,
,,
ΕΝΑΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΣΤΗ ΔΕΡΟΠΟΛΗ
,
(…) “Πόσο ἀντίθετα καὶ ἀνοιχτὰ εἶναι ὅλα στὰ χωριὰ τῆς Δερόπολης! Τὸ χαρούμενο ἄνοιγμα τῶν χωριῶν αὐτῶν στὸ φῶς, στὸν ἥλιο, στὸν ἀγέρα, ὅλο τὸ ἅπλωμα τοῦ κάμπου, ἡ ἐξωτερική ἐλεύθερη ζωὴ, καθρεφτίζεται καθαρὰ ἐπάνω στὴν ἀνοιχτόχρωμη φορεσιὰ τῶν γυναικῶν της.
Ἄσπρο μακρὺ ὑπουκάμισο ἔως κάτω ἀπ’ τὰ γόνατα κι ἀπάνω ἕνα πάλι ἄσπρο μάλλινο ἤ λινὸ φόρεμα, στενὰ κολλημένο στὸ κορμὶ καὶ μὲ κόκκινα κρόσια στὶς ἄκρες. Μπροστὰ εἶναι ἀνοιχτὸ καὶ πίσω δύο τριγωνικὰ κομμάτια ἀπό μαῦρο ἤ βαθὺ πράσινο ὕφασμα νὰ σφίγγουν τὶς πλάτες ἔως τὴ μέση ποὺ ζώνεται μὲ ζωνάρι πλουμιστὸ. Κεντητὴ ποδιὰ μπροστὰ καὶ στὰ μανίκια μανικέτα ἀπὸ βελοῦδο. Ἄσπρο μαντήλι τεχνικὰ δεμένο στεφανώνει τὸ κεφάλι καὶ δίνει τὸν τόνο σὲ ὅλη τὴ στολή, ποὺ ἄσπρη στὸ βάθος φαντάζει μὲ τὶς ὁλίγες χρωματιστὲς γραμμὲς τῶν γαϊτανιῶν καὶ τοῦ βελούδου. Ἁπλὴ κι εὐθύγραμμη ἡ στολὴ αὐτή, ἐλαφρὴ καὶ ταπεινὴ συγχρόνως ταιριάζει τόσο καλὰ στὴ σκληρὴ δουλειᾶ τοῦ κάμπου.
Χωρὶς νὰ παραγεμίζῃ, ἀναδείχνει καθαρὰ κάθε γραμμὴ τοῦ σώματος καὶ δίνει ἐλευθερία στὴν κίνηση κι ἀέρα στὸ σύνολο. Ἔτσι, λιτὴ καὶ αὐστηρή, χαρακτηρίζει θαυμάσια τὴν ἀφελὴ καὶ γερὴ ζωὴ τῆς ἐλεύθερης δουλειᾶς καὶ τοῦ ἀνοιχτοῦ κάμπου. Τὴν ἴδια αὐτὴ φορεσιὰ ἔχουν ὅλα τὰ χωριὰ τῆς Δερόπολης”.
***