Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΙΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΚΟΤΖΑ ΑΝΑΣΤΑΣ (ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ + 2/12/1922)

 

1212

……….Στὶς 2 Δεκεμβρίου τοῦ 1922, ὁ θρυλικὸς καπετάνιος καὶ ἀκρίτας τοῦ Πόντου, Ἀναστάσιος Παπαδόπουλος, γνωστὸς ὡς Κοτζᾶ Αναστᾶς, δολοφονήθηκε στὸ χωριό Ἐρζενί μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του Γεώργιο Παπαδόπουλο καὶ ἄλλους τρεῖς ἀντάρτες.

,,,,,,,,,,Μετὰ τὴν «ἀμνηστία» ποὺ δόθηκε ἀπὸ τοὺς Κεμαλικούς, πίστεψε στὸ ψέμα καὶ μὲ εἴκοσι παλικάρια κατέβηκε στὸ χωριὸ μὲ σκοπό νὰ φροντίσῃ γιὰ τὴν πώληση τῶν χωραφιῶν του. Ἐμπιστεύθηκε ἕναν τοῦρκο ποὺ τὸν εἶχε βοηθήσῃ στὸ παρελθὸν ὁ ὁποῖος ἐνῷ δέχτηκε νὰ τὸν φιλοξενήσῃ, ἀποχώρησε τὴν δεύτερη μέρα ἀπό τὸ χωριὸ μὲ τὴν δικαιολογία ὅτι θὰ ἔψαχνε γιὰ ἀγοραστὴ τῶν χωραφιῶν.

……….Εἰδοποιημένοι οἱ τσέτες γιὰ τὴν παρουσία τοῦ Κοτζᾶ Ἀναστᾶς, πλημμύρισαν τὸ χωριό καὶ τὰ χαράματα τῆς πέμπτης ἡμέρας ἐπιτέθηκαν στὸν ἀφύλαχτο καὶ ἄοπλο Πόντιο ἥρωα ὁ ὁποῖος  ἀπό τοὺς ὀμαδικούς τους πυροβολισμοὺς, ἔπεσε νεκρός.

,,,,,,,,,,Οἱ ὑπόλοιποι κατάφεραν μὲ πολὺ δυσκολία νὰ ξεφύγουν, ἀφήνοντας πίσω νεκροὺς τὸν Κοτζᾶ Ἀναστᾶς, τὸν ἀδελφό του καὶ ἀκόμη τρεῖς ἀντάρτες.

,,,,,,,,,,Ὅπως μαθεύτηκε ἀργότερα, τὰ σκυλιὰ ποὺ δὲν σέβονται τίποτα, πῆραν τὸ σῶμα τοῦ παλικαριοῦ, τὸ μετέφεραν στὴν Τοκάτη καὶ τὸ κρέμασαν σ’ ἕνα τηλεγραφόξυλο γιὰ νὰ τὸ βλέπουν οἱ ὁμόφυλοί τους καὶ νὰ χαίρονται.

,,,,,,,,,,Ἡ πορεία τοῦ Κοτζᾶ Ἀναστᾶς στὸ ἀντάρτικο τοῦ Πόντου μετράει μόνο νίκες κατὰ τῶν νεότουρκων. Κατάφερε νὰ σώσῃ πάρα πολλὰ γυναικόπαιδα καὶ γενικὰ νὰ γλυτώσῃ ἄμαχο πληθυσμὸ ἀπό τὶς γενοκτονικὲς ἐπιθέσεις τῶν κεμαλικῶν. Δραπέτευσε ἀπό τὰ δολοφονικὰ τάγματα «ἐργασίας» καὶ στὰ βουνὰ τοῦ Πόντου πρωταγωνίστησε ἀπό τὰ εἴκοσί του χρόνια στὸ ἡρωικό ἀντάρτικο, μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς του.


 Άμον τον Κοτζά Αναστάς κι θα ελέπ’ς όθεν κι αν πας 

έτονε σταυραετός των προσφύγων ο Θεός

σ’ έναν χέρ’ είχεν σταυρόν και ’σο άλλο το κανόν’

Ατός έτον λεοντάρ’ τη Παφρας το παλλικάρ’

τον Πόντον απές σην ψύν είχεν σην ταραμονήν

έτον για να γουρταρεύ’ άμαχους να προστατεύ’

Την πατρίδαν ατ’ που χαν’ εχ’ αγιάτρευτον γεράν’

Με τα δοντέας να κρατείς τα χωράφια’ς και την γης

Την σημαίαν κρατ’ σο χέρ’ και με τ’ άλλο το μαχαίρ’

Λόγια τη Κοτζά Αναστάς να θυμάσαι όθεν πας.

Αφήστε μια απάντηση