,
,
Νεομάρτυς Λουκάς εξ Αδριανουπόλεως
.
……….«…. η προσφορά των Νεομαρτύρων τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας προς το Έθνος υπήρξεν μεγίστη συντελέσασα αποφασιστικώς εις την αποτροπήν τής υπό τού βαρβάρου κατακτητού επιχειρηθείσης εξισλαμίσεως τού υποδούλου Ελληνισμού και εις την διάσωσιν ως εκ τούτου τής Φυλής μας ….»
……….Ο Νεομάρτυς Λουκάς κατήγετο εξ Αδριανουπόλεως και διαμένων εις Κωνσταντινούπολη δεκαπενταετής την ηλικίαν περιήλθεν εις έριδα προς ομήλικόν του Τούρκον, τον οποίον και εκτύπησεν. Συλληφθείς δε διά την πράξιν του αυτήν υπό τού φανατικού τουρκικού όχλου και κινδυνεύων να θανατωθή υπ’ αυτού είπεν «αφήσατέ με να τουρκεύσω».
……….Ήρκεσαν οι λόγοι αυτοί τού Λουκά, διά να καταπαύση η εναντίον του εκσπάσασα μανία των Τούρκων, είς δε εξ αυτών, πλούσιος ων, παρέλαβεν παρ’ εαυτώ τον νεαρόν Λουκάν διά να τον μυήση εις τον Ισλαμισμόν. Ο Λουκάς, έχων τύψεις τής συνειδήσεώς του διά το υπ’ αυτού χρησιμοποιηθέν τέχνασμα προς διάσωσίν του εκ τού βεβαίου θανάτου, τον οποίον θα υφίστατο υπό τού επιτεθέντος αυτόν μαινομένου τουρκικού όχλου, απεφάσισε να αποδράση λάθρα εκ τής οικίας τού παραλαβόντος αυτόν Τούρκου, πράγμα το οποίον κατώρθωσε τη βοηθεία Έλληνος εμπόρου εκ Ζαγοράς, παρά τω οποίω υπηρέτει πρότερον και ο οποίος μάλιστα μετά την επιτυχίαν τού εγχειρήματος εζήτησεν και την επέμβασιν τής Ρωσικής Πρεσβείας προς προστασίαν αυτού και τού αποδράσαντος Λουκά.
……….Μετά την απόδρασίν του ο Λουκάς εφυγαδεύθη εις το Άγιον Όρος, ένθα διά να αποπλύνη το όνειδος και να εξιλεωθή έναντι τού Θεού διά την γενομένην, έστω και ως τέχνασμα προς παραπλάνησιν των Τούρκων, δήλωσίν του περί δήθεν προσχωρήσεως εις τον Ισλαμισμόν, έλαβε την απόφασιν όπως αναλώση τον βίον του εις ιεραποστολήν υφιστάμενος ακόμη και μαρτυρικόν θάνατον χάριν τής εις τον Χριστόν πίστεώς του. Προς τον σκοπόν τούτον ανεχώρησεν εκ τού Αγίου Όρους κατευθυνόμενος προς Μικράν Ασίαν. Διερχόμενος όμως εκ Μυτιλήνης ηθέλησε να παραμείνη εκεί επί τι χρονικόν διάστημα προς Ιεραποστολήν και κατά τον χρόνον τής εν Μυτιλήνη παραμονής του, εβοήθησε εις τον εκχριστιανισμόν οκταμελούς τουρκικής οικογενείας, η οποία προς αποφυγήν τής αναμενομένης μανίας των φανατικών Μουσουλμάνων εφυγαδεύθη εκ τής νήσου.
……….Πληροφορηθέντες οι Τούρκοι τον εκχριστιανισμόν και την φυγάδευσιν τής οκταμελούς τουρκικής οικογενείας και ανάστατοι γενόμενοι εκ των γεγονότων τούτων, συνέλαβον τον Μητροπολίτην Μυτιλήνης και τους Δημογέροντας αυτής, τους οποίους και ανέκριναν προς εξακρίβωσιν των Χριστιανών οι οποίοι ετόλμησαν να αποσπάσουν εκ τού Μουσουλμανισμού και να εκχριστιανίσουν την φυγαδευθείσαν τουρκικήν οικογένειαν. Κατά την διάρκειαν τής ανακρίσεως ο ενεργών ταύτην Τουρκο- Ιεροδικαστής, απευθυνόμενος προς τους παρισταμένους Μουσουλμάνους είπε «αυτά τα πράγματα άλλος δεν τα κάμνει παρά ο Δεσπότης και οι γέροντες αυτοί κάμνουν τους Τούρκους Ρωμαίους (= Χριστιανούς) και μας προξενούν τόσην ατιμίαν».
……….Εξηγέρθη τότε ο παρακολουθών την ανάκρισιν φανατισμένος τουρκικός όχλος εναντίον τού Μητροπολίτου και των Δημογερόντων και ερρίφθη το σύνθημα προς γενικήν σφαγήν των Χριστιανών τής Μυτιλήνης. Εν μέσω τής εκρηκτικής ταύτης ατμοσφαίρας τού μαινομένου τουρκικού όχλου προσήλθεν εις τον Ιεροδικαστήν ο Λουκάς και αφού εζήτησεν την ευλογίαν τού ανακρινομένου Μητροπολίτου, εδήλωσεν με παρρησίαν ότι αυτός ήτο ο ηθικός αυτουργός και ο μόνος υπεύθυνος διά τον εκχριστιανισμόν και την φυγάδευσιν τής οκταμελούς τουρκικής οικογενείας, του Μητροπολίτου και των Δημογερόντων όντων αμετόχων τής αποδιδομένης αυτοίς πράξεως.
……….Ούτως επωμισθέντος τού Λουκά την όλην ευθύνην τού δημιουργηθέντος κατά τα ανωτέρω θέματος, συνεπεία τού εκχριστιανισμού και τής φυγαδεύσεως τής τουρκικής οικογενείας και αποδείξαντος την πρόσφατον εις την Μυτιλήνην έλευσίν του, εκ τής οποίας ετεκμαίρετο η αμφίβολος συνεργασία αυτού μετ’ άλλων Χριστιανών, αφέθησαν ελεύθεροι ο τε Μητροπολίτης και οι Δημογέροντες, απεσοβήθη δε η απειλουμένη γενική σφαγή των Χριστιανών τής Μυτιλήνης. Τότε οι παριστάμενοι εις την ανάκρισιν Τούρκοι εφρύαξαν και μαινόμενοι ώρμησαν ως άγρια θηρία να κατασπαράξουν τον Λουκάν, ο οποίος βασανισθείς κατά τον φρικωδέστερον τρόπον υπό τού φανατισμένου Μουσουλμανικού όχλου, εξέπνευσεν την 23ην Μαρτίου τού 1802, καταστάς κατά την επιθυμίαν του, Νεομάρτυς τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, καθ’ όν χρόνον εις τους Ιερούς Ναούς τής Μυτιλήνης ανεπέμποντο, κατόπιν οδηγιών τού Μητροπολίτου, δεήσεις «υπέρ τού δούλου τού Θεού Λουκά».
……….Ακολουθία τού Νεομάρτυρος Λουκά εγράφη υπό τού Αγίου Νικηφόρου τού Χίου.
-
Το απόσπασμα είναι από κείμενο τού Απόστολου Ευθυμιάδη, το οποίο έχει τίτλο «Προσφορά Αίματος και Θυσιών (1361 – 1829)», και το βρήκαμε στο αφιέρωμα γιά τα 150 χρόνια από την εθνεγερσία τού 1821, με τον γενικό τίτλο «Η Θράκη και ο Έβρος – Πρωτοπόροι εις τους αγώνας τής φυλής μας (1361 – 1920)».
-
Ηλεκτρονική πηγή: http://www.e-istoria.com/ (σ.59-60)