Ο ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΔΙΑΚΟΥ

,

24-4-1821 Ο ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΔΙΑΚΟΥ,

 

ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ

ΤΟ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΔΙΟΒΕΛΙΣΜΟΥ

,

……….«Τo βασανιστήριο τού διοβελισμού, ένα από τα φοβερότερα εφευρήματα τής ανθρώπινης θηριωδίας, είναι το σούβλισμα τού καταδίκου σε ξύλινο πάσσαλο. Ξαπλώνουν το θύμα καταγής μπρούμυτα με τα πόδια πολύ ανοικτά και τα χέρια δεμένα στην ράχη. Γιά να ακινητοποιηθεί εντελώς και να μη διαταράσσεται η εργασία τού δημίου, στερεώνεται στην ράχη τού μελλοθάνατου ένα σαμάρι επάνω στο οποίο κάθεται ένας από τους βοηθούς του.

……….Ο δήμιος, αφού προετοιμάσει την είσοδο με λίπος, πιάνει το παλούκι με τα δύο του χέρια και το μπήγει όσο βαθύτερα μπορεί και ύστερα το χτυπάει με κόπανο, ώστε να εισχωρήσει πενήντα ή εξήντα εκατοστά. Ανασηκώνει τότε τον σουβλισμένο και τον στερεώνει στο χώμα αφήνοντας το θύμα να ξεψυχήσει καρφωμένο. Καθώς ο δύστυχος δεν μπορεί να κρατηθεί από πουθενά το παλούκι βυθίζεται, εξ αιτίας τού βάρους τού σώματος, όλο και πιό πολύ και τελικά βγαίνει ή από την μασχάλη, ή από το στήθος, ή από το στομάχι. Κι ο θάνατος που θα τερματίσει το αποτρόπαιο μαρτύριο αργεί.

……….Αναφέρονται περιπτώσεις παλουκωμένων που έζησαν τρεις ημέρες σ’ αυτή την θέση. Η διάρκεια τού βασανισμού εξαρτάται από την σωματική διάπλαση τού ατόμου και την κατεύθυνση που δίνεται στον πάσσαλο. Αυτό εξηγείται εύκολα. Από έναν «εκλεπτυσμό» τής φρικαλέας θηριωδίας τους, φροντίζουν να μην είναι αιχμηρό το παλούκι, αλλά αμβλύ και κάπως στρογγυλεμένο στην άκρη. Γιατί η αιχμή θα περνούσε τα όργανα κατά την διολίσθηση τού παλουκιού και θα προκαλούσε τον άμεσο θάνατο. Η στρογγυλεμένη όμως απόληξη τού πασσάλου, παραμερίζει τα σπλάχνα, τα μετακινεί χωρίς να εισχωρεί στους ευαίσθητους ιστούς…και παρά τους εφιαλτικούς πόνους που προκαλεί η συμπίεση των νεύρων, η ζωή παραμένει γιά ορισμένο χρόνο. Γιατί είναι προφανές, ότι αν το παλούκι, αντί να ακολουθήσει τον άξονα τού σώματος, εισχωρήσει λοξά, δεν θα βγει από το στέρνο ή την μασχάλη, αλλά θα τρυπήσει το υπογάστριο. Κι έτσι, αφού παραμείνει άθικτη η θωρακική χώρα και δεν πλήττονται βασικά όργανα, η ζωή θα παραταθεί περισσότερο.

……….Παρ’ ότι ο ανασκολοπισμός τού Αθανάσιου Διάκου είναι αδιαμφισβήτητος, εν τούτοις οι πληροφορίες που αφορούν τον τόπο και τις ώρες τού μαρτυρίου του, είναι συγκεχυμένες.

……….Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι ο Διάκος σουβλίστηκε στο σημείο που βρίσκεται σήμερα το κενοτάφιο. Υπάρχει όμως και η άποψη ότι μεταφέρθηκε στην Αλαμάνα κι αφού σουβλίστηκε, τον έστησαν όρθιο και τον αποτελείωσαν οι τούρκοι με πυροβολισμούς.

……….Κατά μία άλλη εκδοχή, «...ζων ο κατάδικος, ετίθετο επί ανεστραμμένου σάγματος ύπτιος, δεμένος χείρας και πόδας, δύο ρωμαλέοι δήμιοι εκάθοντο επ’ αυτού, τρίτος εστήριζεν εις τον πρωκτόν ξύλινον οβελόν όμοιον με τας σούβλας ας μεταχειριζόμεθα διά το ψήσιμον των αρνιών τού Πάσχα, και τέταρτος, διά σιδηράς ή ξυλίνης σφύρας, εκτύπα τού οβελού το οπίσθιον, εωσούν η ακωκή εξήρχετο εκ τής κεφαλής ή θατέρας των ωμοπλατών, καθ’ ην τυχαίως ελάμβανεν διεύθυνσιν. Εάν ο οβελός εξήρχετο εκ τής αριστεράς ωμοπλάτης, ο ούτω βασανιζόμενος απέθνησκε μετ’ ολίγον, εάν δε εκ τής δεξιάς, έζη και τρεις και τέσσερας ημέρας. Τρεις όλας ημέρας εβασανίσθη ούτως ο αείμνηστος Διάκος και ήθελεν βασανισθή έτι πλέον, εάν οίκτου δεν τω έθραυε διά σφαίρας το κρανίον εις άτακτος».

……….Σύμφωνα πάντως με τον παππού τού γιατρού Κουνούπη, ο οποίος δήλωνε αυτόπτης μάρτυρας τού μαρτυρικού θανάτου τού Διάκου, μετά το σούβλισμα, ο όχλος άναψε φωτιά επί τής οποίας τοποθέτησαν τον κατακρεουργημένο, αλλά ζωντανό ακόμα ήρωα γιά να τον ψήσουν. Τότε, κάποιος ονόματι Θανάσης Μάνθος, έδεσε στην άκρη ενός ξύλου ένα βρεγμένο πανί και το έφερε με τρόπο στο στόμα τού Διάκου. Μόλις υγράνθηκαν τα χείλη του, ο Διάκος ξεψύχησε.

……….Το ψήσιμο τού Διάκου, το οποίο θεωρείται από μερικούς αμφισβητήσιμο, αναφέρεται και στην επίσημη έκθεση τής Κρατικής Επιτροπής Αποκαταστάσεως Αγωνιστών, η οποία τού απονέμει τιμητικά μετά θάνατον τον βαθμό τού Στρατηγού.

……….Οι τούρκοι, μετά από 6 ημέρες (κατ’ άλλους 3-5), όταν η δυσωδία από το σώμα τού Διάκου, αλλά κι από τα κεφάλια των άλλων αγωνιστών που ήταν περιστοιχισμένα γύρω του, άρχισε να γίνεται αφόρητη, διέταξαν τους Λαμιώτες, Κεφάλα και Φαροδήμο, να ξεσουβλίσουν τον Διάκο και μαζί με τα υπόλοιπα μαρτυρικά κορμιά να τον πετάξουν. Όπως μαρτυρά ο ανεψιός τού Αθανάσιου Διάκου, Κωνσταντίνος Κούστας, το σκήνωμα τού ήρωα πετάχτηκε σ’ έναν μεγάλο σκουπιδόλακκο, βορειοδυτικά τής Λαμίας, ανάμεσα στον λόφο τού Αγίου Λουκά και το σημερινό στρατόπεδο τής Μεραρχίας Υποστηρίξεως.

……….Κατόπιν ρητής εντολής τού πασά, το άψυχο σώμα σκεπάστηκε με κοπριές, αφ’ ενός γιά να λιώσει πιό γρήγορα κι αφ’ετέρου γιά να επιτείνει τον εξευτελισμό, τόσο τής σορού τού Διάκου, όσο και τής κεφαλής τού Δεσπότη Σαλώνων που είχε πεταχτεί στον ίδιο λάκκο.

……….Η παράδοση λέει, πως κάποιος πήγε κρυφά μετά από μερικές μέρες και ξέθαψε το σώμα. Το μετέφερε και το έθαψε κοντά σ’ ένα μικρό ερημοκκλήσι τής Λαμίας.


Πηγές :

  • Το Μεγάλο Γαλλικό Λεξικό – Grand Dictionnaire:
  •  www.e-istoria.com 
  • http://androutsou.wordpress.com/
  •  http://klassikoperiptosi.blogspot.gr/l
  • το βιβλίο “Το γεφύρι του Δρίνου” του Ίβο Άντριτς [Na Drini cuprija, Ivo Andric]

    Τὸ ‘’ἐπιστημονικὸ σούβλισμα’’.
    Ἡ προσφορὰ τούρκων καὶ γύφτων στὴν Ἀνθρωπότητα.

     

Αφήστε μια απάντηση