ΣΗΜΕΡΟΝ ΚΡΕΜΑΤΑΙ ΕΠΙ ΞΥΛΟΥ…

,

,

«Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου…»

.

Όρθρος Μεγάλης Παρασκευής
(βράδυ Μεγάλης Πέμπτης)

.

Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας.

Σήμερα κρεμάται επάνω σε ξύλο εκείνος που κρέμασε την γη μέσα σε νερά.

.

Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται ὁ τῶν Ἀγγέλων Βασιλεύς.

Στεφάνι από αγκάθια φορά ο Βασιλιάς των Αγγέλων.

.

Ψευδῆ πορφύραν περιβάλλεται ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανὸν ἐν νεφέλαις.

Ψεύτικη πορφύρα φορά εκείνος που περιβάλλει τον ουρανό μέσα σε νέφη.

.

Ῥάπισμα κατεδέξατο ὁ ἐν Ἰορδάνῃ ἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ.

Ράπισμα δέχτηκε εκείνος που ελευθέρωσε τον Αδάμ στον Ιορδάνη.

.

Ἣλοις προσηλώθη ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας.

Με καρφιά καρφώθηκε ο Νυμφίος τής Εκκλησίας.

.

Λόγχῃ ἐκεντήθη ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου.

Με λόγχη τρυπήθηκε ο Υιός τής Παρθένου.

.

Προσκυνοῦμέν σου τὰ Πάθη, Χριστέ.

Προσκυνούμε τα Πάθη σου, Χριστέ.

.

Δεῖξον ἡμῖν καὶ τὴν ἔνδοξόν σου Ἀνάστασιν.

Δείξε μας και την ένδοξη Ανάστασή σου.

.

Νοηματική προσέγγιση τού Ύμνου

……….Σήμερα «κρεμάται» – άρα δεν «απαγχονίζεται» όπως ισχυρίζονται ορισμένες αλλότριες διδασκαλίες και όσοι συγχέουν τις πρωταρχικές έννοιες των δύο ρημάτων – επάνω σε «ξύλο», σε «ξύλινο όργανο μαρτυρίου» τής εποχής τής ρωμαιοκρατίας, άρα σε σταυρό, Εκείνος που, δημιουργώντας τον Κόσμο, το Σύμπαν, «κρέμασε», δηλαδή στήριξε, στερέωσε, την γη – γενικά τον πλανήτη Γη ή ειδικά τις στεριές τής Γης – επάνω στα νερά (ο ύμνος απηχεί πολύ παλαιότερες αντιλήψεις γιά την Γη, την μορφή της και την θέση της στο Σύμπαν).

……….Ο βασιλιάς των Αγγέλων φορά αγκάθινο στεφάνι αντί γιά γνήσιο στέμμα, βασανίζεται αναίτια και χλευάζεται σκληρά από τους ανθρώπους. Φορά, επίσης, ψεύτικη πορφύρα, αντί γιά την αληθινή, που αρμόζει στον βασιλιά τού Σύμπαντος, ενώ είναι Εκείνος που περιβάλλει τον Κόσμο μας με σύννεφα και που δύναται να σταθεί επάνω από αυτά. Ραπίζεται Εκείνος που έλαβε μορφή ανθρώπου και που βαπτίσθηκε στον ποταμό Ιορδάνη προκειμένου να ελευθερώσει τον άνθρωπο από το προπατορικό αμάρτημα.

……….Ο «Νυμφίος» τής Εκκλησίας – δηλαδή η κεφαλή της, ο οδηγός της, ο αρχηγός της – καρφώνεται επάνω στον σταυρό γιά να πεθάνει. Με στρατιωτική λόγχη τρυπιέται στα πλευρά ο Υιός τής Παρθένου – ο Υιός τής Παναγίας, τής Θεοτόκου, ο οποίος είναι και Υιός τού Θεού – προκειμένου να διαπιστωθεί ο θάνατός του.

……….Οι χριστιανοί προσκυνούν – δηλαδή αναγνωρίζουν, αποδέχονται και τιμούν – τα Πάθη τού Σωτήρα και με πίστη, με εμπιστοσύνη προς τον Χριστό, τού ζητούν να αναστηθεί κατανικώντας τον θάνατο και χαρίζοντας στους ανθρώπους την αιώνια ζωή.


Αθανάσιος Τσακνάκης

Θεολόγος – Φιλόλογος

31/03/2018