.
.Αρχίζει η Γενοκτονία των Ελλήνων από τον Στάλιν
(…) Κατά το διάστημα της σταλινικής περιόδου άρχισαν οι εκκαθαρίσεις των εθνικών μειονοτήτων, που είχαν στόχο τη σοβιετοποίηση και τον αφανισμό τους με την πλαστή δικαιολογία της ανάπτυξης τάχα αντεπαναστατικών ομάδων.
Το 1938 έκλεισαν τα ελληνικά σχολεία, όλες οι εφημερίδες, οι εκδοτικοί οίκοι, τα θέατρα, με τη δικαιολογία της “απλοποίησης” της εθνικής δομής της χώρας, γεγονός που προϋπέθετε αρνητική στάση απέναντι στις μειονότητες. Έτσι εξηγείται και η παραπλανητική εισήγηση του Στάλιν για το σχέδιο συντάγματος του 1936, ότι στη Σοβιετική Ένωση υπήρχαν μονάχα 60 έθνη, ενώ στην πραγματικότητα ο αριθμός τους ήταν διπλάσιος.
Από το 1936 η Κ.Ε. του κομμουνιστικού κόμματος άρχισε να εφαρμόζει στη Γεωργία φυλετικές διακρίσεις σε βάρος των μικρών μειονοτήτων, ιδιαίτερα σε βάρος των «απατρίδων» Ελλήνων, δηλαδή των Ελλήνων του Πόντου, οι οποίοι, για να γλιτώσουν από την τουρκική γενοκτονία, εγκαταλείψανε τα χωριά και τις πόλεις τους χωρίς να έχουν μαζί τους κάποιο τυπικό ενδεικτικό στοιχείο της εθνικής τους ταυτότητας.
Θλιβερή και τραγική υπήρξε η μοίρα των Ελλήνων. Με εντολές άνωθεν καταπατήθηκε η ισονομία, καλλιεργήθηκε το μίσος εναντίον των Ελλήνων.
Οι αρχές άρχισαν χωρίς προσχήματα από το 1937 τις συλλήψεις και τις εκτελέσεις. Κατέστρεψαν, όπως αναφέραμε, τα ελληνικά σχολεία, τις εκκλησίες και εξόρισαν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα σχεδόν όλη την ελληνική διανόηση. Σε όσους Έλληνες κρατούσαν την ελληνική ιθαγένεια απαγορεύτηκε κατηγορηματικά να προσλαμβάνονται σε ηγετικές θέσεις με την αιτιολογία ότι ήταν ύποπτοι κατασκοπείας.
Από το Δεκέμβριο του 1937 και όλο το 1938, οι σταλινικές αρχές άρχισαν τις εκκαθαρίσεις των Ελλήνων της περιοχής Μαριούπολης. Όλοι οι άνδρες, από 17 ετών και άνω, δικάστηκαν με τις πιο συνοπτικές διαδικασίες από στημένα δικαστήρια και στάλθηκαν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στο Αρχαγγέλσκ, στο Κόμι και τη Σιβηρία με την κατηγορία ότι προσπάθησαν να δημιουργήσουν ανεξάρτητο ελληνικό κράτος.
Οι εκκαθαρίσεις επεκτάθηκαν και σε άλλες περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά δεν πρόφτασαν να ολοκληρωθούν. Τα σχέδια τους ανέτρεψε προσωρινά ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Όλοι οι Έλληνες, εκτός από λίγους που εξαιρέθηκαν ως απάτριδες γιατί είχαν ελληνική ιθαγένεια, πολέμησαν ηρωικά ενάντια στον Γερμανό κατακτητή. Δεν υπάρχει ελληνικό χωριό που να μην έχει μνημείο δεκάδων πεσόντων στον πόλεμο αυτό. Επίσης, πολλοί παρασημοφορήθηκαν για συγκεκριμένες ηρωικές τους πράξεις.
Η ηρωική στάση των Ελλήνων κατά τη διάρκεια του πατριωτικού πολέμου δε συγκίνησε το μεγάλο σοβιετικό σοβινισμό των Στάλιν και Μπέρια, οι οποίοι, για να πραγματοποιηθεί το συγκεκριμένο σχέδιο τους, εκμεταλλεύτηκαν την πολεμική περίοδο και εξόρισαν το 1942, με βάση το υπ’ αριθ. 1828 διάταγμα της κρατικής Επιτροπής Άμυνας (29 Μαΐου 1942), τους Έλληνες των περιοχών Κρασνοντάρ και Ροστόβ στις ανατολικές περιοχές της Σιβηρίας. Σύμφωνα με την επίσημη στατιστική της UNKVD στην πρώτη παρτίδα των 1.402 ατόμων εκτοπίστηκαν μαζί με τους ενήλικες και 562 παιδιά ηλικίας έως και 16 ετών.
,
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο : www.e-istoria.com
,