Φλορίν Μαρινέσκου καὶ Ἄννας Ἄγγ. Στεφανάτου
……….Στὶς 9 Φεβρουαρίου 1907, ἀπεβίωσε στὸ Παρίσι ὑπό ἀδιευκρίνηστες συνθῆκες σὲ ἡλικία 44 ἐτῶν, ὁ Γεώργιος Μουρούζης, ἕλληνας μὲ ἔντονη, παρορμητικὴ προσωπικότητα καὶ ταραχώδη βίο. Ἡ σορός του ἔμεινε γιὰ λίγες ἡμέρες στὴν ἑλληνική ἐκκλησία τοῦ Παρισιοῦ, ἀπ’ ὅπου μεταφέρθηκε στὴν Μασσαλία καὶ ἐν συνεχείᾳ στὴν Ἀθήνα μὲ τὸ πλοῖο «Ἀχελῶος». Ἡ κηδεία του ἔγινε στὶς 20 Φεβρουαρίου.
……….Ὁ Γεώργιος Μουρούζης ὑπῆρξε πηγὴ ἐμπνεύσεως ἀκόμη καὶ ἐν ζωῇ, γιὰ δημοσιογράφους καὶ συγγραφεῖς, οἱ ὁποῖοι στὶς ἱστορίες τους τὸν ἤθελαν νὰ παλεύῃ εἴτε μὲ πρίγκηπες, εἴτε μὲ ἀνθρωποφάγους καὶ ἀμαζόνες, καὶ νὰ ἔχει ἐρωτικές περιπέτειες μὲ ὅμορφες ὑπάρξεις διαφόρων ἐθνικοτήτων. Οἱ ἐφημερίδες τῶν Ἀθηνῶν συναγωνίζονταν στὴν προσπάθεια παρουσιάσεως τῶν περιπετειῶν του στὴν Αὐστραλία, ἤ στὸν Βόρειο Πόλο!
……….Γόνος ἀπό τὴν πλευρὰ τοῦ πατέρα του, ξακουστῆς φαναριώτικης οἰκογένειας μὲ Τραπεζουντιακὴ καταγωγή, τῆς ὁποίας τὰ μέλη διέπρεψαν σὲ πολλοὺς τομεῖς τῆς πολιτικῆς, στρατιωτικῆς ἤ καλλιτεχνικῆς ζωῆς τῶν χωρῶν ὅπου ἔζησαν. (Ὁ θεῖος του Ἀλέξανδρος Μουρούζης, διετέλεσε πρωθυπουργὸς τῆς Μολδαβίας καὶ ὁ Παναγιώτης Μουρούζης –θεῖος του ἐπίσης-, ἴδρυσε τὴν Legion Greco-slave, μὲ τὴν ὁποία ἔλαβε μέρος στὸν πόλεμο τῆς Κριμαίας). Ἡ μητέρα του Ἑλένη ἦταν ἀπόγονος τῆς οἰκογένειας Μαυρομιχάλη. Ὁ παπποὺς του, Κωνσταντῖνος Μουρούζης, ἀποκεφαλίστηκε στὶς 4 Ἀπριλίου 1821, πληρώνοντας τὸ μένος τοῦ σουλτάνου γιὰ τοὺς ἐπαναστατήσαντες Ἕλληνες καὶ ἡ γιαγιὰ του μόλις κατάφερε νὰ διαφύγῃ στὴν Ὀδυσσό, κυοφορώντας τὸν ἀγέννητο πατέρα του καὶ τελευταῖο παιδὶ τοῦ Μεγάλου Διερμηνέα.
……….Ἡ προσωπικότητα τοῦ Γεωργίου σκιαγραφείται μέσα ἀπό ἕνα πλούσιο ἀρχεῖο ἐπιστολῶν του καὶ ἄλλων ἐπισήμων ἐγγράφων, τὰ ὁποία ἀποκαλύπτουν ἕναν ἄνθρωπο ποὺ λάτρευε τὸν κίνδυνο καὶ τὴν περιπέτεια, (ὑπηρέτησε στὴν Γαλλικὴ Λεγεώνα τῶν Ξένων, στὸν Ρωσικό Στρατὸ κατὰ τὸν Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο ὅπου τραυματίστηκε στὴν μάχη τοῦ Μοῦκδεν, στὸν Ἑλληνικό Στρατό, ὅπου ἔλαβε μέρος στὶς μᾶχες τῆς Κρήτης μεταξὺ 1896-1897, καὶ στὸν Ἑλληνοτουρκικό πόλεμο).
……….Δὲν δίσταζε νὰ καλέσῃ σὲ μονομαχία ἐάν ἄκουγε ἤ διάβαζε ὁ,τιδήποτε πρόσβαλε τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς Ἕλληνες στὸ ἐξωτερικό. Στὴν Ἑλλάδα οἱ λόγοι γιὰ τοὺς ὁποίους «πετοῦσε τὸ γάντι», εἶχαν νὰ κάνουν μ’ ἕνα προσωπικὸ του κώδικα τιμῆς· ζητοῦσε ὅμως συγγνώμη ἐάν διέπραττε σφάλμα, ὅπως στὴν περίπτωση ποὺ παρ’ ὁλίγο νὰ μονομαχίσῃ μὲ τὸν ἥρωα ποιητὴ μας, Λορέτζο Μαβίλη. Τὸ διάστημα ποὺ βρισκόταν ἐκτός Ἑλλάδος, συγκινῆτο ὅταν ἔβλεπε Ἑλληνική Σημαία, διψοῦσε νὰ διαβάζῃ ἑλληνικές ἐφημερίδες, ἑλληνική ἱστορία, καὶ δήλωνε δυσαρεστημένος διότι δὲν μποροῦσε νὰ μιλήσῃ τὴν γλῶσσα του. Σπάταλος στὰ οἰκονομικά του, πολλὲς φορὲς εἶχε ζητήσει ἐπί πλέον χρήματα ἀπό τὴν μητέρα του, γιὰ νὰ βοηθήσῃ φίλους ποὺ ἀντιμετώπιζαν ποικίλες δυσκολίες.