,
,
Τηλέμαχος Κ. Λουγγῆς, διευθυντὴς Ἐρευνῶν στὸ ΙΒΕ/ΕΙΕ
.
……….(…) Ὁ Προκόπιος, ποὺ εἶχε ἐπισκεφθεῖ τὴν Ἰταλία ἐνῷ ἡ ὑπόλοιπη Δύση τοῦ εἶναι γνωστὴ ἀπό ἀναγνώσεις, ἀναφέρει ὅτι πέρα ἀπό τὴν Ἰταλία καὶ πρὶν ἀπό τὴν Ἱσπανία, ὑπάρχει ἡ ὀμιχλώδης Γαλλία, γεμάτη λίμνες καὶ ποτάμια, ὅπου ὁ Ῥῆνος καὶ ὁ Ῥοδανὸς ῥέουν ἀντίθετα ὁ ἕνας ἀπό τὸν ἄλλο [καὶ] ἐκεῖ ζοῦν ἀπό παλιὰ οἱ Γερμανοὶ ἤ Φράγγοι, βάρβαρο ἔθνος, μᾶλλον ἀσήμαντο στὴν ἀρχή.
……….Ἀπό τὴν συνέχεια προκύπτει ὅτι αὐτοὶ οἱ Φράγγοι ἤ Γερμανοί μὲ τὴν ἀκατάβλητη στρατιωτικὴ ἰσχύ, κατόρθωσαν νὰ κατακτήσουν ὁλόκληρη σχεδὸν τὴν Γαλλία, ἀλλὰ δυστυχῶς κατὰ τὸν Προκόπιο, «ἔστι τὸ ἔθνος τοῦτο τὰ ἐς πίστην σφαλερώτερον ἀνθρώπων ἁπάντων». Μέσα λοιπὸν ἀπό τὴν ὀμίχλη τοῦ ἄγνωστου Βορρᾶ, ἀρχίζει νὰ ξεπροβάλλει μία φοβερὴ στρατιωτική δύναμη, ποὺ συνοδεύεται ἀπό κακὴ πρόθεση: οἱ Γερμανοί.
……….(…) Ὁ Ἀγαθίας [ ] διαφωνεῖ ῥητῶς μὲ τὸν Προκόπιο, «διότι οἱ Φράγγοι δὲν εἶναι νομάδες, ὅπως συμβαίνει σὲ μερικοὺς ἀπό τοὺς βαρβάρους, ἐπειδὴ καὶ τὸ πολίτευμά τους εἶναι κατὰ τὸ πλεῖστον ῥωμαϊκό, τὸ ἴδιο καὶ οἱ νόμοι τους, καὶ μὲ τὸν ἴδιο τρόπο χειρίζονται καὶ τὰ ὑπόλοιπα θέματα σχετικὰ μὲ τὰ συμβόλαια τοὺς γάμους καὶ τὴν θρησκεία, ἐπειδή ὅλοι τους εἶναι Χριστιανοὶ καὶ μάλιστα ὀρθοδοξότατοι [] καὶ ἐμένα μοῦ φαίνεται ὅτι εἶναι πάρα πολὺ πολιτισμένοι καὶ προσιτοί καὶ ὅτι δὲν ἔχουν σχεδόν καμμία διαφορὰ ἀπὸ ἐμᾶς, παρὰ σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ μόνο την βαρβαρικὴ ἐνδυμασία καὶ τὴν διαφορετική γλῶσσα.»
……….(…) Παρ’ ὅλη ὅμως τὴν ῥητὴ διαφωνία μεταξύ Προκοπίου καὶ Ἀγαθία, καὶ οἱ δύο ἱστορικοὶ τοῦ 6ου αἰ. γνωρίζουν πολὺ καλὰ ὅτι οἱ ὀρθόδοξοι Φράγγοι ἤ Γερμανοί, εἶναι οἱ ἀντικειμενικοὶ σύμμαχοι τῆς Αὐτοκρατορίας στὴν προσπάθειά της ὄχι μόνο νὰ ὑποτάξῃ τὴν βαρβαρική Δύση, ἀλλὰ πολὺ περισσότερο νὰ ἐξαπλώσῃ τὴν Ὀρθοδοξία σὲ ὁλόκληρη τὴν πρώην ῥωμαϊκὴ οἰκουμένη, πατάσσοντας τοὺς πάσης φύσεως αἰρετικοὺς ὅπως εἶναι ὅλοι οἱ Ἀριανοὶ βάρβαροι ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Φράγκους. Τὸ πρόγραμμα αὐτό, πού δημοσιοποιεῖται γιὰ πρώτη φορὰ μετὰ τὴν πτώση τῆς Δύσης μὲ τὸ σύνθημα «βασιλέα ὀρθόδοξονο τῇ οἰκουμένη», δρομολογεῖ καὶ τὴν ἐνεργοποίηση αὐτῆς τῆς γερμανοβυζαντινῆς συμμαχίας, ποὺ θὰ ἔχει καὶ μακρόχρονο καὶ πολυδιάστατο μέλλον.
……….(…) Ὁ θεωρούμενος ὡς ἐχθρικὰ διακείμενος πρὸς τὸ Βυζάντιο αὐτοκράτορας Ὄθων Β’ (973-983), ἀποκαλεῖ τὸν Βασίλειο Β’ imperatorem vestrum, fratern meum, ἀλλὰ φαίνεται ὅτι τὸ ἀπόγαιο τῆς νέας προσέγγισης ἐντοπίζεται ἀπό τὴν ἐποχή τῆς κυριαρχίας στὴν Γερμανία τῆς συζύγου τοῦ Ὄθωνα Β’, Θεοφανοῦς (983-991) ὡς ἐπιτρόπου τοῦ νεαροῦ γιοῦ της, Ὄθωνα Γ’ (983-1002). Στὴν ἐποχὴ αὐτή, οἱ μεγαλύτεροι φεουδαρχικοί ἄρχοντες τῆς Γαλλίας στρέφονται πρὸς τὴν φιλία μὲ τὴν Γερμανία, κάτω ἀπό τὴν ἐπιρροή τῶν συμβουλῶν τῆς Αὐτοκράτειρας Θεοφανοῦς. (…) Ἡ Θεοφανῶ ποὺ ἔχει πετύχει αὐτή τὴν νέα προσέγγιση κυβερνάει μὲ πυγμή ὅπως φαίνεται τὴν γερμανική αὐτοκρατορία.