……….Στὶς 9 Σεπτεμβρίου τοῦ 1929, ἡ συμμορία τοῦ λήσταρχου Μήτρου Τζατζᾶ, ἀπήγαγε στὸ Πετρούλι Τρικάλων τὸν Γερουσιαστὴ Σωτήριο Χατζηγάκη, μαζὶ μὲ ἀκόμη 4 ὁμήρους, ἔχοντας σκοπὸ τὴν ἀπόσπαση λύτρων.
……….Ὅλα ξεκίνησαν ὅταν ἕνα μεγάλο καραβάνι μὲ περίπου 130 ἄτομα, μέλη πολλῶν οἰκογενειῶν, κατηφορίζοντας πρὸς τὰ Τρίκαλα, ἔπεσε στὴν ἐνέδρα τῆς ληστοσυμμορίας τοῦ διαβόητου Τζατζᾶ. Τὸ καραβάνι συνοδευόταν ἀπό ἕνα ἐνωμοτάρχη τῆς Χωροφυλακῆς, καὶ ἕνα χωροφύλακα. Οἱ ληστὲς τοὺς αἰφνιδίασαν καὶ τελικὰ τοὺς μετέφεραν ὅλους μαζὶ σὲ μία βαθιὰ χαράδρα μέσα στὸ δάσος καὶ ἐκεῖ τοὺς ἀνέκριναν διότι ἀναζητοῦσαν τὰ παιδιὰ τοῦ προύχοντα Ἀναστάσιου Ἀβέρωφ, Μιχάλη καὶ Βαγγέλη, (τὸν μετέπειτα ὑπουργὸ καὶ ἀρχηγό τῆς Ν.Δ.) γιὰ νὰ διεκδικήσουν λύτρα. Συμπτωματικὰ ὅμως, δὲν εἶχαν ταξιδέψει ἐκείνη τὴν ἡμέρα μὲ τὸ καραβάνι.
……….Τελικὰ κράτησαν ὡς ὁμήρους τὸν γερουσιαστὴ Σωτήριο Χατζηγάκη, τὸν γιατρὸ Κώστα 
Ζᾶχο, τὸν Ἀθανάσιο Μπαλιᾶκο, καὶ τὸν γιὸ τοῦ πιλοποιοῦ Ραφτάκου. Ἡ ἀπαγωγή τοῦ Γερουσιαστὴ καὶ τῶν ἄλλων, συντάραξε τὸ Πανελλήνιο καὶ τὴν κυβέρνηση τοῦ Ἐλευθέριου Βενιζέλου. Τελικά, μὲ τὴν καταβολὴ μέρους τῶν λύτρων καὶ μετὰ ἀπό μεγάλη ταλαιπωρία, οἱ ὅμηροι ἀπελευθερώθηκαν.
……….Ἡ περιπέτεια ὅμως τοῦ Γερουσιαστὴ Χατζηγάκη ἦταν ἡ ἀφετηρία λήψεως ἀποφασιστικῶν μέτρων γιὰ τὴν πάταξη τῆς ληστοκρατίας. Ἡ δράση τοῦ Τζατζᾶ ἐκτεινόταν στὶς περιοχὲς τῆς Θεσσαλίας, τῶν Γρεβενῶν, τῆς Πιερίας, τῆς Ἡπείρου, φτάνοντας μέχρι τὴν ἀλβανία καὶ τὴν Σερβία, ὅπου συνεργάσθηκε μὲ ληστὲς αὐτῶν τῶν περιοχῶν. Τελικὰ ἡ συμμορία τοῦ Τζατζᾶ ἐξοντώθηκε στὶς 23 Μαρτίου 1930, ὅταν περικυκλώθηκε ἀπό 15 ἄνδρες τῶν καταδιωκτικῶν ἀποσπασμάτων στὴ θέση Παλαιοκαρυᾶ, κοντὰ στὴν Ἐλάτη.