ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ

Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ

Σχολιάστε

,

Η Βόρειος Ήπειρος και η ανακήρυξη τής αυτονομίας της 

Γράφει ἡ Μαρία  Μουζάκη

Περιεχόμενα:  Ἡ Βόρειος Ἤπειρος στὴν ἀρχαιότητα -Ἡ Βόρειος Ἤπειρος στὴν βυζαντινή ἐποχή – Ἡ Βόρειος Ἤπειρος ἐπὶ Τουρκοκρατίας – Ἡ ἀπελευθέρωση τῆς Β. Ἠπείρου – Τὸ Πρωτόκολλο τῆς Φλωρεντίας – Ὁ ἀγῶνας γιὰ αὐτονομία – Τὸ Πρωτόκολλο τῆς Κέρκυρας –  Βορειοηπειρωτικό καὶ Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος –  Τὸ Πρωτόκολλο τῆς Φλωρεντίας ἐπανέρχεται  –  Βόρειος Ἤπειρος καὶ Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.

……….[ ] Ἡ μεγάλη στιγμή τῆς ἀπελευθέρωσης φάνηκε νὰ φτάνῃ ὁριστικὰ τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1912, ὅταν ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς ἐλευθέρωσε τὴν Κορυτσᾶ. Οἱ Χιμαριῶτες ὑπὸ τὸν Σπυρομῆλιο εἶχαν ἤδη κερδίσει μὲ ἐπανάσταση τὴν ἀνεξαρτησία τους.

……….Μέσα σὲ τρεῖς μῆνες (Μάρτιος 1913), ὁλόκληρη ἡ Βόρειος Ἤπειρος βρισκόταν ὑπὸ ἑλληνική κυριαρχία. Ἦταν ἡ πρώτη φορά ὕστερα ἀπὸ πέντε αἰῶνες ποὺ ἡ Βόρειος Ἤπειρος βρισκόταν ξανὰ στὴν ἀγκαλιὰ τῆς πατρίδας καὶ ἕνας ἄκρατος ἐνθουσιασμὸς ἐπικρατοῦσε παντοῦ.

……….[ ] Ἀλλά, φυσικά, τὰ συμφέροντα τῶν ξένων Δυνάμεων δὲν συνάδουν πάντα μὲ τὸ αὐτονόητο καὶ τὸ δίκαιο. Στὴν περίπτωση τῆς Βορείου Ἠπείρου τὰ συμφέροντα τῆς Αὐστρουγγαρίας καί, κυρίως, τῆς Ἰταλίας, ἦταν ἐκεῖνα ποὺ ἔπληξαν τὴν ἐθνικὴ μας ὑπόθεση, μὲ συνέπειες ποὺ φτάνουν ὤς τὶς μέρες μας. [ ] Ἔτσι, παρὰ τὶς ἀντιδράσεις τῶν Βορειοηπειρωτῶν μὲ συλλαλητήρια καὶ ἔγγραφες διαμαρτυρίες, ὑπογράφηκε στὰ τέλη τοῦ 1913 ἀπὸ τὶς Μεγάλες Δυνάμεις τὸ Πρωτόκολλο τῆς Φλωρεντίας, μὲ τὸ ὁποῖο παραχωρήθηκε αὐθαίρετα στὴν ἀλβανία ἡ Βόρειος Ἤπειρος. Κι ὅλα αὐτὰ συνέβαιναν τὴν στιγμή ποὺ ἐκεῖ βρισκόταν ἀκόμη νικητής ὁ Ἑλληνικὸς Στρατός !

……….[ ] Σὲ τουρκικὴ ἀπογραφὴ τοῦ 1908, ἀπὸ τοὺς 500.000 κατοίκους τῆς Ἠπείρου, οἱ 380.000 δήλωσαν Ἕλληνες Χριστιανοί. [ ] Λίγα χρόνια μετά, τὸ 1914, ἡ Διεθνής Ἐπιτροπὴ Ἐθνολογικοῦ Ἐλέγχου, ἔδωσε στοιχεῖα ποὺ ἐπίσης καταδείκνυαν τὴν ἀριθμητική ὑπεροχή―καὶ μάλιστα συντριπτική―τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ στὴν Βόρειο Ἤπειρο.

……….[ ] Στὸ ὠμό δίλημμα ποὺ εἶχαν θέσει οἱ Μεγάλες Δυνάμεις: «ἤ Βόρειος Ἤπειρος ἤ Αἰγαῖο», ἡ (κυβέρνηση) προτίμησε Αἰγαῖο (ἄν καὶ τὰ Δωδεκάνησα ἑνώθηκαν μόλις τὸ 1948). Ὁ Ἑλληνικός Στρατὸς ὑποχρεώθηκε νὰ ἐγκαταλείψῃ τὴν Βόρειο Ἤπειρο τὸν ἐπόμενο Μάρτιο (1914), καὶ δεσμεύτηκε ὅτι δὲν θὰ ἀφήσῃ ὅπλα στοὺς Βορειοηπειρῶτες οὔτε θὰ ὑποκινήσῃ ἐπαναστατική ἀντίδραση. Τοὺς πανηγυρισμούς τώρα στὴν Βόρειο Ἤπειρο διαδέχονταν τὰ μοιρολόγια καὶ οἱ φωνές ἀπόγνωσης, καθὼς ὁ Ἑλληνικὸς στρατὸς παρέδιδε τὰ χωριά καὶ τὶς πόλεις στοὺς ἀλβανούς.

……….[ ]Ἀλλὰ οἱ Βορειοηπειρῶτες δὲν θὰ παραιτούνταν ἔτσι εὔκολα…

Αφήστε μια απάντηση