..
Δημήτριος Μακρής
(Γαβαλού Μεσολογγίου 1772 – 1841)
.
……….Φιλικός και οπλαρχηγός τού Απελευθερωτικού Αγώνα τού 1821, από τους ισχυρότερους τής Δυτικής Στερεάς. Ο Δημήτριος Μακρής ήταν αρχικά κλέφτης υπό τον καπετάνιο Γιώργο Σφάλτο, μετά τον θάνατο τού οποίου πήρε στα χέρια του την αρχηγία τού νταϊφά του. Αργότερα, διορίστηκε αρματολός τού Ζυγού.
……….Υπήρξε ένας από τους ελάχιστους μεγαλοκαπετάνιους τής Στερεάς που δεν υπηρέτησε στην αυλή τού Αλή πασά και πάντοτε βρισκόταν σε εχθρότητα μαζί του. Τις παραμονές τής Επανάστασης ο Μακρής μυήθηκε στην Φιλική Εταιρία και έδωσε το έναυσμα τής επανάστασης στην Δυτική Ελλάδα, χτυπώντας Οθωμανούς φοροεισπράκτορες στην Σκάλα τού Μαυρομάτη (5 Μαΐου 1821).
……….Πρωταγωνίστησε στις επιχειρήσεις στις πόλεις τού Μεσολογγίου, τού Αγρινίου και τού Αιτωλικού (ή Ανατολικού) και των ευρύτερων περιοχών. Το 1823 χρίστηκε στρατηγός από την τότε Προσωρινή Κυβέρνηση. Το 1825 – 26, πήρε μέρος στην άμυνα τού πολιορκημένου Μεσολογγίου, ως ένας από τους σωματάρχες τής φρουράς, και ηγήθηκε μία από τις τρεις φάλαγγες τής Εξόδου, κρατώντας την σημαία των Μποτσαραίων ως σημάδι για το που κινείται η φάλαγγα. Φτάνοντας στον Αϊ Συμιό, σημείο συνάντησης των εξοδιτών, ήταν από τους λίγους που είχε στην κατοχή του όλα τα άρματα του, ακόμα και την κάπα του, πράγμα απίστευτο αν αναλογιστεί κανείς το γεγονός πως όλα αυτά ζύγιζαν πολλά κιλά και ότι οι περισσότεροι εξοδίτες τα πέταξαν κάτω, στην προσπάθειά τους να σωθούν. Χαρακτηριστικά η φάλαγγα που ηγείτο είχε και τις περισσότερες απώλειες.
……….Μετά το θάνατο τού Καραϊσκάκη, όταν σχεδόν όλοι οι καπετάνιοι τής Στερεάς είχαν προσκυνήσει, εκείνος αποσύρθηκε στο αρματολίκι του, αποτελώντας έτσι μιά φωτεινή εξαίρεση. Μετά το τέλος τού Αγώνα επέστρεψε στο Μεσολόγγι όπου ασχολήθηκε με την γεωργία.