ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ,ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ,ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ,ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΑΠΟΔΟΜΗΣΕΩΣ

Η ΔΙΑΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΑ ΤΖΑΜΙΑ

,

.

……….Σαν σήμερα στις 2 Μαΐου 2018, η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου αθωώθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, μετά από την μήνυση που υπέβαλε κατά της, ο περιβόητος Παναγιώτης Δημητράς τού «Παρατηρητηρίου Ρατσιστικών Εγκλημάτων».

……….Η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου βρέθηκε κατηγορούμενη γιά ‘’δημόσια υποκίνηση ισλαμοφοβικής βίας’’. Η μήνυση στηρίχτηκε σε μία φράση τού Μάρκο Πόλο γιά τους μουσουλμάνους, την οποία η συγγραφέας ανέφερε σε κείμενό της. Η φράση έλεγε: «Φανατικός μουσουλμάνος είναι αυτός που σου κόβει το κεφάλι, ενώ μετριοπαθής είναι εκείνος που σε κρατάει γιά να σου κόψουν το κεφάλι».

_______________________

Η διαμάχη για τα τζαμιά [μέρος πρώτο]

……….Πολλοί εκλεγμένοι εκπρόσωποι των δυτικών δημοκρατιών αντιμετωπίζουν αιτήματα από τις τοπικές μουσουλμανικές οργανώσεις για την κατασκευή τζαμιών. Ιδιαίτερα στη Γαλλία ο αριθμός των τζαμιών αυξάνεται διαρκώς, όπως αυξάνεται και ο μουσουλμανικός πληθυσμός: σήμερα, στην ΕΕ οι μουσουλμάνοι υπολογίζονται σε 44 εκατομμύρια, εκ των οποίων τα 4,7 βρίσκονται στη Γαλλία. [1] Η δημογραφική τους ανάπτυξη οφείλεται τόσο στη μετανάστευση, όσο και στην αναπαραγωγή και στον προσηλυτισμό.

……….Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η κατασκευή τζαμιών εντάσσεται στο άθρο 18 της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που εγκρίθηκε το 1948 –  τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Εκ πρώτης όψεως, πώς να αντιταχθεί κανείς στην κατασκευή τόπων λατρείας σε χώρες όπου έχουν εδραιωθεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και η θρησκευτική ελευθερία. Οι καθολικοί και οι προτεστάντες έχουν εκκλησίες, οι Εβραίοι έχουν συναγωγές· γιατί οι μουσουλμάνοι να μην έχουν τζαμιά; Γιατί πρέπει να καταδικάσουμε το Ισλάμ σε υπόγεια ή, πολύ χειρότερα, να το ενθαρρύνουμε σε δημόσιες προσευχές καταμεσής στους δρόμους; Οι υπέρμαχοι των τζαμιών θεωρούν ότι είναι μία καλή και φυσική μέθοδος για να σταματήσουν οι διαμαρτυρίες των μουσουλμάνων περί θρησκευτικών διακρίσεων και να περιοριστεί ο φονταμενταλισμός, η τρομοκρατία, ακόμα και η εσωστρέφεια των μουσουλμανικών μειονοτήτων (communautarisme).

……….Ωστόσο, το πρόβλημα που τίθεται στη Γαλλία είναι πώς η δημοκρατία θα διατηρήσει το νόμο του 1905 περί κοσμικού κράτους και λαϊκού σχολείου μαζί με την ελευθερία μιας λατρείας, η οποία αντιβαίνει στο κοσμικό κράτος και στο λαϊκό σχολείο. Το άρθρο 18 της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ορίζει: «Καθένας έχει το δικαίωμα στην ελευθερία […] της θρησκείας. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία να αλλάξει τη θρησκεία του». Το Κοράνι, που διδάσκεται στα τζαμιά, απαγορεύει την αποστασία την οποία τιμωρεί με θάνατο. Το άρθρο 3 της Διακήρυξης ορίζει: «Καθένας έχει το δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική ασφάλεια». Όμως, στα τζαμιά, η διδασκαλία του Κορανίου ενσταλάζει αξίες που αρνούνται την ελευθερία των γυναικών, των ομοφυλοφίλων και των απίστων.

……….Όταν το 1979 ο Αγιατολλάχ Χομεϊνί, ανέλαβα την εξουσία στο Ιράν – ενώ η διεθνής αριστερά τον χειροκροτούσε – δήλωσε: «Θα διαδώσουμε το Ισλάμ σ’ ολόκληρο τον κόσμο». Η απαίτηση για τζαμιά στη Δύση δεν είναι μόνο ζήτημα θρησκευτικής ελευθερίας, είναι μέρος της στρατηγικής των μικρών βημάτων που τίθενται σε εφαρμογή εκ μέρους των μουσουλμανικών ηγεσιών: πολλαπλασιάζοντας τις αξιώσεις (μαντίλα, διατροφικές ανάγκες στο σχολείο, άρνηση ένταξης, τζαμιά), οι μουσουλμάνοι προσπαθούν να κάνουν το Ισλάμ πιο «ορατό» και να επιβάλουν τη θριαμβική του παρουσία στο σύνολο της ευρωπαϊκής κοινωνίας.

……….Το Ισλάμ δεν είναι απλώς μία θρησκεία «σαν όλες τις άλλες»· είναι ένας νομικός και ηθικός κώδικας. Ομοίως τα τζαμιά δεν είναι απλώς τόποι λατρείας, αλλά χώροι προσηλυτισμού και στρατολόγησης, κορανικά σχολεία όπου γίνεται κατήχηση για τον ιερό πόλεμο, εναντίον των απίστων. Εξαιρέσεις υπάρχουν: πράγματι, μερικά από τα τζαμιά απευθύνονται σε μετριοπαθείς μουσουλμάνους (ιδιαίτερα στην Ελβετία)· κατά κανόνα όμως, τα ισλαμικά κινήματα (Σουνίτες, Σιίτες, Σαλαφίτες) θεωρούνται, το καθένα με διαφορετικό βαθμό «ριζοσπαστικότητας», πάνω και πέρα από τους νόμους που διέπουν τη ζωή των ατόμων και τις σχέσεις μεταξύ τους στις δυτικές δημοκρατίες. Το Ισλάμ είναι η άρνηση της ίδιας της έννοιας του διαχωρισμού θρησκείας και κράτους.

……….Πιστεύω λοιπόν ότι η κατασκευή τεμένους δεν αποτελεί «απλώς» μία θρησκευτική απαίτηση. Εξάλλου, οι οργανώσεις που απαιτούν τζαμιά αποτελούν συνήθως ένα μικρό ποσοστό του αραβο–μουσουλμανικού πληθυσμού το οποίο ασκεί πίεση στην πλειοψηφία των μουσουλμάνων. Παρατηρείται το αναμενόμενο αποτέλεσμα: όσο περισσότερα γίνονται τα τζαμιά, τόσο πολλαπλασιάζονται οι μαντιλοφόρες, τόσο αυξάνεται ο αριθμός των νέων που προσηλυτίζονται σε φονταμενταλιστικές οργανώσεις, καθώς και ο αριθμός των αναγκαστικών γάμων και των επεισοδίων κακοποίησης γυναικών. Τα τζαμιά περικλείουν τις κοινότητες σε πείσμα της ανοιχτής κοινωνίας στην οποία επέλεξαν να ζήσουν οι μουσουλμάνοι της Δύσης. Και επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες παραβιάζοντας το σύνταγμα και τη νομοθεσία: στις περιοχές των τζαμιών κλείνουν τα κέντρα Οικογενειακού Προγραμματισμού, οι πισίνες μοιράζουν τα ωράριά τους σε «ανδρικά» και «γυναικεία», ενώ στα σχολεία όλο και περισσότερα παιδιά απέχουν από τα μαθήματα που δεν συμβαδίζουν με τη σαρία (βιολογία, φιλοσοφία, γυμναστική των κοριτσιών).

……….Η ευρωπαϊκή πείρα δείχνει ότι τα τζαμιά δεν προωθούν την ενσωμάτωση των μουσουλμάνων αλλά ότι, αντιθέτως, τονίζουν τις θρησκευτικές και πολιτιστικές διαφορές διχάζοντας βαθύτερα τον κύριο κορμό της κοινωνίας από τις μειονότητες.

……….Στη Γαλλία, το 30% της χρηματοδότησης των τζαμιών προέρχεται από τους φόρους των πολιτών. Βρίσκω φυσικό το να μην επιθυμούν περιττές δαπάνες ιδιαίτερα σε εποχή οικονομικής δυσπραγίας· πόσο μάλλον ότι πρόκειται για τόπους λατρείας και προπαγάνδας που μεταμφιέζονται σε πολιτιστικά κέντρα. Βρίσκω εξίσου φυσικό να μη θέλουν ισλαμικά τοπία στις πόλεις τους: η Τεχεράνη είναι η Τεχεράνη και το Παρίσι είναι το Παρίσι· τα ισλαμικά σύμβολα, όπως οι μιναρέδες, εμπεριέχουν τα χαρακτηριστικά της θεοκρατίας· δεν είναι αισθητικού τύπου, όπως δεν είναι αισθητικού τύπου η μπούρκα και η μαντίλα.

……….Απαιτείται εφαρμογή του πλουραλισμού χωρίς υποχώρηση των δημοκρατικών αρχών: δεν καλούμαστε να αποδεχτούμε τους ιμάμηδες – οι οποίοι εξάλλου είναι άσχετοι ή εχθρικοί προς το ευρωπαϊκό δίκαιο – αλλά να βοηθήσουμε όσους και όσες αισθάνονται ότι καταπιέζονται από τον νόμο του Κορανίου υποκαθιστώντας τον από τους νόμους της δημοκρατίας. Οι επιστήμονες – κοινωνιολόγοι, ιστορικοί – που προέρχονται από ισλαμικές χώρες (π.χ. η Necla Kelek), επειδή ξέρουν τι σημαίνει Ισλάμ, είναι πολύ δριμύτεροι στην αντίθεσή τους στα τζαμιά απ’ ό,τι οι αφελείς και ανυποψίαστοι δυτικοί. Ιδιαίτερα, αντιτίθενται στα μεγάλα, εμβληματικά τζαμιά στο κέντρο των δυτικών πόλεων τα οποία εξυπηρετούν ρόλο «επίδειξης δύναμης», εμποδίζοντας όπως προαναφέρθηκε, την ενσωμάτωση.

……….Στο Λονδίνο, όπου την ανέγερση τζαμιού χρηματοδοτεί το ιεραποστολικό κίνημα Tablighi Jamaat – που προωθεί τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό και λειτουργεί ως κέντρο στρατολόγησης της Αλ-Κάιντα-, αναδύεται το πρόβλημα της αδιαφάνειας των ισλαμικών επιχειρήσεων. Όταν οι φορολογούμενοι πληρώνουν για τα τζαμιά έχουν την ψευδαίσθηση του «ελέγχου» πάνω σ’ αυτά· όταν δεν πληρώνουν, επιτρέπουν την είσδυση ομάδων με σκότιες βλέψεις.

……….Η αντίθεση στην κατασκευή τζαμιών θεωρείται ρατσιστική και «ισλαμοφοβική» συμπεριφορά. Στην πραγματικότητα, η γλυκιά αποδοχή των τζαμιών είναι αποτέλεσμα ισλαμοφοβίας. Όσοι δεσμεύονται στον Διαφωτισμό, στους κοινωνικούς αγώνες, στον εκσυγχρονισμό και στην πρόοδο, όσοι απορρίπτουν τον σκοταδισμό, δεν φοβούνται τίποτα.

……….Οι Ευρωπαίοι έχουν κερδίσει την ελευθερία και τους θεσμούς τους μετά από αιώνες αγώνων εναντίον της τυραννίας και της κυριαρχίας της [δυτικής καθολικής/προτεσταντικής] Εκκλησίας· αλλά, όπως δήλωσε ο Πάπας, «με το Ισλάμ, ο Θεός επιστρέφει στην Ευρώπη».

Το Ισλάμ ως πολεμική μηχανή

……….Οι δυτικές χώρες πληρώνουν την πολιτική τους-και την απουσία πολιτικής-έναντι των εθνοτικών, φυλετικών και θρησκευτικών διαφορών που ανέχτηκαν και τροφοδότησαν στο έδαφός τους. Η εθελοτυφλία, η καλοπροαίρετη, ενοχική ή φοβική άρνηση να παραδεχτούν ότι δεν μοιράζονται τις ίδιες αξίες με όλον τον κόσμο τις φέρνει τώρα μπροστά σε μια πολύ συγκεκριμένη απειλή: το Ισλάμ δεν είναι απλώς μια διαφορετική θρησκεία με ελαφρώς αλλόκοτες ενδυματολογικές και διατροφικές συνήθειες· είναι μία επιθετική πολιτική και μια πολεμική μηχανή.

……….Πριν από λίγες μέρες είδα στο Channel 4 ένα ντοκιμαντέρ για την πολυγαμία των μουσουλμάνων στη Βρετανία – στην ουσία για το πώς οι μουσουλμάνοι επιβάλλουν τους δικούς τους νόμους στη χώρα που τους φιλοξενεί. Το εντυπωσιακό στοιχείο σ’ αυτό το ντοκιμαντέρ δεν ήταν ότι στη Βρετανία υπάρχουν 20.000 πολυγαμικές ενώσεις, αλλά ότι πολλές από αυτές -οι μισές σχεδόν- περιλαμβάνουν προσηλυτισμένες γυναίκες, μετανάστριες τρίτης και τέταρτης γενιάς ή Βρετανίδες που επέλεξαν να γίνουν μουσουλμάνες.

……….Αλλά η πραγματικότητα δεν φαίνεται αποτέλεσμα επιλογής όπως την αντιλαμβανόμαστε στη Δύση: πρόκειται για ένα είδος συμβολαίου σύμφωνα με το οποίο ο άνδρας παρέχει τα απαραίτητα υλικά μέσα σε όλες τις συζύγους και τα παιδιά του, ενώ, συγχρόνως, τις αντιμετωπίζει με ‘’δικαιοσύνη’’. Τί σημαίνει άραγε δικαιοσύνη σ’ αυτή την περίπτωση; Ένας μουσουλμάνος από το Σέφιλντ, ονόματι Μοχάμεντ ελ Γκανέι, λέει: «Έχω τρεις γυναίκες και έντεκα παιδιά: είμαστε οικογένεια», αλλά παραλείπει να αναφέρει ότι είναι χρονίως άνεργος κι ότι η πολυμελής οικογένειά του ζει από τα κρατικά επιδόματα.

……….Στη συνέχεια, ο Χασάν Φίλιπς λέει με βρετανική προφορά: «Φέρομαι καλά στις γυναίκες μου για να με ανταμείψει ο Αλλάχ». Και ισχυρίζεται ότι οι τέσσερις γυναίκες του είναι φίλες όπως η Κάρι, η Σάρλοτ, η Σαμάνθα και η Μιράντα στο Sex and the City. (Κάτι τέτοιο έχω ακούσει κι από Αμερικανούς μορμόνους, που είναι τρελοί για δέσιμο αλλά που, προς το παρόν, δεν έχουν κηρύξει πόλεμο εναντίον των αλλοθρήσκων.) Ο Ομάρ, ένας φυσικός, στην ερώτηση γιατί έχει δύο συζύγους απαντά: «Διότι επιτρέπεται», ενώ η δεύτερη σύζυγός του επαυξάνει: «Θέλουμε να αναβιώσουμε κάτι που πεθαίνει». Βρίσκω αχτύπητα αμφότερα τα επιχειρήματα.

……….Οι φανατικοί μουσουλμάνοι παραβιάζουν τον βρετανικό νόμο όχι μόνο εφαρμόζοντας την πολυγαμία αλλά και αφαιρώντας από τις γυναίκες τη νομική προστασία σε περίπτωση εγκατάλειψης ή διαζυγίου. Και μολονότι η πολυγαμία τιμωρείται (θεωρητικά μέχρι επτά χρόνια κράτηση) τα πρόσωπα στο ντοκιμαντέρ μιλούσαν ελεύθερα χρησιμοποιώντας τα αληθινά τους ονόματα. Όσο για το βρετανικό κοινό φαίνεται, ως συνήθως, αμήχανο: ένα μέρος του αποτροπιάζεται (όπως εγώ), ένα άλλο βλέπει το όλο ζήτημα σαν μια γελοία υπόθεση-στο Guardian ο Τιμ Ντάουλινγκ σχολιάζει το πώς πολλαπλασιάζονται τα μοντέλα μπούρκας τα οποία θα μπορούμε στο εξής να βρούμε σε οποιοδήποτε πολυκατάστημα. «Μερικοί άνθρωποι καλύπτουν τα αυτοκίνητά τους» λέει ο Χασάν. «Εγώ καλύπτω τα πρόσωπα των γυναικών μου».

……….Σύγχυση επικρατεί και στο εσωτερικό της μουσουλμανικής κοινότητας: μία μορφή ψυχικού διχασμού –  πώς να συνδυάσει κανείς την πίστη στο Κοράνι με τα εγκλήματα, τις εκδηλώσεις σκοταδισμού και φαιδρότητας;

……….Είναι αυτονόητο ότι υπάρχει πλήθος εκκοσμικευμένων μουσουλμάνων που δεν σχετίζονται με τις παραδοσιακές πρακτικές, αλλά δεν παίζουν σοβαρό ρόλο στην παγκόσμια στρατηγική· είναι απλώς ουδέτεροι. Το πρόβλημά μας σήμερα είναι ότι έχουμε περικυκλωθεί από φονταμενταλιστές οι οποίοι στρατολογούν με ξέφρενο τρόπο στο εσωτερικό της Ευρώπης. Ολόκληρη η μεταναστευτική πολιτική ήταν λανθασμένη, όπως λανθασμένη ήταν η παγκόσμια πολιτική· οι ΗΠΑ ενθάρρυναν τους Ταλιμπάν και επέδειξαν ασυγχώρητη προχειρότητα στη σύναψη συμμαχιών. Ωστόσο, τώρα είναι κάπως αργά-η ειρήνη και η συμφιλίωση δεν θα επιτευχθούν ούτε αν το Ισραήλ αλλάξει στάση, όπως οφείλει, και αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος. Βρισκόμαστε ήδη σε μια επικίνδυνη αντιπαράθεση πολιτισμών που, αυτή τη φορά, μπορεί να εξελιχθεί σε θερμό, όχι σε ψυχρό, πόλεμο.

[1] Η καταμέτρηση δεν είναι εύκολη. Στη Γαλλία δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία σχετικά με το θρήσκευμα. Εξάλλου, υπάρχουν μουσουλμάνοι ευσεβείς και μουσουλμάνοι μόνο κατ' όνομα. Ο υπολογισμός γίνεται με βάση τη χώρα καταγωγής.