Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1878 ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ ΕΛΛΙΜΕΙΑΣ ΒΟΥΡΙΝΟ ΚΟΖΑΝΗΣ

.

18-2-1878 H ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΒΟΥΡΙΝΟ ΚΟΖΑΝΗΣ.

Ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1878 στὴν Ἐπαρχία ΕΛΙΜΕΙΑΣ (Βούρινο) Κοζάνης

(Μὲ τὴ Συμβολὴ τῆς Ἐκκλησίας)

 ,

Τοῦ Ζήση Ἀναστ. Μπέλλου

..

……….Οἱ Μακεδονικὲς Ἐπαναστάσεις τοῦ 1878, τόσο στὸ Λιτόχωρο καὶ στὸν Κολινδρὸ Πιερίας, μὲ τὸ ὁλοκαύτωμα στὴν Μονὴ τῶν Ἁγίων Πάντων, ὅσο καὶ στὴν Ἐλίμεια (Μπούρινο) Κοζάνης, ἀποτελοῦν τὰ μεγάλα παρασιωπημένα γεγονότα τῆς ἱστορίας μας.

……….Πρωτίστως τονίζεται, πὼς ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1878 στὴν Μακεδονία, εἶναι σημαντικὸς  -χρυσὸς- κρίκος στὴν ἀλληλουχία τῶν γεγονότων, τὰ ὁποῖα ὀδήγησαν ἀπό τὸ 1821, μὲ τὴν σοβαρὴ συμμετοχὴ τῶν Μακεδόνων, τῶν βορείων Ἑλλήνων,  στὸν κυρίως Μακεδονικὸ Ἀγῶνα, τὸν ἔνοπλο, κι ἀπ’ αὐτόν στοὺς ἀπελευθερωτικούς ἀγῶνες τοῦ 1912-13 καὶ τοὺς μέχρι σήμερα γιὰ τὸ φλέγον, ἀναβράζον θέμα, τὸ Μακεδονικὸ καὶ τὸ σφετερισμὸ τοῦ ὅρου Μακεδονία.

……….Οἱ Μακεδονικὲς Ἐπαναστάσεις  ξέσπασαν στὸ κλίμα ποὺ δημιουργήθηκε μὲ τὸν Β’ ρωσοτουρκικὸ πόλεμο (1η Ἀπριλίου 1877-Ἰανουάριος 1878) καὶ τὴν Συνθήκη τοῦ Ἁγίου Στεφάνου (20/2/1878), μὲ τὸ ἄρθρο 6 τῆς ὁποῖας, ἡ γειτονικὴ Βουλγαρία, φερέφωνο τοῦ πανσλαβισμοῦ, ἀνακηρύχθηκε μεγάλη αὐτόνομη ἡγεμονία. Σ’ αὐτήν δωρίζονταν ὁλόκληρη ἡ σημερινὴ Βόρεια Ἑλλάδα, μέχρι τὰ Βόρεια πρόθυρα τῆς Κοζάνης (κατ’ ἄλλους στὸν π. Ἀλιάκμονα).

……….Γι’ αὐτό, οἱ Παμμακεδόνες, ἐξεγέρθηκαν καὶ μὲ τὶς Ἐπαναστάσεις τους, ὅπλισαν τὴν διπλωματικὴ φαρέτρα στὸ Συνέδριο τοῦ Βερολίνου (Ιούλιος 1878), πετυχαίνοντας τὴν ἀκύρωση τῆς Συνθήκης τοῦ Ἁγ. Στεφάνου. Μὰ ὁ πανσλαβισμός, πρόσεξε τὸ ὄραμα τῆς Μεγάλης Βουλγαρίας καὶ στὶς μέρες μας, βρῆκαν ἄλλους νὰ ὑλοποιήσουν τὰ σχέδιά τους, πλαστογραφῶντας τὴν ἱστορία τῆς Μακεδονίας (ἑννοοῦμε τὰ Σκόπια ).

……….Οἱ ἐπαναστατικές φλόγες ἄναψαν στὴν Πιερία, ἔλαμψαν στὴν Δυτικὴ Μακεδονία, ξεχύθηκαν στὸ ὄρος Μπούρινος, καὶ στὴν συνέχεια στὴν ἄνω Μακεδονία καὶ σ’ αὐτές τὶς ἐμπερίστατες περιοχὲς ποὺ περιῆλθαν στὴ Σερβία καὶ τώρα στὴν Βαρντάρσκα Μπανόβινα (1912-1944), αὐτές ποὺ βρίσκονται στὴν ἐπικαιρότητα καὶ στὶς σκέψεις μας.

……….Στὴν ἐπικυριαρχία τοῦ αἰμορραγοῦντος μεγάλου ἀσθενή, τῆς τουρκικῆς αὐτοκρατορίας, καὶ ἰδιαίτερα στὴν χερσόνησο τοῦ Αἴμου, ἀναζητούνταν τρόποι εἰρήνευσης. Καὶ γι’ αὐτό, τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1876, συνῆλθαν στὴν Κωνσταντινούπολη, οἱ ἀντιπρόσωποι τῶν Μεγάλων Δυνάμεων, καὶ πρὸς συμφέρον της, ἡ κάθε μία, ἀποφάσισαν τὴν αὐτονόμηση τῆς Βουλγαρίας, προεικονίζοντας τὴν Συνθήκη τοῦ Ἁγίου Στεφάνου καὶ τὴν Μεγάλη Βουλγαρία τοῦ 1878.

……….Σ’ αὐτά ἀντέδρασαν περισσότερο καὶ γενναίως μάλιστα, οἱ Παμμακεδόνες τοῦ ἐλεύθερου βασιλείου καὶ τῆς συνεχιζόμενης σκλαβιᾶς, τῆς Μακεδονίας, Θεσσαλίας, Θράκης καὶ Ἠπείρου. Τότε δικαιολογήθηκε κι ἑννοήθηκε καλύτερα ἡ ἐπιδίωξη τοῦ Βουλγαρικού Σχίσματος (1870) καὶ ἡ πρόνοια μὲ τὴν ὁποῖα, τὸ Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο διεῖδε ἔγκαιρα, πὼς ἡ ἀνεξαρτητοποίηση τῆς Βουλγαρικῆς Ἐκκλησίας, μὲ τὴν δύναμη τοῦ Στρατηγοῦ Ἰγνάτιεφ, εἶχε χαρακτῆρα ἐθνοφυλεκτικό καὶ ὄχι ἐκκλησιαστικό. Ὁ ἀπογαλακτισμός τῆς Ἐκκλησίας, ὡδηγοῦσε στὴν ἵδρυση βουλγαρικοῦ κράτους καὶ μάλιστα σὲ βάρος τοῦ ὀρθόδοξου ἑλληνισμοῦ καὶ χριστιανισμοῦ ἀκόμα.

……….Τότε ἦταν ποὺ φλογεροὶ Δυτικομακεδόνες, ἐξέχουσες προσωπικότητες τῶν Ἀθηνῶν, μπαρουτοκαπνισμένοι ἀγωνιστές τοῦ 1821-1854 στὴ Στερεᾶ Ἑλλάδα, οἱ ντουβαρτζῆδες καὶ οἱ πέριξ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἄρχοντες, (εἶχαν ὀργανωθεῖ καὶ οἱ Σύλλογοι, ἰδιαίτερα ἡ Κεντρικὴ Ἐπιτροπή Ἐθνικῆς Ἀμύνης τοῦ Παύλου Καλλιγᾶ, ἀπ’ τὸ 1877), μὲ ψυχὴ τὸν Δυτικομακεδονικὸ γόνο, Στέφανο Δραγούμη, βρέθηκαν στὶς ἐπάλξεις, γιὰ τὴν ὀρθοδοξία καὶ τὸν ἑλληνισμό, ὀργάνωσαν ἀπό τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1878, ἐπαναστατικά κινήματα στὴ Μακεδονία, τὰ ὁποῖα, ἐνίσχυαν τὰ Προξενεῖα Μοναστηρίου καὶ Θεσσαλονίκης.

……….[ ]Ἡ Ἐπανάσταση τῆς Ἐπαρχίας Ἐλίμειας στὸ χωριὸ Μπούρινος Κοζάνης, στὶς 18 Φεβρουάριου 1878, εἶχε τὴν ἰδιαιτερότητα της.

 Ὁλόκληρο τὸ κείμενο μπορεῖτε νὰ διαβάσετε στό : www.e-istoria.com

Αφήστε μια απάντηση