,
,
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ- Α΄ΜΕΡΟΣ (867-959)
.
……….Ὁ Βασίλειος ὁ Μακεδὼν βασίλευσε ἀπὸ τὸ 867 ἔως τὸ 886, γενόμενος ὁ ἀρχηγέτης τῆς Μακεδονικῆς δυναστείας, ἡ ὁποία διατηρήθηκε στὴν ἐξουσία ἔως τὸ 1081. Κατὰ τὴν βασιλεία του, ἡ Σικελία κατακτήθηκε ἀπὸ τοὺς Σαρακηνούς, ἀλλὰ οἱ σύμμαχοί τους Σέρβοι, πειρατὲς τῆς Δαλματίας, τιμωρήθηκαν, ἡ δὲ περιοχὲς τους, περιήλθαν πάλι στὴν κυριαρχία τῶν Βυζαντινῶν. Ἐπὶ πλέον τὸ ναυτικὸ τῆς Ῥωμανίας εἶχε λαμπρὲς νίκες στὴν θάλασσα. Ἡ Καλαβρία στὴν Κάτω Ἰταλία καὶ ἡ χώρα τῶν Λογγοβάρδων ἔγιναν Βυζαντινὸ Θέμα, ἐνῶ στὴν Ἀνατολὴ νέος πόλεμος κατὰ τῶν Παυλικιανῶν κατέληξε στὴν πλήρη ἥττα καὶ ἐξουθένωσή τους.
……….Ἐσωτερικῶς ὁ Βασίλειος Α΄φρόντισε γιὰ τὴν οἰκονομικὴ καὶ διοικητικὴ ἀναδιοργάνωση τῆς Αὐτοκρατορίας, προσαρμόζοντας τὴν νομοθεσία σύμφωνα μὲ τὴν τότε ὑφιστάμενη κοινωνικὴ κατάσταση. Ἐξέδωσε τὸν Πρόχειρον Νόμον, καὶ ἀργότερα μία τροποποίησή του, τὴν Ἐπαγωγήν τῶν Νόμων. Τέλος, ἐπὶ Βασιλείου Α΄ἐκοσμήθη ἡ Κωνσταντινούπολις μὲ νέα λαμπρὰ κτήρια, μεγαλοπρεπὴ ἀνάκτορα, ἐνῶ συντηρήθηκαν καὶ καλλωπίστηκαν καὶ συντηρήθηκαν παλαιότεροι ναοί. Ἡ ἐποχὴ τοῦ Βασιλείου Α΄ εἶναι ἡ ἀφετηρία τῆς πρώτης βυζαντινῆς ἀναγεννήσεως τῶν γραμμάτων, τῆς ὁποίας κυριώτεροι ἐκπρόσωποι ὑπῆρξαν ὁ πατριάρχης Φώτιος καὶ ὁ Καισαρείας Ἀρέθας.
……….Ὁ Βασίλειος Α΄ ἀπεβίωσε τὸ 886, ἀφήνοντας τὴν Αὐτοκρατορία στοὺς δύο γιοὺς του, τὸν Λέοντα καὶ τὸν Ἀλέξανδρο. Ὁ Λέων Στ΄ ὁ Σοφός, ἀπομάκρυνε ἀπὴ τὴν ἀρχὴ τὸν ἀδελφὸ του καὶ παρέμεινε μόνος βασιλεύς (886-912). Παρέλαβε ἰσχυρὸ καὶ μέγα κράτος, ἀλλὰ δὲν ὑπῆρξε ἀρκετὰ ἱκανὸς νὰ τὸ διατηρήσῃ στὴν κατάσταση ποὺ τὸ παρέλαβε. Ἐσωτερικῶς ἦλθε κατ’ ἐπανάληψη σὲ διενέξεις μὲ τὴν Ἐκκλησία, ἐξαναγκάζοντας σὲ παραίτηση τὸν πατριάρχη καὶ δάσκαλό του Φώτιο, ἀντικαθιστώντας τον στὸν πατριαρχικὸ θρόνο μὲ τὸν νεαρὸ ἀδελφό του, Στέφανο. Νυμφεύθηκε τέσσερεις φορές, προκαλῶντας ἐκκλησιαστικὸ καὶ κοινωνικὸ σκάνδαλο, τὸ ὁποῖο ἀκολούθησαν αἱματηρὲς ταραχές. Μόνο τὸ νομοθετικὸ του ἔργο ὑπῆρξε σημαντικό, μὲ τὴν συμπλήρωση τῆς Ἐπαγωγῆς τῶν Νόμων τοῦ πατρὸς του καὶ τὴν ἔκδοση στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα νομικῆς συλλογῆς, γνωστῆς ὡς Βασιλικά.
……….Ἐξωτερικῶς, στὶς 35ετοῦς διάρκειας πολεμικὲς συγκρούσεις μὲ τοὺς βούργαρους καὶ τὸν τσάρο τους Συμεών (903), ὁ Λέων Στ΄ ὑπέστη πολλὲς ἧττες, ἐνῶ ἐπὶ πλέον ἡ Αὐτοκρατορία ἐλεηλατεῖτο ἀπὸ τοὺς Σαρακηνοὺς πειρατές. Οἱ Ῥῶσοι ἐπιχείρησαν τὴν πρώτη τους ἐπιδρομὴ κατὰ τῆς Βασιλεύουσας (907) λεηλατῶντας τὰ προάστιά της, ἀναγκάζοντας τὸν Λέοντα σὲ σύναψη εἰρήνης, μὲ τὴν παραχώρηση δικαιώματος ἐγκαταστάσεως Ῥώσων ἐμπόρων στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ γενικότερα σὲ ἐδάφη τῆς Αὐτοκρατορίας.
……….Ὁ Λέων Στ΄ ἀπεβίωσε τὸ 912, ὁπότε τὸν διαδέχθηκε ὁ ἑπταετῆς γιὸς του, Κωνσταντῖνος Ζ΄ ὁ Πορφυρογέννητος, ἔχοντας συμβασιλέα γιὰ δεκατέσσερεις μῆνες τὸν θεῖο του, Ἀλέξανδρο. Τὸ 919 ὁ Κωνσταντῖνος Ζ΄ ἀναγορεύθηκε Αὐτοκράτωρ, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα τὴν βασιλικὴ ἐξουσία ἀσκοῦσε ἀπὸ τὴν ἴδια χρονιὰ ὁ Ῥωμανὸς ὁ Λεκαπηνός, ὁ ὁποῖος νύμφευσε τὴν κόρη του Ἑλένη μὲ τὸν νεαρὸ Αὐτοκράτορα, λαμβάνοντας γιὰ τὸν ἑαυτὸ του τὸν τίτλο τοῦ βασιλοπάτορος. Στὰ τέλη τοῦ 919, στέφθηκε ἐπισήμως καὶ συμβασιλέας, ἀνακηρύσσοντας συγχρόνως συμβασιλεῖς τοὺς τρεῖς γιούς του καὶ τὸν ἐγγονὸ του. Στὸν δὲ Οἰκουμενικὸ πατριαρχικὸ θρόνο, ἀνέβασε μερικὰ χρόνια ἀργότερα τὸν τέταρτο γιὸ του, Θεοφύλακτο (933-956).
……….Κατὰ τὴν περίοδο συμβασιλείας Ῥωμανοῦ Λεκαπηνοῦ καὶ Κωνσταντίνου Ζ΄, συνεχίσθηκαν οἱ μάχες κατὰ τῶν βουργάρων, στὴν διάρκεια τῶν ὁποίων οἱ βούργαροι κέρδισαν μεγάλη νίκη (917) κοντὰ στὴν Ἀγχίαλο, φτάνοντας ἔως τὰ τείχη τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς νίκης, ὁ ἐπαρμένος ἀρχηγὸς τους, Συμεών, ἔλαβε τὸν τίτλο «τσάρος τῶν βουργάρων καὶ αὐτοκράτωρ τῶν ῥωμαίων», ἀναγορεύοντας συγχρόνως καὶ βούργαρο πατριάρχη ἀντὶ τοῦ μέχρι τότε μητροπολίτου. Ὅμως, μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Συμεών (927), τὸν διαδέχθηκε ὁ γιὸς του, Πέτρος, ὁ ὁποῖος ἔλαβε σύζυγο ἀπὸ τὸν βασιλικὸ οἶκο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, μὲ ἀπακόλουθο τὴν ὑπογραφὴ συμφώνου εἰρήνης. Τὸ 924, οἱ Σαρακηνοὶ πειρατὲς ἡττήθηκαν σὲ ναυμαχία κοντὰ στὴν Λῆμνο, ἐνῶ οἱ Ῥῶσοι σὲ δεύτερη ἐπιδρομὴ τους κατὰ τῆς Βασιλεύουσας, ὑπέστησαν δεινὴ ἧττα κατὰ ξηρά καὶ θάλασσα. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ Ἄραβες οἱ ὁποῖοι ἡττήθηκαν στὶς πολεμικὲς τους ἐπιχειρήσεις.
……….Ἡ συμβασιλεία τοῦ Ῥωμανοῦ Λεκαπηνοῦ ἔληξε τὸ 944 ἀπὸ στάση τῶν γιῶν του ἐναντίον του, οἱ ὁποῖοι ὅμως μετὰ ἀπὸ λίγες ἑβδομάδες ἐκδιώχθηκαν ἀπὸ τὸν Κωνσταντῖνο Ζ΄ παραμένοντας πλέον ὁ μόνος βασιλέας τῆς Αὐτοκρατορίας.
……….Ἡ βασιλεία τοῦ Κωνσταντίνου Ζ΄ συνδέθηκε μὲ τὴν ἀναγέννηση τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων, ὁ ἴδιος δέ, ὑπῆρξε ἄνδρας λόγιος, μὲ πλῆθος συγγραμμάτων. Ὁ Κωνσταντῖνος ἀπεβίωσε τὸ 959, ἀφήνοντας τὴν διαδοχὴ στὸν γιὸ του, Ῥωμανὸ Β΄ ὁ ὁποῖος καὶ βασίλευσε ἐπὶ τέσσερα ἔτη. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς βασιλείας του, ἀπελευθερώθηκε ἡ Κρήτη ἀπὸ τὸν στρατηγὸ Νικηφόρο Φωκᾶ, ὁ ὁποῖος κατανίκησε ἐπανειλημμένα τοὺς Ἄραβες.