.
,
Οι Εθνικοί Ευεργέτες Ζωσιμάδες
Oι Ζ ω σ ι μ ά δ ε ς
……….Το ξεκίνημά μας, για την γνωριμία των Εθνικών Ευεργετών, θα είναι από τους αδελφούς Ζωσιμάδες. Κι’ αξίζουν για την τιμή αυτή, γιατί αυτοί, πρώτοι από τους νεώτερους Έλληνες άνοιξαν τον δρόμο τής μεγάλης αγαθοεργίας, εκτός που και χρονολογικά στην ζωή έρχονται πρώτοι. Τουλάχιστον οι μεγαλύτεροι απ’ αυτούς. Πρώτοι οι Ζωσιμάδες, αλήθεια, με την γενναιόδωρη απλοχεριά τους σκόρπισαν την παρηγοριά στους σκλαβωμένους ομογενείς μας. Πρώτοι αυτοί σκόρπισαν τόσο πλούσια τούς παραμυθένιους τους θησαυρούς για να γλυκάνουν τον πόνο και να χύσουν φως στην δουλωμένη στον Τούρκο εθνική μας ολότητα.
……….Δεν είναι ακριβώς γνωστός ο χρόνος που γεννήθηκαν οι Ζωσιμάδες. Είναι όμως γνωστό, ότι προτοείδαν το φως τού ήλιου στα θρυλικά Γιάννινα γύρω από τα μέσα τού 18ου αιώνα. Άλλοι πριν κι’ άλλοι μετά.
……….Ήταν εννιά αδέλφια. Έξι αγόρια και τρία κορίτσια. Να και τα ονόματά τους στην σειρά τής ηλικίας τους: Ιωάννης, Αναστάσιος, Θεοδόσιος, Νικόλαος, Ζώης, Μιχαήλ και Αλεξάνδρα, Ζωίτσα, Αγγελική.
……….Ήταν παιδιά τού Παναγιώτη Ζωσιμά, που καταγόταν από το Γραμμένο των Ιωαννίνων και τής Μαργαρίτας που κρατούσε από την οικογένεια Τσουκαλά των Ιωαννίνων.
……….Ο Παναγιώτης Ζωσιμάς, για να τα βγάλει πέρα με την μεγάλη του οικογένεια, άφησε την πατρίδα του και ταξίδεψε στην Νίζνα τής Ρωσίας. Εκεί ασχολήθηκε με το εμπόριο. Με τον καιρό συμμάζεψε κοντά του και τους γιούς του, αφού πρώτα σπούδασαν λίγο πολύ στα σχολεία των Ιωαννίνων.
……….Γρήγορα όμως η Νίζνα αποδείχτηκε μικρή για το επιχειρηματικό μυαλό των παιδιών τού Ζωσιμά. Ήταν ανάγκη ν’ απλώσουν τις εμπορικές τους επιχειρήσεις.
……….Πήραν λοιπόν τούτη την απόφαση. Ο Θεοδόσιος ο επιχειρηματικότερος όλων, ο Νικόλαος και ο Μιχαήλ να εγκατασταθούν στο Λιβόρνο τής Ιταλίας. Οι άλλοι τρεις να μείνουν στην Ρωσία. Έτσι κι’ έγινε. Και είχε τον σκοπό του αυτός χωρισμός. Τα τρία αδέλφια τού Λιβόρνου έστελναν τεχνουργήματα και άλλα ευρωπαϊκά εμπορεύματα στ’ άλλα τρία τής Ρωσίας. Εκείνα πάλι έστελναν στην Ιταλία γεωργικά προϊόντα τής Ρωσίας και γενικά τής Ανατολής. Δε χρειάζεται βέβαια να πούμε, ότι φρόντιζαν να κάνουν ανταλλαγή εκείνων των εμπορευμάτων, τα οποία τους έφερναν μεγαλύτερο κέρδος. Το ανταλλακτικό αυτό εμπόριο πήγαινε πολύ καλά. Έτσι την μικρή περιουσία που άφησε ο πατέρας μπόρεσαν τα παιδιά, μέσα σε λίγα χρόνια, να την πολλαπλασιάσουν.
……….Στο μεταξύ όμως πέθανε νεώτατος ο μεγαλύτερος αδελφός ο Ιωάννης. Ο θάνατος αυτός στάθηκε αιτία να ξαναγυρίσουν στην Νίζνα τα αδέλφια που ήταν στο Λιβόρνο. Εκεί εξακολούθησαν τις εμπορικές τους επιχειρήσεις, πολλαπλασιάζοντας πάντα την περιουσία τους. Τέλος άφησαν και την Νίζνα και εγκαταστάθηκαν στην Μόσχα.
……….Τα πέντε αδέλφια συνεργάζονταν μεταξύ τους με μεγάλη τιμιότητα. Βαθιά αγάπη και αλληλοεκτίμηση τα έδενε. Όλα ήταν εξαιρετικά θεοφοβούμενα. Η ζωή τους ήταν ποτισμένη από βαθύ χριστιανικό πνεύμα και αυτό οδηγούσε τα βήματά τους και την σκέψη τους. Η ευλογία λοιπόν τού Θεού συντρόφευε τις δουλειές τους. Οι εμπορικές τους επιχειρήσεις επήγαιναν θαυμάσια. Τα πλούτη τους πολλαπλασιάζονταν καταπληκτικά. Η ευχή τής Ηπειρώτισσας μάνας «χώμα να πιάνεις μάλαμα να σου γίνεται», σαν ξεπροβοδίζει για την ξενιτιά το παιδί της, λες εύρισκε όλη της την εφαρμογή στους καλούς Ζωσιμάδες. Μέσα σε λίγα χρόνια κι’ οι Ζωσιμάδες αριθμούσαν τα πλούτη τους σε εκατομμύρια.
……….Η Μόσχα στάθηκε η οριστική εγκατάσταση των Ζωσιμάδων. Εκεί αποφάσισαν να περάσουν ήσυχα και ειρηνικά την ζωή τους. Σε κάποιο απόμερο δρόμο τής Μόσχας υπήρχε ένα μετόχι τού μοναστηριού των Ιβήρων τού Αγίου Όρους. Στο μετόχι αυτό οι θεοσεβείς αυτοί Ηπειρώτες αποφάσισαν να κατοικήσουν, αν και μπορούσαν να ζήσουν σε παλάτια. Στο ήσυχο και φτωχικό αυτό μετόχι έζησαν απλά, μετρημένα, χριστιανικά, μακριά από τις μάταιες επιδείξεις τού πλούτου και τις ακόλαστες διασκεδάσεις.
……….Κι’ όμως! Στο φτωχικό εκείνο μετόχι το είχαν τιμή τους να φθάσουν Έλληνες και ξένοι για να επισκεφθούν τους Ζωσιμάδες. Στο μετόχι αυτό καταδέχθηκε ως και η αυτοκράτειρα τής Ρωσίας Μαρία να φθάσει και να επισκεφθεί τον Ζώη Ζωσιμά. Εκεί μέσα, μπρος σε πολύ κόσμο κι’ αφού στράφηκε προς τους συγκεντρωμένους Έλληνες είπε: «Τον άνδρα τούτον, ω Γραικοί, πρέπει μεγάλως να σέβεσθε και να τον θεωρείτε ως καύχημα, τού Γένους σας».
……….Οι Ζωσιμάδες υπήρξαν άνθρωποι ποτισμένοι με βαθιά, χριστιανική πίστη. Αλλά και με φλογερή αγάπη για την σκλαβωμένη τους Πατρίδα. Αλήθεια! Η ζωή τους ολόκληρη αποτελεί ένα θαμπωτικό φεγγοβόλημα χριστιανικών πράξεων. Συγχρόνως όμως είναι και ένα αδιάκοπο λουλούδισμα των πιό θερμών πατριωτικών εκδηλώσεων. Πίστη και Πατρίδα, σφιχταγκαλιασμένες αδερφές σ’ ένα αδιάλυτο σύμπλεγμα, υπήρξαν οι οδηγοί στον φωτεινό δρόμο των Ζωσιμάδων.
……….Ακόμα όμως περισσότερο θαυμάζει κανείς τους καλούς Ζωσιμάδες, σαν λογαριάσει και την εποχή που ζούσαν. Το εμπόριο τότε των σκλάβων ήταν κάτι το φυσικό και το νόμιμο. Οι ελευθερίες τού ατόμου λογαριάζονταν γιά επαναστατική εκδήλωση. Η καταπίεση και κακομεταχείριση των λαών ήταν κανόνας. Κι’ όμως οι Ζωσιμάδες, πέρα από το άνομο και καταθλιπτικό πνεύμα τής εποχής τους, ασχολούνταν με αγαθοεργίες προς τους δυστυχισμένους συμπατριώτες τους.
……….Αλλά ας πλησιάσουμε περισσότερο το έργο τους.
……….Αρχίζουμε από μία πράξη τους, η οποία και από μόνη της θα έφθανε να τιμήσει τους μεγαλόψυχους αυτούς άνδρες. Όλοι τους έμειναν ανύπανδροι! Και γιατί; Θα απορούσε κανείς. Για τον μοναδικό λόγο να σκορπίσουν, ό,τι είχαν αποκτήσει με κόπο και ιδρώτα, για την προκοπή τής σκλαβωμένης Πατρίδας. Για ν’ απαλύνουν τον πόνο των συνανθρώπων τους. Παραιτήθηκαν οι καλοί αυτοί άνθρωποι από τις χαρές που χαρίζει η οικογένεια, για χάρη των άλλων. Κλείδωσαν κι΄ έπνιξαν μέσα τους τα συναισθήματα τής οικογενειακής χαράς, για να σκορπίσουν, πνεύματα καλόγνωμα, την χαρά και την ανακούφιση στους άλλους. Να, γιατί είπαμε η πράξη αυτή είναι ικανή μόνη της να τιμήσει την αδελφότητα των Ζωσιμάδων.
……….Η αγαθοεργή δράση των αδελφών Ζωσιμάδων εκδηλώνεται στα 1793. Η προσοχή τους στράφηκε πρώτα προς τα γράμματα. Καταλάβαιναν, ότι όλα θα ήταν χαμένα για την Ελλάδα αν, πριν απ’ όλα, δεν αποκάλυπταν στα βάρυπνα μάτια των σκλάβων συμπατριωτών τους, το φως τής ιστορίας, τής επιστήμης, τής αλήθειας. Τα Ιωάννινα, πρέπει να ξέρουμε, υπήρξαν η πρώτη ελληνική πόλη στα χρόνια τής τουρκοκρατίας, που προόδευσε στα γράμματα. «Εις την πόλιν των Ιωαννίνων χρεωστεί η Ελλάς την αναγέννησιν τής παιδείας» γράφει κάποιος γραμματισμένος των χρόνων εκείνων. Στην πόλη αυτή τον 18ο αιώνα λειτουργούσαν δύο σχολεία, τα οποία σκόρπιζαν το φως τους στο σκλαβωμένο Γένος. Τα σχολεία αυτά λειτουργούσαν από δωρεές Ελλήνων που τις είχαν καταθέσει σε Τράπεζα τής Βενετίας. Η Τράπεζα όμως εκείνη φτώχεψε και τα κεφάλαια των δωρεών, φυσικά, χάθηκαν. Τα Ιωάννινα έτσι κινδύνευαν να πέσουν στο σκοτάδι. Η ζημιά για τους Έλληνες απ’ αυτό είναι φανερή.
……….Τότε ήρθαν προστάτες και βοηθοί οι Ζωσιμάδες. Ανάλαβαν αυτοί να συντηρήσουν τα σχολεία πληρώνοντας δασκάλους και κάθε άλλη σχολική ανάγκη. Μια από τις ελάχιστες πνευματικές λαμπάδες τού Έθνους, που τρεμόσβηνε, κρατήθηκε, χάρη στους Ζωσιμάδες, άσβηστη.
……….Ύστερ’ απ’ αυτό οι θησαυροί των Ζωσιμάδων ξοδεύονται απλόχερα για την πνευματική ανάσταση τού Γένους. Δεν ήταν να τυπωθεί άξιο λόγου βιβλίο στα χρόνια τους που να μην βοηθήσουν αυτοί στην έκδοσή του. Ανέλαβαν τα έξοδα να τυπωθούν διάφορα συγγράμματα τού διδασκάλου τού Γένους Ευγένιου Βούλγαρη. Αργότερα πλήρωσαν τα έξοδα για να τυπωθεί και κυκλοφορήσει η Γεωγραφία και τα Κυριακοδρόμια τού Νικηφόρου Θεοτόκη άλλου κι’ αυτού διδασκάλου τού Γένους. Τα Κυριακοδρόμια αυτά (πλατιές και ευκολονόητες ομιλίες για τα ευαγγέλια και τους αποστόλους όλης τής χρονιάς) μοιράσθηκαν δωρεάν σ’ όλα τα σχολεία, τις εκκλησίες, τα μοναστήρια τού ελληνισμού. Εκατό τόσα χρόνια τα βιβλία αυτά ήταν το πιό αγαπημένο ανάγνωσμα των Ελλήνων.
……….Όταν και το έργο αυτό τελείωσε, ανέλαβαν στα 1805 άλλο μεγαλύτερο. Την έκδοση τής «Ελληνικής βιβλιοθήκης» τού Κοραή. (Η «Ελληνική βιβλιοθήκη» ήταν συλλογή Ελλήνων ποιητών και πεζογράφων τής Αρχαίας Ελλάδας). Και τα βιβλία αυτά μοιράσθηκαν δωρεάν και διαβάστηκαν παντού με αποτέλεσμα ν’ απλωθεί και να υψωθεί η ελληνική πνευματική κίνηση.
……….Η αγαθοεργή πνοή των Ζωσιμάδων δεν σταμάτησε βέβαια εδώ. Οι θησαυροί τους ήταν ανάγκη να γιατρέψουν κι’ άλλους πόνους, να κλείσουν κι’ άλλες πληγές των σκλάβων. Και οι Ζωσιμάδες έστρεψαν το πονόψυχο βλέμμα τους προς την γενέτειρά τους. Και τότε χιλιάδες τα ρωσικά ρούβλια έφθαναν στα Γιάννινα. Η βαθιά ποτισμένη με χριστιανισμό ψυχή τους προσπάθησε ν’ αγκαλιάσει και να γιατρέψει κάθε δυστυχία και κάθε πόνο τής πόλης. Τόση ήταν η έκταση τής φιλανθρωπίας των Ζωσιμάδων, ώστε οι Γιαννιώτες, αντί για το όνομά τους, έλεγαν «οι αγιασμένοι».
……….Από τα χρήματα, λοιπόν, που κάθε χρόνο έστελνε η αδελφότητα των Ζωσιμάδων στα Γιάννινα πληρώνονταν οι γιατροί τής πόλης να επισκέπτονται δωρεάν τους άρρωστους φτωχούς. Πληρώνονταν τα φάρμακα εκείνων που δεν είχαν να τ’ αγοράσουν. Περιμαζεύονταν αλητόπαιδα κι’ εύρισκαν υποστήριξη και περίθαλψη. Με χρήματα των καλών Ζωσιμάδων προικίζονταν κάθε χρόνο δέκα φτωχά και τίμια κορίτσια. Τις άγιες πάλι μέρες των Χριστουγέννων και τού Πάσχα έπαιρναν δωρεάν τρόφιμα, ρούχα, παπούτσια οι φτωχοί κι’ οι φυλακισμένοι τής πόλης των Ιωαννίνων. Χαρακτηριστικό φανέρωμα τής χριστιανικής ψυχής των Ζωσιμάδων είναι και τούτο. Τα βοηθήματα στους φτωχούς και φυλακισμένους μοιράζονταν χωρίς διάκριση σε χριστιανούς, εβραίους, μωαμεθανούς.
……….Αργότερα πάλι, όταν τα Γιάννινα έπαθαν φοβερές καταστροφές στην πολιορκία τού Αλή Πασά από τα σουλτανικά στρατεύματα, οι Ζωσιμάδες πρώτοι έτρεξαν να σκορπίσουν την παρηγοριά. Βοήθησαν πολλούς να ξαναχτίσουν τα γκρεμισμένα σπίτια τους και με έξοδά τους ξαναχτίστηκαν οι ερειπωμένες εκκλησίες τής μητρόπολης των Ιωαννίνων και τής Αγίας Μαρίνας.
……….Αλλά κι’ αργότερα στην διαθήκη τους, οι Ζωσιμάδες δεν ξέχασαν τα Γιάννινα. Χιλιάδες ρούβλια άφησαν για τους φτωχούς, τους ιερείς, για το πάντρεμα φτωχών κοριτσιών, για το νοσοκομείο τής πόλης, για το γηροκομείο, το κοινό φαρμακείο, για το χτίσιμο και την διατήρηση πτωχοκομείου.
……….Κι’ ας μη νομίσει κανείς, πως η φιλανθρωπική δράση των καλών Ζωσιμάδων σταμάτησε στην ιδιαίτερή τους πατρίδα. Σημαντικά χρηματικά ποσά άφησαν για το ξακουστό σχολείο τής Πάτμου, ένα από τα σπουδαιότερα πνευματικά κέντρα τής Ελλάδας στον 18ο αιώνα. Επίσης αρκετά άφησαν και για το ορφανοτροφείο και το νοσοκομείο τής ίδιας πόλης. Πολλούς μαθητές πάλι που αρίστευαν στα μαθήματα, τους σπούδαζαν στην Ευρώπη για να μπορέσουν με την σειρά τους κι’ αυτοί να σκορπίσουν το φως τής επιστήμης στην σκλάβα Ελλάδα. Σ’ άλλους μαθητές για να τους φιλοτιμήσουν πρόσφεραν βραβεία, ενώ σε πολλούς δασκάλους που άσπρισαν επάνω στην έδρα χορηγούσαν σύνταξη.
……….Στην αγωνιζόμενη Ελληνική Πατρίδα επίσης οι Ζωσιμάδες ήρθαν βοηθοί. Σπουδαία ποσά διέθεσαν στους Σουλιώτες, που αγωνίζονταν εναντίον τού αιμοβόρου Αλή Πασά. Κι’ όταν αργότερα ανέτειλε η χρυσαυγή τής Ελληνικής Επανάστασης καραβιές ολόκληρες από όπλα κι’ άλλα πολεμοφόδια έστειλαν στην Ελλάδα. Χιλιάδες ρούβλια πάλι διέθεσαν για να εξαγοράσουν από τα σκλαβοπάζαρα τής Ανατολής τους Χιώτες, τους Μεσολογγίτες κι’ άλλους Έλληνες που οι Τούρκοι τους πουλούσαν για σκλάβους.
……….Εξ άλλου, όταν η Ελλάδα αναστήθηκε από την τουρκική σκλαβιά και κατόρθωσε να γίνει κράτος ελεύθερο, οι Ζωσιμάδες πρώτοι σκόρπισαν τον πλούτο τους. Αυτοί να βοηθήσουν πολλούς που είχαν καταστραφεί από τον πόλεμο. Αυτοί να στείλουν χιλιάδες βιβλία για τα ελληνόπουλα. Αυτοί αγόρασαν 500 μετοχές για να στηρίξουν μαζί με τον Γεώργιο Σταύρου, τον μεγάλο φιλέλληνα Εϋνάρδο και άλλους την Εθνική Τράπεζα, το πρώτο ελληνικό πιστωτικό ίδρυμα. Αυτοί τέλος έδιναν το παρόν σε κάθε ελληνική ανάγκη.
……….Έτσι λοιπόν, μισόν τόσον αιώνα το όνομα των Ζωσιμάδων ήταν σφιχτά δεμένο μ’ ολόκληρο το Έθνος. Το Γένος ολόκληρο αισθάνθηκε την ευεργετική τους πνοή και τ’ όνομά τους ψιθυριζόταν παντού με σεβασμό κι ευγνωμοσύνη. Το χρήμα τους σκορπίστηκε άφθονο εκεί, που ο ανθρώπινος πόνος και η εθνική ανάγκη το ζητούσε. Η χριστιανική ηθική, είχε δικαιωθεί πέρα πέρα με τέτοιους υπέροχους χριστιανούς κι’ ο εθνισμός είχε βρει στην αδελφότητα των Ζωσιμάδων τους καλύτερους ενσαρκωτές του.
……….Αν τόσο γενναιόδωροι φάνηκαν οι Ζωσιμάδες στην ελληνική Πατρίδα, όμως δεν ξέχασαν και την θετή τους πατρίδα την Ρωσία. Στη Νίζνα έχτισαν ναό τού Αγίου Ιωάννη στην μνήμη τού αδελφού τους Ιωάννη. Κληροδότησαν επίσης σημαντικό ποσό και στην κοινότητα τής Νίζνας, αλλά και για να παντρεύονται εκεί φτωχά κορίτσια. Μα και για την Μόσχα ξόδεψαν χιλιάδες ρούβλια. Για την Ακαδημία της μόνο διέθεσαν 127.000 χρυσά ρούβλια. Αρκετά επίσης χρήματα διέθεσαν για την Ιατρική Ακαδημία και το Πανεπιστήμιο τής Μόσχας.
……….Τόση εντύπωση είχαν κάνει οι δωρεές των Ζωσιμάδων στην Ρωσία και σε τέτοια εκτίμηση τους είχαν, ώστε ο τσάρος τους έδωσε τον τιμητικό τίτλο τού ιππότη.
……….Πριν κλείσουμε την ιστορία αυτή, θα ήταν παράλειψη και αδικία στην μνήμη τής αδελφής των Ζωσιμάδων τής Ζωίτσας, αν δεν λέγαμε δυό λόγια και γι’ αυτή. Η Ζωίτσα μαζεύοντας τα πλούσια φιλοδωρήματα που τής έστελναν τ’ αδέλφια της, τα σκόρπιζε σε διάφορες αγαθοεργίες. Τρεις φορές τον χρόνο, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο και Χριστούγεννα, από το σπίτι τής κυρά-Ζωίτσας περνούσαν φτωχόπαιδα και προ πάντων σχολιαρούδια φτωχόπαιδα. Εκεί, η ίδια με γλυκόλογα, τα έντυνε και τα παπούτσωνε προσέχοντας να τους έρχονται όσο μπορούσε καλύτερα.
……….Τέλος ο ένας μετά τον άλλον οι καλοί αυτοί χριστιανοί και υπέροχοι πατριώτες, παρέδωσαν το πνεύμα στον Κύριο, με την συνείδησή τους ήσυχη, ότι ξεπλήρωσαν, όσο μπορούσαν καλύτερα τον προορισμό τους στην γη.
……….Ο Θεοδόσιος πέθανε στα 1793. Ο Αναστάσιος το 1805. Ο Μιχαήλ το 1809 και ο Ζώης το 1828 αφού ευτύχησε να δει και να βοηθήσει χρηματικά την Ελληνική Επανάσταση.
……….Τελευταίος πέθανε ο Νικόλαος. Αυτός, εκτελώντας και την επιθυμία των αδελφών του, εξακολούθησε τις αγαθοεργίες. Ο ίδιος στο τέλος τού 1828, για την μνήμη τού αδελφού του Ζώη, ίδρυσε στα Γιάννινα σχολή. Αυτή ονομάσθηκε «Ζωσιμαία Σχολή» και υπήρξε το κορύφωμα τής αγάπης προς τα γράμματα των Ζωσιμάδων.
……….Η σημασία τής σχολής αυτής είναι μεγάλη. Ήρθε να λειτουργήσει σε περίοδο που κανένα σχολείο δεν λειτουργούσε στα Ιωάννινα. Ο πνευματικός αυτός φάρος μέσα στα χρόνια τής ηπειρωτικής σκλαβιάς φώτισε χιλιάδες ελληνόπουλα. Κι’ αυτά με την σειρά τους σκόρπισαν το φως τους σε κάθε γωνιά τής γης, όπου υπήρχαν Έλληνες.
……….Η Σχολή ιδρύθηκε, όπως είπαμε, στα 1828. Το λαμπρό κτήριο που ερειπώθηκε από τις δολοφονικές βόμβες τού Μουσολίνι, τελείωσε μόλις στα 1904 από τα κληροδοτήματα των Ζωσιμάδων. Ευτυχώς, την στιγμή που γράφονται τούτες οι γραμμές, θεμελιώθηκε στα Ιωάννινα καινούργιο κτήριο τής Ζωσιμαίας Σχολής.
……….Πριν πεθάνει ο τελευταίος Ζωσιμάς, δώρισε στο Έθνος μεγάλη και αξιόλογη συλλογή νομισμάτων. Ως σήμερα η συλλογή αυτή είναι στόλισμα και πλούτος στο εθνικό μας νομισματικό μουσείο. Αποτελείται από 12.000 περίπου νομίσματα χρυσά, ασημένια, χάλκινα. Πολλοί επίσημοι επισκέπτονταν την συλλογή αυτή, όταν ακόμα ήταν στα χέρια των Ζωσιμάδων. Τόσο σπάνια και πολύτιμη είναι.
……….Τέλος τον Φεβρουάριο (16/2) τού 1842, απέθανε στην Ρωσία και ο Νικόλαος Ζωσιμάς, αφού ευτύχησε να δει ένα κομμάτι ελληνικό, κράτος ελεύθερο. Το μήνυμα τού χαμού και τού τελευταίου Ζωσιμά σκόρπισε βαθιά λύπη και συγκίνηση στο Πανελλήνιο. Για να τιμήσουν την μνήμη του έγινε στην Αθήνα πάνδημο μνημόσυνο.
……….Στις 25 Απριλίου τού 1842 ο ναός τής Αγίας Ειρήνης στην Αθήνα ήταν πλημμυρισμένος από κόσμο. Επίσημοι, φοιτητές, μαθητές, καθηγητές και λαός μαζεύτηκαν να τιμήσουν τους άνδρες που με τις πράξεις τους τίμησαν την Ελλάδα. Ο μεγαλύτερος εκκλησιαστικός ρήτορας τής εποχής ο Οικονόμος ο εξ Οικονόμων δύο ολόκληρες ώρες ύμνησε, όπως άξιζε τους Ζωσιμάδες. Ο ίδιος ο βασιλιάς ο Όθωνας είχε διατάξει να αργήσουν τα σχολεία τρεις ημέρες σ’ ολόκληρο το κράτος, σε ένδειξη πένθους.
……….Αλλά και πριν, κατά το 1827, η τρίτη Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων είχε στείλει έγγραφο ευχαριστήριο στους Ζωσιμάδες, όπου ανάμεσα στ’ άλλα έγραφε και τούτο:
«…Τὸ Ἔθνος εὐγνωμονοῦν σᾶς συγκατατάσσει μεταξὺ τῶν ευεργετῶν του…»
……….Αυτό ήταν με λίγα λόγια το μεγάλο έργο των μεγάλων αυτών χριστιανών, άλλα και μεγάλων πατριωτών. Η μνήμη τους θα ζει αιώνια και για τα λαμπρά χριστιανικά και πατριωτικά τους έργα και γιατί έγιναν άξιο και ζωντανό παράδειγμα για μίμηση σ’ όλες τις επερχόμενες ελληνικές γενιές.
-
Πηγή: Το έργο «Θυσίες στο βωμό του Χριστού και της Πατρίδος: (Μεγάλοι Εθνικοί Ευεργέτες)», ένα “Ελεύθερο παιδικό ανάγνωσμα” του Νικόλ. Σ. Μπούλιου.
- Ζωσιμαία Βιβλιοθήκη
-
Πηγή εικόνων
-
Επιμέλεια κειμένου: Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο
***
Σημείωση σελίδας: Ο Θεός να σας αναπαύει! Ο Θεός να σας αναπαύει!! Ο Θεός να αγιάσει τα κόκαλά σας…