,

,

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

Ιερ.ΠΑΝΑΓΗΣ ΧΑΡΛΑΥΤΗΣ (+18/7/1944)

,

……….Ο π. Παναγής Χαρλαύτης (1882-1944), ήταν ένας καλός γραμματοδιδάσκαλος στην γενέτειρά του Στενό Φενεού. Όταν χειροτονήθηκε Ιερεύς, έκα­με εφημέριος σε πολλές ενορίες και τα τελευταία 38 χρόνια τής ιερατείας του τα πέρασε στο χωριό Γκούρα. Ο π. Παναγής έκαμε πολυμελή οικογένεια· απέκτησε, σαν τον Πατριάρχη Ιακώβ, δώδεκα παιδιά. Ήταν αφοσιωμένος στο σπίτι του και φρόντιζε γιά όλους με αληθινή στοργή. 

……….Σαν εφημέριος προσέφερε σημαντική βοήθεια στούς ενορίτας του. Τούς βοηθούσε να λύουν τις διαφορές τους, τούς παρατηρούσε στα εκτροπά τους πάντα με μεγάλη στοργή. Το πατρικό του όμως ενδιαφέρον εκδηλώθηκε καλύτερα στην Κατοχή και τον συμμοριτοπόλεμο. Απ’ τούς κατακτητάς κατώρθωσε πολλές φορές ν’ αποσπάση πολλούς ομήρους. Και βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια του ζωή, προσπαθούσε να εξαφανίση μόνος σχεδόν τα πολεμοφόδια που συνέβαινε ν’ α­φήνουν οι συμμορίτες καταδιωκόμενοι, για να γλυτώση έτσι το χωριό από βέβαιες πυρπολήσεις.

……….Ένιωθε πως ήταν παραστάτης μα κι οδηγός των χω­ριανών του. Γι’ αυτό απ’ το ένα μέρος στηλίτευε τούς συμμορίτας γιά τα όργιά τους κι απ’το άλλο έδειχνε στούς χω­ρικούς το ψεύτικο και αστήρικτο των κομμουνιστικών θεω­ριών.

……….Τον έπιασαν τον Ιούλιο τού 1944. Τι τον περίμενε το κατάλαβε από την πρώτη στιγμή. Γι’ αυτό αποχαιρετώντας τούς δικούς του και τούς χωριανούς του, που έτυχαν εκεί την ώρα τής συλλήψεώς του, πρόσθεσε: «Εγώ θα βαδίσω σαν τον Χριστό στο μαρτύριο». Έβλεπε με την φαντασία του ο π. Παναγής να μαρτυρή στα χέρια των δημίων του. Δεν λιπο­ψυχούσε όμως. Έβλεπε, δύο χιλιάδες χρόνια πρωτύτερα, και τον Αρχηγό τής Πίστεώς μας να έχη παραδοθή, άφωνος και καρτερικός, στούς δικούς του βασανιστάς. «Την Μ. Παρα­σκευή, σκεπτόταν, την ακολουθεί η Ανάστασις κι εκεί που τελειώνει ο δρόμος τού μαρτυρίου περιμένουν ολάνοιχτες οι πύλες τ’ ουρανού».

……….Τον κράτησαν μία εβδομάδα στο στρατόπεδό τους στην Ι. Μονή Αγ. Γεωργίου Φενεού. Εκεί ήταν το βασίλειο τού τρόμου και τής φρίκης. Στις 18 Ιουλίου 1944 τον άρπα­ξαν βίαια απ’ το κελλί του. Δεμένο, ξυπόλυτο τον έσπρωχναν οι δήμιοί του. Ανέβηκαν στο δασωμένο απόκρημνο «Κακοβούνι». Εκεί τού έδωσαν θάνατο σκληρό.

………Όταν σ’ ένα χρόνο ανεσύρθηκαν τα σώματα των αδικοσκοτωμένων, βρέθηκε και το σώμα τού π. Παναγιώτη. Είχε επτά τραύματα από μαχαίρι.

***

Ἐπιμέλεια κειμένου:  « Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο »

Πηγή το βιβλίο: “Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1941-1949″. 

Γι' αὐτό, τῶν ἱερέων ποὺ ἐμαρτύρησαν γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος τους,  ἄς εἶναι ἡ μνήμη αἰωνίᾳ.