ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ – ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΒΙΤΗΣ (+29/10/1949)

.

,

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΒΙΤΗΣ 

.

……….Ὁ καπετάνιος τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα, γεννήθηκε τὸ 1883, στὴν περιοχὴ Ἀνώπολη Χανίων – Κρήτης. Ἀρχικὰ πολέμησε ὡς ὁπλίτης στὸ Σῶμα τοῦ Καούδη, στὴν περιοχὴ Φλώρινας καὶ Καστοριᾶς καὶ στὸ Σῶμα τοῦ Παύλου Μελᾶ μαζὶ μὲ ἄλλους Κρητικούς.

……….Τὸν Ἰούλιο τοῦ 1905 μαζὶ μὲ τὸ Σῶμα Μακρῆ, ἐκτέλεσαν 17 ἐξαρχικοὺς στὸ χωριὸ Κλαδοράχη, γεγονὸς ποὺ προκάλεσε προστριβὲς μὲ τὸ Προξενεῖο Μοναστηρίου καὶ ὁδήγησε τελικὰ στὴν προσωρινὴ ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὴν Μακεδονία.

ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΑΡΔΑ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ  1905 

Καραβίτης-Βολάνης_Μακρής

……….«….Στὸ μεταξύ, οἱ ἐξαρχικοὶ εἶχαν ἐπιχειρήσει πολλὲς ἐπιθέσεις σὲ ἑλληνικὰ προπύργια. Τὸ Σῶμα τοῦ Κόλε ἀπὸ τὴν Μόκρενα, στὸ ὁποῖο συμμετεῖχαν ἄντρες ἀπὸ τὸ κεφαλοχώρι τῆς Ζαγορίτσανης, χτύπησε καὶ κατέκαψε τὸ μοναστήρι τοῦ Τσιρίλοβο. Λίγες μέρες ἀργότερα τὸ ἴδιο Σῶμα πυρπόλησε τὸ μοναστήρι τῆς Σλίβενης, σκοτώνοντας τὸν ἡγούμενο καὶ ὁρισμένους μοναχούς.

……….Ὁ Βάρδας ἀποφάσισε νὰ τιμωρήσῃ τὴν Ζαγορίτσανη, ποὺ εἶχε ἀναδειχτεῖ σὲ ἄντρο τῆς ἐξαρχικῆς ἐπιθετικότητας. Γιὰ τὴν ἐπιχείρηση αὐτὴ συγκέντρωσε στὰ δάση ἀπέναντι ἀπὸ τὸ χωριό, κάπου 300 ἄντρες —τοὺς δικοὺς του, τοὺς ἄντρες τοῦ Μακρῆ, τοῦ Καούδη καὶ τοῦ Πούλακα, καθὼς καὶ τοὺς ἀλβανοὺς ἀπὸ τὸ Σῶμα τοῦ Γουδῆ. Ἕνα τμῆμα τῆς μεγάλης αὐτῆς δύναμης μπῆκε στὸ χωριὸ τὸ πρωΐ στὶς 25 Μαρτίου/7 Ἀπριλίου, χτύπησε ὅσους ἀντιστάθηκαν κι ἔκαψε τὰ σπίτια τους. Ἑβδομήντα ἐννέα ἄτομα βρῆκαν τὸν θάνατο, ἀνάμεσά τους καὶ ἕνας ἤ δύο Πατριαρχικοί.

……….(…) Ὁ Μακρῆς, στὸν ὁποῖο ὁ Βάρδας εἶχε στείλει κι ἄλλα ὅπλα καὶ πολεμοφόδια, πῆρε διαταγὴ νὰ κινηθῇ πρὸς τὸ Περιστέρι καὶ νὰ ἑνώσῃ τὶς δυνάμεις του μὲ αὐτὲς τοῦ Καραβίτη. Στὶς 29 Ιουλίου/11 Αὐγούστου[1905], ἐπιτέθηκε μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Καραβίτη στὸ Κλαδοράπι (Κλαδοράχη)· τὸ χωριὸ αὐτὸ βρισκόταν κάτω ἀπὸ τὸν ἔλεγχο τοῦ διαβόητου ἐξαρχικοῦ Ναοῦμ ἀπὸ τὸ Ντράγκοσι. Ἐκεῖ ἐκτέλεσε δεκαεπτὰ ἄτομα καὶ πρόσταξε τοὺς χωρικοὺς νὰ ἀποκηρύξουν τὴν Ἐξαρχία. Ἡ ἐνέργεια αὐτὴ προκάλεσε τὴν προσχώρηση πολλῶν ἀπὸ τὰ γύρω χωριὰ στὴν ἑλληνικὴ μερίδα κι ἔτσι ἀνέκοψε τὴν δραστηριότητα τοῦ Ναοῦμ. Προκάλεσε, ὅμως, καὶ τὴν ἔντονη καταδίωξη τῶν τουρκικῶν ἀποσπασμάτων, τὰ ὁποῖα χρησιμοποίησαν ἀκόμη καὶ σκυλιὰ στὴν προσπάθειά τους νὰ ἐντοπίσουν τὸν Μακρὴ καὶ τὸν Καραβίτη. Μὲ τὴν συνοδεία τοῦ Τσολάκη κι ἑνὸς Σώματος δέκα ἀντρῶν (ὁ Καραβίτης εἶχε ἐπιστρέψει στὴν Ἀθήνα), Ὁ Μακρής μπῆκε καὶ «ὀργάνωσε» τὰ χωριὰ Ντράγκοσι καὶ Ράκοβο».

……….Ἐπανῆλθε στὴν Μακεδονία καὶ στὸ Μορίχοβο τὸν Ἰούλιο τοῦ 1906 καὶ μαζὶ μὲ ἄλλους γενναίους καὶ παράτολμους Κρητικούς, ἦταν ἡ ἐμπροσθοφυλακὴ τῆς Ἑλληνικῆς Ἀντίστασης στὸν Βόρειο Μακεδονικὸ χῶρο. Ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριὸ κι ἀπὸ σπίτι σὲ σπίτι μετακινούνταν ἀκατάπαυστα, γιὰ ν’ ἀποφεύγουν τὰ χτυπήματα τοῦ ἐχθροῦ καὶ νὰ τὸν αἰφνιδιάζουν. Λίγες μέρες μάλιστα μετὰ τὴν ἐπιστροφὴ του στὴν Μακεδονία ἐπιτέθηκε μὲ τὸ Σῶμα τοῦ Νικολούδη ἐναντίον τῆς Κέλλης.

Η ΣΥΝΕΧΙΣΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΕΙΣ ΔΥΤΙΚΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΝ— Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΤΡΕΜΠΕΝΟΥ (ΑΣΠΡΩΓΕΙΩΝ) 1906 

……….«….Τὴν 15ην Ἰουνίου 1906, νέον ἀτύχημα ἀπὸ προδοσίαν ὑπέστησαν αἱ Ἑλληνικαὶ δυνάμεις εἰς Γκορνίτσοβον (Κέλλη). Τὰ σώματα Ἰωάννου Καραβίτη καὶ Εὐάγγελου Νικολούδη, ἀριθμοῦντα εἴκοσι ἀντάρτας ἕκαστον, ἀφοῦ διῆλθον τὴν 1ην Ἰουλίου τὴν Ἑλληνοτουρκικὴν μεθόριον, ἔφθασαν εἰς Μπελκαμένην (Δροσοπηγήν). Ἐνῶ εὑρίσκοντο εἰς τὸ χωρίον τοῦτο, ἔλαβον διαταγὴν τοῦ Κέντρου Μοναστηρίου νὰ προσβάλουν τὸ Γκορνίτσοβον (Κέλλη) τὴν νύκτα τῆς 14ης πρὸς τὴν 15ην Ἰουλίου, ὅπου κατὰ τὰς πληροφορίας τοῦ Κέντρου, θὰ εὑρίσκετο ἐντὸς τοῦ χωρίου τούτου ἠ τσέτα τοῦ βοεβόδα Τᾶνε. Πράγματι κατὰ τὸν καθορισθέντα χρόνον, ἐκίνησαν τὰ δύο Σώματα διὰ τὴν ἐκτέλεσιν τῆς ἐπιχειρήσεως αὐτῆς, ὁδηγούμενα ὑπὸ τοῦ γνώστου τῆς περιοχῆς Φλωρινιώτου (καταγομένου ἐκ Κέλλης) Γρηγορίου Σαπουντζῆ. Τὴν πρωΐαν τῆς 15ης Ἰουλίου, ἔφθασαν εἰς Γκορνίτσοβον (Κέλλη), ὅταν ὅμως ἐκινήθησαν πρὸς κύκλωσιν τοῦ χωρίου, εὑρέθησαν κυκλωμένοι ὑπὸ ἱσχυρᾶς τουρκικῆς δυνάμεως. Ἡ τελευταία, γνωρίζουσα τὰς κινήσεις των, ἀνέμενε τὰ Σώματα ἐνεδρευτικῶς ἐπὶ τῶν λόφων ποὺ περιβάλλουν τὸ χωρίον.

……….Ἡ ἐπακολουθήσασα συμπλοκή, ὑπῆρξε πεισματώδης. Τὰ ἑλληνικὰ Σώματα ἐπέδειξαν ἄφθαστον ἡρωϊσμόν, πλὴν ὅμως, ἀπώλεσαν δώδεκα ἄνδρας νεκρούς, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὸν ὁπλαρχηγόν Εὐάγγελον Νικολούδην. Οἱ διαφυγόντες τὸν τουρκικὸν κλοιὸν ἀντάρται ὑπὸ τὰς διαταγᾶς τοῦ ὁπλαρχηγοῦ Ἰωάννου Καραβίτη, συνεκεντρώθησαν εἰς τὰς ὑπωρείας τοῦ ὑψώματος Πιπερίτσα τοῦ Καϊμάκτσαλάν καὶ διὰ τῶν ὁδεύσεων δυτικῶς τῶν χωρίων Παπαδιὰ καὶ Σόβιτς (ἐπὶ Γ/Β ἐδάφους), κατηυθύνθησαν πρὸς Μορίχοβον. Εἰς τὴν περιοχὴν τοῦ Μοριχόβου, παρὰ τὸ χωρίον Γραδέσνιτσα (ἐπὶ Γ/Β ἐδάφους) συνηντήθησαν τὴν 18ην Ἰουλίου μὲ τὰ Σώματα τῶν Γεωργίου Βολάνη, Παναγιώτη Φιωτάκη, Πέτρου Περδίκα καὶ Κώστα Γαρέφη. Ἐν συνεχείᾳ, ὅλα τὰ Σώματα αὐτά, πλὴν τοῦ Σώματος Γαρέφη τὸ ὁποῖον ἐπέστρεψε μετ’ ὁλίγον εἰς τὴν περιοχὴν του, ἔδρασαν ἐπιτυχῶς ἐπὶ τοῦ Μοριχόβου καθ’ ὅλην τὴν διάρκειαν τοῦ ἔτους 1906».

……….Πέρασε τὸν χειμῶνα τοῦ 1906 -1907 στὴν Μακεδονία, συνεργαζόμενος μὲ τὸν Βάρδα, γιὰ νὰ ἐπιστρέψῃ στὴν Ἀθήνα τὸν Μάρτιο τοῦ 1907. Τὸν Νοέμβριο ἐπανεμφανίστηκε στὴν περιοχὴ Περιστερίου καὶ ἀργότερα (Μάρτιος 1908) στὸ Μορίχοβο, ὅπου πέτυχε μαζὶ μὲ ἄλλες ὁμάδες τῆς περιοχῆς ν’ ἀποδυναμώσουν καὶ νὰ ἐξουδετερώσουν τοὺς βουλγαρικοὺς πυρῆνες σὲ διάφορα χωριὰ τοῦ βορείου τμήματός του. Στὸ Μορίχοβο παρέμεινε ὡς γενικὸς διοικητὴς μέχρι τὸ Νεοτουρκικὸ Κίνημα τοῦ 1908. Λίγες μέρες νωρίτερα (8/7/1908) κατανίκησε ἑνωμένες βουλγαρικὲς συμμορίες στὴν μάχη τῆς Πιπερίτσας.

……….Τὸ καλοκαίρι τοῦ 1909  εἰσέβαλλε μὲ ἀντάρτες στὴν Μακεδονία καὶ στὶς ἀρχὲς Ὀκτωβρίου τοῦ 1912 ἔδρασε καὶ πάλι στὸν χῶρο τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας μὲ ἄλλους Κρητικοὺς ὁπλαρχηγούς, (Γεώργιος Δικώνυμος Μακρής, Εὐθύμιος Καούδης, Ἡλίας Δεληγιαννάκης).

……….Ἡ προσφορὰ του ὅμως στὴν ἀπελευθέρωση ἑλληνικῶν ἐδαφῶν δὲν περιορίστηκε στὴν Μακεδονία. Ὁ καπετάνιος ἔλαβε μέρος στοὺς βαλκανικοὺς πολέμους (1912-1913) καὶ στὶς μάχες γιὰ τὴν ἀνεξαρτησία τῆς Β. Ἠπείρου τὸ 1914.

……….Ἀπεβίωσε στὴν Ἀθήνα τὴν 29/10/1949 καὶ κηδεύτηκε μὲ τιμὲς στρατηγοῦ.


Ἐπιμέλεια κειμένου καὶ εἰκόνας Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο

Αφήστε μια απάντηση