ΗΡΩΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ

ΗΡΩΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ – ΛΟΪΖΟΥ ΚΩΣΤΑΣ (+26/10/1958)

Σχολιάστε

..

..

……….Λοΐζου Κώστας. Γεννήθηκε στο χωριό Μαραθόβουνος, τής επαρχίας Αμμοχώστου, στις 7 Σεπτεμβρίου 1935. Πέθανε στις 26 Οκτωβρίου 1958 στο χωριό Κάμπος, τής επαρχίας Λευκωσίας, από σοβαρά εγκαύματα που έπαθε σε επίθεση τής ανταρτικής ομάδας του εναντίον τού αστυνομικού σταθμού Κάμπου. Γονείς : Λοΐζος Καραγιώργη και Ιωάννα Σακκά. Αδελφός : Γεώργιος.

……….Ο Κώστας Λοΐζου φοίτησε στο δημοτικό σχολείο τού Μαραθόβουνου και εργαζόταν ως σιδηρουργός στην Λευκωσία.  Με την έναρξη τού αγώνα εντάχθηκε από τους πρώτους στην ΕΟΚΑ. Στο σιδηρουργείο του κατασκεύαζε βόμβες, τόσο γιά επιθέσεις τής ομάδας του όσο και γιά τις ανάγκες άλλων ομάδων. Αργότερα κατατάχθηκε σε ομάδα εκτελεστικού στην Λευκωσία και συνεργαζόταν κυρίως με τους ήρωες Στέλιο Μαυρομμάτη και Σταύρο Στυλιανίδη. Η περιοχή στην οποία δρούσαν, στο κέντρο τής Λευκωσίας, ονομάστηκε αργότερα από τους Άγγλους “μίλι τού θανάτου”, λόγω των πολλών εκτελέσεων στρατιωτών που είχαν γίνει εκεί.

……….Στα τέλη Απριλίου – αρχές Μαΐου τού 1956, μετά από ανεπιτυχή απόπειρα εκτέλεσης ενός προδότη, ο Κώστας Λοΐζου υποχρεώθηκε να καταφύγει στα βουνά τού Κύκκου, στο λημέρι τού Μάρκου Δράκου, στην περιοχή “Τρουλινός” τού χωριού Καλοπαναγιώτης.

……….Έκτοτε τον καταζητούσαν οι Άγγλοι, που τον είχαν επικηρύξει γιά 5.000 λίρες. Μετά τον θάνατο τού Μάρκου Δράκου, και συγκεκριμένα από τον Μάρτιο τού 1958, ο Κώστας Λοΐζου ορίστηκε από τον Διγενή αρχηγός ανταρτικής ομάδας και κατέφυγε στην περιοχή “Αβρουλιές” τού χωριού Κάμπος, όπου κατασκεύασε ορεινό κρησφύγετο.

……….Έδρασε ως αντάρτης γιά είκοσι εννέα μήνες και υπέφερε πολλά δεινά, κακουχίες και καταδιώξεις.Επέφερε όμως και πολλά πλήγματα κατά τού εχθρού, σε ενέδρες και μάχες.

……….Την πρώτη Οκτωβρίου 1958, σε επίθεση τής ομάδας του στον αστυνομικό σταθμό Κάμπου, προκλήθηκε πυρκαγιά από την οποία υπέστη σοβαρότατα εγκαύματα. Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες τής αγωνίστριας νοσοκόμας του, Παναγιώτας Πιτσιλλίδου, ο Κώστας Λοΐζου πέθανε ύστερα από είκοσι πέντε οδυνηρές μέρες. Ο θάνατός του κρατήθηκε μυστικός μέχρι το τέλος τού αγώνα, οπότε έγινε ανακομιδή τού λειψάνου του και τάφηκε με τιμές στο χωριό του, δίπλα στον μακρινό του ξάδελφο Μάκη Γεωργάλλα.

Αφήστε μια απάντηση