,

 

……….“Τὸ ὅτι ἔκανα τὴν καριέρα ποὺ ἐπιθυμοῦσα δὲν τὸ ἀποδίδω στὴν τύχη, ἀλλὰ στὴν βιωτή. Ἡ βιωτὴ ἐλέγχεται ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ὑπάρχει μέχρι τὴν ὥρα ποὺ ἐκλείπει. Οἱ ἐπιλογὲς μου ἦταν ἄκρως ἐλεγμένες. Κανένας ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἔχει δημόσιες εὐθύνες –εἴτε ὡς ἠθοποιός, εἴτε ὡς πολιτικός– δὲν πρέπει νὰ κάνει τὸ γοῦστο του ἀλλὰ τὸ καθῆκον του. Τὸ γοῦστο παρέλκει. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἔκανα αὐτὸ ποὺ ἤθελα, εἶχα δικαίωμα καὶ στὶς ὑποχρεώσεις. Χρήματα δὲν ἔχω βγάλει ποτὲ στὴν ζωὴ μου. Τουαλέτες δὲν εἶχα ποτέ. Ἄλλωστε, κανένας αὐθεντικὸς ἄνθρωπος τοῦ θεάτρου δὲν εἶναι τοῦ λούσου”.

……….Στὶς 7 Ἰανουαρίου τοῦ 2016, ἀπεβίωσε μία σπουδαία κυρία τοῦ θεάτρου, ἡ Ἄννα Συνοδινοῦ. Ἠθοποιὸς μὲ παιδεία, ἐξαιρετικὴ τραγωδός, μὲ σωστὴ ἄρθρωση καὶ χρωματισμὸ στὴν φωνή, εἶχε πατρικὴ καταγωγὴ ἀπὸ τὴν Ἀμοργό, ἐνῶ μεγάλωσε σὲ πολύτεκνη οἰκογένεια (ἦταν τὸ ὄγδοο παιδί) μὲ ἀγάπη, ἀρχὲς καὶ χριστιανικὴ ἀγωγή, ὅπως ἡ ἴδια τόνιζε. Ἔδωσε ἐξετάσεις στὴν σχολὴ τοῦ Ἐθνικοῦ Θεάτρου τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1947, ἐνώπιον τοῦ προέδρου, Δημήτρη Ροντήρη, τῶν μελῶν Σ. Μελᾶ, Ν. Παρασκευᾶ, Κ. Καρθαίου καὶ τῆς Μαρίκας Κοτοπούλη. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Δραματικὴ Σχολὴ τοῦ Ἐθνικοῦ Θεάτρου ὅπου ἀρίστευσε, σπούδασε μπαλέτο, καὶ μουσική. Μεταπολιτευτικὰ ἐκλέχθηκε βουλευτὴς Ἀθηνῶν μὲ τὴν «Νέα Δημοκρατία», διετέλεσε ὑφυπουργὸς Κοινωνικῶν Ὑπηρεσιών (1977-1981) καθὼς καὶ δημοτικὴ σύμβουλος Ἀθηναίων. Ἀπὸ τὸ βουλευτικὸ της ἀξίωμα παραιτήθηκε ἀπογοητευμένη ἀπὸ τὴν στενὴ ἀντεθνικὴ κομματικὴ ἀντίληψη τὸ 1990, ἐπιστρέφοντας στὴν μεγάλη της ἀγάπη, τὸ θέατρο.

……….Οἱ μεγαλύτερες θεατρικὲς της παρουσίες ὡς πρωταγωνίστρια, ἦταν στὶς ἀρχαῖες τραγωδίες «Ἀντιγόνη», «Ἡλέκτρα», «Ἀνδρομάχη», «Ἰφιγένεια», «Ἑλένη» καθὼς καὶ στὴν ἀρχαία κωμωδία «Λυσιστράτη». Ἐπίσης εἶχε συμμετάσχει σὲ πλῆθος θεατρικῶν ἔργων, κυρίως κλασσικοῦ ἀλλὰ καὶ συγχρόνου ρεπερτορίου, κατέχοντας σήμερα μία ἀπὸ τὶς πλέον ἐξέχουσες θέσεις τῶν τραγωδῶν ἠθοποιῶν τοῦ συγχρόνου Ἑλληνικοῦ Θεάτρου.

……….Ἦταν ἀπὸ τὰ ἱδρυτικὰ μέλη τοῦ Θεάτρου τοῦ Ἐθνικοῦ Κήπου (πρώην Βασιλικοῦ Κήπου) τὸ ὁποῖο ὅμως καταργήθηκε. Ἱδρύτρια καὶ τοῦ Θεάτρου τοῦ Λυκαβηττοῦ τοῦ ὁποίου γιὰ πολλὰ χρόνια ὑπῆρξε θιασάρχης. Ἔλαβε μέρος σὲ πολλὰ ξένα Φεστιβάλ, ἔλαβε πολλὲς διακρίσεις, ἐνῶ ἀπὸ τὸ 2004 δίδαξε ἀρχαῖο δρᾶμα στὸ Ὠδεῖον Ἀθηνῶν.

……….Ἡ Ἄννα Συνοδινοῦ διακρίθηκε γιὰ τὴν μεγάλη προσφορὰ της στὸν πολιτισμό, ἐνῷ ὑπηρέτησε ἐπάξια καὶ τὰ κοινὰ ὡς βουλευτὴς καὶ ὑφυπουργός.

Στὸν ἑλληνικὸ κινηματογράφο συμμετεῖχε στὶς παραγωγὲς ποὺ ἀκολουθοῦν:

“ Θανασάκης ὁ πολιτευόμενος” (1954)

“ Δολάρια καὶ ὄνειρα” (1956)

“ Ὁ ἄνθρωπος τοῦ τραίνου” (1958)

“ Ἡλέκτρα ΙΙ” (1962)

“ Ὁ Λέων τῆς Σπάρτης – The 300 Spartans” (1962)

***

Ἐπιμέλεια κειμένου καὶ εἰκόνας: Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο

Πληροφορίες εἰκόνας: Ἡ κυρία Συνοδινοῦ ὡς Ἀνδρομάχη στὴν ὁμώνυμη τραγωδία τοῦ Εὐριπίδου. Τοποθεσία: Ἀρχαῖο θέατρο Δωδώνης, 10/8/1963. Πηγὴ τὸ ἀρχεῖο τοῦ Ἐθνικοῦ Θεάτρου.

***