ΟΙ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ

,

Μέρος χάρτη τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας τοῦ Ντρόϋζεν, στὸν ὁποῖο φαίνονται οἱ περιοχὲς προελεύσεως τῶν Παυλικιανῶν.
Μέρος χάρτη τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας τοῦ Ντρόϋζεν, στὸν ὁποῖο φαίνονται οἱ περιοχὲς προελεύσεως τῶν Παυλικιανῶν.

.

……….Στὶς 3 Σεπτεμβρίου τοῦ 863, ὁ βυζαντινὸς στρατὸς συνέτριψε τοὺς Ἄραβες μὲ τοὺς Παυλικιανοὺς συμμάχους τους, στὴν καθοριστικὴ μάχη τοῦ Λαλακάοντος. Οἱ Παυλικιανοὶ ὑπῆρξαν περιστασιακοὶ στρατιωτικοὶ σύμμαχοι τῶν δυνάμεων τοῦ Ἰσλάμ.  Οἱ ὀπαδοὶ αὐτῆς τῆς αἱρέσεως ἐξαπλώθηκαν στὴν νοτιοανατολικὴ Μικρᾶ Ἀσία στὴν περιοχὴ τῆς Βόρειας Συρίας καὶ τῆς Ἀρμενίας.Τὸ γεγονὸς ὅτι ἀπέρριπταν καὶ τὴν λατρεία τῶν ἁγίων καὶ τῶν εἰκόνων, στάθηκε κατὰ κάποιον τρόπο εὑεργετικὸ γι’ αὐτούς τὸ διάστημα ποὺ βασίλευαν στὸ Βυζάντιο εἰκονομάχοι αὐτοκράτορες· ἔδειχναν ἀνεκτικότητα στὴν αἵρεσή τους, ἀλλὰ ἐπίσης τοὺς μετοίκιζαν κατὰ καιροὺς στὴν Θρᾲκη γιὰ νὰ ἐνισχύσουν τὰ βόρεια σύνορα τῆς αὐτοκρατορίας.

……….Μὲ τὴν λήξη τῆς περιόδου τῶν εικονομάχων αυτοκρατόρων, οἱ πολιτικὲς συνθῆκες ἄλλαξαν. Οἱ διωγμοὶ ποὺ ξέσπασαν ἐναντίον τους, τοὺς ἀνάγκασαν νὰ ζητήσουν καταφύγιο στὰ ἐδάφη ποὺ κατεῖχε ὁ μουσουλμάνος ἐμίρης τῆς Μελιτηνῆς, ὅπου καὶ ἐγκαταστάθηκαν, προσφέροντας τὶς στρατιωτικὲς τους ὑπηρεσίες. Ἡγέτης τους ἐκείνη τὴν περίοδο ἦταν ὁ Καρβέας καὶ ἕδρα τους τὸ φρούριο τῆς Τεφρικῆς κοντὰ στὴν Σεβάστεια. Τότε, ἀπὸ κοινοῦ μὲ τοὺς Ἄραβες, ἐπιτίθεντο στὰ βυζαντινὰ ἐδάφη. Μετὰ τὴν ἐπιδρομή τους στὶς ἀκτὲς τοῦ Εὐξείνου Πόντου καὶ τὴν λεηλασία τῆς Ἀμισοῦ, ὁ αὐτοκράτορος Μιχαήλ Γ΄ συγκρότησε τρεῖς στρατιές, τὴν μία ἐκ τῶν ὁποίων ἡγεῖτο ὁ Δεμέστιχος τῶν Σχολῶν, Πετρωνᾶς. Αὐτὴ ἡ στρατιὰ ἀπαρτιζόταν καὶ ἀπὸ δυνάμεις τῶν Θεμάτων Θρᾲκης καὶ Μακεδονίας.

.

……….Στὶς 3 Σεπτεμβρίου, κοντὰ στὶς ἀκτὲς τοῦ ποταμοῦ Λαλακάοντα (ἴσως παραπόταμου τοῦ Ἄλυ), συνέτριψαν τοὺς Ἄραβες καὶ τοὺς Παυλικιανοὺς συμμάχους τους. Στὸ πεδίο τῆς μάχης ἔπεσε ὁ ἐμίρης Ὀμὰρ καὶ πιθανὸν καὶ ὁ Καρβέας. Στὰ Ἀκριτικὰ μας ἔπη αὐτὲς οἱ μάχες τραγουδήθηκαν.

ΟΙ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ

……….Οἱ συνεχεῖς ἐπιδρομὲς ἀλλοφύλων καὶ ἡ ἐγκατάσταση σλάβων καὶ βουργάρων στὴν Θρᾲκη, δημιούργησαν ποικίλα προβλήματα στὴν περιοχή. Οἱ αὐτοκράτορες ἐνίσχυσαν τὴν Θρᾲκη γιὰ λόγους δημογραφικούς, στρατιωτικοὺς καὶ πολιτικούς, μεταφέροντας σ’ αὐτὴν πληθυσμοὺς ἀπὸ τὴν Συρία, τὴν Κύπρο, τὴν Ἀρμενία. Οἱ μετοικεσίες αὐτές, εἶχαν ὡς συνέπεια τὴν μεταβολὴ ὄχι μόνο τῆς πληθυσμιακῆς σύνθεσης τοῦ χώρου, ἀλλὴ καὶ τῆς θρησκευτικῆς.

……….Τὸ 751, ὁ Κωνσταντῖνος Ε΄ μετέφερε ἀπὸ τὶς περιοχὲς τῆς Θεοδοσιουπόλεως καὶ τῆς Μελιτηνῆς τῆς Μικρῆς Ἀρμενίας, τοὺς Παυλικιανούς, Σύρους καὶ Ἀρμενίους, στὴν Θρᾲκη, προκειμένου νὰ ἐπανδρώσῃ τὰ ὀχυρὰ τὰ ὁποῖα τὴν ἴδια ἐποχὴ ἔχτιζαν στὴν περιοχὴ ἐξ αἰτίας τοῦ φόβου τῶν ἐπιδρομῶν τῶν βουργάρων: «Κωνσταντῖνος ἦρξε δομείσθαι τὰ ἐπὶ Θρᾲκης πολίσματα, ἐν οἷς οἰκίζει Σύρους καὶ Ἀρμενίους, οὐς ἐκ τε Μελιτηναίων πόλεως καὶ Θεοδοσιουπόλεως ὡς μετανάστας πεποίηκε, τὰ εἰς τὴν χρείαν αὐτοῖς ἀνήκοντα, φιλοτίμως δωρησάμενος».

……….(…) Οἱ Παυλικιανοὶ (…) ἐξαπλώθηκαν στὴν Μ. Ἀσία στὴν περιοχὴ τῆς Βόρειας Συρίας καὶ τῆς Ἀρμενίας, ἀπ’ ὅπου καὶ οἱ βυζαντινοὶ αὐτοκράτορες τοὺς μετοίκιζαν κατὰ καιροὺς στὴν Θρᾲκη. (…) Παρ’ ὅλο ποὺ ἀρχικὰ () ἀποδείχθηκαν ἰδιαίτερα χρήσιμοι στὸ Βυζάντιο, μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου ἄρχισαν νὰ μὴν πειθαρχοῦν σ’ αὐτό.


Ὁλόκληρο τὸ κείμενο μπορεῖτε νὰ διαβάσετε στό: www.e-istoria.com

Αφήστε μια απάντηση