.
Λασσάνης Γεώργιος (Κοζάνη 1793 – Ἀθήνα 1870)
.
……….Λόγιος, φιλικός, ἱερολοχίτης, ἀγωνιστὴς τοῦ 1821, ἀπὸ τὰ ἐξέχοντα στελέχη τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας καὶ τοὺς πιστότερους συνεργάτες τοῦ Ἀλέξανδρου Ὑψηλάντη.
……….Σπούδασε στὴν Λειψία, ταξίδεψε στὴν Βουδαπέστη, στὴν Μολδαβία καὶ στὴν Μόσχα ὅπου μυήθηκε στὴν Φιλικὴ Ἑταιρεία καὶ κατέληξε στὴν Ὀδησσὸ τὸ 1818, ὅπου ἀνέπτυξε πολύπλευρη πνευματικὴ καὶ πατριωτικὴ δραστηριότητα. Τὸ 1820 συνεργάστηκε στενὰ μὲ τὸν Ὑψηλάντη, ἔγινε σύμβουλος καὶ γραμματέας του.
,,,,,,,,,,Ἀκολούθησε τὸν Ὑψηλάντη ὅταν πέρασε τὸν Προῦθο καὶ μετὰ τὴν ἐπίσημη κήρυξη τῆς Ἐπανάστασης (24 Φεβρ. 1821) ὀνομάστηκε χιλίαρχος τοῦ ἑλληνικοῦ στρατεύματος. Πρωτοστάτησε στὴν ἵδρυση τοῦ Ἱεροῦ Λόχου. Μετὰ τὴν μάχη τοῦ Δραγατσανίου ὁ Λασσάνης κατέφυγε μὲ τοὺς ἀδελφοὺς Ὑψηλάντη στὴν Αὐστρία ὅπου φυλακίστηκε. Στάθηκε στὸ πλευρὸ τοῦ Ὑψηλάντη ὡς τὴν τελευταία στιγμή του.
……….Ἦρθε στὴν Ἑλλάδα τὸ 1828. Πολέμησε στὸ Σεβενίκο, στὸ Μαρτίνο, στὴν Θήβα καὶ στὴν Πέτρα Βοιωτίας. Ὑπηρέτησε ὡς γενικὸς ἐπιθεωρητὴς τοῦ στρατοῦ τῆς Ἀνατολικῆς Ἑλλάδας, διορίστηκε πρῶτος νομάρχης Ἀττικοβοιωτίας, διετέλεσε γραμματέας Οἰκονομικῶν (1836-37). Πῆρε τὸ βαθμὸ τοῦ συνταγματάρχη καὶ τὸ 1868 ὀνομάστηκε ὑποστράτηγος.
,,,,,,,,,,Ἔγραψε δυὸ θεατρικὰ ἔργα, ἕνα δράμα μὲ τίτλο «ὁ ἀρνησίθρησκος τοῦ Μοριᾶ» καὶ ποιήματα πατριωτικοῦ περιεχομένου. Ἰδιαίτερη σημασία ἔχουν τὰ πολιτικὰ κείμενα καὶ τὰ ἱστορικὰ δοκίμιά του.
……….Στις 15 Φεβρουαρίου τού 1819, ανέβηκε στην Οδησσό, γιά πρώτη φορά το θεατρικό έργο τού Γεωργίου Λασσάνη «Η ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Ο ΞΕΝΟΣ» στο οποίο έλαβε μέρος κι ο ίδιος ως ηθοποιός, υποδυόμενος τον ρόλο τού «Ξένου».
……….Ο Λασσάνης, με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να εξωτερικεύσει και να καυτηριάσει τα μεγάλα μειονεκτήματα τής φυλής και τις διχόνοιες τού Γένους μας, τονίζοντας, πως, «δεν πρέπει να κάθονται με σταυρωμένα χέρια και να περιμένουν αδρανείς βοήθεια από τους ξένους. Αλλά, πως, θα πρέπει να στηριχτούν στις δικές τους μονάχα δυνάμεις και θυσίες.»
……….Λόγω τής αυστηρής λογοκρισίας που γινόταν την εποχή εκείνη, υπέγραψε το έργο του με το ψευδώνυμο Γοργίδας Λυσανίου. Το επώνυμο δήλωνε τον τόπο καταγωγής του, ενώ ο Γοργίδας δεν ήταν άλλος από τον άνθρωπο ο οποίος δημιούργησε τον Ιερό Λόχο κατά την αρχαιότητα. Αργότερα, ο μέγας Μακεδών Γ. Λασσάνης, υπήρξε ο δημιουργός και Διοικητής τού 1ου σύγχρονου Ιερού Λόχου που δοξάστηκε στο Δραγατσάνη. Αξίζει να σημειωθεί πως, στο τυπογραφείο, η ρωσική αστυνομία σε πολλά έργα του παραποιούσε κείμενα, έκοβε λέξεις και άλλαζε τους τίτλους.