……….Ξεκινώντας από τα Καλάβρυτα γιά τα Β.Α. στα 12 περίπου χιλιόμετρα θά συναντήσωμε το μικρό χωριό Ρωγοί. Εδώ στα 1875 γεννήθηκεν ο ιερεύς Χρίστος Κανελλόπουλος. Οι γονείς του — ο πατέρας του ήταν κι αυτός ιερεύς—ήσαν ευσεβέστατοι, γι’ αυτό και μπορούμε να πούμε ότι μεγάλωσε κυριολεκτικά «έν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Με τέτοιαν ανατροφήν έγινε ικανός γιά το υψηλόν ιερατικόν υπούργημα, που λαχταρούσε από παιδί.
……….Τού Δημοτικού μόνο τα γράμματα είχε μάθει, μα τόσο μεγάλος ήταν μέσα του ο πόθος γιά μελέτη και μόρφωσι, ώστε η ανάγνωσις ηθικοθρησκευτικών βιβλίων ήταν διαρκής απασχόλησίς του. Καρπός τής φωτισμένης φιλομαθείας του ήταν ο σχηματισμός βιβλιοθήκης με περισσοτέρους από 300 τόμους των σπουδαιοτέρων εκκλησιαστικών συγγραφέων. Ιδιαίτερην επίδοσιν είχε στη Βυζαντινή μουσικήֹ’ συγκίνουσε βαθιά το εκκλησίασμα, όταν απέδιδε με την ωραία φωνή του τα κατανυκτικά μελωδήματα των μεγάλων Βυζαντινών διδασκάλων.
……….Από τον γάμο του με μιάν ευσεβή κόρη τού χωρίου του, απέκτησε δύο κορίτσια κι ένα αγόρι. Υπόδειγμα νέου ο π. Χρίστος πριν από τον γάμο του μα κι ύστερα απ’ αυτόν, κατά την ομολογία των συγχωριανών του, ήταν «πρότυπον και παράδειγμα ηθικής και αμέμπτου συμπεριφοράς». Κι έτσι στα 1909 προκρίνεται γιά εφημέριος των Ρωγών.
……….Την τουρκοκρατουμένη Ίμβρο είδε το φως στα 1907 ο π. Αναστάσιος Κρητικός. Ο πατέρας του λεγόταν Θεοδόσιος και η μητέρα του Μαρία. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο Δημοτικό και στο Ελληνικό τής γενέτειράς του. Ιερή φλόγα τον έσπρωξε νέον ακόμα στ’ Άγιον Όρος. Εκεί, στο «Περιβόλι τής Παναγίας», μέσα σε μιά αδιατάρακτη ηρεμία που σύρει την ψυχή σ’ άλλο κόσμο και σε βαθειές σκέψεις, φιλοσοφώντας ο νεαρός Αναστάσιος γιά την ματαιότητα των ανθρωπίνων πραγμάτων, έγινε στην Μονή Ιβήρων μοναχός.