1 Μαΐου
431.—π.Χ. Οι Κορίνθιοι και άλλοι σύμμαχοι, στρέφονται επισήμως στην Σπάρτη η οποία ήταν επικεφαλής τής Πελοποννησιακής συμμαχίας, θέτοντάς της τελεσίγραφο, πως εάν δεν κήρυσσε τον πόλεμο κατά των Αθηναίων, θα αναζητούσαν άλλον σύμμαχο. Με την αιτιολογία λοιπόν ότι οι Αθηναίοι παραβίασαν την συνθήκη ειρήνης, άρχισαν να προετοιμάζονται γιά την πρώτη φάση τού Πελοποννησιακού πολέμου, γνωστού ως Αρχιδάμειου, ο οποίος διήρκεσε δέκα έτη (431-421 π. Χ.). Θα εισβάλλουν στην Αττική τον Ιούνιο τού 431 π.Χ. Όπως μάς μεταφέρει ο μέγας ιστορικός Θουκυδίδης: «Ουδέποτε άλλοτε τω όντι τόσαι πόλεις εκυριεύθησαν και ηρημώθησαν, άλλαι μεν από βαρβάρους, άλλαι δε από τους ιδίους τους Έλληνας, που επολέμουν οι μεν κατά των δε. Μερικαί μάλιστα από τας πόλεις αυτάς, μετά την άλωσίν των, και κατοίκους μετέβαλον. Ουδέποτε εξορίαι και φόνοι υπήρξαν συχνότεροι από όσους συνέβησαν είτε ως άμεσος συνέπεια τού πολέμου, είτε ως αποτέλεσμα των εμφυλίων σπαραγμών». (Θουκυδίδου Ιστορίαι-βιβλίον α΄σ.93,παρ.23).
408.—Απεβίωσε ο Αρκάδιος, Αυτοκράτορας τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 395. Το βασικότερο πρόβλημα κατά την θητεία τού Αρκαδίου ήταν τα Γερμανικά φύλα, που ήταν οπαδοί τού Αρειανισμού. Όταν ο Αρκάδιος ανήλθε στον θρόνο, οι Γότθοι ασκούσαν την μεγαλύτερη επιρροή, έχοντας επικεφαλής τον Γάϊνα, επιφανή στρατηγό τού Αυτοκρατορικού στρατού. Ο Συνέσιος (νεοπλατωνικός φιλόσοφος από την Κυρήνη ο οποίος ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό), κατά την διάρκεια των τριών χρόνων που έμεινε στην Κωνσταντινούπολη, αντιλήφθηκε το πρόβλημα τής γερμανικής απειλής και συνέταξε μία επιστολή, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως «αντιγοτθικό μανιφέστο».
.—Ο Θεοδόσιος Β΄ ανακηρύσσεται Αυτοκράτορας τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, σε ηλικία επτά ετών. Θα παραμείνει στον θρόνο μέχρι τις 28 Ιουλίου τού 450.
.—Ο Ανθέμιος αποφασίζει την κατασκευή των νέων οχυρώσεων τής Βασιλεύουσας, γνωστών ως Θεοδοσιανών τειχών, προς τιμήν τού Αυτοκράτορα Θεοδόσιου Β΄. Η ανέγερσή τους ολοκληρώθηκε έπειτα από πέντε περίπου χρόνια. Σημαντικά τμήματα τού τείχους σώζονται σε καλή κατάσταση (2003). Κατά το β΄ μισό τού 20ού αιώνα, έγιναν προσπάθειες από τις τοπικές Αρχές, χρηματοδοτούμενες εν μέρει από την UNESCO, ανακαινίσεως των Θεοδοσιανών τειχών. Η κακή ποιότητα των αισθητικών παρεμβάσεων τού προγράμματος φάνηκε τον Αύγουστο τού 1999, όταν ο ισχυρός σεισμός που χτύπησε την περιοχή κατέστρεψε μεγάλο μέρος των ανακατασκευασμένων τειχών και πολλούς πύργους, αλλά άφησε σχεδόν ανέπαφα τα γνήσια Ρωμαϊκά τμήματα!.. Η αρχική οχύρωση τής Κωνσταντινουπόλεως οφείλεται στον ιδρυτή της, τον Αυτοκράτορα Μέγα Κωνσταντίνο. Όμως η εμφάνιση τού κινδύνου των Ούννων στις αρχές τού 5ου αιώνα και η αλματώδης αύξηση τού πληθυσμού της, κατέστησε απαραίτητη την κατασκευή ισχυρότερης αμυντικής γραμμής, καθώς το δυτικό τμήμα τής οχυρώσεως ήταν το πλέον ευάλωτο σε μαζική επίθεση από την πεδιάδα τής Θράκης. Ο Ανθέμιος λοιπόν, κυβερνήτης τής Αυτοκρατορίας, ανέλαβε την πρωτοβουλία κατασκευής μιάς νέας σειράς αμυντικών τειχών.
1616.—Αυστρία και τουρκία θέτουν τις πρώτες βάσεις γιά την ανάπτυξη τού εμπορίου μεταξύ τους, αλλά και περαιτέρω συνεργασιών. Έμειναν γνωστές ως Συνθήκες ειρήνης τού ZSITVA-TOROK.
1669.—Ημέρα Σάββατο. Μία εχθρική μπόμπα σκοτώνει τον λεοντόκαρδο υπερασπιστή τού Χάνδακα Κορνάρο.
«Και ετρύπησέν του την κοιλιά, και τάντερα έκοψέν του,
και το κορμίν του τα’ άξιον όλον θανάτωσέν του.
Όλοι μεγάλοι και μικροί με δάκρυα τον εκλάψαν,
πως τέτοιον άξιον στρατηγόν επήγαν και εθάψαν.»
1737.—Άλλη μία υπόθεση/περιπέτεια θυμάτων πειρατείας, στον μαστιζόμενο από το φαινόμενο ελλαδικό χώρο, λαμβάνει τέλος (βλ. και 8/12/1717). Τα άτυχα θύματα παρέμειναν επί επτά μήνες σκλάβοι, μέχρι οι δικοί τους να καταφέρουν να δανειστούν 1.100 ασλάνια (νόμισμα τής εποχής) γιά να τους απελευθερώσουν.
1773.—Η νήσος Κέρκυρα, πλήττεται εκ νέου από τον Εγκέλαδο. Τα 6,4 Ρίχτερ κατέρριψαν το 1/3 των κτηρίων τής πόλεως (!).
1797.—Μετά την παραίτηση τού τότε Οικουμενικού Πατριάρχη Γεράσιμου Γ΄ (1791-1797) λόγω γήρατος, νέος διάδοχός του, ο από Σμύρνης μητροπολίτης Γρηγόριος Ε΄.
1811.—Γεννήθηκε σαν σήμερα στο Ληξούρι τής Κεφαλλονιάς ο συγγραφέας Ανδρέας Λασκαράτος. Η οικογένειά του ανήκε στις παλιές αριστοκρατικές οικογένειες τής Επτανήσου. Ο πατέρας του Γεράσιμος, καταγόταν από την Νάπολη και διέθετε μεγάλη περιουσία και πολιτική δύναμη. Μαθητής τού Νεόφυτου Βάμβα, στα 12 του χρόνια διδάχθηκε την αρχαία ελληνική και αργότερα υπήρξε μαθητής τού Ανδρέα Κάλβου, και τού Βηλαρά. Καθοριστική ωστόσο στάθηκε η γνωριμία του με τον Διονύσιο Σολωμό, στον οποίο ο Λασκαράτος υπέβαλε ποιήματα και μεταφράσεις, και από τον οποίο ενθαρρύνθηκε να συνεχίσει το γράψιμο. Το 1836 αναχώρησε γιά το Παρίσι, όπου έμεινε ως το 1839, οπότε μετεγκαταστάθηκε στην Πίζα. Εκεί πήρε το δίπλωμα τού δικηγόρου, ήρθε σε επαφή με τις φιλελεύθερες ιδέες τής εποχής κι’ έγραψε τα πρώτα του ποιήματα. Το 1856 δημοσίευσε το έργο «Μυστήρια τής Κεφαλλονιάς», με σκέψεις πάνω στην οικογένεια, την θρησκεία και την πολιτική, το οποίο κίνησε αντιδράσεις, οδήγησε στον αφορισμό του και έθεσε σε κίνδυνο την ζωή του. Επιστρέφοντας στην Ζάκυνθο, αντιμετώπισε ξανά δυσκολίες και κατέφυγε τελικά χωρίς την οικογένειά του στο Λονδίνο. Εκεί διεύρυνε τις γνώσεις του και έγραψε την «Απόκριση στον αφορισμό», έργο που εκδόθηκε δώδεκα χρόνια αργότερα. Την έκδοση τής «Απόκρισης στον Αφορισμό», ακολούθησε νέα δίκη, αυτή την φορά όμως ο Λασκαράτος αθωώθηκε. Λίγο πριν τον θάνατό του, με εισήγηση τού νέου Δεσπότη Κεφαλληνίας, Γεράσιμου Δοριζά, άρθηκε ο αφορισμός του. Στο έργο τού Λασκαράτου κυριαρχεί πνεύμα φιλελεύθερο, κριτικό, δηκτικό και το ύφος του συχνά γίνεται έντονα καυστικό. Συνεπής στους λόγους και τα έργα του, διώχτηκε γιά την ελευθεροστομία του, δεν έχασε ποτέ όμως την μαχητικότητά του. Οι ιστορικοί τής λογοτεχνίας τον χαρακτήρισαν ως τον κυριότερο σύνδεσμο ανάμεσα στην Επτανησιακή και την Α΄ Αθηναϊκή Σχολή.
1816.—Στην Κωνσταντινούπολη, οι Αγαρηνοί αποκεφαλίζουν τον οσιομάρτυρα Ακάκιο από το Νεοχώρι τής Θεσσαλονίκης. Υπέστη πάνδεινα μαρτύρια.
.—Οι ζημιές των Αλγερινών και των Άγγλων πειρατών και κουρσάρων, ειδικά προς τους Υδραίους, είναι ανυπολόγιστες. Μόλις σήμερα αποφασίστηκαν επιπλέον μέτρα από λαό και προεστούς, δόθηκαν απεριόριστες εξουσίες στον κοτσαμπάση (επί κεφαλής τής χριστιανικής κοινότητας) Νικόλα Κακοβασίλη γιά να καταπολεμήσει το φαινόμενο, και με κοινή απόφαση την καταδίωξη των ενόχων μέχρι θανάτου.
1821.—«Ἀφίκετο εἰς Τρίπολιν μετὰ στρατευμάτων ὁ Κεχαγιᾶς τοῦ Χουρσίτ Μεχμέτ πασᾶ, Μουσταφάμπεης».
.—«Ἄφιξις Θεοδώρου Νέγρη εἰς Ἑλλάδα». Ἡ ὀξύτης τῶν πολιτικῶν παθῶν, εἰς τὴν δίνην τῶν ὁποίων παρεσύρθη καὶ ὁ ἴδιος μετὰ μεγάλης βιαιότητος λόγῳ τοῦ ἀλαζονικοῦ καὶ πολυπράγμονος χαρακτῆρος του, ἐσκίασε καὶ, μέχρις ἑνός σημείου, ἔρριψεν εἰς τὴν λήθην τὸ ὑπ’ αὐτοῦ συντελεσθὲν ἔργον.Ἧτο ὅμως ἁγνός πατριώτης Ἕλλην καὶ διέθεσε μετὰ πάθους ὅλας τὰς δυνάμεις του εἰς τὴν προσφοράν ὑπηρεσιῶν, θυσιάσας τὴν ζωήν καὶ περιουσίαν χάριν τῆς πατρίδος του.
.—Μάχη τού Γαλατσίου (Μολδαυΐας). «Μάχη ἔξωθεν Γαλατσίου τῆς Μολδοβλαχίας. Νίκη τούρκων, ἐν ᾖ στρατηγοί τῶν Ἑλλήνων ἦσαν οἱ Ἀθ. Καρπενησιώτης, Δαλιόστρος καὶ ἀδελφοί Βεγλερῆ, τῶν δὲ τούρκων οἱ Χατζῆ Καρᾶ Ἀχμέτ ἐφέντης καὶ Σελήμ Μεχμέτ ἐφέντης». Ο Γιουσούφ Περκόφτσαλης με 2.000 πεζούς, 3.000 ιππείς και πυροβολικόν, επιτίθεται εναντίον τής ανθούσης ελληνικής πόλεως, την οποίαν υπερήσπιζεν ο εκ των υπαρχηγών τού Αλεξάνδρου Υψηλάντου, Αθανάσιος Καρπενησιώτης. Οι τούρκοι, έπειτα από σφοδρόν βομβαρδισμόν κατέλαβον τους δύο προμαχώνας τής πόλεως. Εις τον τρίτον απέμειναν υπό τον Καρπενησιώτην μόνον 45 άνδρες, οίτινες, αφού ημύνθησαν ολόκληρον την ημέραν, απεχώρησαν την νύκτα διά μυστικής διόδου. Οι νεκροί τής μάχης υπερέβησαν τους τριακοσίους. Ο Περκόφτσαλης, γενόμενος κύριος τού Γαλατσίου, κατέσφαξεν όσους εκ των κατοίκων δεν επρόφθασαν να φύγουν και παρέδωσε την ωραίαν πόλιν εις τας φλόγας (βλ. και 30/4).
.—Ο Άνθιμος Γαζής, σε γεύμα που δόθηκε στο σπίτι τού Γιάννη Δήμου στις Μηλιές τού Βόλου, «[…] εδιάβασε τας προκηρύξεις τού Αλεξάνδρου Υψηλάντου και ηυχήθη την Ανάστασιν τού Γένους». Όλοι οι παριστάμενοι, κατά το πλείστον Φιλικοί, ανέκραξαν <Ζήτω η Ελευθερία!>. Αυτό ήτο το πρώτον σύνθημα τής Επαναστάσεως εις την Θεσσαλομαγνησία.» (βλ.και 7/5).
.—Ο Ιάκωβος Τομπάζης (αδελφός τού Εμμανουήλ), καταβυθίζει τουρκικήν γολέταν έξω τής Χίου. «Καταβύθισις τουρκικῆς γολέτας ἐν τῷ πορθμῷ τῆς Χίου ὑπὸ Ἰακ. Τομπάζη». Βασικός σκοπός τού Ελληνικού στόλου, ήταν η παρεμπόδιση εξόδου τού τουρκικού στόλου από τα Δαρδανέλια. Τότε ήταν που αποφασίστηκε στην ναυαρχίδα τού Ιάκωβου Τομπάζη «Θεμιστοκλής», η χρήση των πυρπολικών.
.—Ο Κεχαγιάμπεης διαλύει χωρίς αντίσταση την πολιορκία τού Ναυπλίου, και ενισχύει τα φρούριά του με εφόδια και 300 άνδρες. Στις 6 Μαΐου 1821 θα μπει θριαμβευτής στην Τρίπολη.
.—Σφαγές Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη.
1823.—Γίνεται μάχη μεταξύ Ελλήνων και τούρκων παρά τα Λεχώνια Μαγνησίας και οι τούρκοι καταστρέφουν τα χωριά Λεχώνια, Άγιο Λαυρέντιο, Άγιο Αθανάσιο και Βυζίτσα. «Μάχη παρὰ τὰ Λεχώνια τῆς Θετταλομαγνησίας, καθ’ ἥν οἱ τοῦρκοι κατέστρεψαν τὰ χωριά Λεχώνια, Ἁγ. Λαυρέντιον, Ἅγιον Ἀθανάσιον, τὰς Πινακάδας καὶ τὴν Βυζίτσαν. Νίκη τούρκων, ὧν ἐστρατήγησεν ὁ Μεχμέτ Ῥεσίτ πασᾶς Κιουταχῆς».
1827.—Η Γ΄εν Τροιζήνι Εθνική Συνέλευση ψηφίζει το ‘Πολιτικόν Σύνταγμα τής Ελλάδος’. «Διά τούτου ωρίζετο ότι η κυριαρχία ενυπήρχεν εις το Έθνος και ότι άπασαι αι εξουσίαι επήγαζον εκ τού λαού και υπήρχον εξ αυτού. Όλαι αι επαρχίαι, αίτινες είχον λάβει τα όπλα προς αποτίναξιν τού τουρκικού ζυγού, εθεωρούντο ως συνιστώσαι αυτοδικαίως την ελληνικήν επικράτειαν, ήτις εκηρύσσετο μία και αδιαίρετος.» Το Σύνταγμα τής Τροιζήνας, καθιέρωσε εξ άλλου, την ελευθερία τού Τύπου και κήρυσσε την ισότητα έναντι των νόμων. Οι εργασίες τής Γ΄ Εθνοσυνελεύσεως άρχισαν στις 19 Μαρτίου 1827 και έληξαν στις 5 Μαΐου. Κατά την διάρκειά της, εξελέγη ως Κυβερνήτης τής Ελλάδος ο Ιωάννης Καποδίστριας και ανατέθηκε η αρχηγία των ναυτικών δυνάμεων στον ναύαρχο Κόχραν, και τής ξηράς στον λόρδο Τσωρτς.
1831.—Εκδηλώνεται στρατιωτικό κίνημα εναντίον τού κυβερνήτη Καποδίστρια από τον ταγματάρχη Δημήτριο Τσάμη Καρατάσο. Θα κατασταλεί στις 8 Μαΐου. Η Αγγλία κατά κύριο λόγο, και η Γαλλία κατά δευτερεύοντα, ήταν δύο χώρες που υποστήριξαν με προθυμία την αντικαποδιστριακή παράταξη και σε ορισμένες περιπτώσεις φρόντισαν να υποκινήσουν ανταρσίες εναντίον τού Καποδίστρια, ο οποίος ήταν δημοφιλής στην πλειοψηφία τής ελληνικής κοινωνίας. Οι πρεσβευτές τής Αγγλίας και τής Γαλλίας, συχνά συκοφαντούσαν τον Καποδίστρια ως «πράκτορα των Ρώσων», προκειμένου να αμαυρώσουν την δημόσια εικόνα του. Ο αρχηγός τού Αγγλικού κόμματος, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, εγκαταστάθηκε στην Ύδρα και κατάστρωνε σχέδια γιά το πώς θα κατάφερναν να εκδιώξουν από την εξουσία τον Κυβερνήτη. Και ενώ οι αντιπρόσωποι των τριών χωρών διαβεβαίωναν γραπτώς την συμπαράστασή τους προς τον Καποδίστρια, παρασκηνιακά, ο Άγγλος και ο Γάλλος αντιπρόσωπος, ενθάρρυναν τους στασιαστές στην Ύδρα να συνεχίσουν την ανταρσία τους.
1835.—Δημοσιεύεται η πρώτη απόφαση τού Αρείου Πάγου. Η απόφαση αυτή, κρίθηκε και αποφασίστηκε στις 30 Απριλίου 1835.
.—Αρχίζει άγρια καταδίωξη των αρχιληστών οι οποίοι την χθεσινή νύκτα (βλ. ημ.) έκαναν άγρια και φονική επίθεση στην κατοικία τού μεγαλέμπορου Παν. Νόβα στην Ναύπακτο. Όντας ήδη στην Δωρίδα, οι ληστές έγιναν αντιληπτοί από τους διώκτες τους και ακολούθησε κανονική μάχη κοντά στο χωριό Παλαιοκάτουνο. Η σύζυγος τού Νόβα την οποία κρατούσαν ως όμηρο, προσποιούμενη ότι δέχθηκε σφαίρα κατά την καταδίωξη έπεσε από το άλογο και διέφυγε. Λίγο μετά καταφέρθηκε και η απελευθέρωση τής ανεψιάς της, με τελικό απολογισμό τής σημερινής πολύωρης μάχης 5 νεκρούς ληστές, όλοι τους μουσουλμάνοι, και 13 τραυματίες.
1849.—Ο θησαυρός τής Σπάρτης και οι δημοσιεύσεις στον Τύπο τής εποχής. Σαν σήμερα στο φύλλο με αριθμό 1590 τής εφημερίδας ‘’Αθήνα’’, δημοσιεύονται οι εξελίξεις τής έρευνας γιά την ανεύρεση θησαυρού στην περιοχή τής Σπάρτης. «Αἱ εἰδήσεις τὰς ὁποίας μέχρι τοῦδε ἔχομεν περὶ τῶν κεκρυμμένων εἰς τὴν Σπάρτην θησαυρῶν, δὲν εἶναι τόσον πολὺ εὐχάριστοι. Ἀπὸ τὰς μέχρι τοῦδε γινομένας ἀνασκαφάς, ἄλλο τι δὲν ἀνεκαλύφθη εἰμὴ ἄμμος καὶ ὕδωρ. Ἐν τοσούτῳ οἱ ἐκεῖσε ἀπεσταλμένοι τῆς κυβερνήσεως, διὰ νὰ μὴν ἀπομακρυνθῶσιν ἀπὸ τὸν τόπον τοῦ θησαυροῦ τούτου, ἔστησαν μίαν καλύβην καὶ ἐχώθησαν εἰς αὐτήν· ἀλλ’ ἡ καλύβη εἶναι τόσον μικρά, ὥστε κοιμώμενοι ἐμπιθιάζονται ὡς αἱ σαρδέλαι. Λέγεται δὲ ὅτι ἠσθένησε καὶ ἓν μέλος τῆς ἐπιτροπῆς, ἕνεκα τῆς κακοπαθείας, βεβαίως, ἢ καὶ τοῦ νοσεροῦ ἀέρος τοῦ τόπου, διότι ὁ θησαυρὸς εὑρίσκεται ὄχι εἰς τὴν νεοοικοδομηθεῖσαν νέαν πόλιν Σπάρτην, ἀλλ’ εἰς τὴν παλαιὰν καθέδραν τῆς ἐπαρχίας ταύτης, τὸν Μιστρᾶν».
1860.—Αρχίζει μία αλληλουχία σεισμικών δονήσεων στην Κρήτη, μικρού μεγέθους, η οποία όμως διήρκεσε μέχρι τις 10 τού μήνα.
1878.—Οι Κρήτες επαναστάται νικούν τους τούρκους εις σκληράν μάχην παρά τα Πραιτώρια Μονοφατσίου.
1895.—Καταστροφικός σεισμός σαρώνει στις πέντε η ώρα το πρωί την Θεσπρωτία. Κατοικίες κατέρρευσαν, αρκετοί άνθρωποι τραυματίστηκαν, ενώ καταγράφηκαν και θάνατοι.
1897.—Στον τομέα τής Ηπείρου, οι Ελληνικές δυνάμεις μάχονται εναντίον των τουρκικών. Ο ανεξάρτητος συνταγματάρχης Βότσαρης, δίνει μάχη με τους αλβανούς, τους οποίους νικά· κατά την μάχη είχε 60 νεκρούς Έλληνες.
1898.—Κατόπιν προδοσίας, οι τούρκοι καταφέρνουν να δολοφονήσουν τον σπουδαίο αντάρτη καπετάν Γκιόργκα. Ήταν ο φόβος και ο τρόμος κυρίως των βούργαρων στην περιοχή τής Κεντρικής Μακεδονίας, με έδρα την Νιγρίτα. Οι άνδρες τού θρυλικού καπετάνιου συνέχισαν το έργο του. Οι εθνικιστικές διαμάχες γιά την Μακεδονία διήρκεσαν από το 1870 έως το 1918. Ακραιφνείς βούργαροι εθνικιστές άρχισαν από το 1890 να δημιουργούν επαναστατικές ομάδες με βασικό σκοπό τον εκβουλγαρισμό των κατοίκων τής Μακεδονίας. Η πιό γνωστή από αυτές ήταν η «Μυστική Μακεδονο-Ανδριανουπολίτικη Επαναστατική Οργάνωση», η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε «Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (ΕΜΕΟ). Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των περισσότερων ιδρυτών της, η οργάνωση επεδίωκε την προώθηση τού βουργαρισμού στον χώρο τής Μακεδονίας.
1901.—Δημοσίευμα τής εφημερίδας «Σκριπ» γνωστοποιεί την ανακάλυψη ανθρώπινου σκελετού στην περιοχή τού ναυαγίου των Αντικυθήρων. Οι προσπάθειες των δυτών γιά να ανασύρουν και τα υπόλοιπα αγάλματα που είναι θαμμένα, συνεχίζονται.
1905.—Το σώμα τού Μακεδονομάχου καπετάν Ρέμπελου (Χρήστος Τσολακόπουλος) με λίγους άνδρες, αλλά ενισχυμένο πλέον από τον Αντώνη Ζώη με δέκα δικούς του, αποχωρεί από την θέση «Βακούφ Βρύση» στην περιοχή Μοριχόβου οδεύοντας γιά την Γράνιτσα. Εκεί, λημέριασαν έξω από το χωριό.
.—Στους καταλόγους των καθημερινώς δολοφονηθέντων Ελλήνων από τους αιμοδιψείς βούργαρους, έρχεται να προστεθεί και ο ιερέας τού χωριού Γκέρμα πατήρ Νικόλαος. Πριν εγκαταλείψει τα εγκόσμια, βασανίστηκε ανηλεώς.
1906.—Οι αθλητές των Η.Π.Α. οι οποίοι γιά πρώτη φορά συμμετέχουν ως ομάδα και όχι ατομικά, κατακτούν τους ενδιάμεσους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σε αυτούς τους αγώνες οι Φινλανδοί αγωνίστηκαν υπό την Ρωσική σημαία.
1907.—Η Μακεδονία σε μέγιστο κίνδυνο. Ρουμάνοι με βούργαρους, έκαψαν τον Ναό τής Κοιμήσεως Θεοτόκου στα Άνω Πορόϊα. Την ίδια ημέρα, βασάνισαν, ακρωτηρίασαν και φόνευσαν τέσσερεις βοσκούς στην ευρύτερη περιοχή, ενώ έκαναν γνωστή την παρουσία τους και νεοφανείς συμμορίες. Εκτός από την βουργάρικη πίεση και την ευρείας κλίμακας προπαγάνδα που ασκήθηκε στην περιοχή τού Κιλκίς (Μητροπολιτική περιφέρεια Πολυανής–Καζάς Αβρέτ Χισάρ), στην επαρχία τής Γουμένισσας (Καζάς Γιαννιτσών), είχαμε και την ρουμάνικη προπαγάνδα στα ορεινά βλαχόφωνα χωριά τού Πάϊκου, όπως στα Λιβάδια, την Κάρπη, το Σκρα, την Κούπα και άλλα των όμορων επαρχιών. Ακόμη έγιναν προσπάθειες ιδρύσεως και λειτουργίας ρουμάνικων σχολείων και τοποθετήσεως ρουμανιζόντων ιερέων.
.—Απεβίωσε στην Οδησσό τής Ρωσίας (όπου και γεννήθηκε) ο σπουδαίος εθνικός ευεργέτης, Γρηγόριος Μαρασλής, με καταγωγή από την Φιλιππούπολη και την Κωνσταντινούπολη. Ανήκει στην μεγάλη σειρά Θρακών Εθνικών Ευεργετών τού 19ου και 20ου αιώνα. Δεκαεπτά χρόνια τής ζωής του, ως δήμαρχος τής Οδησσού, τα αφιέρωσε στην υπηρεσία τής πόλεως αναμορφώνοντας και στολίζοντάς την, με την κατασκευή σημαντικών δημόσιων κτηρίων με δικά του έξοδα. Ισόβιος πρόεδρος τής Ελληνικής Αγαθοεργού Κοινότητος Οδησσού, συνετέλεσε ώστε η ελληνική παροικία να μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα γιά την εξυπηρέτηση των αναγκών των Ελλήνων παροίκων. Με χρήματά του και εκτός συνόρων Ρωσίας, οικοδομήθηκαν το Μαράσλειο διδασκαλείο Αθηνών, το Ορφανοτροφείο Κέρκυρας, η Μαράσλειος Σχολή Φιλιππουπόλεως, το Μαράσλειο Ελληνικό και Πρακτικό Εμπορικό Λύκειο Θεσσαλονίκης, με επιστέγασμα την ίδρυση τής Βιβλιοθήκης Μαρασλή.
1908.—Το Παλάτι αποφασίζει να απολύσει όλο το προσωπικό τού Βασιλικού Θεάτρου. Γιά μεγάλο διάστημα οι παραστάσεις δίνονταν σε κενά εδώλια.
1909.—Γεννιέται στην Μονεμβασιά ο ποιητής Ιωάννης Ρίτσος. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους εκπροσώπους τής νεώτερης ελληνικής ποιήσεως. Πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, εννέα πεζογραφήματα (μυθιστορήματα τα ονομάζει), τέσσερα θεατρικά, όπως και μελέτες γιά ομότεχνους, συγκροτούν το κύριο σώμα τού έργου του. Πολυάριθμες μεταφράσεις, χρονογραφήματα και άλλα δημοσιεύματα συμπληρώνουν την εικόνα τού δημιουργού.
1914.—Ήταν αρχές Μαΐου, όταν ο Λάκωνας Υπολοχαγός Μιχ. Φουρίδης (καπετάν Λίμπερδος), δημιούργησε το περίφημο «Κίνημα Ευζώνων» τού Συντάγματος Λαμίας, με σκοπό να βρεθεί στην Πρέβεζα και κατόπιν να ριχτεί με τούς άνδρες του στον βορειοηπειρωτικό Αγώνα. Δυστυχώς, η ανεγκέφαλη ελλαδική κυβέρνηση έστειλε το Αντιτορπιλικό «Θύελλα» στο κατόπι γιά να τον εμποδίσει (…)
1917.—Α΄ παγκόσμιος πόλεμος. Τελική φάση, κατάληψη τού Ραβινέ. Την επίθεση επωμίζονται οι λόχοι 6ος, 7ος και 8ος τού τάγματος Γουλιανού (Σύνταγμα Σερρών) και η διμοιρία πολυβόλων Πρώιμου, που είχαν συγκεντρωθεί αθόρυβα από τις 2:30 το ξημέρωμα. Στην επιχείρηση συμμετείχε και ο 9ος λόχος τού 45ου Γαλλικού Συντάγματος, αποστολή τού οποίου ήταν να εκπορθήσει το οχύρωμα που συνέδεε το Ντρομαντέρ με το Ραβινέ, το λεγόμενο χαράκωμα τής Ελεονώρας. Η προετοιμασία που έγινε τις προηγούμενες ημέρες με συνεχείς βομβαρδισμούς, ήταν τέτοιας εντάσεως, που τα χαρακώματα είχαν εκσκαφεί. Στις 4:30 π.μ., υπό την κάλυψη τού πυροβολικού, εκδηλώθηκε η επίθεση, κατά την οποία σε ελάχιστο χρονικό διάστημα οι Έλληνες έγιναν κύριοι τής θέσεως. Αιχμαλωτίστηκαν 55 βούργαροι και 5 Γερμανοί. Η επόμενη φάση είχε να κάνει με την διατήρηση τού ελληνικού ελέγχου επί τού Ραβινέ και αυτή η προσπάθεια περιλαμβάνει πολλές και συγκλονιστικές φάσεις. Μέχρι να αντιληφθούν οι βούργαροι ότι το Ραβινέ καταλήφθηκε, οι Έλληνες είχαν μία ώρα καιρό γιά να επισκευάσουν τα πρώην (ισοπεδωμένα) βουργαρικά οχυρώματα και να διανοίξουν ατομικά ορύγματα. Θα ακολουθήσουν εφιαλτικές στιγμές, όταν το γερμανοβουργαρικό πυροβολικό τριών τομέων συγκέντρωσε τα πυρά του στο ύψωμα. Παρ’ όλα τα καταιγιστικά πυρά και τον αποδεκατισμό, οι υπερασπιστές παρέμειναν αμετακίνητοι. Η δεύτερη αναφορά τού Γουλιανού έλεγε ότι: «[…]το Ραβινέ θα κρατηθεί μέχρις ότου και ο τελευταίος μας φονευθεί». Εν τούτοις ζητούσε αποστολή νέων στρατιωτών καθώς και πολεμοφοδίων. Ταυτόχρονα με τον βομβαρδισμό, οι βούργαροι επιχείρησαν αντεπιθέσεις και το μόνο όπλο που διέθεταν πλέον οι Έλληνες γιά να τους αντιμετωπίσουν, ήταν η ξιφολόγχη. Σε αυτές τις μάχες που έτρεψαν τους βούργαρους σε φυγή, έπεσαν μεταξύ πολλών ανωνύμων οπλιτών, ο υπολοχαγός Καρακουλάκης, ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Πρωτοψάλτης, και ο ανθυπολοχαγός Τσοκανάκης. Ο λοχαγός Γουλιανός τραυματίστηκε βαριά. Οι Γάλλοι έπλεξαν τα εγκώμια γιά το θάρρος και την αυτοθυσία τόσων Ελλήνων. Σε μερικά χρόνια, αυτά θα ξεχαστούν.
.—Ως διά μαγείας, ο Ελευθέριος Βενιζέλος από την Θεσσαλονίκη, ανακαλύπτει χίλιους τόνους σίτου τους οποίους διέθεσε στον λαό τής Παλαιάς (αποκλεισμένης από τους συμμάχους του), Ελλάδος.
1919.—Η είδηση τής επικείμενης αποβάσεως τού Ελληνικού στρατού στην Σμύρνη ανακοινώθηκε στις 4 μ.μ., από τον Αρχηγό τής Ελληνικής αποστολής στην αίθουσα τής Μητροπόλεως. Ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος και οι λοιποί Ιεράρχες τής Μικράς Ασίας ήταν βαθύτατα συγκινημένοι. Έξω από τον περίβολο τής Αγίας Φωτεινής, ο ελληνικός πληθυσμός περίμενε με αγωνία ν’ ακούσει τις ειδήσεις. Η ανάγνωση τού διαγγέλματος τού πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, έγινε σε ατμόσφαιρα αγωνιώδους σιγής.
.—Το βράδυ τής 1ης Μαΐου, ο Ιταλός ταγματάρχης ο οποίος είχε υπό τον έλεγχό του τις κεντρικές τουρκικές φυλακές στις οποίες κρατούντο μόνο τούρκοι κατάδικοι και εγκληματίες τού κοινού ποινικού δικαίου, αποφάσισε να τις ανοίξει, απελευθερώνοντας τους κρατούμενους…
1920.—Ο Ελληνικός Στρατός στην Μικρά Ασία εξουδετερώνει τους επιτιθέμενους τούρκους.
1921.—Σε ολόκληρο το Μέτωπο τής Μ.Ασίας γίνεται περιορισμένη δράση περιπόλων.
.—Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, σε μία προσπάθεια να καλύψει και να προστατεύσει τον Μητροπολίτη Ρόδου, Απόστολο, τού αποστέλλει επίσημη επιστολή με την οποία τού ζητά να παραμείνει στις θρησκευτικές του υποχρεώσεις.
1922.—Η Ελληνική στρατιά στην Μ. Ασία, δρα με πυροβολικό και περιπόλους.
.—Ο Γεώργιος Χατζανέστης αναλαμβάνει τα καθήκοντά του ως αρχιστράτηγος τής Μικρασιατικής Εκστρατείας.
1923.—Επίσημη ημερομηνία ενάρξεως τής υποχρεωτικής ανταλλαγής πληθυσμών βάσει τής Συνθήκης τής Λωζάννης η οποία είχε υπογραφεί στις 30/1/1923. Ο κύριος όγκος των Ελλήνων προσφύγων είχε ήδη αφιχθεί στην ελληνική επικράτεια υπό τραγικές συνθήκες, πριν από την εφαρμογή τής συμβάσεως. Σύμφωνα με την Κοινωνία των Εθνών, ο αριθμός των προσφύγων σ’ αυτό το διάστημα έφτασε τα 1.400.000 άτομα, από τους οποίους αρκετοί, είτε πέθαναν αμέσως μετά από την άφιξή τους από εξάντληση και αρρώστιες (δυσεντερία, εξανθηματικός τύφος), είτε συνέχισαν γιά το εξωτερικό. Με βάση το νομοθετικό διάταγμα τής 14ης Φεβρουαρίου 1923, απαλλοτριώθηκαν περισσότερα από 2.000 τσιφλίκια (από τα οποία τα περισσότερα ήταν μουσουλμανικά), συνολικής εκτάσεως 18.000.000 στρεμμάτων, και μοιράστηκαν στους πρόσφυγες αγρότες, αλλά και σε γηγενείς ακτήμονες. Επίσης, απαλλοτριώθηκαν εκτάσεις συνολικής επιφάνειας 35.385.000 τ. μ. κοντά σε πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά, γιά να δημιουργηθούν οι νέοι προσφυγικοί οικισμοί.
1924.—Ο αντιβασιλέας Παύλος Κουντουριώτης ορκίζεται προσωρινός Πρόεδρος τής Δημοκρατίας. Παρακλήθηκε να μείνει στην θέση αυτή έως ότου γίνουν οι εκλογές γιά την ανάδειξη τακτικού προέδρου. Τον Μάρτιο τού 1926, οι εκλογές δεν είχαν γίνει ακόμα, κι’ ο Θεόδωρος Πάγκαλος είχε επιβάλει μιά περίεργη δικτατορία. Ο ναύαρχος παραιτήθηκε, διαμαρτυρόμενος γιά τις μεθοδεύσεις.
.—Επί κυβερνήσεως Αλέξανδρου Παπαναστασίου σημειώνονται αιματηρά επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας στην συγκέντρωση που οργάνωσε το Κ.Κ.Ε. στην πλατεία Θεάτρου, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ένα άτομο και να τραυματιστούν δεκαεπτά. Η συγκέντρωση είχε απαγορευτεί και επιχειρήθηκε η διάλυσή της με ίλες ιππικού και τον στρατό, ενώ χρησιμοποιήθηκαν και υδραντλίες. Οι συγκεντρωμένοι τραγουδούσαν τον ύμνο τής Διεθνούς.
1925.—Ο Άγγλος Ύπατος Αρμοστής Κύπρου, ανακηρύσσει το νησί σε βρετανική αποικία και προβαίνει σε σειρά νομοθετικών αλλαγών. Μετά από την υπογραφή τής Συνθήκης τής Λωζάννης, η τουρκία παραιτήθηκε των υποτιθέμενων «δικαιωμάτων» της επί τής Κύπρου, και στον κατοχικό ρόλο την διαδέχτηκε η Μεγάλη Βρετανία.
1928.—Έξω από την Λάρισα, ο διαβόητος λήσταρχος Τζατζάς, απήγαγε τούς επιχειρηματίες αδερφούς Κουκουμπάνη.
1929.—Κατόπιν συλλήψεως τριακοσίων και πλέον ανθρώπων από τις Αρχές, ματαιώθηκαν οι εκδηλώσεις εκείνης τής χρονιάς γιά την Πρωτομαγιά.
1930.—Ο πλανήτης Πλούτων λαμβάνει επισήμως την ελληνική ονομασία του. Ανακαλύφτηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1930 και η επίσημη ονομασία του ήταν 134340 Πλούτων. Σύμφωνα όμως με τον τελευταίο ορισμό (2006) περί τού τί είναι πλανήτης, ο Πλούτων πλέον συγκαταλέγεται στους νάνους πλανήτες, και έχει βγεί εκτός καταλόγου των πλανητών τού ηλιακού μας συστήματος. Ταυτοχρόνως με την αποπομπή του από την λίστα αυτή, τού αφαίρεσαν και το όνομά τού Έλληνα Ολυμπίου θεού, αφήνοντάς του μόνο τον αριθμό 134340.
1931.—Η κυβέρνηση Ελευθέριου Βενιζέλου λαμβάνει αυστηρά μέτρα γιά την αντιμετώπιση ταραχών, ένεκα τού εορτασμού τής Πρωτομαγιάς. Παρ’ όλα τα μέτρα, δεν έλειψαν οι σοβαρότατες ταραχές κατά τις οποίες τραυματίστηκαν πολλοί από τους συμμετέχοντες, ενώ οι Αρχές προέβησαν σε πολλές συλλήψεις.
1938.—Ο ποδοσφαιριστής τού Π.Α.Ο. Λύσανδρος Δικαιόπουλος, διεκδικώντας την μπάλα με άλμα, συγκρούστηκε με τον Τρύφωνα Τζανετή τής Α.Ε.Κ. σε παιχνίδι των δύο ομάδων στην Λεωφόρο, με αποτέλεσμα την απώλεια των αισθήσεών του. Διακομίστηκε στο νοσοκομείο, όπου ξεψύχησε μετά από δύο ημέρες.
1941.—Οι Γερμανοί κατόπιν μάχης με τις υποχωρούσες Βρετανικές δυνάμεις, καταλαμβάνουν την Καλαμάτα.
.—Κατελήφθη η Λευκάδα από τους φασίστες Ιταλούς. Στην Λευκάδα, την οποία οι Ιταλοί αποκαλούσαν Αγία Μαύρα, ένα σύνταγμα τής μεραρχίας «Άκουϊ», αποβιβαζόμενο στο έρημο Κάστρο με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Σκόπα, ανέλαβε την διοίκηση τού νησιού.
1944.—Στο σκοπευτήριο τής Καισαριανής οι Γερμανοί εκτέλεσαν 200 κρατούμενους τού στρατόπεδου Χαϊδαρίου. Αυτές οι εκτελέσεις έγιναν ως αντίποινα γιά την επίθεση τού ΕΛΑΣ εναντίον Γερμανών στις 27/4/1944 στην Πελοπόννησο, η οποία προκάλεσε τον τραυματισμό πέντε Γερμανών και τον θάνατο τεσσάρων, μεταξύ των οποίων και τού διοικητή τής 41ης Γερμανικής Μεραρχίας, υποστράτηγου Krech.
.—Το τελευταίο σημείωμα μιάς καταδικασμένης σε θάνατο από τούς απάνθρωπους Γερμανούς, πίσω από μία φωτογραφία της. «Εάν θα βρείτε την φωτογραφία στείλτε την στο σπίτι μου. Σύστασις (εννοεί διεύθυνση) Γεωργίου Βαγενά, Νιγρίτα Μακεδονία. Δεν σάς ξέχασα ποτές. Γιά σάς και τον ελληνικό λαό έδωσα τη ζωή μου σήμερα 1 Μάη 1944. Σάς φιλώ για τελευταία φορά. Α. Βαγενά».
.—Ημερομηνία θανάτου τού άτυχου ιερέα Μιχαήλ Γεωργακόπουλου, ετών 35. Τον άτυχο εφημέριο, οι Γερμανοί μετέφεραν με φρικτό τρόπο στον Μελιγαλά όπου τον δολοφόνησαν. Ήταν ιερέας τού χωριού Μερόπη στην Μεσσηνία.
.—Ο 70 ετών ιερέας και εφημέριος τού χωριού Βαρετά Βάλτου Συκορράχη, τής Ι. Μητροπόλεως Αιτωλοακαρνανίας, Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, κατόπιν βασανιστηρίων που υπέστη από τούς κομμουνιστές αντάρτες τού ΕΛΑΣ, τα οποία διήρκεσαν τέσσερεις μήνες, παραδίδει το πνεύμα. (Άλλη πηγή αναφέρει τον θάνατό του τον μήνα Ιανουάριο.)
1945.—Ο Ιερός Λόχος πραγματοποιεί καταδρομική ενέργεια σε Ρόδο και Αλιμιά.
.—“Όχι δεν ερυθριώ” διακηρύσσει στο δικαστήριο που δικάζει τους δοσίλογους ο Ιωάννης Ράλλης και αυτοαποκαλείται «μέγας ανήρ».
1946.—Η Διάσκεψη των Παρισίων αποφασίζει την επιστροφή των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα. Μία εβδομάδα περίπου μετά την παράδοση των Δωδεκανήσων στους Άγγλους, ο Αρχιεπίσκοπος και αντιβασιλέας τής Ελλάδος εκείνη την ταραγμένη περίοδο, Δαμασκηνός, επισκέφτηκε την Ρόδο και τα υπόλοιπα νησιά. Τον Αρχιεπίσκοπο ακολουθούσαν διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία τα οποία έστελναν συνεχώς ανταποκρίσεις. Στον διεθνή Τύπο δημοσιεύονταν φωτογραφίες οι οποίες έδειχναν τους κατοίκους σε φρενήρη ενθουσιασμό να υποδέχονται την ελληνική αποστολή. Με αυτόν τον τρόπο δηλωνόταν ξεκάθαρα η επιθυμία των Δωδεκανησίων. Οποιαδήποτε άλλη από την Ένωση εξέλιξη, δεν θα γινόταν αποδεκτή. Η επίσημη διεθνής Συνθήκη που κατοχύρωσε την Ένωση με την Ελλάδα θα υπογραφεί στις 10 Φεβρουαρίου τού 1947.
1947.—Επίσημη παραλαβή τού ελληνικού αρματαγωγού «Αλιάκμων ΙΙ» στην Αγγλία.
1948.—Η δολοφονία τού υπουργού Δικαιοσύνης, Χρήστου Λαδά. Το Μεγάλο Σάββατο, 1η Μαΐου τού 1948 και ώρα δέκα το πρωί, στην είσοδο τού Αγίου Γεωργίου τού Καρύτση δολοφονήθηκε ο υπουργός τής Δικαιοσύνης Χρήστος Λαδάς από μέλος τής κομμουνιστικής ΟΠΛΑ. Μία από τις χειροβομβίδες που ρίχτηκαν σκότωσε και τον αστυφύλακα Αθανάσιο Πινακούλια. Ο νεαρός δολοφόνος Στρατής Μουτσογιάννης, δήλωσε μετά την σύλληψή του, ότι είχε ενεργήσει σύμφωνα με εντολές τού Κ.Κ.Ε. ως αντίποινα διότι ο Λαδάς με την υπογραφή του είχε εκτελέσει κομμουνιστές. Σε συνέντευξη που έδωσε χρόνια μετά ο εκτελεστής, είπε ότι η σημερινή ηγεσία τού Κ.Κ.Ε. κι’ εκείνη τού Φλωράκη, αρνήθηκαν ότι η εκτέλεση έγινε κατ’ εντολή τού Κομμουνιστικού Κόμματος, επειδή πήραν την βουλευτική ιδιότητα. Και γιά να μην έχουν το στίγμα ότι εκτέλεσαν αντίπαλο πολιτικό ηγέτη, τα φόρτωσαν όλα στον Πλουμπίδη.
1949.—Συνεχίζεται η επιχείρηση με την ονομασία ‘’πύραυλος’’ τού Εθνικού στρατού, γιά την εκκαθάριση τής Στερεάς Ελλάδας και τής Θεσσαλίας από τα ένοπλα τμήματα των κομμουνιστών.
1954.—Μετά την απόφαση που λήφθηκε στις 24/11 τού ’53, αρχίζει η κυκλοφορία των χαρτονομισμάτων χωρίς τα τρία τελευταία μηδενικά και τα οποία εκδόθηκαν με βάση την νέα ισοτιμία δολαρίου και δραχμής (1$=30 δρχ.).
.—Ο απολογισμός τού καταστροφικού σεισμού στην Θεσσαλία είναι τρομακτικός. Προήλθε από το ρήγμα που βρίσκεται νοτιοανατολικά τής Καρδίτσας και είναι ο μεγαλύτερος (7 Ρίχτερ) γνωστός σεισμός σε όλη την Θεσσαλία. Προκάλεσε καταστροφές στο Νομό Καρδίτσας (Σοφάδες, Πασχαλίτσα, Νέο Ικόνιο, Ασημοχώρι κ.λπ.) και βλάβες σε γειτονικούς Νομούς. Οι μεγαλύτερες όμως καταστροφές καταγράφηκαν στην κωμόπολη Σοφάδες, όπου τα θύματα ήταν πολλά. Συνολικά καταστράφηκαν 6.599 οικοδομήματα και σκοτώθηκαν 25 άνθρωποι.
1967.—Ο φονικός σεισμός τής Δροσοπηγής Άρτας στην Ήπειρο. Τα 6,4 Ρίχτερ ήταν αρκετά γιά να ρημάξουν την ευρύτερη περιοχή, με καταγεγραμμένες ζημιές έως τα Τρίκαλα και την Καρδίτσα. Οι νεκροί έφτασαν τους εννέα (9), με πενήντα έξι (56) σοβαρά και ελαφρότερα τραυματίες. Οκτακόσιες εξήντα εννέα (869) κατοικίες ισοπεδώθηκαν, χίλιες εξακόσιες πενήντα τρείς (1.653) κατέστησαν ακατάλληλες γιά χρήση, με τους άστεγους να ξεπερνούν τους 4.000.
1972.—Κατέπλευσε στην Ελλάδα από το Χερβούργο η πυραυλάκατος «Υποπλοίαρχος Μπάτσης», έχοντας κυβερνήτη τον Υποπλοίαρχο Γ. Τόγκα. Αρχικά ονομάστηκε «Καλυψώ», αλλά στις 23 Ιουνίου 1976 μετονομάστηκε σε «Υποπλοίαρχος Μπάτσης» προς τιμήν τού αείμνηστου Υποπλοιάρχου που χάθηκε κατά την βύθιση τού Αντιτορπιλικού «Βασίλισσα Όλγα» στο Λακί τής Λέρου στις 26 Σεπτεμβρίου 1943. Στα πλαίσια διακρατικής συμφωνίας, στις 23 Απριλίου 2004 η πυραυλάκατος παραδόθηκε στην Γεωργία.
1976.—Χάνει την ζωή του σε τροχαίο, στην λεωφόρο Βουλιαγμένης, ο Αλέκος Παναγούλης.
1983.—Απονέμεται στον συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη το βραβείο Λένιν γιά την ειρήνη. Αρχικά ονομαζόταν«Διεθνές Βραβείο Στάλιν γιά την ενίσχυση τής ειρήνης μεταξύ των Λαών», αλλά όταν ο Χρουτσώφ καταδίκασε την διακυβέρνηση Στάλιν, το βραβείο μετονομάστηκε σε Λένιν…
1989.—Ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου συναντάται με τον Πρόεδρο τής Νικαράγουα, Ντανιέλ Ορτέγκα, ο οποίος πραγματοποιούσε επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα. Στις 22 Ιουνίου 2006, ο Ορτέγκα συναντήθηκε με τον διάδοχο τής οικογένειας Παπανδρέου, Γεώργιο Α.Π., στο Ζάππειο Μέγαρο, όπου και επισκέφτηκαν την Έκθεση που λειτουργούσε με θέμα: «Η Ζωή και το Έργο τού Ανδρέα Γ. Παπανδρέου.» Μετά το 2006 και παρά τις περιστασιακές ρητορικές εκρήξεις του ενάντια στον «ιμπεριαλισμό», ο Ορτέγκα κράτησε την πολιτική τής Νικαράγουα εντός των ορίων τού Συμφώνου Ελεύθερων Συναλλαγών ΗΠΑ-Κεντρικής Αμερικής (CAFTA). Ως αντιπολίτευση, συνήθιζε να καταγγέλλει τις επιχειρήσεις ως κάτεργα. Όταν έγινε κυβέρνηση, φρόντισε να στεγάζει διεθνείς επενδύσεις σε ζώνες ελεύθερου εμπορίου στο έδαφος τής Νικαράγουα, οι οποίες κατασκευάζουν με μεροκάματα πείνας, είδη ρουχισμού γιά τους καταναλωτές των ΗΠΑ.
1991.—Υπέρ τής εδαφικής ακεραιότητας και τής ενότητας τής Κύπρου τάσσεται το Ισραήλ, κατά την επίσκεψη τού Έλληνα Υπ.Εξ. Αντώνη Σαμαρά στην Ιερουσαλήμ. Εκείνος ως Υπ.Εξ., έβαλε την υπογραφή του στην ντε γιούρε (de jure) αναγνώριση τού κράτους τού Ισραήλ.
1993.—Απεβίωσε η κυρία Κατερίνα (Κατερίνα Ανδρεάδη), η ηθοποιός και θιασάρχης που λάμπρυνε την ελληνική σκηνή επί τέσσερεις δεκαετίες.
.—(1-2/5) Πρώτη ημέρα τής Διασκέψεως Αθηνών γιά την εμπόλεμη κατάσταση στην Βοσνία, και συζήτηση τού ειρηνευτικού σχεδίου. Η Σύνοδος πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο «Nafsika Astir Palace», με την συμμετοχή τού Πρωθυπουργού τής Ελλάδος, τού ηγέτη των Σέρβων τής Βοσνίας, τού Σέρβου Προέδρου, των Προέδρων τής Νέας Γιουγκοσλαβίας και τής Κροατίας, των διαμεσολαβητών τού Ο.Η.Ε. και άλλων επισήμων. Οι Σέρβοι είχαν να διαλέξουν μεταξύ τής αποδοχής τού σχεδίου Βανς – Όουεν, ή τής απορρίψεώς του και τού βομβαρδισμού από τις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις. Μετά την επιστροφή τους στην Σερβία, οι ηγέτες θα έπρεπε να πείσουν τους βουλευτές τους να αποδεχθούν και να κυρώσουν το «ειρηνευτικό σχέδιο».
1997.—Στην έκθεσή της γιά την παγκόσμια τρομοκρατία, η κυβέρνηση των Η.Π.Α. επικρίνει την Ελλάδα διότι δεν είχε πραγματοποιήσει καμμία πρόοδο στην καταδίωξη των τρομοκρατών που δρούσαν στην χώρα, και κυρίως αυτών τής “17Ν”.
2004.—Η Ευρωπαϊκή Ένωση αυξάνεται κατά δέκα νέα μέλη, μεταξύ των οποίων και η Κύπρος. Οι υπόλοιπες νέες χώρες μέλη που εντάχθηκαν ήταν οι : Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία, Σλοβενία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία και Μάλτα. Την εντυπωσιακή τελετή διοργάνωσε η Ιρλανδική Προεδρία στο Δουβλίνο. Πρόκειται γιά την μεγαλύτερη διεύρυνση που έγινε ποτέ στην ιστορία τής Ε.Ε., η οποία την κατέστησε τον ισχυρότερο εμπορικό συνασπισμό στον κόσμο, με 460 εκατομμύρια κατοίκους να παράγουν σχεδόν το ένα τέταρτο τού παγκόσμιου πλούτου, ενώ επανενώθηκε η δυτική και η ανατολική Ευρώπη. Στην πρωτεύουσα τής Κυπριακής Δημοκρατίας, Λευκωσία, χιλιάδες Ελληνοκύπριοι συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία γιά να γιορτάσουν την ένταξη.
2015.—Μία σπουδαία ἀνακάλυψη στὴν Πελοπόννησο ἔφερε στὸ φῶς ἡ ἀρχαιολογική σκαπάνη τοῦ Τζάκ Ντέιβις καὶ τῆς Σάρον Στόκερ ἀπ’ τὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Σινσινάτι τὸν μῆνα Μάϊο. Στὴν συνέχεια τῶν ἀνασκαφῶν, τὸ καλοκαίρι τῆς ἴδιας χρονιᾶς διεθνής ὀμάδα ἀρχαιολόγων αποκάλυψε ἀσύλητο πλούσια κτερισμένο λακκοειδή τάφο πλησίον τοῦ μυκηναϊκοῦ ἀνακτόρου τοῦ Νέστορος στὸν Ἄνω Ἐγκλιανό. Ὁ τάφος ἀνῆκε σὲ πολεμιστή καὶ χρονολογεῖται περίπου στὰ 1.500 [Ὑστεροελλαδική ΙΙ Περίοδος], ἀποτελεῖ δὲ τὴν πλέον ἐντυπωσιακή περίπτωση ἐπίδειξης προϊστορικοῦ πλούτου σὲ ταφικά μνημεῖα τῆς ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος ποὺ ἔχει ἔλθει στὸ φῶς τὰ τελευταῖα ἑξήντα πέντε χρόνια.