,

.
,,ΤΑ ΟΡΛΩΦΙΚΑ (1770-1774)
Οι απόψεις των Ρώσων ιστορικών για την τελευταία ελληνική εξέγερση πριν το 1821
,
,
Κώστας Αυγητίδης, Ιστορικός
,
……….Τα Ορλωφικά υπήρξαν η τελευταία σημαντική επανάσταση των Ελλήνων πριν από την εθνεγερσία τού 1821. Με την υποκίνηση μίας μοίρας τού ρωσικού στόλου υπό τον Αλέξιο Ορλώφ, οι κάτοικοι ορισμένων περιοχών τής Πελοποννήσου, οι Σφακιανοί τής Κρήτης και ορισμένοι νησιώτες τού Αιγαίου, εξεγέρθηκαν, χωρίς επαρκή προετοιμασία, εναντίον των τούρκων.
……….Η έλλειψις οργανώσεως και ανεπάρκεια των δυνάμενων, είχαν ως φυσιολογική κατάληξη την αποτυχία τού εγχειρήματος, γιά την οποία ορισμένοι επιφανείς Ρώσοι ιστορικοί, έσπευσαν να κατηγορήσουν τούς επαναστάτες. Οι σχετικές (αστήρικτες) απόψεις, τούς παρουσιάζουν στο κείμενο που ακολουθεί.
……….Από τα τέλη τού 17ου αιώνος (1676) έως τα τέλη τού 19ου αιώνος (1878) οι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και τουρκίας, χαρακτηρίζονται από μία περίοδο πολεμικών συγκρούσεων. Σ’αυτή την χρονική διαδρομή (1676-1878), δηλαδή στην διάρκεια σχεδόν δύο αιώνων, διεξήχθησαν μεταξύ των δύο χωρών, δέκα πόλεμοι.
……….Ο πέμπτος Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1768-1774), ήταν ο πιό μακροχρόνιος. Εξάλλου οι ρωσοτουρκικοί πόλεμοι συνδυάσθηκαν με την αθρόα συμμετοχή Ελλήνων σ’ αυτούς. Πολύ πριν από την έναρξη τού πέμπτου ρωσοτουρκικού πολέμου, μεταξύ τής Ρωσίας και των υποδούλων Ελλήνων διεξήχθησαν αλλεπάλληλες «διπλωματικές» διαβουλεύσεις, με σκοπό τον συντονισμό τής δράσεως κατά τού κοινού εχθρού, τής οθωμανικής αυτοκρατορίας.
……….Όμως εδώ ας σημειωθεί ότι η απελευθέρωσις οποιουδήποτε λαού είναι πρόβλημα τού ιδίου, ενώ ο εξωτερικός παράγοντας μπορεί να ασκήσει μόνο θετική ή αρνητική επίδραση. Η έμπνευση τής πρώτης ναυτικής ρωσικής εκστρατείας στην Μεσόγειο και στο Αρχιπέλαγος ανήκε στα τρία αδέλφια Ορλώφ, τον Γρηγόριο, τον Αλέξιο και τον Θεόδωρο, ενώ γενικός διοικητής όλων των στρατιωτικών δυνάμεων τής ναυτικής εκστρατείας διορίσθηκε το 1769 ο Αλέξιος Ορλώφ όταν ήταν 32 ετών.
ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΥ Ε.ΤΑΡΛΕ
……….(…) Μεταξύ άλλων ο Ε. Ταρλέ αναφέρει ότι ο Αλέξιος Ορλώφ, σε αναφορά του στην Αικατερίνη Β’, γράφει ότι οι Έλληνες των νησιών τού Αιγαίου είναι πιστοί στην Αυλή τής Ρωσίας. Σε άλλο σημείο αυτής τής ιστορικής εργασίας του, σημειώνει επί τού ιδίου θέματος ότι οι νησιώτες τού Αιγαίου (Τενέδιοι, Λήμνιοι, Πάριοι κ.ά.) δέχθηκαν με ενθουσιασμό την άφιξη των Ρώσων.
……….Όμως παρά την αντικειμενική εξιστόρησή του, ο ακαδημαϊκός διαστρεβλώνει με απύθμενη ασέβεια την ιστορική αλήθεια (άρα πού βλέπει την αντικειμενική εξιστόρηση ο συγγραφέας ; ) όταν γράφει ότι οι Έλληνες υποτάσσονταν στην ρωσική διοίκηση όταν δεν υπήρχαν τούρκοι (στο ίδιο σ. 73-74). Στο ιστορικό του έργο ο Ταρλέ κάνει ορισμένες μόνο θετικές επισημάνσεις γιά τον αγώνα των Ελλήνων κι αυτό μόνο σε ένα σημείο τής εργασίας του, όπου αναφέρεται στον τολμηρό θαλασσόλυκο Αλέξη Αλεξιανό (αργότερα αντιναύαρχο τού ρωσικού στόλου) ο οποίος συνέτριψε τον τουρκικό στόλο στα παράλια τής Συρίας και τής Αιγύπτου, στην ανατολική Μεσόγειο.
……….Όμως παρά την ουσιαστική αξιολόγηση ορισμένων ιστορικών συμβάντων, ο ακαδημαϊκός παρερμηνεύει κάποια άλλα γεγονότα. Π.χ. όσον αφορά την πολυσήμαντη και αποφασιστική συνεισφορά των Ελλήνων και ιδιαιτέρως των κατοίκων των νησιών τού Αιγαίου και τού Μοριά στην εκστρατεία τού ρωσικού στόλου, γράφει ότι ο Α. Ορλώφ και η Αικατερίνη Β’ δεν υπολόγιζαν στην βοήθεια των Ελλήνων τού Μοριά.
……….Στην συνέχεια διαστρευλώνοντας ωμά την ιστορική αλήθεια, γράφει ότι δεν υπολόγιζαν τις δολιοφθορές και την συνδρομή των Ελλήνων γιά την διεξαγωγή τού πολέμου εναντίον τής τουρκίας.