,
,
Κωνσταντίνος Ιωαννίδης
.
Αθανασίου Α. Αγγελόπουλου. «ΒΟΡΕΙΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» Ο Ελληνισμός τής Στρωμνίτσης
.
……….Ο Κωνσταντίνος Ιωαννίδης αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το διδασκαλείο Θεσσαλονίκης εργάσθηκε ως διδάσκαλος το 1890 στην Χειμμάρα τής Ηπείρου, εν συνεχεία στην Γουμένιτσα, Καβάλλα, Στρώμνιτσα, Δυρράχιο, Τραπεζούντα, Θεραπειά Κωνσταντινουπόλεως και τελικώς ως επιθεωρητής δημοτικής εκπαιδεύσεως νομού Μοναστηριού.
……….Ενώ υπηρετούσε στα Θεραπειά Κωνσταντινουπόλεως, το 1906, γνωρίστηκε με τον στην Πρεσβεία υπηρετούντα τότε Ίωνα Στ. Δραγούμη, ο οποιος, σαγηνεύτηκε από την πατριωτική φλόγα τού Ιωαννίδη και εκτιμήσας την άκαμπτη δραστηριότητά του, εισηγήθηκε αρμοδίως και πέτυχε την αποστολή τού Ιωαννίδη στο Μοναστήρι (Βιτώλια) σε ειδική υπηρεσία στο Ελληνικό Προξενείο έχοντας ως κάλυψη των ενεργειών του την ιδιότητα τού επιθεωρητού των δημοτικών σχολείων όλης τής περιφερείας τού νομού στην οποία περιελαμβάνονταν οι περιοχές Πρεσπών, Αχρίδος, Στρούγκας, Άνω και Κάτω Μπελίτσα Πελαγωνίας μέχρι Μοριχόβου, Περλεπέ, Κρουσόβου, Φλωρίνης, Αμυνταίου, Καστοριάς, Κορυτσάς, Κοζάνης, Πτολεμαΐδος, Αρνίσσης και Εδέσσης.
……….Ο Κωνσταντίνος Ιωαννίδης, φύσις ζωηρή με πνεύμα σπινθηροβόλο, διαρκώς περιόδευε εν μέσω πλείστων κινδύνων νύκτα και ημέρα υπό το κάλυμμα τού επιθεωρητού των σχολείων και ενθάρρυνε και διαφώτιζε ιερείς, δασκάλους και πιστούς να εμμένουν στην εθνική ιδέα.
……….Στην έκθεση τού Γενικού Επιθεωρητού Δυτικής Μακεδονίας μετά την απελευθέρωση, αναφέρονται τα ακόλουθα: «Ὁ κ. Ἰωαννίδης, ὡς γνωστόν, ἔχει προσφέρει ἐπὶ Τουρκοκρατίας μεγάλας ὑπηρεσίας εἰς τὴν ἐν Μακεδονίᾳ ἐκπαίδευσιν, πολλάκις δὲ ἐξέθετεν εἰς κινδύνους τὴν ζωὴν του, ὡς ἐν Κωστενέτς (σημερινή Ἱεροπηγὴ Καστοριᾶς), κατὰ τὸ 1907, ὁπότε ἐλιθοβολήθη ὑπὸ τῶν ὁργάνων τοῦ ἀρχικομιτατζῆ Κορσάκωφ καὶ θὰ ἐσφάζετο, ἐάν δὲν κατέφθανον οἱ Τοῦρκοι χωροφύλακες».
……….Τόσο ήταν το μίσος των βούργαρων κατά τού Ιωαννίδη ώστε, επειδή δεν κατόρθωσαν να τον εξοντώσουν, παρά τις επίμονες προσπάθειές τους, διέπραξαν το ανόσιο κακούργημα να πυρπολήσουν το σπίτι του στην Στρώμνιτσα, στην οποία κατοικούσε μόνης της η μητέρα του, η οποία και κάηκε ζωντανή.
……….Μετά την απελευθέρωση τού 1913, οι αρμόδιοι στο Προξενείο τού Μοναστηριού γιά τον Εθνικό Μακεδονικό Αγώνα, εκτιμώντας τα προσόντα τού Ιωαννίδη καθώς και τις προηγούμενες εθνικές του υπηρεσίες, εισηγήθηκαν αρμοδίως ώστε να ανατεθούν σ΄αυτόν τα καθήκοντα τού πρώτου Υποδιοικητού στην περιφέρεια Κορεστίων (Βίτσι), με έδρα το χωριό Κονομπλάτι (σημερινό Μακροχώρι) – γύρω στα 4 χιλιόμετρα από αυτό βρίσκεται το χωριό Στάτιστα (σήμερινό Μελάς), οπού έπεσε ο Παύλος Μελάς τον Οκτώβριο τού 1904.
……….Στο πρόσωπο τού Ιωαννίδη βρέθηκε ο πλέον κατάλληλος στην κατάλληλη θέση.
……….Αργότερα ο Ιωαννίδης παραιτήθηκε από την Δημόσια Υπηρεσία και συνέχισε τούς εθνικούς του αγώνες ως δημοσιογράφος, και αφού εγκαταστάθηκε μονίμως στην Φλώρινα εξέδωσε εφημερίδα, από τις σελίδες τής οποίας ουδέποτε έλειπαν άρθρα εθνικού περιεχομένου.
……….Η κατοχή τού 1941 τον βρήκε γέροντα ασκητεύοντα σ’ ένα ερειπωμένο τουρκικό σπίτι, χωρίς κανέναν πόρο ζωής, συντηρούμενο από παλιούς συναγωνιστές του, τού Μακεδονικού Αγώνα.
……….Ο Ιωαννίδης απεβίωσε σε ηλικία 93 ετών, κατά την άνοιξη τού 1966, με το πικρό παράπονο ότι, γιά λόγους εντελώς τυπικούς, δεν κατέστη δυνατόν να τού δοθεί μικρή σύνταξη εκ μέρους τής πολιτείας γιά τις τόσες εθνικές υπηρεσίας του, μολονότι τού είχαν αναγνωρισθεί 29 συντάξιμα έτη από το Ελεγκτικό Συνέδριο, έλειπε όμως το τυπικό μέρος, ότι δεν είχε συμπληρώσει δεκαετή υπηρεσία επί ελληνικής διοικήσεως, δηλαδή μετά την απελευθέρωση…