.

. 

Ιερ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΙΟΥΛΗΣ   

……….Ο ιερ. Γεώργιος Σιούλης γεννήθηκε στην Αγ. Αναστασία, μικρό χωριό τής Δωδώνης, το 1900. Καταγόταν από σπίτι φτωχό, αλλά νοικοκυρεμένο και που γι’ αυτό τον ετιμούσαν στο χωριό. Μετά το Δημοτικό δεν μπόρεσε να συνέχιση το Γυμνάσιο. Έμεινε στο χωριό όπου δούλευε, βοηθούσε τον ιερέα και διάβαζε θρησκευτικά βιβλία. Στις απορίες του κατέφευγε στον ιερέα ή στους δασκάλους.

……….Στον στρατό έγινε υπαξιωματικός επ’ ανδραγαθία.  Έκαμε οικογένεια με τέσσερα παιδιά. Παλιά του επιθυμία τον έσπρωξε στο  Ιεροδιδασκαλείο Βέλλας απ’ το οποίο βγαίνοντας το 1939 χειροτονήθηκε και τοποθετήθηκε στο χωριό του. Και σαν ιερέα δεν τον εγκατέλειψε η αγάπη του γιά τα γράμματα. Ολόκληρες νύχτες περνούσε μελετώντας. Είχε τη γνώμη ότι ο ιερεύς πρέπει να είναι σε θέσι να διδάσκη τους χριστιανούς του. Είχε συνείδησι τού ύψους τού λειτουργήματός του και συχνά τον άκουσαν να λέγη : «ο ιερεύς πρέπει να είναι το φως τού ποιμνίου του». Και κατώρθωσε να είναι ο αληθινός, ο ευσεβής και ενάρετος κληρικός, ο καλός ποιμήν.

……….Τις Κυριακές και τις εορτές εξηγούσε στους χριστιανούς το Ευαγγέλιο και μετά την λειτουργία συγκέντρωνε τα παιδιά τού Δημοτικού Σχολείου και τους διηγόταν θρησκευτικές ιστορίες, τους μάθαινε εκκλησιαστικά άσματα, όπως γίνεται στα Κατηχητικά. Παρακολουθούσε την ζωή των ενοριτών και τους καθοδηγούσε όσο μπορούσε να ζουν με ομόνοια και αγάπη.

……….Πολλές λειτουργίες έκαμε κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο ο π. Γεώργιος γιά την νίκη τού Έθνους. Κι όταν το Έθνος υπέκυψε στον άνισο αγώνα, έγινε στην Κατοχή ο παρηγορητής. Πολέμησε με υπερέντασι των δυνάμεών του την πείνα, σώζοντας πολλούς φτωχούς κι ορφανά.

……….Την Άνοιξη τού 1943 επεσκέφθησαν γιά πρώτη φορά οι Ιταλοί το χωριό με πολύ κακές διαθέσεις. Ο Ιερεύς ανέλαβε πρωτοβουλία. Είπε ν’ απομακρυνθούν οι νέοι και νέες γενικώς και να μείνουν στο χωριό μόνο οι γέροντες κι οι γερόντισες. Έκαμε μιά Επιτροπή από γέρους κι ο ίδιος επί κεφαλής παρουσιάσθηκαν στους επιδρομείς. Επέτυχε τότε να σώση το χωριό από βεβαία καταστροφή.

……….Επόμενο ήταν ο π. Γεώργιος να λάβη ενεργόν μέρος στην Εθνική Αντίστασι. Έγινε ο Σύνδεσμος των Εθνικών Αντάρτικων Ομάδων με τον αείμνηστο Μητροπολίτη Ιωαννίνων τότε κι έπειτα Αρχιεπίσκοπον Αθηνών Σπυρίδωνα. Τον  Ιούλιο τού 1943 οι Γερμανοί παρουσιάζονται ξαφνικά στην Αγ. Αναστασία.  Ήθελαν να εξοντώσουν τις Εθνικές Ανταρτικές Ομάδες που δρούσαν εκεί. Ο π. Γεώργιος ήταν στον όρθρο όταν έμαθε την είσοδο των Γερμανών στο χωριό. Φεύγει από το χωριό κι ύστερα από πολύωρη περιπλάνησι στα βουνά συναντήθηκε με άλλους φυγάδες.

……….Απ’ αυτούς έμαθε με άφατο πόνο την εκτέλεσι πολλών πνευματικών του παιδιών μαζί και τής πρεσβυτέρας, τού αγοριού και των κοριτσιών του. Έπνιξε τον πόνο του και φρόντισε γιά την διάσωσι όλου εκείνου τού κόσμου που πήρε τα βουνά. Δεν ξέχασε πως ήταν «ποιμήν». Μαζί με τους προύχοντας φρόντισε να τακτοποιηθούν οι χωριανοί στο δάσος. Ξαφνικά ακούγεται μιά τραχεία βαρβαρική φωνή. Οι Γερμανοί! Τους έπιασαν. Με σπρωξιές και χτυπήματα τους οδηγούν στον Γερμανό στρατηγό. Κολακείες, απειλές, βασανιστήρια όλο και πιό σκληρά.

……….Ο γενναίος π. Γεώργιος έκλεισε το στόμα του. Κανένα μυστικό δεν βγήκε από τα χείλη του. Κι ας νιώθη τον θάνατο να πλησιάζη. Τον τρυπούν με το ξίφος στο σώμα όλο, στο πρόσωπο. Είναι κυριολεκτικά αιματοκυλισμένος από τις Γερμανικές τίγρεις. Κι αφού το στόμα δεν άνοιξε, τον οδηγούν μαζί με τούς άλλους προύχοντας σε μιά αχειροκαλύβη και τους καίνε ζωντανούς.

……….Όταν σε δύο μέρες ήρθαν οι χωρικοί στην καλύβα, έμειναν άναυδοι απ’ ό,τι αντίκρυσαν. Όλοι οι άλλοι είχαν γίνει στάχτη και μόνο το σώμα τού π. Γεωργίου ήταν ακέραιο, άθικτο. Το πρόσωπο κατατρυπημένο από το μαχαίρι και η Καινή Διαθήκη στην τσέπη του. Πρόχειρα τον έθαψαν τότε κι αργότερα μετέφεραν τα οστά του στο χωριό και τάβαλαν σε μνημείο με την εξής επιγραφή: «Ο Γεώργιος Σιούλης ιερεύς, κατά την 23ην Ιουλίου 1943 συνελήφθη υπό των Γερμανών και εκάη ζων μετ’ άλλων ευυπολήπτων ανδρών».

«Γήθεν ανυψώθησαν εύκλειας ήδη επιβάντες αληθούς μαρτυρικής και ταίς άυλοις τάξεσιν οι υλικοί ηνώθησαν, χαράς αρρήτου πληρούμενοι».

***

Ἐπιμέλεια κειμένου:  « Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο »

Πηγή το βιβλίο: “Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1941-1949″. 

Γι' αὐτό, τῶν ἱερέων ποὺ ἐμαρτύρησαν γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος τους,  ἄς εἶναι ἡ μνήμη αἰωνίᾳ.