Τὸ ἐπ᾿ ἐμοί, ἐνόσῳ ζῶ καὶ ἀναπνέω καὶ σοφρονῶ, δὲν θὰ παύσω πάντοτε, νὰ ὑμνῶ μετὰ λατρείας τὸν Χριστόν μου, νὰ περιγράφω μετ᾿ ἔρωτος τὴν φύσιν, καὶ νὰ ζωγραφῶ μετὰ στοργῆς τὰ γνήσια Ἑλληνικὰ ἔθη. ἐὰν ἐπιλάθωμαί σου, Ἱερουσαλήμ, ἐπιλησθείη ἡ δεξιά μου· κολληθείη ἡ γλῶσσά μου τῷ λάρυγγί μου, ἐὰν οὐ μή σου μνησθῶ, ἐὰν μὴ προανατάξωμαί σοι ὡς ἐν ἀρχῇ τῆς εὐφροσύνης μου. (Ἀ.Π., Λαμπριάτικος Ψάλτης) Συνέχεια ανάγνωσης Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
ΓΙΑ ΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΊΣΧΥΑΝ κατά την κλασική και την ελληνιστική περίοδο στην αρχαία Κύπρο δεν υπάρχουν μέχρι σήμερα σαφή στοιχεία. Τα πρώτα ιστορικά ημερολογιακά στοιχεία προέρχονται από την περίοδο του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αύγουστου Οκταβιανού.
Η εισαγωγή του λεγόμενου αυτοκρατορικού ηλιακού ημερολογίου έγινε μεταξύ των ετών 21 και 12 π.Χ., πιθανότατα το 15 π.Χ. όταν μετά τον καταστροφικό σεισμό του ίδιου έτους εκδηλώθηκε η ιδιαίτερη εύνοια του Αύγουστου Οκταβιανού προς την πόλη της Πάφου, που ήταν τότε πρωτεύουσα της Κύπρου. Έτσι, οι Πάφιοι υιοθέτησαν το αυτοκρατορικό ημερολόγιο για να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους προς τον Αύγουστο Οκταβιανό, αλλάζοντας τις μέχρι τότε αρχαίες ελληνικές ονομασίες των μηνών τους.
Τα ονόματα των μηνών του αυτοκρατορικού ημερολογίου φαίνονται στον παρακάτω πίνακα και προέρχονται από τα ονόματα της οικογένειας του Οκταβιανού και της μυθικής γενιάς του.
Η συνέχεια του κειμένου ΕΔΩ
.
Μέσα στους αιώνες πού πέρασαν χωρίς ελεύθερο εθνικό βίο και προπαντός στη διάρκεια τής Οθωμανικής κυριαρχίας, οι Έλληνες εύρισκαν πάντα κάποιο τρόπο να διατηρούν τις παραδόσεις τους. Πολλές φορές για να μην προκαλέσουν την απαγόρευση τού Διοικητή τής Περιφέρειας, εκμεταλλεύονταν την Αποκριά». «Έχουμε γι’ αυτό ορισμένα παραδείγματα από τούς χορούς τής «Μπούλας» τής Νάουσας (Μακεδονία), καθώς και από άλλες περιοχές και ορισμένες αποκριάτικες συνήθειες των Ποντίων.
ΠΟΝΤΟΣ
Σε ορισμένα μέρη τού Πόντου, συνήθιζαν να «μασκαρεύονται» με φουστανέλλα και περικεφαλαία τού Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αναθύμημα τού «χιτώνα» ή φουστανέλλα των νεωτέρων Ελλήνων και αναθύμημα τής Ελληνικής Αυτοκρατορίας ή περικεφαλαία τού Μεγάλου Αλεξάνδρου. Εξήντα περίπου άνθρωποι μασκαρεμένοι, ανέβαιναν στ’ άλογα για το τελικό πανηγύρι τής «αποκριάς» και με διάφορα παραγγέλματα, γεμάτοι ενθουσιασμό, μιμούνταν την «πορεία τού Μεγάλου Αλεξάνδρου». Αυτά τα απομεινάρια υπάρχουν ακόμα σε μερικά χωριά τής Μακεδονίας πού εγκαταστάθηκαν Πόντιοι.
Δυστυχώς είτε από έλλειψη χρημάτων, είτε γιατί δεν τα χρειάζονται πια αυτά γιατί βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος, έχουν πάψει να διοργανώνουν αυτούς τούς χορούς τα τελευταία χρόνια. Σε τρία απ’ αυτά τα χωριά πού πήγα για έρευνα το 1962, μού έλεγαν οι γεροντότεροι, με κάποια πίκρα, πώς «εδώ και δύο τρία χρόνια δεν τούς διοργανώνουμε πια, γιατί δεν έχουμε τα χρήματα».
Υπάρχει ένας αποκριάτικος χορός των Ποντίων με φουστανέλλες και περικεφαλαίες τού Μεγάλου Αλεξάνδρου και με προστάγματα από έναν πού είναι επικεφαλής. Όπως μάς είπαν οι Πόντιοι πού συνεργάστηκαν μαζί μας αυτός ό χορός έμοιαζε με μιά πομπή από άντρες και γυναίκες τις οποίες οι άντρες προσπαθούσαν να προστατέψουν από κάποιον εχθρό. Για να μάθουμε όμως τον χορό και το περιεχόμενό του έπρεπε, όπως μάς είπαν, να βρούμε τον άνθρωπο τού Πόντου πού τον ξέρει και θυμάται τα προστάγματα, γιατί χωρίς προστάγματα. . . δεν υπάρχει χορός. Παρακαλέσαμε, ερευνήσαμε, και μετά πολλά βρέθηκε ό ειδικός πού ήρθε να μάς δείξει και να μάς μάθει το χορό.
Μερικοί άνθρωποι έχουν το θεϊκό δώρο να χορεύουν όχι για να διασκεδάσουν, αλλά σα να πρόκειται για τελετουργία. Αυτοί οι άνθρωποι συνήθως, είτε άντρες είναι είτε γυναίκες, μπορούν ν’ αποδώσουν πιο εντυπωσιακά από τούς άλλους το χορό, ακριβώς γιατί αισθάνονται ένα δέος. Και μόνον όταν τύχει να δει κανείς χορό να χορεύεται μ’ αυτό τον τρόπο μπορεί να βοηθηθεί και να δει ή να αισθανθεί πιο έντονα εκείνο πού ενδεχόμενα περιέχει ή εκφράζει ό χορός και το έθιμο.
Μελετώντας δε έπειτα άλλους πρωτοπόρους, ειδικούς λαογράφους και αρχαιολόγους, να κατασταλάξει στο «αν» και «κατά πόσο» βρίσκεται στα ίχνη κάποιου αρχαίου μύθου, κάποιου αρχαίου γεγονότος. Αλλά βέβαια θέλει πολλή προσοχή, πολλή αυστηρότητα και πολλή μελέτη. Και το καταστάλαγμα αργεί. Γιατί το θέμα πού μπορεί να βρεθεί είναι σκεπασμένο από ποικίλα στρώματα αλλοιώσεων.
ΜΥΘΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ – ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ
Τούς αρχαιολόγους, τούς μελετητές, τούς λαογράφους και κείνους ακόμα τούς ταξιδιώτες, πού καταγίνηκαν με την Ελλάδα μέσα στους αιώνες, ακόμα και κείνους πού αρπάζανε και μεταφέρανε στον τόπο τους αρχαία αντικείμενα και ολόκληρα αγάλματα — πρέπει να τούς ευχαριστούμε, γιατί έτσι διασωθήκανε ορισμένα κείμενα και ακόμα και αυτά τα αγάλματα πού βρίσκονται στα διάφορα Μουσεία τού κόσμου.
…………………………
Η συνέχεια του κειμένου ΕΔΩ
.
……….ΘΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΤΟΜΟ* τής μελέτης μας με τα ημερολόγια τής γνώριμής μας κλασικής Ελλάδας και τού ελληνιστικού πολιτισμού.
……….Μπορεί κάθε μία ελληνική πόλη και περιοχή να είχε διαφορετικό ημερολόγιο και μάλιστα ατελές σεληνιακό. Μπορεί οι ελληνικές πόλεις να μην δημιούργησαν ποτέ ένα ακριβές ηλιακό ημερολόγιο, αλλά στην Οδύσσεια των ημερολογίων που περιγράφουμε, θα ήταν παράλειψή μας να μην αναφέρουμε τις επιστημονικές προσπάθειες των σπουδαίων Ελλήνων αστρονόμων τής αρχαιότητας. Ο Κλεόστρατος, ο Εύδοξος, ο Μέτωνας, ο Κάλλιππος και ο Ίππαρχος προσπάθησαν και εργάστηκαν επιστημονικά στην κατεύθυνση να συνταιριάξουν το αστρονομικά σχεδόν αδύνατο. Να συνταυτίσουν, δηλαδή, τον σεληνιακό με τον αντίστοιχο ηλιακό χρονικό κύκλο σε μεγάλες χρονικές περιόδους, όπως θα δούμε στην συνέχεια τής μελέτης μας. Συνέχεια ανάγνωσης ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ
.
.
……….Στην κορυφή τού μπροστινού μας βουνού ήταν το Μοναστήρι των Ασπραγγέλων. Εκεί ο θρυλικός Κωστάκης, είχε εγκαταστήσει ένα βαρύ κανόνι. Το είχε καμουφλάρει και κτυπούσε με θαυμαστή ακρίβεια τούς Ιταλούς. Τούς ετάραξε. Τα σμήνη των Ιταλικών αεροπλάνων, πετούσαν επάνω από τούς Ασπραγγέλους, σαν σφήκες και άγρια σερσέγγια, χωρίς να μπορούν να βρουν στόχο και να βουλώσουν το κανόνι. Συνέχεια ανάγνωσης Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΤΟΥ ’40 ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙ ΤΟΥ
,
.
«Αν αφαιρέσεις από την ιστορία την αλήθεια, αυτό που μένει γίνεται ανώφελη, άχρηστη διήγηση».
Πολύβιος
………Παλαιότερα, στα σχολικά εκπαιδευτικά βιβλία, υπήρχε αναφορά στην σφαγή τής Νάουσας που συνέβη το 1822. Πριν μερικά χρόνια όμως, το ιστορικό αυτό γεγονός «εξομαλύνθηκε» ή και απαλείφθηκε απ’ αυτά. Ο λόγος καθώς φαίνεται, είναι η αρνητική παρουσία των Εβραίων στην ιστορία αυτή κι έτσι με την δικαιολογία ή το πρόσχημα τού Αντισημιτισμού, το κεφάλαιο που αφορά την συνδρομή τους στην σφαγή των Ναουσαίων, έχει απλά εξαφανιστεί. Συνέχεια ανάγνωσης Ο ΧΑΛΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΑΟΥΣΑΣ – ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1822