.

.

Ο Πατσαλίδης Ανδρέας γεννήθηκε στο χωριό Καννάβια, τής επαρχίας Λευκωσίας, στις 14 Αυγούστου 1930. Σκοτώθηκε στις 20 Ιουνίου 1958 στο χωριό Κούρδαλι, από έκρηξη βόμβας. Σύζυγος: Ειρήνη Πατσαλίδου. Παιδιά: Μαρία και Ανδρέας. Γονείς: Αλέξανδρος Πατσαλίδης και Μαρία Αλεξάνδρου Αδέλφια: Χαράλαμπος, Λάμπρος και Στέλλα.

……….Ο Ανδρέας Πατσαλίδης τελείωσε το δημοτικό σχολείο Κανναβιών και εργαζόταν αρχικά στον Αμίαντο, όπου έδρασε ως ένα από τα ιδρυτικά στελέχη τής τοπικής Νέας Συντεχνίας, και αργότερα στον δασικό σταθμό Πλατανιών. Υπήρξε από τούς πρώτους μαχητές τής ΕΟΚΑ και έλαβε μέρος στην επιχείρηση “Προς την Νίκη” στις 23 Νοεμβρίου 1955 με την ομάδα τού ήρωα Χρίστου Τσιάρτα, στην ενέδρα στο δρόμο Κακοπετριάς – Σπηλιών. Συνεργαζόταν με τους τοπικούς υπεύθυνους τής Οργάνωσης των γύρω χωριών και με τις ανταρτικές ομάδες τής περιοχής του. Πήρε μέρος, μαζί με τον ήρωα Κώστα Αναξαγόρα και άλλους συναγωνιστές του, στην αφαίρεση ασυρμάτων από το δασικό σταθμό Πλατανιών και στην επίθεση εναντίον τού σταθμού αυτού.

……….Μαζί με την σύζυγό του, απέκρυπτε οπλισμό και πολεμοφόδια και φιλοξενούσε αντάρτες. Το σπίτι του χρησιμοποιόταν ως κέντρο διανομής πολεμοφοδίων, τα οποία διοχέτευε στους τομείς Πιτσιλιάς, Τροόδους και Μαραθάσας. Γιά περισσότερη ασφάλεια των ανταρτών που φιλοξενούσε, δοκίμασε να σκάψει στο σπίτι του κρησφύγετο, αλλά δεν μπόρεσε, επειδή η γη ήταν πολύ σκληρή. Η ομάδα των ανταρτών που πήγε εκεί, στις 20 Ιουνίου, είχε ως μία από τις αποστολές της την διερεύνηση τρόπου κατασκευής κρησφυγέτου. Άλλη αποστολή της ήταν η ανατίναξη γέφυρας με νάρκη.

……….Ενώ ετοιμάζονταν γιά την αποστολή αυτή, η νάρκη εξερράγη στα χέρια τους την ώρα που προσπαθούσαν να μάθουν την χρήση της στο σπίτι τού Ανδρέα Πατσαλίδη στο Κούρδαλι και τούς σκότωσε όλους, καταστρέφοντας και το σπίτι. Ως εκ θαύματος γλίτωσε η σύζυγος τού Ανδρέα Πατσαλίδη, Ειρήνη, που ήταν στον τέταρτο μήνα τής εγκυμοσύνης της, και η κόρη τους Μαρία, που ήταν μόλις δεκαέξι μηνών.

……….«Κρατούσα το παιδί στην αγκαλιά μου», αφηγείται η ίδια, «και περίμενα να σταματήσουν να πέφτουν τα κεραμίδια μπροστά μου, γιά ν’ απομακρυνθώ. Πρώτος, πριν από τον αγγλικό στρατό, κατέφθασε ο αδελφός μου Κυριάκος και αργότερα ο λοχίας Αμιάντου, Δήμος Βοσκαρίδης, συνεργάτης τού συζύγου μου, ο οποίος μάζεψε και εξαφάνισε τα όπλα τους με την βοήθεια τής αδελφής μου Μαρικούς και έτσι γλιτώσαμε τουλάχιστον τον οπλισμό».

***

Πηγή κειμένου: Κέντρο Έρευνας και Τεκμηριώσεως Ι.Δ.Α.Α.Ε

Πηγή εικόνας:  Λήκυθος- Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Κύπρου

Επιμέλεια κειμένου και εικόνας: Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο