,

.

Μητρόπολις Καλαβρύτων και Αιγιαλείας

Ιερομόναχος Αρφάνης Νεόφυτος

,

……….Τα Μαζέϊκα των Καλαβρύτων ήταν το μέρος που γεννήθηκε ο Νικόλαος Αρφάνης. Στα 1920, δεκατριών μόλις χρόνων, αφήνει το πατρικό του. Το μικρό παιδί είχε σχηματισμένο και σταθερό ιδανικό κι αυτό ήταν η μοναχική ζωή. Τον τράβηξε με το δυνατό της φως η Αγία Λαύρα, που λάμ­πρυνε όλο τον κόσμο τής ψυχής του. Δεν απογοητεύθηκε. Ο προηγούμενος Σεραφείμ Ρηγόπουλος, τον συμπάθησε και τον πήρε πρόθυμα υποτακτικό του.

……….«Στύλο» τής Άγιας Λαύρας έλεγαν τον σεβάσμιο γέρον­τα και κοντά σ’ αυτόν τον γέροντα με τα λίγα γράμματα και την πολλή πνευματικότητα κι αγιότητα έκαμε δόκιμος ο Νικόλαος. Κάτω από την σοφή χειραγωγία τού Γέροντος, η ψυχή του εξελίχθηκε ομαλά. Ήταν εξ άλλου καλή γη. Μετά την γόνιμη και σε γνώσεις και σε αγωγή κανονική δοκιμασία, ο Νικόλαος έγινε μοναχός με τ’ όνομα Νεόφυτος. Αργότερα έγινε και ιερεύς.

……….Η ζωή του ήταν τέτοια πού άρμοζε σέ μοναχό και μά­λιστα ιερέα. Πειθαρχικός κι υπάκουος στον Γέροντά του, έ­νιωθε ευχαρίστηση να μένει κοντά του και να τον διακονεί.

……….Ενώ είχεν ασθενική κράση, δεν απέφευγε τις βαρείες εργα­σίες’ αγαπούσε την άσκηση. Κανένα απ’ τα καθήκοντά του δεν παραμελούσε. Πράος και ταπεινός, ζούσε ειρηνικά με τούς αδελφούς τής Μονής. Όχι μόνον αυτό’ τούς αγαπούσε και πρόθυμα τούς βοηθούσε σε ό,τι μπορούσε.

……….Ανήκε κι αυτός στον ιεραποστολικό κύκλο το π. Βα­σιλείου, με τον οποίο είχε σύνδεσμο πνευματικό και στενή συνεργασία. Φλεγόταν κι αυτός από τον ίδιο πόθο τής πνευ­ματικής αναγεννήσεως τού λαού μας.  Και το μήνυμα τού Χριστού ευαγγελιζόταν σ’ αυτόν με χαρά. Μα δίπλα στο «Ευαγγέλιο», δίπλα στην σπορά των «ρημάτων τής αιωνίου ζωής», η Αγάπη. Πολύ συχνά ερχόταν αρωγός στις υλι­κές ανάγκες εκείνων που τροφοδοτούσε πνευματικά. Η αγάπη του έδρασε κυρίως στην Κατοχή. Από το υστέρημά του έδινε σ’ εκείνους που είχαν ανάγκη. Πολλές φορές προ­τιμούσε να μείνει ο ίδιος νηστικός.

……….Καύχημα τής Άγιας Λαύρας είχε γίνει ο π. Νεόφυτος. Γι’ αυτό και ήταν δικαιολογημένη η βαρειά λύπη που σκέ­πασε σαν σύννεφο το Μοναστήρι κι όλη την επαρχία γιά τον σκληρό κι απάνθρωπο θάνατό του. Και «ύμνησαν των αγγέλων δυνάμεις, κατιδούσαι αυτού τούς άθλους».

***

Ἐπιμέλεια κειμένου καὶ εἰκόνας :  « Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο »

Πηγή: Το έργο τού Μητροπολίτου Λήμνου Διονυσίου, «Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1942-1949.»

Γι' αὐτό, τῶν ἱερέων ποὺ ἐμαρτύρησαν γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος τους,  ἄς εἶναι ἡ μνήμη αἰωνίᾳ.