,
«ΙΜΕΡΤΑ ΜΥΘΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ»
Διαύγασμα ΙΒ΄
Εισαγωγικό σημείωμα
«…Τα «Ιμερτά Μυθαναγνώσματα» φιλοδοξούν να αποτελέσουν μία συλλογή από ελληνικούς μύθους, διατυπωμένους υπό μορφή τερπνών παραμυθιών, που σκοπεύουν να διδάξουν ευχάριστα τους αναγνώστες και τους ακροατές τους. Η ηλεκτρονική ή έντυπη αναπαραγωγή και διάδοσή τους, καθώς και η τυχόν μετάφρασή τους σε άλλες γλώσσες, επιτρέπεται υπό τον απαρέγκλιτο όρο τής αυστηρής διατήρησης τής απόλυτης ακεραιότητας τού περιεχομένου των Διαυγασμάτων…».
Θεολόγος – Φιλόλογος
Ο Ηρακλής και οι Σπαρτιάτες
Τον ένδοξο ημίθεο και ήρωα Ηρακλή, γιό τού θεού Δία και τής θεϊκής Αλκμήνης, ο περισσότερος κόσμος τον γνωρίζει από τους περίφημους δώδεκα άθλους του, που τόσο λαμπρά και τόσο γλαφυρά μάς παρουσιάζουν την αξεπέραστη ανδρεία του, την ακατάβλητη ρώμη του, την ζηλευτή γενναιοψυχία του και την υπέροχη αρετή του. Τώρα, όμως, θα διηγηθούμε έναν άλλο άθλο του, εξίσου σπουδαίο και σημαντικό, γιατί τα κατορθώματα τού πανίσχυρου Ηρακλή δεν ήταν ούτε μόνο δώδεκα, ούτε μόνο εικοσιτέσσερα, ούτε μόνο τριανταέξι, αλλά αμέτρητα, όπως αμέτρητοι ήταν και εξακολουθούν να είναι και οι άνθρωποι που, από τότε μέχρι σήμερα, τον αγαπούν, τον θαυμάζουν, τον τιμούν και τον σέβονται αιώνια.