.

.

Ριζούντα

.

 Η περιφέρεια μεταξύ Κερασούντας και Ριζαίου, περί το 1500, ήταν η πλέον πυκνοκατοικημένη τής Μ.Ασίας με πληθυσμό που κυμαινόταν μεταξύ 215.000-270.000 κατοίκων και αυξημένο το ποσοστό των Ελλήνων και των Αρμενίων (91-94% οι χριστιανοί και 6-9% οι μουσουλμάνοι). Η πλειοψηφία βέβαια ανήκε στους Έλληνες (84-89%).

Η Ριζούντα, είναι πόλη και λιμάνι 60 χλμ. Ανατολικά τής Τραπεζούντας. Στην εποχή τού Ιουστινιανού ήταν πολυάνθρωπη και αποτελούσε ένα από τα κυριότερα φρούρια των ανατολικών πλευρών τής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Από το 1878, όταν το Βατούμ καταλήφθηκε από τους Ρώσους, η Ριζούντα έγινε πρωτεύουσα τής περιφέρειας τού Λαζιστάν, η οποία υπαγόταν στο νομό Τραπεζούντας.

Πριν από τον Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο ο πληθυσμός της έφθανε τις 5.000,περίπου κατοίκους,από τους οποίους 1.500 ήταν Έλληνες, καταγόμενοι, κυρίως, από τα Σούρμενα. Ήταν το κέντρο μιάς αγροτικής κατά κύριο λόγο περιοχής, αλλά οι κάτοικοι είχαν και τη ναυτιλία ανάμεσα στις κύριες απασχολήσεις τους.

Εκκλησιαστικά υπαγόταν στη Μητρόπολη τής Τραπεζούντας. Υπήρχαν πέντε εκκλησίες, τρία δημοτικά σχολεία, ημιγυμνάσιο και σχολαρχείο. Στην πόλη δρούσαν φιλόπτωχος αδελφότητα και ο μουσικοχορευτικός σύλλογος «Χρύσανθος» (1917).

Στη διάρκεια τού πολέμου το Ρίζαιον καταλήφθηκε προσωρινά από τα ρωσικά στρατεύματα. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, όσοι κάτοικοί της επέζησαν των διώξεων, κατευθύνθηκαν προς τον Καύκασο ή την Ελλάδα.