,
- Friedrich Nietzsche Photography by F. Hartmann in Basel
,
Επιμέλεια έκδοσης:
Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα
«….αφού περπάτησαν μαζί γιά κάμποση ώρα, ο Ζαρατούστρα άρχισε να λέει: «Σκίζεται η καρδιά μου. Γιά ολόκληρο τον κίνδυνό σου καλύτερα μού μιλά το βλέμμα σου, παρά τα λεγόμενά σου. Δεν είσαι ελεύθερος ακόμη. Ακόμη αναζητάς την ελευθερία. Η αναζήτησή σου σε έκανε ξενύχτη και ξύπνιο. Αναζητάς τα ελεύθερα ύψη. Η ψυχή σου διψά γιά τ’ άστρα.
Όμως, ακόμη και τα χειρότερα ένστικτά σου διψούν γιά την ελευθερία τους. Οι άγριοι σκύλοι σου ποθούν ελευθερία. Γαβγίζουν από χαρά μέσα στο υπόγειό τους, όταν το πνεύμα σου επιχειρεί να ανοίξει όλες τις φυλακές. Γιά μένα είσαι ακόμη ένας φυλακισμένος, ο οποίος ποθεί την ελευθερία του. Α, η ψυχή τέτοιων φυλακισμένων γίνεται φρόνιμη και συνάμα πονηρή και κακή.
Είναι αναγκαίο να εξαγνιστεί ο απελευθερωτής τού πνεύματος. Πολλή φυλακή και πολλή μούχλα έχει ξεμείνει ακόμη εντός του. Είναι αναγκαίο να εξαγνιστεί το βλέμμα του. Ναι, αναγνωρίζω τον κίνδυνό σου, αλλά σε εξορκίζω στην αγάπη μου και στην ελπίδα μου να μην απορρίψεις την αγάπη σου και την ελπίδα σου! Ακόμη νιώθεις ευγενικός και ως ευγενικό σε αναγνωρίζουν και όλοι οι άλλοι, εκείνοι που σε μισούν και σε λοξοκοιτάζουν.
Μάθε ότι σε όλων των ανθρώπων τον δρόμο βρίσκεται κάποιος ευγενικός. Ακόμη και στον δρόμο των καλών βρίσκεται κάποιος ευγενικός! Ωστόσο, όταν τον αποκαλούν καλό, δεν το κάνουν παρά γιά να τον προσπεράσουν. Ο ευγενικός επιθυμεί να δημιουργήσει κάτι νέο και μία νέα αρετή. Ο καλός επιθυμεί κάτι παλιό και πώς να παραμείνει το παλιό. Ο κίνδυνος τού ευγενικού δεν είναι το να γίνει καλός, παρά το να γίνει αδιάντροπος, είρωνας, ολετήρας. Α, έχω γνωρίσει ευγενικούς που έχασαν την πλέον υψηλή ελπίδα τους και έπειτα διέβαλαν όλες τις υψηλές ελπίδες. Από τότε έζησαν με αναίδεια κάποιες σύντομες χαρές και ίσα-ίσα κατάφεραν να θέσουν κάποιον σκοπό. Έλεγαν: «Το πνεύμα είναι ηδονή». Τότε έσπασαν οι φτερούγες τού πνεύματός τους και τώρα αυτό σύρεται χαμηλά και ρυπαίνει καθετί που αγγίζει. Άλλοτε στοχάζονταν να γίνουν ήρωες. Τώρα είναι απλώς χαροκόποι. Σήμερα, γι’ αυτούς, ο ήρωας είναι μία λύπη και ένα ρίγος.
Ωστόσο, σε εξορκίζω στην αγάπη μου και στην ελπίδα μου να μην απορρίψεις τους ήρωες από την ψυχή σου! Διατήρησε ιερή την υψηλότερη ελπίδα σου!». Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα….»
Διαβάστε το εξαιρετικό κείμενο στο: https://www.academia.edu/
Επιλογή αποσπάσματος «Ελληνικό Ημερολόγιο».
———————————————–