.
Εἰς τὸν Ἱερὸν Λόχον
Ἀνδρέας Κάλβος
Ἄς μή βρέξῃ ποτέ
τὸ σύννεφον, και ὁ ἄνεμος
σκληρός ἄς μή σκορπίσῃ
τὸ χῶμα τὸ μακάριον
ποὺ σᾶς σκεπάζει !
***
Ἄς τὸ δροσίσῃ πάντοτε
μὲ τ’ άργυρά της δάκρυα
ἡ ροδόπεπλος κόρη·
και αὐτοῦ ἄς ξεφυτρώνουν
αἰώνια τ’ ἄνθη !
***
Ὦ γνήσια τῆς Ἑλλάδος
τέκνα· ψυχαί που ἐπέσατε
εἰς τὸν ἀγῶνα ἀνδρείως –
τάγμα ἐκλεκτῶν ἡρώων,
καύχημα νέον !
***
Σᾶς ἄρπαξεν ἡ τύχη
τὴν νικητήριον δάφνην,
και ἀπὸ μυρτιάν σᾶς ἔπλεξε
καὶ πένθιμον κυπάρισσον
στέφανον ἄλλον·
***
ἀλλ’ ἄν τις ἀπεθάνη
διὰ τὴν πατρίδα, ἡ μύρτος
εἶναι φύλλον ἀτίμητον,
καὶ καλά τὰ κλαδιά
τῆς κυπαρίσσου !
***
Ἀφ’ οὖ εἰς τοῦ πρώτου ἀνθρώπου
τοὺς ὀφθαλμούς ἡ πρόνοος
φύσις τὸν φόβον ἔχυσε
καὶ τὰς χρυσᾶς ἐλπίδας
καὶ τὴν ἡμέραν,
***
ἐπὶ τὸ μέγα πρόσωπον
τῆς γῆς πολυβοτάνου
εὐθύς το οὐράνιον βλέμμα
βαθυσκαφῆ ἐφανέρωσε
μνήματα μύρια·
***
πολλά μὲν σκοτεινά –
φέγγει ἀπ’ ὀλίγα τ’ ἄστρον
τὸ τῆς ἀθανασίας·
τὴν ἐκλογήν ἐλεύθερον
δίδει τὸ θεῖον.
***
Ἕλληνες, τῆς πατρίδος
καὶ τῶν προγόνων ἄξιοι,
Ἕλληνες σεῖς, πῶς ἤθελεν
ἀπὸ σᾶς προκριθεῖν
ἄδοξος τάφος ;
***
Ὁ Γέρων φθονερός,
καὶ τῶν ἔργων ἐχθρός,
καὶ πάσης μνήμης, ἔρχεται –
περιτρέχει τὴν θάλασσαν
καὶ τὴν γῆν ὅλην·
***
ἀπὸ τὴν στάμναν χύνει
τὰ ρεύματα τῆς λήθης,
καὶ τὰ πάντα ἀφανίζει –
χάνονται οἱ πόλεις χάνονται
βασίλεια κ’ ἔθνη·
***
ἀλλ’ ὅτε πλησιάσῃ
τὴν γῆν ὁπου σᾶς ἔχει,
θέλει ἀλλάξειν τὸν δρόμον του
ὁ Χρόνος τὸ θαυμάσιον
χῶμα σεβάζων !..
***
Αὐτοῦ, ἀφ’ οὖ τὴν ἀρχαίαν
πορφυρίδα καὶ σκῆπτρον
δώσωμεν τῆς Ἑλλάδος,
θέλει φέρειν τὰ τέκνα της
πᾶσα μητέρα
***
καὶ δακρυχέουσα θέλει
τὴν ἱεράν φιλήσειν
κόνιν καὶ εἰπεῖν : Τὸν ἔνδοξον
λόχον, τέκνα, μιμήσατε –
λόχον ἡρώων !..
***
Πηγή: Ὁ Α΄ τόμος τῆς ΑΝΘΟΛΟΓΙΑΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ τῶν Ἡρακλῆ καὶ Ῥένου, Ἥρκου καὶ Στάντη Ἀ π ο σ τ ο λ ί δ η (σ.481-482). «Η ΠΟΙΗΣΗ-ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ»
Ἐπιμέλεια κειμένου : Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο
Πληροφορίες εἰκόνας: Σύνθεσις ἀποτελούμενη ἀπὸ α) τὴν νεκροκεφαλὴ μὲ δύο ὀστᾶ χιαστὶ σημαίνοντα Ἐλευθερία ἤ Θάνατος ἡ ὁποία βρισκόνταν ἐπὶ τοῦ καλύμματος τῆς κεφαλῆς τῶν Ἱερολοχιτῶν καὶ β) τὴν στολὴ τοῦ Ἱερολοχίτου ἀπὸ τὴν Θρᾲκη Κωνσταντίνου Ξενοκράτη, ἀπὸ τοὺς λίγους ἐπιζήσαντες. Βρίσκεται στὸ Ἱστορικὸ καὶ Ἐθνολογικὸ Μουσεῖο Ἀθηνῶν μαζὺ μὲ τὰ δύο πιστόλια του καὶ τὴν μάχαιρά του.