……….Στις 22 Απριλίου 1827, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης τραυματίζεται εις την μάχην τού Φαλήρου και αποθνήσκει στις 23, έπειτα από πολύωρον αγωνίαν. Αι τελευταίαι του λέξεις ήσαν «Γλυτώστε την Αθήνα!» Εις τους παλαιούς συναγωνιστάς του, Γαρδικιώτην, Γρίβαν, και Χατζηπέτρον, είπε ολίγον προ τού θανάτου του : Συνέχεια ανάγνωσης Η ΘΑΝΗ ΤΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ-ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ἤ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ;→
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΤΟΡΘΩΣΕ – ΥΠΟ ΑΝΤΙΞΟΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ – ΝΑ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙ ΚΑΙ ΕΝΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ (1826)
……….[ ]Πώς να μην θαυμάσει κάποιος τον άνδρα ο οποίος κατόρθωσε να ενώσει τα άρρυθμα εκείνα στίφη εν μέσω τόσης αναρχίας και εναντιώσεως, και πώς να μην τραβήξει την προσοχή στην δική μας γενεά η αταραξία τής γενναίας του ψυχής, η οποία υπό το βάρος τόσων ευθυνών και κινδύνων, δεν έπαψε να έχει πεποίθηση στην μεγάλη της αποστολή, υψώνοντας την σημαία τής ενώσεως, ως την μόνη τής Ελλάδος σωτηρία. Όπως έγραφε και στον Κολοκοτρώνη «….Στρατηγὲ καὶ ἀδελφέ! (…) πρέπει νὰ δείξωμεν εἰς τοὺς Ἕλληνας καὶ εἰς τοὺς ξένους, ὅτι ὁ σκοπὸς τῆς ἑνώσεώς μας εἶναι τὸ κοινὸν τῆς Πατρίδος ὅφελος….». Συνέχεια ανάγνωσης ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΤΟΡΘΩΣΕ – ΥΠΟ ΑΝΤΙΞΟΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ – ΝΑ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙ ΚΑΙ ΕΝΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ (1826)→
Επιλεγμένο απόσπασμα από το βιβλίο τού Κ.ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ», εκδ.Ν.Πάσσαρη, 1867.
.
……….Την επομένη ημέρα τής μάχης τού Χαϊδαρίουκαι την επιστροφή των Ελλήνων στο στρατόπεδο τής Ελευσίνας, συνέβη κατά περίεργη σύμπτωση η πολυθρύλητη εκείνη συνάντηση τού Γεωργίου Καραϊσκάκη με τον Κιουταχή, πάνω στην Γαλλική Ναυαρχίδα η οποία ήταν ελλιμενισμένη έξω από το λιμάνι τού Πειραιά. Πρώτος είχε παρουσιασθεί σε σύσκεψη με τον Ναύαρχο Ρινύ ο Φαβιέρος, ο οποίος, με την άφιξη μετά από λίγο τού Κιουταχή και τού Ομέρ πασά, πείσθηκε κατόπιν αιτήσεως τού Γάλλου Ναυάρχου, να μην αποκαλύψει την παρουσία των τούρκων. Συνέχεια ανάγνωσης Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ ΚΑΙ ΚΙΟΥΤΑΧΗ (9/8/1826)→
Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΧΑΪΔΑΡΙ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ ΚΑΙ ΦΑΒΙΕΡΟΥ (6 και 8 Αυγούστου 1826)
Επιλεγμένο απόσπασμα από το βιβλίο τού Κ.ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ», εκδ.Ν.Πάσσαρη, 1867.
Μετά την ίδρυση τού στρατοπέδου στην Ελευσίνα, αναχώρησε στις 5 Αυγούστου το απόγευμα, όλη η συγκεντρωμένη δύναμη χωρίς αποσκευές (εἰς τὸ γελέκι, καθὼς ἔλεγαν στὴν Ἐπανάσταση), έχοντας μαζί τους εφόδια για τρείς ημέρες και στρατοπέδευσαν στον Χαϊδάρι. Η θέση αυτή βρίσκεται προς τα βορειοδυτικά τής Αθήνας, έχοντας απόσταση λιγότερη τής ώρας από την πόλη, και είχε μεν το μειονέκτημα να είναι κοίλη, αλλά συγχρόνως είχε το πλεονέκτημα ότι σ’ αυτήν βρισκόταν μεγάλος περιτειχισμένος κήπος και άφθονο νερό.
Charles Robert Cockerell, 1810-14, Αθήνα, άποψη τού τείχους των Αθηνών και τού τουρκικού νεκροταφείου.
