,
,
Ἡ πορεία τῆς Ἀνεξάρτητης Μεραρχίας (16-31 Αὐγούστου)
Εισαγωγή:
……….Ἡ σύμπτυξη τῆς Ἀνεξάρτητης Μεραρχίας ὑπῆρξε ὑποδειγματική. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἄρχισε νὰ κινεῖται (16/8) διὰ μέσου ὀρεινῶν καὶ δυσβάτων περιοχῶν, ἐπὶ 17 ἡμέρες κάλυψε πάνω ἀπὸ 600 χιλιόμετρα, χωρὶς τρόφιμα, χωρὶς πληροφορίες, χωρὶς καμμία ἐπαφὴ μὲ κάποια ὁμάδα μὴ ἐχθρική. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν μάχη στὴν στενωπὸ τῆς Κιουτάχειας, καμμία ἄλλη συμπλοκὴ ἄξια ἀναφορᾶς ὑπῆρξε, ὅμως, σὲ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς δυσχεροῦς πορείας της, ὑφίστατο συνεχεῖς ἐπιθέσεις, παρενοχλήσεις και αἰφνιδιασμοὺς ἀπὸ τουρκικὰ τακτικὰ καὶ ἄτακτα τμήματα, χωρὶς νὰ κλονισθῆ σοβαρά, καταφέρνοντας νὰ διατηρήσῃ ἔως τὸ τέλος ἠθικὸν άκμαιότατον, συνοχή, πειθαρχία καὶ τάξη. Δὲν ἐγκατέλειψε τραυματίες καὶ ἀσθενεῖς καὶ σημαντικὸ μέρος τῶν ὑλικῶν της.
……….Ἡ συμπεριφορὰ της πρὸς τοὺς τούρκους κατοίκους ὑπῆρξε ἀξιέπαινη παρὰ τὴν ἔκδηλη ἐχθρότητά τους καὶ τὶς ὠμότητες ποὺ διαπράχθηκαν κατὰ τῶν ὁμογενῶν. Μαζὶ της παρέλαβε φάλαγγα Ἑλλήνων προσφύγων, κατορθώνοντας νὰ ἐπιβιβασθοῦν στὸ Ντικελί 6.000 ψυχὲς πρὶν ἀπὸ ὁποιοδήποτε ἄλλο στρατιωτικὸ τμῆμα.
.
Η ΗΡΩΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ ΣΤΗ Μ.ΑΣΙΑ
,.
Κείμενο και φωτογραφίες : Dr Ευάγγελος Ε.Τζάχος, Διδάκτωρ Μηχανικός ΕΜΠ
,
……….[ ] Από τα τρία Σώματα Στρατού, το Γ’Σώμα, υπό τη διοίκηση τού υποστρατήγου Π. Σουμίλα, κατείχε το βόρειο τμήμα τού μετώπου, ενώ το στρατηγείο του, έδρευε στο Εσκί Σεχίρ. Αποτελείτο από 4 Μεραρχίες, την III, την Χ, την ΧΙ και την Ανεξάρτητο Μεραρχία, οι οποίες βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή.
……….[ ] Η Ανεξάρτητη Μεραρχία έφθασε στη Μικρά Ασία με αργοπορία. Είχε συγκροτηθεί στη Θράκη τον Ιούλιο τού 1921 για να συμμετάσχει στην κατάληψη τής Κωνσταντινουπόλεως. Πρώτος διοικητής ήταν ο Υποστράτηγος Γ. Λεοναρδόπουλος. Η Μεραρχία αποτελείτο από τα 51ο , 52ο και 53ο Συντάγματα Πεζικού, μία μοίρα πεδινού και μία ορεινού πυροβολικού. Στις 4/8/1921, το Υπουργείο Στρατιωτικών, διέταξε τη Μεραρχία να μετασταθμεύσει στο Γκέμλικ [Κίο], στις ασιατικές ακτές τού Μαρμαρά. Η Μεραρχία μεταφέρθηκε γύρω στις 10 Αυγούστου στο Γκέμλικ και μετά προωθήθηκε προς το Εσκί Σεχίρ, όπου και έφθασε στις 2 Σεπτεμβρίου τού 1921.
……….[ ] Η Ανεξάρτητη Μεραρχία μετά την άφιξή της, διετάχθη να κινηθεί ανατολικά για να εκδιώξει μία εχθρική φάλαγγα και να εκκαθαρίσει την περιοχή από τον εχθρό. Στις 8 Σεπτεμβρίου τού 1921, η Μεραρχία πορεύτηκε προς την κωμόπολη Σεγίτ Γκαζί, η οποία βρισκόταν υπό τουρκική κατοχή. Μετά από σκληρή μάχη, η Μεραρχία κατόρθωσε να ανακαταλάβει την κωμόπολη με βαριές απώλειες που έφθασαν τους εκατό νεκρούς και τραυματίες. Κατά τη διάρκεια της μάχης αυτής, εμφανίστηκε τυχαία και το Σώμα Στρατού που ήταν υπό τη διοίκηση του πρίγκηπα Ανδρέα, δίχως ωστόσο να συμμετάσχει στη μάχη. Κατά την παραμονή της Μεραρχίας στην περιοχή Σεγίτ Γκαζί, οι αξιωματικοί των πυροβολαρχιών, οργάνωσαν στα υψώματα θέσεις ουλαμών, από τις οποίες ορισμένες είχαν διαρκώς τεταγμένα τα πυροβόλα για βολές κατά του εχθρού.
……….Η Ανεξάρτητη Μεραρχία είχε οργανώσει τρείς γραμμές αμύνης και ενεργούσε επιδρομές στο εχθρικό έδαφος για να συλλέξει πληροφορίες. Επιπλέον, στον τομέα που επιτηρούσε, είχε οργανώσει ισχυρή άμυνα με χαρακώματα, καταφύγια, συρματοπλέγματα, πυροβολεία και παρατηρητήρια.
……….[ ] Στην Ανεξάρτητη Μεραρχία, όπως συνέβαινε και στις άλλες Μεραρχίες που είχαν αναλάβει την προκάλυψη του μικρασιατικού εδάφους, επειδή οι αποστάσεις από τα κέντρα ανεφοδιασμού ήταν μεγάλες, οι άνδρες υπέφεραν μόνιμα από κακή διατροφή, ελλιπή ιματισμό και κακή υπόδηση. Πόροι επιτόπια δεν υπήρχαν, επειδή η γη στις πρώτες γραμμές του μετώπου παρέμενε ακαλλιέργητη.
……….Η εφαρμοζομένη παθητική άμυνα, έχοντας υπερχρονίσει, επέφερε τα αναμενόμενα κακά αποτελέσματα. Η διαρκής αμυντική οργάνωση, η φύλαξη των απομεμακρυσμένων εδαφών της Μικράς Ασίας και η αδυναμία εξασφάλισής τους, σήμαινε ότι η τελική γραμμή υποχώρησης του Ελληνικού Στρατού, όταν σημειωνόταν η εχθρική επίθεση, θα ήταν οι ακτές του Αιγαίου. Οι οπλίτες, μολονότι είχαν μεγάλες οικογενειακές ανάγκες, ήταν υποχρεωμένοι να βρίσκονται συνεχώς στα μέτωπα για να πολεμούν, δίχως την ελπίδα ότι τα βάσανά τους κάποτε θα έληγαν και οι κόποι τους δεν θα πήγαιναν χαμένοι.
……….Αλλά και οι διάφορες πολιτικές και καθεστωτικές διαμάχες που συνέχιζαν να ταλαιπωρούν την Ελλάδα από το 1915, είχαν συντελέσει στη μείωση της μαχητικότητας και ανταγωνιστικότητας του Ελληνικού Στρατού, ο οποίος βρισκόταν σε εκείνο το αφιλόξενο μέτωπο.
……….Ωστόσο, αυτοί που έμεναν στις πόλεις της Ιωνίας, περνούσαν άνετα τις ημέρες τους, αφού είχαν και την περιποίηση των φιλόξενων Ελλήνων κατοίκων της Ιωνίας. Όσοι δε αξιωματικοί ήταν νυμφευμένοι, είχαν μεταφέρει εκεί και τις οικογένειές τους. Στη Σμύρνη παρέμενε η Στρατιά και το Επιτελείο της, ενώ στις άλλες πόλεις του εσωτερικού της Μ.Ασίας έμεναν οι διάφοροι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί, οι οποίοι πίστευαν ότι η κατάσταση που επικρατούσε στα χαρακώματα της Μ.Ασίας ήταν ρόδινη και ως τέτοια την περιέγραφαν στις εκθέσεις τους προς την προϊστάμενή τους αρχή. Εξάλλου οι ανώτατες διοικήσεις δεν έρχονταν σε συχνή επαφή με τους μαχητές.
……….Μόνο ο τελευταίος Αρχιστράτητος, Γ. Χατζανέστης, είχε εκτελέσει γενική επιθεώρηση του μετώπου, η οποία είχε συντελέσει στη βελτίωση της κατάστασης. Επίσης είχε βελτιωθεί η πειθαρχία του στρατού και είχαν αποσταλεί τρόφιμα, ρούχα και υποδήματα. Όμως αυτές οι επισκέψεις, όπως και αυτές των διοικητών Σωμάτων και Μεραρχιών, δεν ήταν τόσο συχνές όσο θα έπρεπε.
……….Επιπλέον στην Αθήνα είχαν συγκεντρωθεί πολλοί μάχιμοι αξιωματικοί, χωρίς να υπάρχει λόγος, ενώ άλλοι που δεν είχαν ποτέ πολεμήσει, είχαν αναλάβει τις πιο εμπιστευτικές θέσεις στο Υπουργείο Στρατιωτικών. Όλα τα παραπάνω είχαν κλονίσει τον ενθουσιασμό και την πίστη των ανδρών., οι οποίοι βρίσκονταν συνεχώς στην πρώτη γραμμή και υφίσταντο πολλές στερήσεις. Ωστόσο εκτελούσαν το καθήκον τους, και όπου διοικούνταν καλά, αντεπεξήλθαν άριστα σε όλες τις δυσχέρειες της εκστρατείας.
Μία απάντηση στο “Η ΗΡΩΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ ΣΤΗ Μ.ΑΣΙΑ”