ΕΠΙΔΗΜΙΕΣ-ΠΑΝΔΗΜΙΕΣ

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΟΤΑΝ ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΠΑΝΩΛΗΣ ΕΠΛΗΞΕ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

,

.

Το θαύμα τού Αγίου Σπυρίδωνα όταν επιδημία πανώλης έπληξε την Κέρκυρα.

.

……….Γύρω στα 1629-30 μ. Χ. μία καινούργια δοκιμασία έπληξε το νησί τής Κέρκυρας. Αρρώστια μεταδοτική και θανατηφόρα το κτύπησε, αυτή την φορά χωρίς διάκριση και έλεος. Ήταν πανώλης (πανούκλα). Άνδρες και γυναίκες, νέοι και γέροι, πλούσιοι και πτωχοί προσβάλλονταν καθημερινά από την επάρατη νόσο και πέθαιναν τόσο στην πόλη, όσο και στην ύπαιθρο, τα χωριά.

……….Η διοίκηση τού νησιού με τα πρώτα κρούσματα έσπευσε να ψηφίσει και να διαθέσει ένα τεράστιο ποσό, γιά να περιορίσει την εξάπλωση τής αρρώστιας. Άδικα όμως αγωνιζόταν. Σε λίγο καιρό η ωραία Κέρκυρα πήγαινε να ερημώσει. Τα καταστήματα τόσο στην πόλη, όσο και στα μεγάλα κέντρα είχαν κλείσει. Η αγορά νεκρώθηκε. Οι δρόμοι άδειασαν. Μονάχα μερικά κάρα συρόμενα από άλογα, μετέφεραν το μακάβριο φορτίο με τις σορούς έξω από την πόλη, για να ταφούν σε ομαδικούς τάφους. Εικόνα τραγική παρουσίαζε ολόκληρο το νησί.

……….Κάποια μέρα στην συμφορά αυτή την κοσμογονική ο πιστός και πονεμένος λαός παρά τις συστάσεις των ιατρών να αποφεύγει τον συνωστισμό, τόλμησε και έσπευσε να κατακλύσει τον ιερό ναό τού αγίου και με συντριβή ψυχής και δάκρυα καυτά να ικετεύσει την μεσιτεία του.

……….Και η σωτηρία δεν άργησε. Προσφέρθηκε γρήγορα και πλούσια.

……….Ο ιστορικός τής Κέρκυρας Ανδρέας Μάρμορας που ζούσε εκείνη την περίοδο, μάς περιγράφει, πώς η τρομερή επιδημία, παρά την έλλειψη σχετικών φαρμάκων, σε λίγο περιορίστηκε στο ελάχιστο και μέχρι την Κυριακή των Βαΐων σταμάτησε τελείως. Όλες τις νύκτες κατά τις οποίες η πόλη δοκιμαζόταν από την αρρώστια, πάνω από τον ναό τού αγίου φαινόταν κάτι σαν φως μιάς υπερκόσμιας κανδήλας. Ήταν το σημάδι ότι ο άγιος αγρυπνούσε και φρουρούσε τον λαό του. Έτσι το εξήγησαν οι πιστοί. Το φως το έβλεπαν συνέχεια οι νυχτερινοί σκοποί των φρουρίων.

……….Η τρομερή αυτή επιδημία, η πανώλης, παρουσιάστηκε και δεύτερη φορά στην Κέρκυρα μετά από σαράντα περίπου χρόνια, το 1673 μ. Χ. Και πάλι η αρρώστια ξαπλώθηκε γρήγορα σε πόλεις και χωριά. Τα κρούσματα υπήρξαν πάμπολλα. Το δρεπάνι τού θανάτου θέριζε καθημερινά έναν μεγάλο αριθμό από τους κατοίκους.

……….Στις παρακλήσεις τού λαού του, ο θαυματουργός άγιος έσπευσε να ανεβάσει και πάλι στον θρόνο τής θείας Μεγαλωσύνης, την συντριβή και τα δάκρυα τού πιστού λαού μαζί με τα δικά του και να ικετεύσει γιά το ουράνιο έλεος και την σωτηρία του.

……….Τα λόγια τού Πνεύματος τού Θεού «[ …] ἐπικάλεσαί με ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώς σου καὶ ἐξελοῦμαί σε, καὶ δοξάσεις με» (Ψαλμ. (49) μθ’, 15), βρήκαν και στην περίπτωση αυτή πλήρη την εφαρμογή τους. Στις ικεσίες τού θείου ιεράρχη και τού μετανοημένου λαού, η απάντηση δεν άργησε να δοθεί.

……….Τα κρούσματα ημέρα με την ημέρα ελαττώθηκαν στο ελάχιστο και τις τελευταίες μέρες τού Οκτωβρίου σταμάτησαν απότομα. Και αυτή την φορά στην κορυφή τού καμπαναριού επί τρείς νύχτες έβλεπαν οι πιστοί ένα σταθερό φως, και μέσα σ’ αυτό το υπερκόσμιο φως, τον θαυματουργό άγιο να αιωρείται και μ’ έναν Σταυρό στο χέρι να καταδιώκει ένα κατάμαυρο φάντασμα, την αρρώστια, που προσπαθούσε να αποφύγει τον άγιο και να σωθεί.

……….Η ευγνωμοσύνη και οι ευχαριστίες τού πιστού λαού υπήρξαν και πάλι μεγάλες. Με θέσπισμα τής Ενετικής διοικήσεως, καθιερώθηκε από τότε κάθε πρώτη Κυριακή τού Νοεμβρίου να γίνεται πανηγυρική και παλλαϊκή λιτάνευση τού ιερού Σκηνώματος, γιά να θυμάται ο λαός και ιδιαίτερα η νέα γενεά τον αληθινό και άγρυπνο προστάτη και Σωτήρα της.