.
.
Ἡ τετάρτη σταυροφορία καὶ ἡ πρώτη ἅλωσις
.
……….Στὰ τέλη τοῦ 12ου αἰῶνος ἡ πολιτικὴ άτμόσφαιρα στὴν Κωνσταντινούπολη ἦταν βαριά. Ἡ παρουσία μεγάλου ἀριθμοῦ Λατίνων – κάπου 80.000 συνολικὰ – ποὺ ἦταν ἐγκαταστημένοι ἐκεῖ καὶ ἀπολάμβαναν τὰ ποικίλα προνόμια ποὺ τοὺς εἶχαν παραχωρήσει κατὰ καιροὺς οἱ βυζαντινοὶ Αὐτοκράτορες, ἀποτελοῦσε πάντοτε πρόκληση γιὰ τὸν γηγενῆ πληθυσμό.
……….Ἡ διείσδυσις τῶν δυτικῶν μετοίκων σὲ ποικίλους τομεῖς τοῦ δημόσιου βίου καὶ ἡ βαθμιαία ἐπικράτησίς τους στὴν οἰκονομικὴ ζωή, ὁδηγοῦσαν σὲ ἀναπόφευκτη παρακμὴ τὴν Αὐτοκρατορία, ποὺ ὄχι μόνο δὲν ἦταν πλέον σὲ θέση νὰ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὴν ἐπικίνδυνη παρουσία καὶ δραστηριότητά τους, ἀλλὰ ἀντιθέτως στήριζε στὴν δικὴ τους συνδρομὴ τὴν ἄμυνα καὶ τὴν ἐπιβίωσή της.
……….Τὰ προνόμια ποὺ εἶχε παραχωρήσει ὁ Ἀλέξιος Α΄ Κομνηνὸς στοὺς Βενετοὺς τὸ 1082, εἶχαν αὐξήσει ὑπέρμετρα τὴν δύναμή τους μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γίνουν προκλητικοὶ καὶ μισητοί. Ἡ ἀπόπειρα τοῦ διαδόχου τοῦ Ἰωάννη Β΄ νὰ τοὺς περιορίση εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴν ἐχθρικὴ δράση τοῦ βενετικοῦ στόλου στὴν Ἀδριατική, στὸ Ἰόνιο καὶ στὸ Αἰγαῖο (1122-1126), ἐνέργεια ποὺ ἀνάγκασε τὸν Αὐτοκράτορα νὰ προβῇ στὴν ἀνανέωση τῶν προνομίων τους.