27 Αυγούστου
479 π.Χ.—Μάχη Πλαταιών και Μυκάλης. Ο στρατός των Λακεδαιμονίων, Αθηναίων και άλλων Ελλήνων (110.000 άνδρες συνολικά) υπό τον Σπαρτιάτη στρατηγό Παυσανία, νικά τον περσικό στρατό τού Μαρδονίου (300.000 άνδρες) στις Πλαταιές Βοιωτίας. Ο Μαρδόνιος φονεύεται από τον Σπαρτιάτη Αείμνηστο. Οι Σπαρτιάτες Αριστόδημος, Ποσειδώνιος, Φιλοκύων και Αμομφάρετος, καθώς και ο Αθηναίος Σοφάνης, αριστεύουν στην μάχη. «Οὔ ποιήσομαι περὶ πλείονος τὸ ζῆν τῆς ἐλευθερίας».
.—Την ίδια μέρα τα πληρώματα τού στόλου μας υπό τον Σπαρτιάτη Λεωτυχίδη, νικούν τους Πέρσες υπό τον Τιγράνη στην Μυκάλη, απέναντι από την Σάμο. Ο Αθηναίος Ερμόλυκος αριστεύει στην μάχη. Η Ιωνία και τα νησιά τού Αιγαίου απελευθερώνονται από τον περσικό ζυγό.
443.—Τὰ Ῥωμαϊκὰ στρατεύματα, ἡττῶνται στὴν Φιλιππούπολη ἀπό τοὺς Οὕννους τοῦ Ἀττίλα. Ἡ ἰδιαίτερη θέση τῆς Θρᾲκης τὴν ἔκανε πεδίο φονικώτατων μαχῶν καὶ ἀτελείωτων καταστροφῶν ἀπό βαρβαρικὰ φῦλα, τὰ ὁποῖα παρακινούμενα ἀπό τὸ μεγαλεῖο τῆς Βασιλεύουσας, κατεύθυναν τὶς ὀρδές τους πρὸς τὶς μεγάλες Θρᾳκικὲς πόλεις. Οἱ Ἀδριανούπολις, Φιλιππούπολις, Αἷνος, λαμπρὲς πρωτεύουσες τῶν Θρᾳκικῶν ἐπαρχιῶν κατὰ τὴν νέα διοικητικὴ διαίρεση, δέχονταν ὅλο τὸ μῖσος καὶ τὴν ὁρμὴ τῶν βαρβάρων, ὡχυρομένες μὲ μεγάλα Κάστρα. Πλῆθος ἐρειπίων ἀπό αὐτὰ τὰ κάστρα ὑπάρχουν σήμερα σὲ ὅλη τὴν Θρᾲκη, τεκμήρια τῆς Ἑλληνικῆς ἱστορίας καιρῶν καὶ ἀνθρώπων δοξασμένων. Ἤδη ἀπό τὸν 2ο αἰῶνα μ.Χ. οἱ Γότθοι ἔπληξαν τὴν Θρᾳκική γῆ. Ἀπό τὸ 364 μ.Χ. ἐπανέλαβαν τὶς ἐπιδρομές τους. Ὁ Αὐτοκράτορας Οὐάλης ἀγωνίστηκε ἐπί τρία χρόνια ἐναντίον τους. Ἀργότερα, τὸ 378 μ..Χ., οἱ ἑνωμένοι Γότθοι καὶ Οὕννοι μὲ ἀλλεπάλληλες σφοδρὲς ἐπιθέσεις, ἀπέτυχαν μὲν νὰ καταλάβουν τὴν Ἀδριανούπολη, ἀλλὰ ὑποχωρῶντας ἐρήμωσαν τὰ περίχωρά της. Ἀπό τὸ 408 ἔως τὸ 474 μ.Χ. οἱ Οὕννοι ἐπιτέθηκαν στὴν Θρᾲκη τῆς ὁποίας δεινοπάθησε κατ’ ἐξοχὴν τὸ βόρειο τμῆμα της καὶ μεγάλο μέρος τῆς Πρώτης Μοισίας, τὸ ὁποῖο ἀνῆκε στὴν Διοίκηση Θρᾲκης, τοὺς παραχωρήθηκε.
1537.—(27-29/8) Ὁ ὀθωμανικός στόλος τοῦ Σουλεϊμάν ὑπό τὶς διαταγὲς τοῦ γενίτσαρου Μπαρμπαρόσα, ἐμφανίζεται μπροστὰ στὴν πόλη τῆς Κέρκυρας. Τὴν πρώτη ἡμέρα ἀποβιβάστηκαν 25.000 ὀθωμανοὶ καὶ τὴν δεύτερη ἄλλοι 25.000. Φοβούμενοι ὅμως τὴν ἄφιξη τοῦ βενετικοῦ στόλου καὶ μὴ κατορθώνοντας νὰ καταλάβουν τὸ Ἀγγελόκαστρο καὶ τὸ φρούριο τῆς Κέρκυρας, θὰ ἀποχωρήσουν στὶς ἀρχὲς Σεπτεμβρίου (5-8/9), ἀφήνοντας ὅμως πίσω τὴν καταστροφὴ καὶ τὸν ὅλεθρο. Κράτησαν δὲ ὑπὸ ὀθωμανικὴ κυριαρχία τὰ κάστρα τοῦ Βουθρωτοῦ καὶ τῆς Πάργας.
1611.—Ένας Άγγλος τυχοδιώκτης φτάνει στο Λιβόρνο και πετυχαίνει να λάβει έγγραφα προστασίας (με την βοήθεια των Μεδίκων) γιά τον ίδιο και τα δύο πλοία του, ώστε να ασκεί ελεύθερα πειρατεία στα ελληνικά νερά. Στο μεταξύ, ο στόλος των κουρσάρικων τής Φλωρεντίας (στο ελληνικό Αρχιπέλαγος) είχε ρημάξει τους τούρκους κυριολεκτικά.
1687.—Έξι χιλιάδες Μανιάτες μαζί με Ενετούς, υπό τον στρατηγό Πολάνι, πολιόρκησαν και κυρίευσαν τον Μυστρά. Η επιχείρηση αυτή ενισχύθηκε και από τον Μοροζίνι, ο οποίος είχε καταπλεύσει με ολόκληρο τον στόλο του στο Μαραθωνήσι (Γύθειον).
1688.—Οι πολιορκημένοι οθωμανοί τής Χαλκίδας, ενισχύονται με επιπλέον 1.500 άνδρες.
1780.—Στὴν Τσαρίτσανη τῆς Θεσσαλίας γεννήθηκε σὰν σήμερα ὁ Κωνσταντῖνος Οἰκονόμος ὁ ἐξ Οἰκονόμων. Ἡ κλήση του πρὸς τὴν ἐκκλησία καὶ οἱ θεολογικὲς του ἱκανότητες, τὸν ὁδήγησαν σὲ ἡλικία 21 ἐτῶν στὸ ἱερὸ σχῆμα τοῦ κληρικοῦ. Καὶ ἀπό τότε ἄρχισε νὰ ἐκφράζῃ μὲ τὰ λόγια, τὸ παράδειγμα, τὴν ἀεικίνητη δραστηριότητά του, μία φλογερὴ πίστη ἡ ὁποία μέχρι τὰ βαθειᾶ του γεράματα, ἐντυπωσιάζει καὶ ἐκπλήσσει. Ὅπου κι’ ἄν πήγαινε, συνέχιζε τὴν φωτεινὴ παράδοση τοῦ Ἑλληνικοῦ Κλήρου, ἱδρύοντας Σχολές, Βιβλιοθῆκες καὶ βοηθῶντας ἀπλόχερα ὅσους εἶχαν ὑλικές ἀνάγκες. Μὲ τὸ ἴδιο πάθος ἀφοσιώθηκε καὶ στὸν ἀγῶνα τῆς Παλιγγενεσίας.
1821.—Οι Σφακιανοί οπλαρχηγοί Δασκαλάκης, Παναγιώτου καί οι αδελφοί Βασ. καί Στέφ. Χάλης επιτίθενται παρά τα Αλιακά (Αλιακές) εναντίον τής εμπροσθοφυλακής τού Σερήφ πασά και προξενούν σ’ αυτήν μεγάλη πανωλεθρία. Κατά την μάχη αυτή φονεύθηκαν περισσότεροι από διακόσιοι τούρκοι, κυριεύτηκαν τρείς σημαίες και περίπου 100 ζώα, κατάφορτα με όπλα και πολεμοφόδια, περιήλθαν στα χέρια των νικητών.
.—Οι Έλληνες τρέπουν σε φυγή τούς τούρκους στα παράλια των Καλαμών.
1822.—«Ἄφιξις Ὀδυσσέως Ἀνδρούτσου εἰς Ἀθήνας.»
.—«Ἄφιξις τῆς Κυβερνήσεως εἰς Ἁγιαννίτικα Καλύβια τοῦ Δήμου Θυρέας τῆς Ἐπαρχίας Κυνουρίας.»
1823.—Πεντακόσιοι Έλληνες επαναστάτες, υπό τον Δημήτριο Λέκκα, αποκρούουν ισάριθμους τούρκους ιππείς που κατευθύνονταν από την Θήβα στην Αθήνα.
1824.—Οι Έλληνες υπό τούς Παπατσώρη, Μήτρο Αναστασόπουλο, Κουμουνταράκη και Γαλάνη, έξω από την Μεθώνη και κατόπιν σφοδρής μάχης, έτρεψαν τούς τούρκους σε φυγή. «Μάχη ἔξω τοῦ φρουρίου Μεθώνης τῆς Πυλίας καὶ νίκη Ἑλλήνων. Ἐνταῦθα ἀρχηγοὶ τῶν Ἑλλήνων ἦσαν οἱ Δ. Μούρτσινος, Δ. Παπατσώρης, Μῆτρος Ἀναστασόπουλος καὶ Γαλάνης Κουμουντουράκης κατὰ τούρκων ἐντοπίων.»
1826.—«Μάχη ἐν Μανιάκωβα τῆς Ἐπαρχίας Γυθείου καὶ νίκη Ἑλλήνων. Ἀρχηγοὶ ἐν ταύτῃ ἦσαν οἱ Π. Κοσονάκος, Γεώργ. Μαυρομιχάλης, Ἡλ. Κατσάκος κατὰ Ἰμβραὴμ πασᾶ.» Οι Γεώργιος Μαυρομιχάλης, Ηλίας Κατσάκος Μαυρομιχάλης και Παν. Κοσονάκος, με 300 μόνο άνδρες σε ολοήμερη μάχη κοντά στην Μανιάκοβα, αποκρούουν την εμπροσθοφυλακή τού Ιμπραήμ, ο οποίος μετά από την αποτυχία του να καταλάβει την Δυτική Μάνη επιχείρησε με ισχυρές δυνάμεις να εισχωρήσει στην Ανατολική. Οι τούρκοι έχοντας υποστεί βαριές απώλειες, υποχώρησαν ατάκτως προς τον Πασσαβά.
.—Έξω τής Μυτιλήνης ο Ελληνικός στόλος ναυμάχησε με τον τουρκικό. «Ναυμαχία ἔξω τῆς Μιτυλήνης ἀμφίρροπος, ἥν διηξήγαγον οἱ Μιαούλης, Κολανδροῦτσος, Σαχτούρης, ἀφ’ ἑνός, καὶ καπετὰν Ταχὴρ πασᾶς ἀφ’ ἑτέρου.»
1827.—Στα Καφικαριά (Καυκαριά) Καλαβρύτων, οι Έλληνες υπό τον Πλαπούτα κατόπιν σκληρής μάχης έτρεψαν σε φυγή τούς τούρκους. «Ἄλλη μάχη ἐν Καφικαριᾷ τῶν Καλαβρύτων καὶ νίκη Ἑλλήνων ὧν ἡγήθησαν οἱ Δημήτριος Πλαπούτας, Χ. Φωτομάρας, Μελετόπουλος καὶ Ῥοδόπουλος κατὰ Δελῆ Ἀχμέτμπεη.»
.—«Ἀπεβίωσε ὁ φιλέλλην Γ. Κάνιγγ ὑπουργὸς τῶν Ἐξωτερικῶν τῆς Ἀγγλίας». (Πηγή: Ἡμερολόγιον τοῦ Ἀγῶνος – ἐπικρατέστερη ἡμερομηνία θανάτου εἶναι ἡ 8η Αὐγούστου).
1867.—Μία χειρόγραφη ἔκθεση μὲ θέμα τὶς ὡμότητες, τὰ βασανιστήρια καὶ τοὺς φόνους ποὺ διέπραξαν οἱ τοῦρκοι στὸ ἀνατολικὸ τμῆμα τῆς Κρήτης κατὰ τὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1866, ρίχνει φῶς στὴν τραγικὴ ἐκείνη περίοδο. Βρέθηκε μεταξὺ ἄλλων ἐγγράφων ποὺ εἶχε στὴν κατοχὴ του ὁ Μητροπολίτης Κρήτης Τιμόθεος Βενέρης. Ἡ χρονολογία ποὺ φέρει στὸ τέλος της εἶναι 27 Αὐγούστου 1867 καὶ ἀποτελεῖται ἀπὸ 42 σελίδες. Ἡ ταυτότητα τοῦ προσώπου ποὺ τὴν συνέταξε παραμένει ἄγνωστη, τὸ περιεχόμενο ὅμως τῆς ἐκθέσεως δημιουργεῖ τὴν ἐντύπωση ὅτι κατὰ πάσα πιθανότητα πρέπει νὰ εἶχε καταγωγὴ ἀπὸ τὸ ἀνατολικὸ τμῆμα τῆς νήσου, μᾶλλον δὲ ἀπὸ τὴν ἐπαρχία Μεραμβέλλου. Ἡ πολύτιμη αὐτὴ ἔκθεση βρίσκεται στὸ Ἀρχεῖο τοῦ Ἱστορικοῦ Μουσείου Κρήτης. Ἀκολουθεῖ μικρὸ ἀπόσπασμα: «[…] Κρουσῶνας. Ἐκ τῶν 220 οἰκιῶν τὰς 110, τρεῖς νερομύλους καὶ 7 ἐλαιοτριβεῖα ἀπετέφρωσαν. Τὰς ἐκκλησίας Ἰησοῦς Χριστός, Ἅγιος Χαράλαμπος, Παναγία, Ἅγιος Γεώργιος καὶ Παναγία Πολέμισσα, βεβηλώσαντες κατέκαυσαν, τὰ ἐν αὐταῖς ἱερὰ σκεύη διήρπασαν, αἱ εἰκόνες κατεκερματίσθησαν, 2 χιλ. κυψέλια μελίσσια ἠρημώθησαν. Τὴν Φωτεινὴν ὑπηρέτριαν εἰς Ἡράκλειον ἐτῶν 20 συλλαβόντες μετέφεραν δεδεμένην ἐντὸς τῆς ἐκκλησίας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἠτίμασαν κατὰ σειρὰν τεσσαράκοντα Ἀγαρινοί, ἥτις τρελλαθεῖσα ἀπεβίωσεν ἐν οἰκτρᾷ καταστάσει. Τὸν οἰκογενειάρχην Ἐμμ. Λαμπράκην ἐτῶν 40 καὶ τὸν υἱὸν του Ἀναγνώστην ἐτῶν 20, τὰς θυγατέρας αὐτοῦ Μαρίαν καὶ Χρυσῆν, ἡ μὲν 16 ἐτῶν, ἡ δὲ 20, συλλαβόντες εἰς Πενταχέρι ἀφ’ οὗ ἔφθειραν τὰς παρθένους, ἐφόνευσαν τὸν πατέρα, τοῦ δὲ υἱοῦ τὴν κεφαλὴν ἀπέκοψαν ἐπὶ τῶν γονάτων τῆς Χρυσῆς, τὴν ὁποίαν ἀπέλυσαν μετὰ τινας ἡμέρας, τὴν δὲ Μαρίαν ἐφόνευσαν.»
1886.—Ένας από τους μεγαλύτερους σεισμούς που σημειώθηκε στην Ελλάδα, με επίκεντρο την δυτική Μεσσηνία, πλήττει ολόκληρη την Πελοπόννησο και όχι μόνον. Σημειώθηκε στις 9.30 το βράδυ, είχε ένταση 7,5 Ρίχτερ, ενώ κατέστρεψε περισσότερα από 6.000 κτήρια. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι καταστράφηκαν σχεδόν ολοσχερώς περισσότερα από 100 χωριά στην περιοχή των Φιλιατρών, και άλλα τόσα από την Κυπαρισσία μέχρι την Καλαμάτα έπαθαν σημαντικότατες βλάβες. Οι νεκροί που καταμετρήθηκαν ήταν 326, ενώ είχαμε άλλους 800 τραυματίες. Οι μετασεισμοί που ακολούθησαν, ολοκλήρωσαν την εικόνα τής μεγάλης καταστροφής.
1905.—Τα σώματα των Μάλλιου και Βέργα, αποτελούμενα από 85 άνδρες στο σύνολο, μετά από καταδίωξη τριών ημερών από τους τούρκους, αποχωρίζονται στα βουνά τής Αρίνας. Ο Μάλλιος τράβηξε κατά την Γράμμουστα και ο Βέργας προς το Ζάντσικο, στο οποίο βρέθηκε την 1η Σεπτεμβρίου. Είχε προηγηθεί στις 24 Αυγούστου από τους Μακεδονομάχους μας, ο χαλασμός τής Οσνίτσανης και τής αιμοβόρας συμμορίας των Μήτρου Βλάχου και Κυριάζου.
1906.—Φονεύεται από Κομιτατζήδες ο οπλαρχηγός Παπασταύρος Τσάμης κοντά στα Καλύβια Λάκκου (περιοχή όρους Βίτσι).
1912.—Ο φόβος τού πολέμου πλανιέται στα Βαλκάνια. Το φιλοπόλεμο ρεύμα στην βουργαρία ανησυχεί Γαλλία και Ρωσία. Η τουρκία ζητά την επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων.
1914.—Ενώ αναβάλλονται οι Ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις στο Βουκουρέστι, οι τούρκοι απελαύνουν τον Μητροπολίτη Σμύρνης στην Κωνσταντινούπολη.
1916.—Νέα μηχανορραφία; Ένα απίστευτο γεγονός! «Την 27ην Αυγούστου και ώραν 7 και 5′ μ.μ., καθ’ ήν ώραν εν τω μεγάρω τής γαλλικής πρεσβείας παρά την Λεωφόρον Κηφισσιάς συνεδρίαζον οι πρεσβευταί τής Μεγάλης Αντάντ, Γκυγεμέν, Έλλιοτ, Μποσδάρι και Ντεμίντωφ, εις τον περίβολον τής πρεσβείας εισήλθον 2-3 άνδρες, οι οποίοι ήρχισαν να πυροβολούν και να φωνάζουν. “Ζήτω ο Κωνσταντίνος! – Κάτω η Γαλλία! Κάτω η Αγγλία! Ζήτω η Ρωσσία!”». Παρά το γεγονός ότι οι (κατοχικοί) Γάλλοι φύλασσαν στρατιωτικά την πρεσβεία, ουδείς είδε τούς δράστες, αλλά διαδόθηκε ότι το κτήριο δέχτηκε επίθεση (…). Τα γεγονότα εξελίχθηκαν ταχύτατα. Ο γαλλικός στόλος εξακολούθησε να κατέχει στρατιωτικά τα λιμάνια και τις δημόσιες υπηρεσίες, απαιτήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση η αναβολή των εκλογών, ο Ελευθέριος Βενιζέλος επικράτησε κατά κράτος, ο βασιλέας κατασυκοφαντήθηκε ως φιλογερμανός και κατόπιν εξοστρακίστηκε από την χώρα, κ,λπ, κ.λπ, κ.λπ. Την ίδια ημέρα ο Ιταλός πρέσβης κόμης Μποσδάρι «[…] μεταβάς μετά την επίθεσιν εις την Αθηναϊκήν Λέσχην, γελών και ατάραχος διά την επίθεσιν, είπεν ότι πρόκειται περί νέας μηχανορραφίας των βενιζελικών και τού Γκυγεμέν, διότι μόνον αυτοί είναι επιτήδειοι να κατασκευάζουν τοιαύτα πραξικοπήματα» (…)»
1919.—Μέτωπο Μικράς Ασίας. Η Βρετανική συγκατάθεση γιά περιορισμένη δράση των Ελληνικών Τμημάτων. Σαν σήμερα ο Στρατηγός Μιλν έδωσε την άδεια στις Ελληνικές δυνάμεις να αντεπιτεθούν στις προσβολές των τουρκικών δυνάμεων. Η ακτίνα δράσεως όμως δεν έπρεπε να ξεπεράσει τις προφυλακές, ενώ πριν διενεργηθεί η επίθεση, έπρεπε να εγκριθεί από τον ίδιο. Στην περίπτωση επείγουσας καταστάσεως, έπρεπε κατόπιν να ενημερωθεί γιά τους λόγους τού επείγοντος. Η άδεια περιορισμένης δράσεως τού Βρετανού Στρατηγού, δόθηκε, διότι ενώ σύμφωνα με τις εντολές του οι αντίπαλοι έπρεπε να παραμείνουν αδρανείς μέχρις ότου καθοριζόταν η διαχωριστική γραμμή, οι τούρκοι, σε παράβαση των συμφωνηθέντων, ενεργούσαν συχνές επιθέσεις με τους Έλληνες να τις υφίστανται παθητικά.
.—Από τις αρχές Αυγούστου έως τα μέσα Δεκεμβρίου, εκδηλώθηκαν δράσεις ομάδων ατάκτων με παρενοχλητικά πυρά πεζικού και πολυβόλων, μερικές φορές δε και με πυροβολικό. Εκτός από τις ομάδες των ατάκτων, υπήρχαν και τούρκοι χωρικοί, οι οποίοι εκμεταλλευόντουσαν κάθε ευκαιρία γιά να επιτεθούν εναντίον των Ελληνικών τμημάτων. Ενώ φαινόταν ότι εργάζονταν στους αγρούς τους, έκρυβαν με επιμέλεια τυφέκια με τα οποία, αμέσως μόλις αντιλαμβάνονταν στρατιώτες κινούμενους μεμονωμένα ή σε μικρά τμήματα, τους επιτίθεντο.
.—Οι αντιπροσωπείες τής Ελλάδος, τής Σερβίας και τής Ρουμανίας διαμαρτύρονται στην Διάσκεψη τής Ειρήνης γιά την εύνοια των Η.Π.Α. υπέρ τής βουργαρίας. Από τον Ιούλιο τού 1919 οι Η.Π.Α. τάχθηκαν σαφώς υπέρ τού να περιέλθει η Δυτική Θράκη στην βουργαρία. Ενώ από τις 21 Ιουλίου, αναγνώριζαν την υπεροχή των Ελλήνων στην Θράκη πριν τον πόλεμο, και το γεγονός ότι ο Θρακικός πληθυσμός μειώθηκε λόγω των διωγμών πού υπέστη, επέμεναν ότι η βουργαρία έπρεπε να έχει έξοδο στο Αιγαίο…παραβλέποντας τις εγκληματικές της ενέργειες. Μάλιστα την επομένη (28/8), ο πρόεδρος των Η.Π.Α. Ουίλσον, με αιφνιδιαστικό του μήνυμα πρότεινε να δοθεί στην Ελλάδα μόνον η περιοχή Ξάνθης, Κομοτηνής…
1920.—Η Βουλή τιμά την μνήμη τού Ίωνος Δραγούμη, ο οποίος δολοφονήθηκε στις 31 Ιουλίου στην Αθήνα.
1921.—Διαφωνίες μεταξύ Στρατιάς Μικράς Ασίας και Διοικήσεων Α΄και Β΄ Σωμάτων Στρατού. Ενώ η Στρατιά Μικράς Ασίας έδωσε διαταγές στα Α΄και Β΄ Σώματα Στρατού να προετοιμαστούν γιά επίθεση αντιπερισπασμού μόλις εκδηλωθεί τουρκική επίθεση εναντίον τού Γ΄ Σ. Σ. (βλ.& 26/8), η Διοίκηση τού Β΄Σ.Σ. ενήργησε αυτοβούλως ως προς την κίνηση των τμημάτων της. Ανακάλεσε όμως τις διαταγές της κατόπιν επεμβάσεως τής Στρατιάς. Η Στρατιά τότε αντικατέστησε τον Συνταγματάρχη Ιππικού Νικολαΐδη Παναγιώτου, ενώ ο Βασιλόπαις Ανδρέας ως Διοικητής τού Β΄ Σ.Σ., θιγόμενος από την ενέργεια τής Στρατιάς, ζήτησε την αντικατάστασή του, χωρίς όμως η αίτηση να γίνει αποδεκτή.
.—Η τουρκική Στρατιά Δυτικού Μετώπου προπαρασκευάζει την επίθεσή της κατά των Α΄& Γ΄ Σωμάτων Στρατού, συγκεντρώνοντας τις μονάδες τις στους χώρους εξορμήσεως. Οι τούρκοι μετά την μεταφορά προς Δυσμάς τής ΙΧ Μεραρχίας μας, σε συνδυασμό με την διακοπή τής Ελληνικής επιθέσεως (βλ.24/8) και την εγκατάλειψη από μέρους μας ορισμένων προκεχωρημένων θέσεων (γιά να ευθυγραμμιστεί το μέτωπο), σχημάτισαν την εντύπωση ότι οι Ελληνικές δυνάμεις θα συμπτύσσονταν δυτικά τού Σαγγάριου. Αποφάσισαν τότε (από τις 25/8), να επιτεθούν με ισχυρές δυνάμεις κατά τού κέντρου και τού αριστερού τής Ελληνικής Στρατιάς.
1922.—Το πρωΐ τής 27ης Αυγούστου η Σμύρνη παρουσίαζε την όψη πόλεως σε πλήρη απόγνωση. Στην προκυμαία περιφερόντουσαν γεμάτοι αγωνία πολλοί από τους κατοίκους της και μερικοί Έλληνες στρατιωτικοί, οι οποίοι ζητούσαν μάταια να βρούν πλοίο προς επιβίβαση, μιάς και δεν είχαν κατορθώσει να αναχωρήσουν την προηγούμενη μέρα. Η αναχώρηση τού Στρατηγείου Στρατιάς και τού Φρουραρχείου Σμύρνης ήταν τόσο εσπευσμένη, ώστε δεν γνωστοποιήθηκε σε όλες τις στρατιωτικές αρχές. Αποτέλεσμα ήταν να παραμείνουν στην Σμύρνη ορισμένοι ανύποπτοι, οι οποίοι αιχμαλωτίστηκαν από τους τούρκους, όπως επίσης και στρατιώτες οι οποίοι σε έσχατη εξάντληση κοιμόντουσαν στους δρόμους. Μετά τις 11:00 εισέβαλαν στην Σμύρνη οι πρώτοι τετρακόσιοι περίπου άτακτοι τούρκοι ιππείς, ενώ μετά το μεσημέρι εισέβαλε ισχυρή δύναμη τού V σώματος ιππικού τού οποίου ο διοικητής κήρυξε στρατιωτικό νόμο και ίδρυσε έκτακτο στρατοδικείο. Το απόγευμα μπήκε στην Σμύρνη ισχυρό τμήμα τουρκικού πεζικού. Ο τούρκος διοικητής είχε ήδη προμηθευτεί καταλόγους Ελλήνων και Αρμενίων, οι οποίοι θα αντιμετωπίζονταν ως προδότες γιά την δράση τους. Την επόμενη νύχτα (28/8ου) η σφαγή των Αρμενίων έγινε συστηματική, με συμμετοχή και τού τακτικού στρατού των αιμοδιψών τούρκων.
.—(π. ημ.) (27-28) Ο μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, ενώ το πρωί βρισκόταν στον μητροπολιτικό ναό προσπαθώντας να ενθαρρύνει τούς έντρομους χριστιανούς λόγω τής αποχωρήσεως των Ελληνικών στρατευμάτων, κλήθηκε από τον τούρκο φρούραρχο, ο οποίος τού ζήτησε να απευθύνει προκήρυξη προς τον χριστιανικό πληθυσμό, συνιστώντας του να παραμείνει ήσυχος στα σπίτια του και να παραδώσει τα όπλα. Ο Χρυσόστομος συμμορφώθηκε με αυτή την διαταγή. Το απόγευμα όμως, οδηγήθηκε μαζί με τους δημογέροντες Τουρουκτσόγλου και Κλιμάνογλου ενώπιον τού στρατιωτικού διοικητή Σμύρνης, Νουρεδδίν πασά, ο οποίος τον χαστούκισε και ακολούθως τον παρέδωσε στον τουρκικό όχλο που περίμενε κάτω από το Διοικητήριο. «Ἑκουσίως παρεδόθη “ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγήν”, μὴ στέρξας νὰ ἐγκαταλείψῃ, ὡς θὰ ἠδύνατο, τὴν Σμύρνην ἐν ὄψει τῆς βεβαίας θανατώσεώς του, ἀλλὰ “μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ”, ὡς ὀφείλει νὰ πράττῃ ὁ καλὸς ποιμήν. Αὐτὴ ἦτο ἡ ἀπάντησίς του εἰς τὴν προταθεῖσαν “διευκόλυνσιν” τῆς ἀσφαλοῦς ἀποχωρήσεώς του». Ο ιεροεθνομάρτυρας, πτυόμενος, κολαφιζόμενος καί λακτιζόμενος, σύρθηκε στους δρόμους τής Σμύρνης και κατακρεουργήθηκε από τον φανατισμένο συρφετό.
.—Το Α΄ Σώμα Στρατού έφτασε στο Ναρλή Ντερέ τις απογευματινές ώρες, ενώ το Β΄ Σώμα Στρατού συγκεντρώθηκε στον Άγιο Γεώργιο αργά τις βραδυνές ώρες, όπου και στάθμευσε. Η Ελληνική Μεραρχία Ιππικού κατέλαβε θέσεις στα υψώματα γύρω από την Μπαλτζόβα από όπου και έστειλε αναγνωρίσεις στην Σμύρνη. Αυτές επέστρεψαν, ανακοινώνοντας ότι ο τουρκικός στρατός είχε αρχίσει να εισέρχεται στην μαρτυρική πόλη.
.—Το Γ΄ Σώμα Στρατού παρέμεινε στην παλιά οχυρωμένη γραμμή τής Προύσας από τις 24 έως και τις 27 Αυγούστου, δεχόμενο επανειλημμένες τουρκικές επιθέσεις, τις οποίες απέκρουσε κατόπιν σκληρών αγώνων. Οι απώλειες τού 2/39 Συντάγματος Ευζώνων ανήλθαν σε οκτώ οπλίτες νεκρούς και έναν αξιωματικό και είκοσι τέσσερεις οπλίτες τραυματίες. Οι τούρκοι κατά την απόσυρσή τους την χαραυγή τής 27ης, εγκατέλειψαν σημαντικό αριθμό νεκρών και τραυματιών. Οι δυνάμεις τού τομέα Κίου αποτελούμενες από τα 47ο και 55ο Σώματα Πεζικού και το Απόσπασμα Ζήρα, καθ’όλη την 27η έως και τις 28/8 ενεπλάκησαν σε σκληρό αιματηρό αγώνα, και μόνο με την έλευση τής νύχτας μπόρεσαν να απαγκιστρωθούν. Οι απώλειες των Ελληνικών δυνάμεων ανήλθαν σε 3 αξιωματικούς και 14 οπλίτες νεκρούς και 3 αξιωματικούς και 63 οπλίτες τραυματίες.
.—Οι δυνάμεις τού Σ.Δ. Οδεμησίου υπό τον Συνταγματάρχη Ζεγγίνη, έφτασαν στο Τζιμόβασι όπου πληροφορήθηκαν ότι η Σμύρνη είχε καταληφθεί από τους τούρκους. Ο Συνταγματάρχης δεν δέχτηκε να αλλάξει πορεία, και συνέχισε την επομένη γιά την Σμύρνη.
1923.—Σαν σήμερα, βρέθηκαν δολοφονημένοι σε Ελληνικό έδαφος ο Ιταλός στρατηγός Τελλίνι μαζί με άλλα μέλη τής Ιταλικής επιτροπής γιά την οριστική χάραξη τής ελληνοαλβανικής μεθορίου. Η δολοφονία πραγματοποιήθηκε από αλβανούς γιά την εξυπηρέτηση των επεκτατικών βλέψεων τής Ιταλίας. Μετά την ανάληψη τού υπουργείου Εξωτερικών από τον Σφόρτσα, η Ιταλία πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων το Σύμφωνο Τιτόνι-Βενιζέλου, επιστρέφοντας στην πολιτική τού 1913-14 με το να ευνοεί την δημιουργία μεγάλης αλβανίας υπό την οικονομική, στρατιωτική και πολιτιστική της επιρροή. Χρησιμοποιώντας ως αφορμή την σχεδιασμένη δολοφονία, εισέβαλε τρείς μέρες μετά στην Κέρκυρα, καταπατώντας κάθε κανόνα Διεθνούς Δικαίου.
.—Οι δημόσιοι υπάλληλοι τής χώρας διαμαρτύρονται, λόγω των απολύσεων 20.000 συναδέλφων τους που σχεδιάζει η κυβέρνηση.
1925.—Δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδας «Μακεδονία», ἔγραψε ὅτι ὁ πλωτὸς κινηματογράφος τῆς Θεσσαλονίκης «ΚΟΥΡΣΑΛ» ὡς ἁπλὴ μαοῦνα πλέον, θὰ μεταφερόταν στὴν Παλαιστίνη γιὰ νὰ χρησιμεύσῃ σὰν πλωτὴ σχολὴ Δοκίμων.
1928.—Εν όψει των συνεδριάσεων γιά το Σύμφωνο Φιλίας και Συνδιαλλαγής με την Ιταλία στην Ρώμη, ο πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος στέλνει επιστολή προς την σύζυγό του η οποία μάλλον αποκαλύπτει τον τρόπο που λειτουργεί η εξωτερική μας πολιτική και διπλωματία. «[…] Εις το Παρίσι δεν θα είναι πολύ ευχαριστημένοι αλλά έλαβα όλα τα αναγκαία μέτρα, ώστε η φιλία μας με την Ιταλίαν να μην έχη καμμίαν αιχμήν εναντίον κανενός άλλου…. Και ιδιαιτέρως ούτε κατά τής Αγγλίας, ούτε κατά τής Γαλλίας, ούτε κατά τής Γιουγκοσλαυΐας….» (γιά τις απίστευτες δηλώσεις του στην εν λόγω συνάντηση, βλ. 23/9ου).
1929.—«Ο Αρχιφύλαξ Διονύσιος Αντύπας, υπηρετών εις το Τμήμα Ασφαλείας Πατρών συνεπλάκη μετά επικινδύνου ληστού και επάλευσε στήθος προς στήθος με τον ένοπλον ληστήν και τον ετραυμάτισεν, αλλ’ ετραυματίσθη και αυτός. Εις μίαν τελευταίαν ανάτασιν, ήρπασε τον ληστήν και τον έπληξε διά τού περιστρόφου του φονεύσας αυτόν. Έπειτα παρέδωσε και αυτός το πνεύμα του.» Ήταν από τους πρώτους Αστυνομικούς θύματα σε ώρα καθήκοντος.
1932.—Με διάταγμα τής κατοχικής διοικήσεως Δωδεκανήσων, επιτρέπεται και πάλι η διδασκαλία τής νεοελληνικής γλώσσας και φιλολογίας στα μεσαία και επαγγελματικά εκπαιδευτήρια τής περιοχής.
1941.—Άνδρες τής εθνικής αντιστασιακής οργανώσεως ΠΑΟ, αποκρούουν και καταδιώκουν βούργαρους οι οποίοι νωρίτερα απήγαγαν 40 κατοίκους τού χωριού Εύζωνοι. Τελικά, κατάφεραν να απελευθερώσουν τους 36, με τις απώλειες των βαρβάρων να είναι αρκετές αλλά ανεξακρίβωτες.
1943.—Δολοφόνοι Τσάμηδες δολοφονούν τον Ηλία Μίχο Πάνου, από το Καστρί τής Θεσπρωτίας. Οι αιμοσταγείς εγκληματίες τον σκότωσαν στην θέση Μπεχντέσι, στο δρόμο Σελεύκειας – Καστρίου, και ήταν ο Ταχήρ Μέρος με τον αδελφό του από το Γκραικοχώρι.
.—Βομβαρδισμός και εκθεμελίωση από Γερμανούς τού χωριού Βορίζια τού Ηρακλείου Κρήτης. Οι Βοριζανοί με μακρά παράδοση στους αγώνες τού Έθνους γιά ελευθερία και ανεξαρτησία (από τον Μακεδονικό Αγώνα έως και την κατοχή τού Β΄ Παγκοσμίου πολέμου), συνεργάστηκαν μαζί με άλλες ομάδες όταν χρειάστηκε, με το Στρατηγείο τής Μέσης Ανατολής κατά των δυνάμεων κατοχής. Λίγες μέρες μετά την φονική μάχη στο Τραχήλι (15/8), οι Γερμανοί θεώρησαν υπεύθυνο το χωριό Βορίζια γιά τα όσα είχαν πάθει. Το χωριό μεταξύ 26 και 27 Αυγούστου, πυρπολήθηκε από πεζοπόρο τμήμα και αφού βομβαρδίστηκε με 21 βόμβες μεγάλης ισχύος, ισοπεδώθηκε. Τα Βορίζια, εκτός τής ισοπεδώσεως, πλήρωσαν το τίμημα με 15 νεκρούς. Μετά την πυρπόληση τού χωριού, οι Βοριζανοί διασκορπίστηκαν πρόσφυγες σε άλλα χωριά τού Νομού Ηρακλείου. Όταν έληξε ο πόλεμος, οι επιζήσαντες ξανάχτισαν τα σπίτια τους πάνω στις στάχτες.
.—Το χωριό Μουσιωτίτσα στην Ήπειρο φλέγεται γιά ακόμη μία φορά. Μετά την 25η Ιουλίου τής ίδιας χρονιάς, ακόμη μία αναίτια σφαγή λαμβάνει χώρα στο μαρτυρικό χωριό… Στις 27 Αυγούστου άλλο τμήμα Γερμανών καίει 17 άτομα σε αντίποινα εκτέλεσης Γερμανού αξιωματικού από αντάρτες σε γειτονικό χωριό. Με αυτόν τον τρόπο ο αριθμός των νεκρών ανέρχεται σε 152.
.—Γερμανικές μονάδες εισβάλουν και πάλι στην Δομβραίνα Βοιωτίας, την οποία πυρπολούν και λεηλατούν πλήρως. Στην συνέχεια οδεύουν γιά το μοναστήρι τής Μονής τής Μακαριώτισσας όπου στον δρόμο δέχονται επίθεση από κομμουνιστές αντάρτες. Ακολουθεί η καταστροφή τής Ι.Μ. από πυρκαγιά. Τα απολίτιστα κτήνη θα λάβουν ομήρους 300 άτομα τα οποία είχαν καταφύγει εκεί, καθώς επίσης θα δολοφονήσουν αναίτια αρκετούς από αυτούς.
1944.—Ο Ιερός Λόχος πραγματοποιεί επιχείρηση στην νήσο Θήρα και καταστρέφει εχθρικές εγκαταστάσεις.
.—Τα «συμμαχικά» αεροπλάνα βομβαρδίζουν εκ νέου την Πρέβεζα τής Ηπείρου (!..) Από τον βομβαρδισμό αυτό, εκτός των μεγάλων ζημιών που προκλήθηκαν, φονεύθηκαν και 8 άνθρωποι. Δυστυχώς, στις 18 Μαΐου οι λεγόμενοι «Σύμμαχοι» είχαν πάλι βομβαρδίσει την όμορφη πόλη τής Ηπείρου, όπου και τότε δεν έλειψαν οι ζημιές και οι νεκροί (7 άνθρωποι), καθώς επίσης οι δεκάδες τραυματισμοί. Σε ένα γενικό πλαίσιο, από τα στοιχεία, προκύπτει ότι η πόλη συνολικά υπέστη τουλάχιστον εκατόν εβδομήντα (170!!) βομβαρδισμούς, κατά τούς οποίους ισοπεδώθηκαν ή κατέστησαν ετοιμόρροπες περίπου 700 κατοικίες.
1949.—Οι εθνικές δυνάμεις κατόπιν σφοδρού αγώνα εναντίον των καλώς οχυρωμένων κομμουνιστών επί τού Γράμμου, τούς εκδιώκουν προς το αλβανικό έδαφος και εκκαθαρίζουν το καταληφθέν όρος.
1952.—Πυρκαγιές σε διάφορα σημεία τής χώρας έχουν ως αποτέλεσμα την αποτέφρωση χιλιάδων στρεμμάτων δάσους.
1958.—Στην Ζάκυνθο, ο Εγκέλαδος κάνει ξανά την εμφάνισή του. Τα 6,4 Ρίχτερ προκάλεσαν ελαφρές σχετικά ζημίες.
.—Ὁ ἡρωομάρτυρας τῆς ΕΟΚΑ, Παρίδης Μιχαλάκης, ἀρνούμενος νὰ παραδοθῇ στοὺς Ἄγγλους πέφτει ἀπὸ τὶς σφαῖρες τους φωνάζοντας: «Οἱ ἀγωνιστὲς τῆς ἐλευθερίας δὲν παραδίδονται. Νικοῦν ἤ πεθαίνουν».
1960.—Υπογράφεται στην Αθήνα συμφωνία με την γαλλική Πεσινέ, που προβλέπει την δημιουργία μιάς μεγάλης βιομηχανίας γιά παραγωγή 100.000 τόνων αλουμίνας. Η συμφωνία αυτή αφορά την πρώτη μεγάλη αλλοδαπή επένδυση στην χώρα. Στις 8/4/1963 τέθηκε ο θεμέλιος λίθος τού εργοστασίου τής ΑτΕ (Αλουμίνιο τής Ελλάδος), θυγατρικής τής Γαλλικής Πεσινέ (Pechiney) στην Βοιωτία. Η Ελλάδα παγκοσμίως, είναι μία από τις σημαντικότερες βωξιτοπαραγωγές χώρες.
1972.—Λίγες ημέρες μετά την απόπειρα δολοφονίας με στόχο τον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο, στις 13 τού μήνα, γίνεται γνωστή η σύλληψη τού Στάθη Παναγούλη (αδελφού τού Αλέκου) και άλλων μελών τής τότε τρομοκρατικής οργανώσεως «Ελληνική Αντίσταση». Ο Στάθης Παναγούλης, ίσως έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ κομματικής υποψηφιότητας, μιάς και πολιτεύτηκε με το Πα.ΣοΚ, το Κ.Κ.Ε., τον Συνασπισμό τής Αριστεράς και τής Προόδου, την Πολιτική Άνοιξη τού Αντώνη Σαμαρά και με τον ΣΥΡΙΖΑ.
1993.—Με σύσταση τού Υπουργείου Υγείας, βρίσκονται σε επιφυλακή όλες οι υγειονομικές μονάδες σε Αττική, Λάρισα και Αιτωλοακαρνανία λόγω τού καύσωνα.
1994.—Η Βουλή τού κατοχικού καθεστώτος Ντενκτάς ανακαλεί τις προηγούμενες αποφάσεις της, που προέβλεπαν ομοσπονδιακή λύση στο Κυπριακό.
1997.—Η Σωτηρία Μπέλλου απεβίωσε σαν σήμερα στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου χτυπημένη από τον καρκίνο. Το μεγαλύτερο πλήγμα ήταν ότι λίγο καιρό πριν, είχε χάσει την φωνή της. Οι μόνες φωτεινές στιγμές στην ζωή της ήταν οι καλλιτεχνικές της επιτυχίες και η αναγνώριση. Κατά τα άλλα είχε μία σκληρή και σκοτεινή πορεία ζωής, λόγω τού ιδιότροπου χαρακτήρα της και των προσωπικών επιλογών της.
2002.—Απεβίωσε η ηθοποιός Νατάσσα Γερασιμίδου.
2004.—Ἡ Μιρέλα Μανιάνι μὲ τὸ Χάλκινο Μετάλλιο ποὺ κατέκτησε στὸ ἀγώνισμα τοῦ ἀκοντισμοῦ στὴν Ἀθήνα, ἔγινε ἡ δεύτερη ἀθλήτρια ποὺ ἀγωνιζόμενη μὲ τὰ ἑλληνικὰ χρώματα, κατέκτησε τὸ δεύτερο σὲ συνέχεια Ὀλυμπιακὸ μετάλλιο. Μὲ τὴν τελευταία της ρήψη κι’ ἐνῶ βρισκόταν ἐκτὸς βάθρου, κατάφερε νὰ ξεπεράσῃ τὴν Τσέχα Μπρεϊσκόβα.
2007.—Στὸ βορειοανατολικὸ τμῆμα τοῦ πυθμένα ὀρύγματος στὸν εὑρύτερο χῶρο τῆς ἀγορᾶς τῆς Βεργίνας, δίπλα στὸ ἱερό τῆς Εὐκλείας, ἐντοπίστηκε ὀλόχρυσο στεφάνι, σαφὲς δεῖγμα «βασιλικοῦ νεκροῦ», καὶ τὸ πρῶτο μάλιστα ταφικὸ εὕρημα τῶν Αἰγῶν, ἐκτός τοῦ νεκροταφείου καὶ τῆς μεγάλης Τούμπας τῶν βασιλικῶν τάφων. Βρισκόταν μέσα σὲ χάλκινο ἀγγεῖο (κύστη), ποὺ περιεῖχε καὶ δεύτερο χρυσὸ ἀγγεῖο (ὑδρία) ὕψους 26 καὶ διαμέτρου 38,5 ἑκατοστῶν. Τὸ στεφάνι ἀπαρτιζόταν ἀπὸ δύο στελέχη (κύκλους), διαμέτρου 16,5 καὶ 18,5 ἑκατοστῶν. Γύρω τους ἦταν πλεγμένα 17 κλαδιά, διακοσμημένα μὲ 180 φύλλα καὶ 34 καρποὺς δρυός. Χρονολογικὰ τοποθετήθηκε στὸ β΄ μισὸ τοῦ 4ου αἰῶνα καὶ ὄχι ἀργότερα ἀπό τὸ 300 π.Χ.
2008.—Στὴν κατάμεστη αἴθουσα τελετῶν τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ἕναν χρόνο μετὰ τὴν ἀρχαιολογική ἀνακάλυψη τοῦ χρυσοῦ στεφάνου στὴν Βεργίνα, ἡ ἐπικεφαλῆς τῆς ἀνασκαφῆς Χρυσούλα Παλιαδέλη, ἀνακοίνωσε τὸ συμπέρασμά της, ὅτι πρόκειται γιὰ τὴν ταφὴ ἑνὸς ἀπὸ τοὺς δύο γυιοὺς τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου (τοῦ Ἡρακλῆ ἤ τοῦ Ἀλεξάνδρου Δ΄) μὲ περισσότερες πιθανότητες νὰ πρόκειται γιὰ τὸν πρῶτο. Στὴν συζήτηση ποὺ ἀκολούθησε, καθηγητὲς Ἀρχαιολογίας διατύπωσαν τὴν γνώμη τους, ἐπικαλούμενοι ἱστορικὲς πηγὲς καὶ διατυπώνοντας ἀμφιβολίες γιὰ τὶς ἐπίσημες ὑποθέσεις τῆς Παλιαδέλη.
2009.—Κατά την διάρκεια διατεταγμένης πτήσεως, το αριστερό πτερύγιο τού αεροσκάφος στο οποίο επέβαινε ο πιλότος μας, Στέργιος Κωτούλας, προσέκρουσε σε καλώδια τής Δ.Ε.Η. και συνετρίβη στην περιοχή Κατελειό Αργοστολίου με αποτέλεσμα τον θάνατό του. Ο 55 ετών Σμήναρχος Κωτούλας ήταν έγγαμος και πατέρας 2 παιδιών. http://www.pasoipa.org.gr/
2011.—Απεβίωσε ο ηθοποιός Λυκούργος Καλλέργης. Γεννήθηκε στις 7 Μαρτίου τού 1914 στην Κρήτη, στο Χουμέρι Μυλοποτάμου.
2014.—Δημοσιεύεται στο ΦΕΚ 2291 τής 27ης Αυγούστου, η απόφαση τού υπ. Οικονομικών γιά παροχή εγγυήσεως τού Ελληνικού Δημοσίου στην Τράπεζα «ALPHA BANK» με αιτιολογία την κάλυψη Ομολογιακού δανείου συνολικού ποσού 1.600.000.000 ευρώ (ενός δισεκατομμυρίου εξακοσίων εκατομμυρίων ευρώ). Η Τράπεζα είχε υποβάλλει το αίτημα γιά να υποβληθεί στις διατάξεις τού Ν. 3723/2008 γιά την ενίσχυση τής ρευστότητας στις 16-7-2014. Οι Όροι τής Εγγυήσεως μεταξύ άλλων προβλέπουν την άνευ αιρέσεως και ανέκκλητη εγγύηση τού Ελληνικού Δημοσίου τής Οφειλής υπέρ των Δικαιούχων γιά 16.000 ανώνυμες ομολογίες ονομαστικής αξίας 100.000 ευρώ, με επιτόκιο κυμαινόμενο γιούριμπορ 3μηνών πλέον περιθωρίου 12% ετησίως και με ημερομηνία λήξεως την 13η Νοεμβρίου 2014. Την απόφαση είχε υπογράψει ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας στις 12 Αυγούστου 2014.
2018.—Άλλη μία θρασυτάτη και επικίνδυνη επίθεση δέχτηκαν Έλληνες οδηγοί από παράνομους αλλοδαπούς, οι οποίοι απέκλεισαν με το έτσι θέλω ΚΑΙ απειλώντας, την Εθνική Οδό Αθηνών Λαμίας.