ τὸ ἴδιον ἐμπρὸς καὶ εἰς τοὺς ἄλλους.
……….Ἐμπρὸς εἰς τοὺς σφαγμένους ἀθώους του, εἰς τὰς ἀτιμασθείσας παρθένους του, τὰ φονευμένα βρέφη του, τοὺς αἱματοκυλισμένους ἀρχιερεῖς του, τοὺς ἀδικοθανάτους, τοὺς ἀδυνάτους, τὰ πρόβατα, τὰ θύματα. Ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι τραγωδοῦν διὰ τοὺς σκοτωμένους ἥρωας μοιρολογοῦν διὰ τὰ ἀθῷα θύματα. Συνέχεια ανάγνωσης ΟΙ ΣΦΑΓΕΣ ΣΤΟ ΔΟΞΑΤΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΟΥΡΓΑΡΟΥΣ (1913)