,

,

.

.

.

«ΑΡΑΤΕ ΠΥΛΑΣ…» Ψαλμὸς 23 [24], 7…,  ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΠΙΒΙΩΣΙΣ.

,

,

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΚΙΟΛΕ
Βοηθοῦ τῆς Ἕδρας Βυζαντινῆς Ἀρχαιολογίας

,

,

Εἰς πολλὰς περιοχὰς τῆς Ἑλλάδος διατηρεῖται μέχρι σήμερον ἕν πολὺ γνωστὸν πασχαλινὸν ἔθιμον· μετὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ εὐαγγελίου τῆς Ἀναστάσεως εἰς τὸ προαύλιον τῆς ἐκκλησίας, ὁ ἱερεύς, πρὶν εἰσέλθει ἐκ νέου εἰς τὸν ναὸν διὰ τὴν πρώτην πασχαλινὴν λειτουργίαν, ἴσταται πρὸ τῆς κλειστῆς θύρας τοῦ ναοῦ, κρατῶν εἰς τὰς χεῖρας τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον καὶ διαμείβεται τότε μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τοῦ ἐντός τῆς έκκλησίας κρυμμένου, συνήθως ἑνός τῶν ψαλτῶν ἤ ἐπιτρόπων τῆς ἑνορίας, ὁ κάτωθι διάλογος βασιζόμενος εἰς τοὺς στίχους τοῦ 23 [24]ου Ψαλμοῦ : Λέγει ὁ ἱερεύς στεντόρειᾳ τῇ φωνῇ :

,

«Ἄρατε πύλας, ἄρατε, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης», ἐρωτᾷ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἐντός τοῦ ναοῦ «Τὶς ἐστίν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης;» καὶ ἀνταπαντᾷ ὁ ἱερεύς: «Κύριος δυνατὸς, Κύριος κραταιὸς, Κύριος δυνατὸς ἐν πολέμῳ».

,

Ὁ διάλογος αὐτός ἐπαναλαμβάνεται τρεῖς φορὲς. Κατὰ τὴν τελευταίαν δὲ ἀπάντησιν, ὁ ἱερεύς δίδων λάκτισμα εἰς τὴν κλειστὴν θύραν τῆς ἐκκλησίας προσθέτει: «Νὰ, αὐτός ἐστίν ὁ βασιλεύς τῆς δόξης» καὶ εἰσέρχεται θριαμβευτὴς εἰς τὴν ἐκκλησίαν καὶ μετ’ αὐτοῦ ὁ λαὸς[1].

,
Οἱ ἀνωτέρω στίχοι τοῦ 23 [24] ου Ψαλμοῦ ἤδη ἀπό τοῦ 2ου αἰῶνος, ὡς θὰ ἴδωμεν, κατενοήθησαν ὡς προφητεία τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ, τῆς ἐπιστροφῆς τοῦ Ἀναστάντος εἰς τὸν οὐρανόν. Τὸ πασχαλινὸν αὐτό ἑλληνικόν ἔθιμον ἀναπαριστᾷ ὡς πιστεύομεν, ἀκριβῶς αὐτήν τὴν στιγμὴν τῆς διελεύσεως τοῦ Ἰησοῦ διὰ τῶν οὐρανίων πυλῶν, τὰς ὁποίας συμβολίζουν ἐδῶ ἡ θύρα τῆς ἐκκλησίας, ἐνῷ ὁ ἱερεύς καὶ ὁ ἐντός τοῦ ναοῦ κρυμμένος λαμβάνουν ἀντιστοίχως τὴν θέσιν τῶν συνοδευόντων τὸν Ἰησοῦν ἀγγέλων κατὰ τὴν ἐκ τῆς γῆς εἰς τὸν οὐρανόν πορείαν Αὐτοῦ, καὶ τῶν οὐρανίων πυλωρῶν.

,
Γεννᾶται ὅμως τὸ ἐρώτημα διατὶ κατὰ τὸ ἔθιμον αὐτό γίνεται μνεία τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ ἀμέσως μετὰ τὴν ἐκ νεκρῶν Ἔγερσιν Αὐτοῦ, ἐνῷ ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς εἰς τὸ δεύτερον βιβλίον του, τὰς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, τοποθετεῖ χρονικῶς τὴν Ἀνάληψιν τεσσαράκοντα ἡμέρας μετὰ τὴν Ἀνάστασιν…..

,

,

,
Διαβᾶστε ὁλόκληρο τὸ ἄρθρο στὸ : www.e-istoria.com

,

[ 1 ] Ἀλλοῦ τὸ ἔθιμον γίνεται τὴν νύκτα τῆς Μ.Παρασκευῆς πρὸς τὸ Μ.Σάββατο μετὰ τὸ πέρας τῆς περιφορᾶς τοῦ Ἐπιταφίου. Εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτήν τὸ ἔθιμο ἀναφέρεται εἰς Ἄδου Κάθοδον τοῦ Χριστοῦ κατ’ἐπίδρασιν τοῦ ἀποκρύφου Εὐαγγελίου τοῦ Νικοδήμου [C. TISCHENDORF, Evangelia Apocrypha, Lipsiae 1853, σ. 301 κέξ.]

,

,

[shortlink ]  :  http://wp.me/p12k4g-4uK

,

,