.
Ὁ Ὑποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης καὶ τὰ PZL 24 F/G.
..
Ὁ Μαρίνος Μητραλέξης γεννήθηκε τὸ 1916 στὸν Μίλα Μεσσηνίας. Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ ’36, εἰσῆλθε στὴν (τότε) Σχολή Αεροπορίας, ἀπ’ ὅπου ἀποφοίτησε μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ Ἀνθυποσμηναγοῦ (χειριστοῦ) τὸν Αὔγουστο τοῦ 1938.
Ὁ πόλεμος τὸν βρίσκει νὰ ὑπηρετῇ στὴν 22α Μοῖρα Διώξεως, ποὺ ἔδρευε στὴν Μεγάλη Μίκρα, ἔξω ἀπό τὴν Θεσσαλονίκη, ἡ ὁποῖα “πετοῦσε” μὲ καταδιωκτικὰ ἀεροσκάφη, P.Z.L. P24.
Ὁ πιλότος μας, πραγματοποίησε ἕνα ἀπό τὰ σπάνια περιστατικὰ στὴν ἀεροπορική ἱστορία· τὴν ἐπιτυχή, ἀλλά ἀνορθόδοξο, κατάρριψη Ἰταλικού τρικινητηρίου βομβαρδιστικοῦ, τύπου Cant Z 1007 bis Alcione (με κωδικό: ΜΜ 22381), στὶς 02 Νοεμβρίου 1940· μετὰ τὴν ἐξάντληση τῶν πυρομαχικῶν του, ἐκτέλεσε ἐμβολισμό τῶν πηδαλίων οὐρᾶς τοῦ ἰταλικοῦ ἀεροσκάφους, καταστρέφοντάς τα μὲ τὴν ἔλικα τοῦ PZL 24 F/G.
Ἀποτέλεσμα ἦταν τὸ βομβαρδιστικὸ νὰ καταρριφθῇ, τὸ PZL, νὰ ἐκτελέσῃ ἀναγκαστική προσγείωση χωρὶς πολλὲς βλάβες (στρεβλωμένος ἔλικας), καὶ οἱ ἐπιζῶντες τοῦ ἰταλικού πληρώματος νὰ αἰχμαλωτιστοῦν στὸ ἔδαφος ἀπό τὸν ἴδιο τὸν Ἀνθυποσμηναγό, ἀφοῦ πρώτα τοὺς συστήθηκε καὶ χαιρέτησε στρατιωτικά.
Ἡ ἀποστολή τοῦ Μητραλέξη, ἦταν μία ἀπό τὶς πολλὲς ἀντίστοιχες ποὺ ἐκτελέστηκαν ἀπό τὰ ἀεροδρόμια τῆς Μίκρας, γιὰ τὴν προστασία τῆς Θεσσαλονίκης ἀπό ἰταλικά βομβαρδιστικὰ.
Ἀπό τὴν 1 ἔως τὶς 3 Νοεμβρίου, ἡ ἰταλική ἀεροπορία βομβαρδισμοῦ, ἐπέδραμε ἐναντίον τῆς Θεσσαλονίκης, χωρὶς νὰ πετύχῃ ἀξιόλογα ἀποτελέσματα.
Συνδυασμένη δράσις καταδιωκτικῶν, πιστεύεται ὅτι ἦταν ὑπεύθυνη γιὰ τὶς καταρρίψεις τῶν βομβαρδιστικῶν, στὶς ὁποῖες συγκαταλέγεται καὶ ἕνα ἰταλικό βομβαρδιστικὸ ποὺ κατέπεσε σύμφωνα μὲ προφορικὲς μαρτυρίες στὴν θαλάσσια περιοχὴ Μηχανιώνας.
Σύμφωνα μὲ τὴν ἐπίσημη ἱστορία, ὁ Μητραλέξης ἦταν ὁ μοναδικὸς ἰπτάμενος ὁ ὁποῖος τιμήθηκε ἐξ’ αἰτίας τῆς παράτολμης πράξεώς του μὲ τὸ Χρυσοῦν Ἀριστεῖο Ἀνδρείας, (ἀνώτατη τιμητικὴ διάκρισις, ποὺ μπορεῖ νὰ ἀπονεμηθῇ σὲ καιρὸ πολέμου) καθ’ ὅλη τὴν διάρκεια τοῦ Β’ Π.Π.
Ὁ Μητραλέξης, συνέχισε τὰ κατορθώματά του καὶ στὴν ὑπόλοιπη διάρκεια τοῦ πολέμου.
Ἀκόμη καὶ ὁ θάνατός του ὅμως, δὲν ὑπῆρξε ἄδοξος.
Σκοτώθηκε στὶς 19 Σεπτεμβρίου τοῦ 1948, ὅταν τὸ ἀεροσκάφος «Oxford», μὲ τὸ ὁποῖο πραγματοποιοῦσε ἀναγνωριστική ἀποστολή στὸ Αἰγαῖο, κατέπεσε μετὰ ἀπό βλάβη τοῦ κινητήρα, στὴν θαλάσσια περιοχὴ τῆς Τήνου, ὅπου βυθίστηκε.
Σημείωσις :
Δευτέρα περίπτωσις ἐμβολισμοῦ, πιθανολογεῖται ὅτι ἦταν ἡ τελευταῖα ἀποστολή μὲ Ρ.24 (23η Μοῖρα), τοῦ Σμηνία Βαλκανᾶ Γρηγορίου στὶς 18/11/1940, κατὰ τὴν ὁποῖα ἔχασε τὴ ζωὴ του.
Σύμφωνα μὲ τὴν μαρτυρία τοῦ Μοιράρχου του, Ἐπισμηναγοῦ Γρηγορίου Θεοδωρόπουλου, ὁ Βαλκανᾶς θέλοντας νὰ μιμηθῇ τὸ κατόρθωμα τοῦ Μητραλέξη, μετὰ τὴν ἐξάντληση τῶν πυρομαχικῶν του, ἔπεσε πάνω σὲ ἰταλικό βομβαρδιστικὸ, σύγκρουση ἀπό τὴν ὁποῖα δὲν ὑπήρξαν ἐπιζώντες.
Ἐπιγραμματικῶς μπορεῖ νὰ εἰπωθῇ ὅτι, ἡ δράσις τῆς ἑλληνικῆς ἀεροπορίας διώξεως στηριγμένης ὡς ἐπί τὸ πλεῖστον στὸ P.24, ἀνάγκασε τοὺς Ἰταλούς ἀντιπάλους, νὰ διατηροῦν στὸ ἑλληνικό μέτωπο, μεγάλο ἀριθμό ἀεροσκαφῶν, ποὺ τὴν ἐποχή ἐκείνη ἄν χρησιμοποιοῦνταν ἀλλοῦ, θὰ ἐπηρέαζαν δυσμενῶς τὴν ἐξέλιξη τοῦ πολέμου γιὰ τοὺς Συμμάχους. (Οἱ ἰταλοί διατηροῦσαν καὶ ἀριθμούς ἀεροσκαφῶν καὶ στὰ Δωδεκάνησα, κάτι ποὺ συνήθως παραβλέπεται).
Τὸ P.24, παρόλο ποὺ δὲν ἦταν οὔτε ὁ πλέον σύγχρονος, οὔτε ὁ καταλληλότερος γιὰ χειμερινὲς ἐπιχειρήσεις τύπος, πέρασε στὴν ἑλληνική στρατιωτικὴ ἱστορία μὲ ἀξιοζήλευτες πολεμικὲς δάφνες, χάρη στὸ ποιὸν τῶν Ἑλλήνων ποὺ τὸ χειρίζοντο καὶ τὸ συντηροῦσαν.