26 Αυγούστου
1071.—Ὁ Ῥωμαϊκὸς στρατὸς ὑπό τὸν Ῥωμανό Δ΄ Διογένη, ἡττᾶται στὴν μάχη τοῦ Ματζικέρτ καὶ ὁ Αὐτοκράτορας αἰχμαλωτίζεται. Οἱ ἀνατολικές ἐπαρχίες τῆς Αὐτοκρατορίας καταρρέουν καὶ ἱδρύεται ἰσχυρό σελτζουκικὸ κράτος. Λίγες ἡμέρες ἀργότερα ὁ Αὐτοκράτορας ἀπελευθερώνεται ἀπό τοὺς Σελτζούκους, ἀφοῦ πρῶτα συμφώνησε νὰ διατηρηθῇ τὸ ἐδαφικὸ καθεστὼς ποὺ ὑπῆρχε πρὶν ἀπό τὴν μάχη. Ἡ μοῖρα ποὺ τὸν περίμενε ὅταν ἐπέστρεψε στὴν Κωνσταντινούπολη ἦταν τραγική. (Ἀραβικές πηγὲς καθὼς καὶ ὁ Ὀστρογκόρσκι θέλουν ὡς ἡμερομηνία τὴν 19η-βλ.καὶ 19/8).
1212.—Απεβίωσε ο Μιχαήλ Δ΄ Αυτωρειανός, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
1618.—Συνεχίζουν οι επαναστατικές ενέργειες των Αρχιερέων τής Βαλκανικής. Επιστολή τού αρχιεπισκόπου Τορνόβου και πάσης Βουλγαρίας Διονυσίου Ράλλη, απόγονου των Παλαιολόγων, ενθαρρύνει τον δούκα Νεβέρ στα σχέδιά του γιά απόβαση στην κατεχόμενη Ελλάδα.
1688.—Μετά από τις συνεχείς επιχειρήσεις εξόδου των πολιορκημένων οθωμανών τής Χαλκίδας και τις τρομερές απώλειες των χριστιανικών δυνάμεων, οι δεύτεροι, αποφασίζουν να εγκαταλείψουν το σχέδιο αλώσεως τής πόλεως. Όμως, όταν οι τούρκοι είδαν τούς εχθρούς τους να υποχωρούν, από την βιασύνη τους να επιτεθούν και τον συνωστισμό που δημιουργήθηκε, υποχώρησε η γέφυρα τού φρουρίου. Το γεγονός αυτό, στάθηκε ως αιτία να συνεχιστεί η πολιορκία.
1789.—Ο Λ. Κατσώνης αποσύρει τον κύριο όγκο τού στόλου του στα Κύθηρα. Διαβλέποντας τον κίνδυνο από τον τουρκικό στόλο, ο οποίος ενισχύθηκε ιδιαιτέρως με νέα σκάφη και βγήκε στο Αιγαίο αναζητώντας τον, αποφάσισε να εγκαταλείψει την βάση του στην Τζιά, η οποία όντως μετά από λίγες ημέρες δέχτηκε επίθεση (βλ. 8/9ου).
1807.—Ο Ρώσος ναύαρχος Σενιάβιν μεταβαίνει στην Κέρκυρα, έχοντας μαζί του όσες λείες συγκέντρωσαν τα δικά του και τα ελληνικά κουρσάρικα. Μεταξύ άλλων ήταν και το πλοίο τού Υδραίου καπετάνιου Αντώνη Παπαγκίκα, με τον ίδιο επίσης, ο οποίος έπλεε υπό οθωμανική σημαία.
1821.—(25-26) «Μάχη εἰς τὸ χωρίον Βασιλικὰ τοῦ Δήμου Ὑπάτης Φθιώτιδος, καθ’ ἥν ἐφονεύθη ὑπὸ τοῦ Ἰωάννη Γκοῦρα ὁ Ἀρχιστράτηγος τοῦρκος Βεϋρὰν πασᾶς καὶ μεγάλη νίκη Ἑλλήνων ὧν ἡγοῦντο οἱ Ν. Πανουργιᾶς, Διοβουνιώτης, Γκοῦρας, Μποῦσγος, Παπᾶ Ἀνδρέου Καλύβας, Κομνᾶς Τράκας, Κοντοσόπουλος, κατὰ Βεϋρὰν πασᾶ ἀρχιστρατήγου, Μεμίσμπεη Σαχδὴν Ἀλήμπεη καὶ Χατζῆ Βεκίραγα.» Στὰ Βασιλικὰ Ὑπάτης, μετὰ τὴν πρώτη ἀπόκρουση τῆς τουρκικῆς ἐπιθέσεως ἀπό τὶς δυνάμεις τοῦ Καλύβα (25/8), ὁ Μπεϋρὰν πασᾶς θεώρησε ὅτι οἱ Ἑλληνικές δυνάμεις δὲν θὰ ἄντεχαν ἄν ἔστελνε τὸ σύνολο τῆς δυνάμεώς του. Στὴν μεγάλη μάχη ποὺ ἀκολούθησε, οι τοῦρκοι μειονεκτῶντας λόγῳ τῆς στενότητος τοῦ σημείου καὶ μὴ ἔχοντας τὴν δυνατότητα νὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὴν ἀριθμητική τους ὑπεροχή, οὔτε τὸ ἱππικὸ τους, δέχτηκαν τὴν μαζική, αἰφνιδιστική καὶ πολυμέτωπη ἐπίθεση ἀπό τὶς ὁμάδες τῶν ὁπλαρχηγῶν Γκοῦρα, Δυοβουνιώτη, Πανουργιᾶ, Παπανδρέα, Κομνᾶ Τράκα καὶ ἄλλων, ποὺ τοὺς ἀποδεκάτισαν.
1827.—Αρχίζει η διήμερη μάχη στην Καυκαριά, μεταξύ Ελλήνων και τουρκοαιγυπτιακού στρατού. «Μάχη προς το μέρος τής Καφικαριάς πλησίον τού χωρίου Λαγοπαναγόν, τού Δήμου Κερπενής των Καλαβρύτων αμφίρροπος, εν η αρχηγοί των μεν Ελλήνων ήσαν οι Δ. Πλαπούτας, Χ. Φωτομάρας, Μελετόπουλος, Ροδόπουλος, των δε τούρκων ο Δελή Αχμέτμπεης.»
.—«Άφιξις Αιγυπτιακού στόλου εις Νεόκαστρον οδηγουμένου υπό των Καπετάν Μουχαρέμπεη και υποναυάρχου Γάλλου Τελιέρ.» Ο αιγυπτιακός στόλος υπό τον Μουχαρέ μπέη και τον Γάλλο ναύαρχο, φτάνει στο Νεόκαστρο Μεσσηνίας. Όλα έδειχναν ότι ήταν έτοιμος και αποφασισμένος να καταφέρει το τελειωτικό θανάσιμο κτύπημα εναντίον τής Ελλάδος. Η Αγγλική κυβέρνηση είχε ήδη στείλει συγκεκριμένες οδηγίες στον αρχηγό τής αγγλικής μοίρας στην Μεσόγειο, ναύαρχο Κόδριγκτον, σχετικά με τα μέτρα που θα έπαιρνε κατά τού οθωμανικού στόλου· δεν έπρεπε να καταλήξουν σε εχθροπραξίες διότι και οι τρείς Μεγάλες Δυνάμεις επιθυμούσαν να επιτύχουν ειρηνικό διακανονισμό.
1828.—Ο μεγάλος λόγιος και διδάσκαλος Ι. Σουλιώτης, σε μία επιστολή του προς τον επίτροπο Α. Σποράδων Εμμ. Ξένο, κάνει λόγο γιά τους εξαίρετους δασκάλους τής Πάτμου, εκφράζοντας συγχρόνως το παράπονό του γιά τους λίγους μαθητές.
1831.—Σε παράρτημά της η «Γενική Εφημερίς τής Ελλάδος» παρουσιάζει λεπτομέρειες γιά την μυστική αντικυβερνητική οργάνωση «Ηρακλής», όπως επίσης και τον όρκο των μελών της. Την οργάνωση ξεσκέπασε η Γενική Αστυνομία έναν μήνα πριν την δολοφονία τού Κυβερνήτη. Ήταν έμπνευση των αντιπρέσβεων Αγγλίας και Γαλλίας που κρύβονταν πίσω από κάθε κίνημα και στάση στην Ελλάδα, τα οποία παρότρυναν και διατράνωναν εκμεταλλευόμενοι τα όποια λάθη και αδυναμίες. Απώτερος σκοπός ήταν η βίαιη ανατροπή τού Καποδίστρια.
1867.—Η Ελλάδα με κυβέρνηση Κουμουνδούρου και υπουργό Εξωτερικών τον Χ. Τρικούπη συνάπτει την πρώτη ελληνοσερβική Συνθήκη συμμαχίας στο Φέσλαου (Voslau) τής Αυστρίας. Στην πόλη Φεσλάου, Ελλάδα και Σερβία, υπέγραψαν την πρώτη μεταξύ τους μυστική Συνθήκη. Στόχος των δύο κρατών ήταν η απελευθέρωση όλων των χριστιανικών πληθυσμών τής Ευρωπαϊκής τουρκίας και τού Αρχιπελάγους, ενώ, μεταξύ των συμφωνηθέντων ήταν και η ένωση Θεσσαλίας, Ηπείρου και Κρήτης.
1887.—Στὴν ἐφημερίδα «Ἀνατολικὸς Ἀστῆρ» τῆς 26ης Αὐγούστου, δημοσιεύεται ὁ διορισμὸς ὡς Διευθύντριας τοῦ Παρθεναγωγείου στὰ Βιτώλια-Μοναστήρι (η αρχαία πόλις Ηράκλεια η Πελαγονία ) τῆς Εὐφροσύνης Βαχαρίου ἀπὸ τὴν Ἀδριανούπολη τῆς Θρᾲκης καὶ ἡ μετάθεση τοῦ γυμνασιάρχη Χρ. Σαμαρτσίδη στὶς Σέρρες. «[…] Διευθύντρια τοῦ ἐν Βιτωλίοις παρθεναγωγείου διωρίσθη ὑπὸ τῆς Ἐφορίας τῶν Σχολῶν ἡ κυρία Εὐφροσύνη Βαχαρίου ἐξ Ἀδριανουπόλεως, ὁ δὲ γυμνασιάρχης κύριος Χρ. Σαμαρτσίδης μετετέθη εἰς Σέρρας.»
1899.—Με προκήρυξή του ο πρίγκιπας Γεώργιος, Ύπατος Αρμοστής Κρήτης, ζήτησε από τους κατοίκους να παραδώσουν τα όπλα υποσχόμενος ότι θα ιδρύονταν Ιστορικά Μουσεία όπου και θα τοποθετούνταν. Ένα μέρος των όπλων παραδόθηκε, άλλα καταστράφηκαν και αρκετοί από τους 38.000 μουσουλμάνους από τα φρούρια επέστρεψαν στην επαρχία. Όταν έφτασε στην Κρήτη στις 9/12/1898 ο Γεώργιος ως Ύπατος Αρμοστής, στο διάγγελμά του καλούσε τον Κρητικό λαό σε πειθαρχία στους νόμους και σε ειρηνική συμβίωση.
1902.—Tο Οικουμενικό Πατριαρχείο με εγκύκλιο που έστειλε σαν σήμερα, και η οποία φυλάσσεται μέχρι τις μέρες μας στα αρχεία τής Μονής Παναγίας Σπηλιανής Νισύρου, συνιστά στους Δωδεκανήσιους χριστιανούς να μην στέλνουν τα παιδιά τους σε αλλοδαπά σχολεία, γιατί θα μπορούσαν ενδεχομένως να απομακρυνθούν από την γλώσσα και την θρησκεία τους και αυτό είναι «κίνδυνος ψυχικός και εθνικός».
1905.—Η αιμοχαρής συμμορία των βούργαρων Στέργιου Γκιώνα και Τράϊκου Μπαροβίτσα, αφού απήγαγε τα Ελληνόπουλα Στυλιανό Δ. Μπάρζα και τον αδελφό του Κωνσταντίνο, 12 και 10 ετών αντίστοιχα, κατόπιν τα έσφαξε με άγριο τρόπο. Τα άτυχα παιδιά ήταν από το χωριό Καρατζόβα τής Μακεδονίας.
1907.—Φονεύονται από τούς τούρκους στο χωριό Μοκρίνο τής Κερκίνης (Μπέλες), μετά από προδοσία, ο αρχηγός τού ανταρτικού σώματος Παντελής Παπαϊωάννου και τρείς από τούς άνδρες του. «[…] Ὁ Παντελῆς Παπαϊωάννου ἢ Γραικός, γνωστὸς ὡς καπετὰν Νικοτσάρας ἀπὸ τὸ Κολέσινο τῆς Στρώμνιτσας, ἀρχικὰ συνεργάστηκε μὲ τὸν Μπόρις Σαράφωφ, ὡς γραμματέας του, ἀλλά ὅταν φάνηκαν οἱ πραγματικοὶ σκοποὶ τοῦ βουλγαρικοῦ κομιτάτου, ἐντάχθηκε τό 1904 στὴν Μακεδονικὴ Ἄμυνα καὶ συμμετεῖχε μὲ μικρὸ σῶμα Στρωμνιτσιωτῶν στὸν ἔνοπλο ἀγῶνα κατὰ τῶν Βούλγαρων κομιτατζήδων, στὴν λίμνη τῶν Γιαννιτσῶν.»
1912.—Πρωτοφανές σε όγκο συλλαλητήριο υπέρ των Ελληνικών δικαίων στους Στύλους τού Ολυμπίου Διός.
1919.—Στο Μέτωπο στην Μικρά Ασία γίνονται μικροσυμπλοκές τούρκων και Ελλήνων.
.—Απεβίωσε ο πάντοτε επίκαιρος ποιητής μας, και επωνομαζόμενος «σύγχρονος Αριστοφάνης», Γεώργιος Σουρής. «[…] Ο διορατικός κωμικός ποιητής, υπήρξε ένας από τους πλέον αξιόλογους πνευματικούς δημιουργούς τής Πατρίδας μας. Με τέτοιας σπάνιας ποιότητας χαρακτηριστικά, θα περιμέναμε σήμερα το έργο τού Γεωργίου Σουρή να ήταν μόνιμο σημείο αναφοράς και αστείρευτη πηγή έμπνευσης· αντίθετα, στις μέρες μας, ο Γεώργιος Σουρής δεν διαβάζεται με την απαιτούμενη θέρμη ούτε προβάλλεται με τον αναγκαίο ζήλο, αλλά γίνεται αντικείμενο πρόχειρης και ευκαιριακής εκμετάλλευσης από εκείνους τούς διαμορφωτές τής κοινής γνώμης, οι οποίοι προτιμούν να έχουν απέναντί τους έναν παθητικό λαό, που είτε κλαίει είτε γελά με το θλιβερό κατάντημά του, παρά έναν γενναίο λαό, εκούσια διατεθειμένο να προβεί σε αυστηρή αυτοκριτική και να αρχίσει να διορθώνει αποφασιστικά τα κακώς κείμενα.»
1920.—Η ΙΙΙ Μεραρχία αφού άφησε ένα σύνταγμά της στην Μαγνησία, προωθήθηκε στην περιοχή Σόμα- Σουζουρλού γιά να υποστηρίξει το Β΄ Σώμα Στρατού στο οποίο είχε ανατεθεί από την προηγουμένη η ασφάλεια τής σιδηροδρομικής γραμμής πέραν τής Ζώνης Μετόπισθεν μέχρι Πανόρμου και Φιλαδέλφειας.
.—(25-26/8) Το Σώμα Στρατού Σμύρνης προώθησε τις προφυλακές του 30 έως 40 χιλιόμετρα σε ευθεία γραμμή ανατολικά και νοτιοανατολικά τής Προύσας. Ο λόγος αυτής τής κινήσεως ήταν ότι, από τις 17 Αυγούστου άρχισαν να εκδηλώνονται τουρκικές επιδρομές εναντίον τού μετώπου. Και ενώ αρχικά είχε ληφθεί η απόφαση μεταφοράς τής ΙΧ Μεραρχίας από την Θράκη στην Προύσα, λόγω των προκηρυχθέντων εκλογών η μεταφορά τής Μεραρχίας ματαιώθηκε ούτως ώστε να χρησιμοποιηθεί γιά την τήρηση τής τάξεως…
1921.—Διαφωνίες μεταξύ Στρατιάς Μικράς Ασίας και Διοικήσεων Α΄και Β΄ Σωμάτων Στρατού. Η Στρατιά Μικράς Ασίας έχοντας πληροφορίες ότι οι τουρκικές δυνάμεις σκόπευαν να επιτεθούν στο Γ΄ Σώμα Στρατού με ισχυρές δυνάμεις, έδωσε διαταγή στο Β΄ και Α΄ Σ. Στρατού να επιχειρήσουν επίθεση αντιπερισπασμού μόλις εκδηλωνόταν η τουρκική επίθεση. Ταυτοχρόνως, το Γ΄ Σώμα Στρατού θα αμύνετο μέχρις εσχάτων. Και οι δύο Διοικήσεις των Σωμάτων εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους ως προς τον σχεδιασμό, παρά ταύτα εξέδωσαν στις Μεραρχίες τους την διαταγή επιθέσεως η οποία θα εκδηλωνόταν εν καιρώ.
.—Το απόγευμα τής 26ης Αυγούστου, η Διοίκηση Στρατιάς (Α. Παπούλας) ανέφερε τηλεγραφικώς στον υπουργό των Στρατιωτικών Θεοτόκη στην Προύσα, ότι θεωρούσε επικίνδυνη την παράταση των επιχειρήσεων, προτείνοντας ως άριστη λύση την επίτευξη ανακωχής μετά από τις μέχρι τότε επιτυχίες. «[…] Επίτευξιν ταχείας ανακωχής κατόπιν μέχρι σήμερον επιτυχιών θα ήτο αρίστη και από ηθικής απόψεως και συμφέροντος στρατεύματος.» Ο υπουργός όμως, έχοντας διαφορετική γνώμη, θεώρησε ότι η διακοπή των επιχειρήσεων θα είχε δυσμενή επίπτωση στο εσωτερικό και το εξωτερικό, αιφνιδιάστηκε δε από τον χαρακτηρισμό τής καταστάσεως ως επικίνδυνης. Ενημέρωσε με την σειρά του τον Πρόεδρο τής Κυβερνήσεως, μεταδίδοντάς του και πρόταση τού Αντιστράτηγου Δούσμανη γιά συνάντηση με την Διοίκηση τής Στρατιάς, έτσι ώστε να αποφασιστεί υπεύθυνα κατά πόσο θα ήταν δυνατή η νικηφόρα συνέχιση τού αγώνα.
1922.—Εκδίδεται από την Διοίκηση τής Στρατιάς η επίσημη διαταγή εκκενώσεως τής Μικράς Ασίας. Οι επιβιβάσεις εκκενώσεως θα γίνονταν έως τις 26/8 από την αποβάθρα τής Πούντας στην Σμύρνη, ενώ από την επομένη θα συνεχίζονταν από την αποβάθρα Τσεσμέ στην χερσόνησο τής Ερυθραίας.
.—Το υποχωρούν και συνεχώς συμπτυσσόμενο Νότιο Συγκρότημα, θεωρώντας εξωπραγματική την διαταγή τής Στρατιάς γιά πέρασμα από την Σμύρνη έως τις 27/8, εξέδωσε διαταγή βάσει τής οποίας το Α΄Σώμα Στρατού κινήθηκε προς Ναρλή Ντερέ και το Β΄ Σώμα Στρατού προς Άγιο Γεώργιο.
.—Μέσω τής οδού Νυμφαίου – Σμύρνης – Βρυούλων, κινούνται τα τελευταία τμήματα τού υποχωρούντος Ελληνικού στρατού, κατευθυνόμενα προς την παραλία τής Ερυθραίας και τον λιμένα τού Τσεσμέ.
.—Η Διοίκηση τού Γ΄ Σ. Στρατού εξέδωσε διαταγή συμπτύξεως προς Πάνορμο-Αρτάκη. Οι λιμένες Πανόρμου και Αρτάκης ναι μεν απείχαν περίπου 90 χιλιόμετρα από τον χώρο συγκεντρώσεως τού Σώματος, με συνέπεια ότι κατά την κίνησή τους υπήρχε το ισχυρό ενδεχόμενο να δεχτούν επιθέσεις, αλλά το λιμάνι Πανόρμου διέθετε υποδομές οι οποίες επέτρεπαν την πλεύριση πλοίων οποιουδήποτε βυθίσματος. Επί πλέον μπορούσαν να υποστηριχτούν κατά την επιβίβαση από τα πυρά των πολεμικών πλοίων. Το Σώμα υπολόγισε ότι μέχρι το απόγευμα τής 29ης Αυγούστου η επιχείρηση θα είχε περατωθεί.
.—Λίγο πριν την δύση τού ηλίου, άρχισαν να αποπλέουν από το λιμάνι τής Σμύρνης τα μεταγωγικά πλοία με όλες τις Ελληνικές αρχές, πολιτικές και στρατιωτικές, ακόμα και την χωροφυλακή. Ακολούθησε ο Ελληνικός στόλος. Η πόλη τής Ιωνίας απέμεινε χωρίς καμμιά διοικούσα αρχή, εγκαταλειμμένη στην διάθεση τού προελαύνοντος τουρκικού στρατού.
.—Ο Ύπατος Αρμοστής Αριστείδης Στεργιάδης, εγκαταλείπει από τούς πρώτους την Σμύρνη με το βρετανικό θωρηκτό «Σιδερένιος Δούκας» (Iron Duke), ενώ στην ιταλική πρεσβεία τής Κωνσταντινουπόλεως παρατίθεται επίσημο δείπνο προς τιμήν τής επιτυχίας των τουρκικών δυνάμεων (8/9 με το ν.ημ.) Η αποχώρηση τού Στεργιάδη από την Σμύρνη περιγράφεται χαρακτηριστικά από την εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» (φ. 31/8-13/9 με το ν. ημ.): «[…] Ωρα 7.20′ σήμερα το βράδυ, ο Αριστείδης Στεργιάδης, φρουρούμενος από έναν αξιωματικόν τού αγγλικού ναυτικού και τον Διευθυντήν τής Αστυνομίας κ. Νικηφοράκην, κατέρχεται την κλίμακα τού φρουρίου τής Βαστίλης του, υπό τους γιουχαϊσμούς και τας κατάρας τού όγκου τού μικρασιατικού λαού, ο οποίος ερρίφθη εναντίον του.»
.—Ἡ διάσωση τῶν κατοίκων τῆς Τρίγλιας (ἰδιαίτερης πατρίδας τοῦ Ἐθνομάρτυρα Χρυσοστόμου Σμύρνης), χάρις στὸν ἐφοπλιστὴ Φίλιππα Καβουνίδη. Μὲ τὴν πτώση τοῦ Μετώπου, οἱ Τριγλιανοὶ ἀντιλαμβανόμενοι τὸ τί θ’ ἀκολουθοῦσε, πῆραν τὴν μεγάλη ἀπόφαση τοῦ ξεριζωμοῦ καὶ κατάφεραν νὰ σωθοῦν μὲ δικὰ τους μέσα, χάρις στὸν Τριγλιανὸ ἐφοπλιστὴ Φίλιππα Καβουνίδη. Μὲ τὰ τέσσερα πλοῖα του, μάζεψε ὅλους τοὺς Τριγλιανούς σώζοντάς τους ἀπὸ τοὺς σφαγεῖς τοῦ Μουσταφᾶ Κεμάλ. Ἀρχικὰ τοὺς ἄφησαν στὴν Ῥεδεστὸ καὶ τὴν Τένεδο. Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὶς ζωὲς ποὺ ἔσωσε, ἔδωσε ἐντολὴ στοὺς ναῦτες του καὶ πῆραν ὅλα τὰ κειμήλια τῶν ἐκκλησιῶν, διαφυλάσσοντάς τα ἀπό βανδαλισμούς.
.—Οι Καλογερόπουλος, Τριανταφυλλάκος και Μπούσιος, καταρτίζουν νέα κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ν. Καλογερόπουλο ο οποίος όμως δεν ορκίστηκε.
.—Βλέποντας την αδυναμία τού Ελληνικού Στρατού στα γεγονότα τής Μικρασιατικής εκστρατείας και την άνοδο τού ανέλπιστου φίλου της, Ελευθέριου Βενιζέλου, η Ιταλία διαμηνύει ότι θεωρεί άκυρες τις ειδικές συμβάσεις γιά τα Δωδεκάνησα.
1923.—Η Ελλάς επικυρώνει την Συνθήκη Ειρήνης τής Λωζάννης με νομοθετικό διάταγμα.
1925.—Η κυβέρνηση Πάγκαλου με νομοθετικό διάταγμα (Εφημερίς τής Κυβερνήσεως 31.8.1925), ιδρύει την «Αεροπορική Άμυνα», Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, στην οποία ανατίθεται η διαχείριση των δημόσιων κτημάτων· έως τότε η διαχείριση υπαγόταν στο υπουργείο Γεωργίας.
1926.—Η δικτατορική κυβέρνηση Γεώργιου Κονδύλη, προκηρύσσει εκλογές γιά την αποκατάσταση τής συνταγματικής τάξεως.
1934.—Οι κινητοποιήσεις των σταφιδοπαραγωγών στην Πελοπόννησο συνεχίζουν. Οι παραγωγοί σταφίδας καταλαμβάνουν τις εγκαταστάσεις τού ΑΣΟ και απειλούν γιά ζημιές και περαιτέρω κινητοποιήσεις.
1935.—Νέο αιματηρό συλλαλητήριο από σταφιδοπαραγωγούς στην Μεσσηνία. Πολλοί είναι οι τραυματίες, καθώς επίσης κατεγράφησαν και νεκροί.
1943.—Γερμανικά αεροπλάνα, 3 τον αριθμό, βομβάρδισαν την Μονή Οσίου Λουκά (Φωκίδα). Έριξαν 17 βόμβες αλλ’ ω τού θαύματος χωρίς ανθρώπινα θύματα. «Εξωτερικά κτήρια υπέστησαν ζημίας. Εθραύσθησαν δύο βυζαντινά μαρμάρινα θωράκια και εις κιονίσκος. Εις πλείστα σημεία των ναών εξωτερικώς και εσωτερικώς εγένοντο αμυχαί, τινές των οποίων βαθύταται.»
.—Ἰσχυρές γερμανοβουλγαρικές δυνάμεις ἐπιχείρησαν αἰφνιδιαστική κυκλωτική ἐνέργειαν κατὰ ὁμάδας ἀνταρτῶν τοῦ Μπέλες. Ἀπό τὴν ἐχθρική ἐνέργεια φονεύθηκε ἕνας ἀντάρτης ἀπό παγίδα ποὺ στήθηκε στὴν ἀποθήκη τροφίμων, ἀλλά καμμία ἄλλη ἐπιτυχία δὲν κατάφεραν.
.—Ήδη από τα ξημερώματα, γερμανικές μονάδες συγκεντρώνουν στην κεντρική πλατεία τής Δόμβραινας όλους τους άνδρες άνω των 15 ετών. Θα κρατήσουν 30 ομήρους, ενώ στις 29 τού μήνα θα ενεργήσουν ξανά επιδρομή και γενική λεηλασία, μαζί με σφαγές. Είχαν προηγηθεί δύο ενέδρες κομμουνιστών ανταρτών στην περιοχή.
1949.—Οι εθνικές δυνάμεις κατόπιν τριημέρου σκληρού αγώνα εναντίον των κομμουνιστικών δυνάμεων στο όρος Γράμμος, τις εκδιώκουν από τις θέσεις τους.
1955.—Στην Λευκωσία γίνεται η τρίτη Παγκύπρια Εθνοσυνέλευση. Οι Κύπριοι διαμαρτύρονται γιά τις καταπιέσεις των Άγγλων, αξιώνουν να απαλλαγούν αμέσως από τα δεσμά τής δουλείας και να εφαρμοστεί ο θεσμός τής αυτοδιάθεσης των λαών.
1957.—Αρχίζουν τα έργα ενισχύσεως των υδάτινων αποθεμάτων τής λίμνης Μαραθώνα με τα νερά τής λίμνης Υλίκης.
1960.—Στὶς 5 τὸ πρωί τῆς Παρασκευῆς, ἡ Σταυροῦλα Γκαβούση μεταφέρθηκε ἀπό τὶς φυλακὲς «Ἀβέρωφ» καὶ ἐκτελέστηκε διὰ τυφεκισμοῦ στὸν Ὑμηττό. Εἶχε καταδικαστεῖ μαζὶ μὲ τὸν γυιὸ της Δημήτρη Γκαβούση, γιὰ τὴν δολοφονία τῆς συζύγου του, πράξη ποὺ τὸ δικαστήριο χαρακτήρισε ἰδιαζόντως εἰδεχθή. Ὁ Δημήτρης Γκαβούσης ἐκτελέστηκε μία ἑβδομάδα ἀργότερα στὴν περιοχὴ Ἀλυκές τῆς Κέρκυρας. Πρὶν ἀπό τὴν Γκουβούση, εἶχαν ἐκτελεστεῖ μόνο πολιτικὲς κρατούμενες, ἐνῶ γιὰ ἔγκλημα τοῦ ποινικοῦ δικαίου εἶχαν καταδικαστεῖ σὲ θάνατο – χωρὶς τελικὰ νὰ ἐκτελεστοῦν – ἡ Φούλα Ἀθανασοπούλου καὶ ἡ Ἄρτεμις Κάστρου, ποὺ εἶχαν συμπράξει στὴν δολοφονία τοῦ Δημήτρη Αθανασόπουλου.
1965.—Η κυβέρνηση Τσιριμώκου συνεχίζει την μάχη γιά την ψήφο εμπιστοσύνης στην Βουλή.
1968.—Αρχίζει ο δεύτερος γύρος των συνομιλιών, μεταξύ Κληρίδη και Ντεκτάς. Απέβησαν άκαρπες.
1972.—Έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων Μονάχου. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες τού Μονάχου, σημαδεύτηκαν από την ομηρία Ισραηλινών αθλητών από Παλαιστινίους, η οποία είχε τραγική κατάληξη, με πολλά θύματα. Καμμία απολύτως σχέση με το πνεύμα των Ελληνικών Ολυμπιακών Αγώνων.
1983.—Ψηφίζεται από την Βουλή ο ιδρυτικός νόμος τού Εθνικού Συστήματος Υγείας (Ε.Σ.Υ.).
1990.—Εκλογές με ενισχυμένη αναλογική ζητάει ο πρόεδρος τού ΠαΣοΚ, Ανδρέας Παπανδρέου.
1993.—Ανεξέλεγκτες μαίνονταν οι πυρκαγιές στο Μπέλες και τον Όλυμπο, έχοντας κάψει 2.000 στρέμματα δάσους.
1994.—Η ελληνική Κυβέρνηση καθιστά σαφές ότι δεν πρόκειται να συναινέσει στην χορήγηση οικονομικής βοήθειας από την Ε.Ε στην αλβανία, εφόσον συνεχίζεται η δίκη των στελεχών τής “Ομόνοιας” και η παραβίαση των δικαιωμάτων τής εθνικής μειονότητας.
1995.—Τριμερής συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδος, βουργαρίας και Ρουμανίας πραγματοποιείται στα Ιωάννινα.
1997.—Την οργή (!..) τής ελληνικής Κυβερνήσεως και τής αντιπολιτεύσεως προκαλεί δήλωση τού Ιταλού υπουργού Εξωτερικών Λαμπέρτο Ντίνι, περί υπάρξεως δύο κρατών στην Κύπρο.
2003.—Ο σπουδαίος Ελληνοαμερικανός τενίστας Πήτερ Σάμπρας, ανακοινώνει το τέλος τής αγωνιστικής του καριέρας.
2004.—Ἡ Ἑλληνική Ἐθνική Ὁμάδα Γυναικῶν Ὑδατοσφαιρίσεως, μὲ ἀντίπαλο στὸν τελικὸ τὶς παγκόσμιες πρωταθλήτριες τῆς Ἰταλίας, μετὰ ἀπό ἕνα ἀγῶνα γιὰ γερὰ νεῦρα ποὺ στὴν κανονικὴ του διάρκεια κατέληξε ἰσόπαλος 7-7, δὲν κατάφερε τελικὰ νὰ κερδίσῃ τὸ χρυσὸ στὴν παράταση, παρ’ όλο τοῦ ὅτι βρέθηκε πολὺ κοντά, προηγούμενη στην αρχή με 9-7. Μὲ τὴν δεύτερη θέση ποὺ κέρδισε, χάρισε στὴν Ἐλλάδα τὸ πρῶτο (Ἀσημένιο) μετάλλιο σὲ ὁμαδικό ἄθλημα, μετὰ ἀπό 108 χρόνια ἱστορίας τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων.
2007.—Για τρίτη ημέρα συνεχίζονται οι καταστροφικές πυρκαγιές, ενώ οι νεκροί υπερέβησαν τούς 50. Στον Νομό Ηλίας, η πυρκαγιά προκαλεί ζημιές ακόμη και στην αρχαία Ολυμπία.
2010.—Σε αεροπορικό ατύχημα που συνέβη με μονοθέσιο F-16C αεροσκάφος, το οποίο έφτασε στην Ελλάδα στις 25 Φεβρουαρίου 2004 και είχε συμπληρώσει 1.315 περίπου ώρες πτήσεως, χάνει την ζωή του ο πιλότος μας Αναστάσιος Μπαλατσούκας. Κατά την διάρκεια εκπαιδευτικής ασκήσεως στην θαλάσσια περιοχή νοτίως τής Κρήτης και δυτικά τής νήσου Χρυσή, συγκρούστηκε στον αέρα με ένα διθέσιο F-16D που συμμετείχε στην άσκηση, στο οποίο επέβαινε ο Σγος (Ι) Ιωσήφ Αναστασάκης. http://www.pasoipa.org.gr/
2015.—Αρχαιολόγοι φέρνουν στο φως τα πανέμορφα αγάλματα τής Αθηνάς και τού Ιανού, τα οποία βρέθηκαν στην Λαοδίκεια Φρυγίας.
2017.—Σκηνές πανικού στην φλεγόμενη Ζάκυνθο με τα πύρινα μέτωπα σε Αναφωνήτρια, Βολήμες και Πόρτο Βρώμη. Στην περιοχή τής Αναφωνήτριας, όπου εντοπίζεται και το μεγαλύτερο πρόβλημα, ο τοπικός Τύπος αναφέρεται σε «κόλαση» ενημερώνοντας γιά φλόγες ύψους 20 μέτρων. Η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική και οι φλόγες έχουν κάψει τα πρώτα καταστήματα που βρίσκονται στις παρυφές τού χωριού, ενώ οι κάτοικοί του πρόλαβαν να το εκκενώσουν. Οι εκρήξεις από τις μπουκάλες υγραερίου ακούγονται σε πολλά μέτρα απόσταση. Στην περιοχή επιχειρούν 35 πυροσβέστες με 17 οχήματα, ενώ ρίψεις νερού από αέρος κάνουν μεταξύ άλλων και δύο αεροσκάφη τύπου ‘’Πετζετέλ’’(PZL). Εκτός τού ότι τα (PZL) διανύουν το 25ο ή 26ο έτος ζωής τους (παλαιότερα χρησιμοποιούντο ως ψεκαστικά), και το Πυροσβεστικό Σώμα και η Πολεμική Αεροπορία – ελλείψει εναλλακτικής λύσεως – τα χρησιμοποιούν, ακόμη και με κόστος την ζωή ιπταμένων μας, το έργο τους δυσχεραίνουν οι μεγάλης εντάσεως άνεμοι.
2019.—Την πλήρη άρση των δεσμεύσεων σε τραπεζικές αναλήψεις (capital control) ανακοίνωσε στην Βουλή ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.