,.
,
Μικρὸ γιοφύρι πέτρινο…
.
Ἀθάνας Γ.
.
Μικρὸ γιοφύρι πέτρινο, ποὺ μοιάζεις τοῦ χωριοῦ μου,
στὴν ξενιτειὰ σ’ἀντίκρυσα, μὲ τί χαρὰ μεγάλη !
Θαρροῦσα πὼς σὲ διάβαινα καβάλλα τ’ ἄλογού μου,
στὴ μακρυνή μου αὐλόπορτα νὰ ξεπεζέψω πάλι !
.
Μά, τάχα, ἐσὺ λιανότρεμες, μὲ τὴν ψηλὴ καμάρα,
σὰν τὴ φτωχειά μου τὴν καρδιὰ ποὺ κιότεψε στὰ ξένα
κι ὄντας θὰ βάλῃ γυρισμὸ περνάει κρυφὴ λαχτάρα
μὴ δὲν τὰ βρῇ ὅπως τ’ ἄφησεν ὅλα τ’ ἀγαπημένα !…
.