,
,
Πλαπούτας (Κολιόπουλος) Γεώργιος – Γιωργάκης. Κλεφτοκαπετάνιος, στρατιωτικός.
,
……….Γεννήθηκε στὴν Παλούμπα Ἀρκαδίας τὸ 1780, καὶ εἶναι πρωτότοκος γυιὸς τοῦ Κόλια (Νικόλα) Πλαπούτα καὶ τῆς Κυράτσως Τζὠρτζη. Εἶχε ἄλλα τρία ἀδέλφια. Τὸν γνωστὸ ὁπλαρχηγό Δημήτριο Πλαπούτα (ἀπό τὴν ἴδια μητέρα) καὶ τοὺς Παρασκευᾶ καὶ Θανάση ἀπό ἐξωσυζυγική σχέση τοῦ πατέρα του.
……….Εἶχε ἀναλάβει τὴν ἀρχηγία τῆς οἰκογένειας καὶ κήρυξε τὴν ἐπανάσταση μὲ τὸν πατέρα καὶ τὸν ἀδελφό του στὶς 21 Μαρτίου 1821, συγκεντρώνοντας 800 περίπου ἐνόπλους.
……….Στὶς 27 Μαρτίου 1821, πολέμησε στὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο, κοντὰ στὴν Καρύταινα μαζὶ μὲ τὸν Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, στὴν ἀμφίρροπη μάχη ἐναντίον τῶν μουσουλμάνων τοῦ Νουμάναγα τῆς ἐπαρχίας Φαναρίου, καὶ τὴν ἴδια ἡμέρα νίκησε τοὺς ἀντιπάλους του στὸ τζαμὶ τῆς Καρύταινας. Τέσσερις ἡμέρες ἀργότερα, πολέμησε στὸ χωριὸ Σάλεσι τῆς Μεγαλουπόλεως, μαζὶ μὲ τὸ σῶμα τοῦ Ἡλία Μαυρομιχάλη καὶ ἡττήθηκε ἀπό τὶς δυνάμεις τοῦ Νουμάναγα.
……….Στὶς 14 Ἀπριλίου, συμμετεῖχε σὲ μάχη στὸ Λεβίδι μαζὶ μὲ τὰ σώματα τοῦ Σωτήρη Χαραλάμπη, τῶν Πετμεζάδων καὶ ἄλλων ὁπλαρχηγῶν, ἐναντίον τῶν δυνάμεων τοῦ καϊμακάμη Χουρσίτ Πασᾶ, τοῦ Μεχμὲτ Σαλὶχ Ἀγᾶ, τοῦ Σιὲχ Νετζὶμπ Ἐφέντη καὶ τοῦ Ντεφτερντᾶρ Ἐφέντη, ἐνῷ τέσσερεις ἡμέρες ἀργότερα, νίκησε τὶς οὀθωμανικές δυνάμεις στὴ μάχη τῆς Σελίμνας στὴ Μαντινεία, μαζὶ μὲ τὰ σώματα τῶν Θεοδὠρου Κολοκοτρώνη, Κανέλλου Δεληγιάννη καὶ Τσαλαφατίνου.
……….Στὶς 12 καὶ 13 Μαΐου, συμμετεῖχει μὲ τὸν ἀδελφό του Δημητράκη, στὴ μάχη τοῦ Βαλτετσίου μὲ ἄλλα σώματα πελοποννησίων ὁπλαρχηγῶν ἐναντίον τῶν Χουρσὶτ Πασᾶ, καὶ Μουσταφάμπεη, καὶ στὶς 24 Μαΐου, πολέμησε τὸν Μουσταφάμπεη στὸν Ἅγιο Βλάσιο, μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του καὶ τὸν Κολοκοτρώνη.
……….Στὴν συνέχεια πῆγε στὸ Λάλα καὶ στὶς 29 Μαΐου συγκρούσθηκε σὲ μία ἀμφίρροπη μάχη· στὶς 9 Ιουνίου σὲ μία από τις μάχες ἐναντίον τῶν Λαλαίων, μαζὶ μὲ τὰ κεφαλλονίτικα σώματα τῶν Ανδρέα καὶ Κωνσταντίνου Μεταξᾶ, πέθανε πολεμώντας.
……….Ὁ Κολοκοτρώνης ἔγραψε γιὰ τὸν θάνατό του: «…πλησίον τοῦ Λάλα, τὸν ἐσφάλισαν πεζοὶ καὶ καβαλλαραῖοι, 1000 τύρρανοι, μὲ τοὺς ὁποίους ἀντιπαρετάχθη καὶ ἐπολέμησε τρεῖς ὧρας χωρὶς μετερίζιον καὶ χωρὶς νὰ ἡμπορέσουν οἱ λοιποὶ στρατιῶτες μας νὰ τοῦ δώσουν τὴν παραμικρᾶν βοήθειαν. Πόσους ἐσκότωσεν, ἄδηλον…Εἴτα δὲ, στεναχωρηθεῖς ἀπό τὴν καύσιν τοῦ ἡλίου καὶ ἀπό νερὸν, ὡς καὶ οἱ εἴκοσι στρατιῶται του, ἔκαμαν γιουρούσι, καὶ χωρὶς νὰ βλαβῶσιν, ἔφυγον ἀπό τοὺς τυρράνους, καὶ περιπατώντας μίαν ὧραν ἐτελείωσεν ὁ καλὸς καὶ γενναῖος αὐτός ἀνῆρ, εἴτε ἀπό τὴν δίψαν, εἴτε ἀπό τὸν δαμπλᾶν, παρελθόντος τοῦ θανάτου του».
……….Ὁ πρόωρος θάνατός του, δύο μόλις μῆνες μετὰ τὴν ἔναρξη τοῦ Ἀγώνα, στέρησε τὴν ἐπανάσταση ἀπό ἕνα ἔμπειρο καὶ ἔγκυρο στρατιωτικὸ στέλεχος. Ὁ γυιὸς του Γιαννίκος, ἡλικίας τότε 14 ἐτῶν, ἀκολούθησε τὸν θεῖο του Δημητράκη, καὶ συμμετεῖχε στὶς ἐπόμενες συγκρούσεις τῆς περιόδου.