.

..

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ AΡΤΗΣ

.

Ιερ. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΖΑΦΕΙΡΗΣ

.

……….Από ευσεβή οικογένεια γεννήθηκε ο Σπ. Ζαφείρης στα 1901 στην Μεγαλόχαρη Άρτης.  Ανατράφηκε «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Κι ήταν ο μικρός Σπύρος μιά πολύ προικισμένη φύση. Σώμα ωραίο και δυνατό και γεμάτο υγεία, ταιριαστό ενδιαίτημα τής γενναίας ψυχής του.

……….Στο Δημοτικό Σχολείο έγινε μαθητής τού περίφημου δασκάλου Ανδρέου Σμύρνη. Πρόθυμος και τακτικός στα μαθήματά του τελείωσε με «άριστα». Όπως όμως καταγινόταν διαρκώς με τα μαθήματα, έτσι μιά προαιώνια φλόγα δεν άφηνε να πέσουν από τα χέρια του η καραμπίνα τού πατέρα και το καριοφίλι τού παππού του. Μετά το Δημοτικό ασχολήθηκε με την γεωργία. Ποτέ όμως δεν έπαυε να διαβάζει βιβλία που τού δάνειζε ο καλός δάσκαλος και προ πάντων την Καινή Διαθήκη. Σαν στρατιώτης διακρίθηκε στον Μικρασιατικό πόλεμο και πολλές φορές παρασημοφορήθηκε. Το 1928 επήρε σύζυγο, τον άλλο χρόνο μπήκε στο Ιεροδιδασκαλείο Άρτης, όπου ήταν παράδειγμα στους σπουδαστάς του. Μετά την χειροτονία του τοποθετήθηκε στο χωριό Πηγές Άρτης.

……….Πλούσια και ωραία ήταν η ιερατεία τού π. Σπυρίδωνος. Όταν λειτουργούσε, συνεπαιρνόταν ο ίδιος από ιερή συγκίνηση και την μετέδιδε και στο εκκλησίασμα. Αποτελεσματική φάνηκε η διδακτικότης και η συμφιλιωτικότης του ανάμεσα στους απλοϊκούς ενορίτας του. Ήταν πάντοτε στο πλευρό εκείνων που πεινούσαν και ήσαν γυμνοί και υπέφεραν. Έκαμε ο ίδιος καθήκοντα γιατρού, όπου μπορούσε, και διέθετε χρήματα γιά τα φάρμακα. Έτσι ο π. Σπυρίδων έδινε το ζωντανό παράδειγμα καλού ιερέως.

……….Όταν έσπασε η ηρωική αντίστασις των στρατιωτών μας με την επιδρομή των Γερμανικών μηχανών και κατέρρευσε και το Αλβανικό μέτωπο, η ψυχή τού π. Σπύρου προαισθάνεται και προβλέπει αυτό που θα συμβεί. Συμβουλεύει να κρύψουν τα όπλα γιατί σύντομα θα τους εχρειάζοντο. Έτσι ο π. Σπύρος γίνεται ο πρώτος που συλλαμβάνει την ιδέα τής Εθνικής Αντιστάσεως, ευθύς μόλις συντρίφθηκε η άμυνα τού στρατού μας.

……….Αρχίζει τότε η εθνική δράσις τού π. Σπυρίδωνος, που τού έδωσε την επωνυμία τού παπα-Φλέσσα τής Κατοχής και τού Ανταρτοπολέμου. Πρώτος αυτός οργάνωσε στην ιδιαιτέρα του πατρίδα ένοπλο τμήμα κατά τού εχθρού. Ελευθερία ή θάνατος, το σύνθημά του. Ο όρκος τους ήταν εγκατάλειψις όλων και οικογενείας και σπιτιού και περιουσίας γιά την πατρίδα. Ο π. Σπύρος γίνεται η ψυχή τής Αντιστάσεως στην περιοχή και το τμήμα του αποτελεί τον πυρήνα των Ομάδων τού Ν. Ζέρβα.

……….Η δράσις του αυτή ανησυχεί πολύ τους κομμουνιστάς αντάρτας και θέλουν να τον εξοντώσουν. Γιά το σκοπό αυτό πιάνουν την πρεσβυτέρα και το μικρότερο του πεντάχρονο μόλις κορίτσι. Τού μηνούν τότε να παραδοθεί, γιατί θα έσφαζαν και τα δυο αγαπητά του πρόσωπα. Μα ο π. Σπύρος τους απαντά πως θα μείνει πιστός στον όρκο του να τα δώσει όλα γιά την πατρίδα. Οι κομμουνισταί τρόμαξαν την απάντηση τού παπά. Φοβήθηκαν να τον ερεθίσουν περισσότερο και έτσι, μόλις πήραν την απάντησή του, απελευθέρωσαν την μάνα και το παιδί.

……….Ο π. Σπύρος, όπως πολλοί μεγάλοι ήρωες, έπεσε με προδοσία. Μπήκαν μιά μέρα κομμουνισταί στο χωριό Μηλιανά. Τρομαγμένοι οι κάτοικοι ζήτησαν την βοήθεια τού π. Σπύρου κι αυτός έτρεξε πρόθυμα με τους άνδρες του. Σε λίγο όμως βρέθηκε περικυκλωμένος: είχε προδοθεί η θέσις που έπιασε. Τότε κλεισμένος σαν λιοντάρι στον κλοιό των κυνηγών του, ανέστησε λαμπρές παραδόσεις. Ώρμησαν ακράτητοι οι γενναίοι πολεμισταί με τον ατρόμητο αρχηγό τους να σπάσουν τον κλοιό και να φύγουν. Οι κομμουνισταί μπροστά σ’ αυτήν την απελπισμένη έφοδο τα έχασαν και ρίχθηκαν στην φυγή. Τους κυνηγούν οι πολεμισταί τού π. Σπύρου. Ενθουσιασμένος μαζί τους κι ο αρχηγός. Ξαφνικά ένας πυροβολισμός, και πέφτει ο π. Σπύρος, πληγωμένος στο μάτι. Τον είχε πυροβολήσει ένας κομμουνιστής σκαρφαλωμένος σ’ ένα δένδρο για να σωθεί.

……….Ώσπου νά’ρθουν οι δικοί του κοντά του, ο π. Σπύρος είχε ξεψυχήσει. Με βαθιά θλίψη τον έθαψαν πρόχειρα στα Μηλιανά και σε τέσσερες μέρες στην πατρίδα του την Μεγαλόχαρη..

***

Ἐπιμέλεια κειμένου καὶ εἰκόνας :  « Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο »

Πηγή: Το έργο τού Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, «Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1942-1949.»

Γι' αὐτό, τῶν ἱερέων ποὺ ἐμαρτύρησαν γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος τους,  ἄς εἶναι ἡ μνήμη αἰωνίᾳ.