,
.
Πηγή: ἡ διδακτορικὴ διατριβὴ τοῦ Χρήστου Α. Κυριαζόπουλου
«Ἡ Θράκη κατὰ τοὺς 10ο – 12ο αἰῶνες, συμβολὴ στὴ μελέτη τῆς πολιτικῆς, διοικητικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς της ἐξέλιξης».
Ἡ πλέον ἐπικίνδυνη ἀλλά καὶ μεγαλύτερης διάρκειας πολεμικὴ ἐπιχείρηση τῶν Ρώσων στὰ ἐδάφη τῆς Θράκης ὑπῆρξε ἐκείνη ἡ ὁποῖα ξεκίνησε μὲ τὴν εἰσβολή τοῦ Ρώσου ἡγεμόνα Σφενδοσθλάβου στὴ Βουλγαρία τὸ 967 καὶ τελείωσε τὸ 971 μὲ τὴ συντριβὴ του ἀπό τὸν Ἰωάννη Τσιμισκῆ. Συνέχεια ανάγνωσης ΕΠΙΔΡΟΜΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ – ΡΩΣΟΙ
.
.
.Βασιλείου Παῒπαη – Διεθνολόγου
,Ἠ Βυζαντινὴ διπλωματία, ἕνας μοναδικὸς συνδυασμὸς συντηρητισμοῦ καὶ εὐελιξίας, ὑπερχειλίζουσας ὑπεροψίας καὶ ἐξαιρετικῆς ὀξυδέρκειας, ἐπιθετικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ καὶ πολιτικῆς γενναιοδωρίας, ἔπραξε, ὅ,τι ἦταν έφικτὸ γιὰ νὰ παρατείνῃ τὸν βίο τῆς αὐτοκρατορίας, ἀκόμα καὶ σὲ περιόδους ποὺ ἡ στρατιωτικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἐξαθλίωσις, τῆς καθιστοῦσε τὴν ἀποτελεσματικότητα ἀμφίβολη.
Σὲ μεγάλο βαθμὸ τὸ κατόρθωσε. Ἀσφαλῶς κανένας δὲν μπορεῖ νὰ μεμφθεῖ τοὺς Βυζαντινοὺς διπλωμάτες, ἐπειδὴ σὲ τελευταῖα ἀνάλυση δὲν διεδραμάτισαν ἀποφασιστικότερο ρόλο οἱ περίτεχνοι λόγοι τῶν πρέσβεων καὶ τῶν πολιτικῶν, ἀλλὰ ὁ κρότος τῶν κανονιῶν ποὺ γκρέμισαν τὰ τείχη τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Ἡ Ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία καθ’ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ὑπερχιλιετοὺς ἱστορίας της, ἦταν ὑποχρεωμένη νὰ ἐπιβιώνῃ σὲ ἕνα ἐχθρικὸ περιβάλλον. Ἡ ἄμυνα καὶ ἡ ἀντιμετώπισις τῶν ποικίλων ἐχθρικῶν φύλων, εἶχε ἀνατεθεῖ σὲ ὀργανωμένο στρατὸ καὶ στόλο. Ὅμως οἱ Βυζαντινοὶ ἀκόμα καὶ κατὰ τὶς περιόδους ποὺ αἰσθάνονταν στρατιωτικὰ ἰσχυροὶ προτιμοῦσαν νὰ χρησιμοποιοῦν τὸν πόλεμο μὲ φειδῶ. Συνέχεια ανάγνωσης Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΩΣ ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ
.
.
Τὸ 1274 πραγματοποιήθηκε στὴ Λυῶν τῆς Γαλλίας ἡ 14η Οἰκουμενικὴ ( γιὰ τὴν Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία ) Σύνοδος, ὅπου καὶ ἐπιτεύχθηκε ἡ πρώτη ἕνωσις τῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν μετὰ τὸ σχίσμα τοῦ 1054…
…Ἡ ἐπίσημη ὑποταγὴ τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ ἕνωσίς της μὲ τὴ Δυτικὴ, πραγματοποιήθηκε κατὰ τὴν τέταρτη συνεδρίαση, στὶς 6 Ἰουλίου, μὲ τοὺς Ἕλληνες ἀντιπροσώπους νὰ κάθονται δεξιὰ τοῦ πάπα.
Παρὰ τὶς διαβεβαιώσεις καὶ τῶν δύο πλευρῶν ὅτι ἡ ἀποδοχὴ τῶν παπικῶν ὅρων εἶχε γίνει χωρὶς νὰ ἀσκηθοῦν πιέσεις στὴν Ἑλληνικὴ πλευρᾶ, ἦταν διάχυτη ἡ ἐντύπωσις ὅτι κάτι τέτοιο δὲν ἵσχυε, ἀφοῦ ἡ ἀπειλὴ τοῦ Καρόλου τοῦ Ἀνζοῦ ἦταν σοβαροτάτη, ὅπως καὶ ἡ ἀνάγκη τοῦ Μιχαὴλ γιὰ μεσολάβηση τοῦ πάπα ὑπέρ του. Συνέχεια ανάγνωσης Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΛΥΩΝ
.,
.
.
……….Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἡ στάση τῶν ἱστορικῶν ἀπέναντι στὸν Μέγα Κωνσταντῖνο εἶναι ἀντιφατική. Γιὰ ἄλλους ὑπῆρξε μέγα αἴνιγμα ἤ στυγνὸς δολοφόνος καὶ καιροσκόπος, γιὰ ἄλλους δέ, τὸ μέγα θαῦμα τῆς ἱστορίας. Συνέχεια ανάγνωσης ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
.
Ὁ ὁπλισμὸς τοῦ πεζικοῦ - ὁ ὁπλισμὸς τοῦ ἱππικοῦ - τακτικὲς - ὅπλα ἰδιαίτερης σημασίας - στρατιωτικὲς ὁδηγίες – οἱ μισθοφόροι τὴν ἐποχὴ τοῦ Μαυρικίου, ἐπιδράσεις – συμπεράσματα.
.
……….Τὸ λεγόμενο «Στατηγικὸν» τοῦ Μαυρικίου, τὸ ὁποῖο χρονολογεῖται περὶ τὸ ἔτος 600, γράφτηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν αὐτοκράτορα Μαυρίκιο ἤ κάποιον στρατηγὸ του καὶ ἀποτελεῖ ἕνα θεμελιῶδες ἔργο γιὰ τὴ δομή, τὴν τακτική, τὸν ὁπλισμὸ καὶ ἄλλα στοιχεῖα τοῦ βυζαντινοῦ στρατοῦ. Συνέχεια ανάγνωσης Ο ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΟ «ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΝ» ΤΟΥ ΜΑΥΡΙΚΙΟΥ
.
.
..
Ὁ ὁπλισμὸς - ἡ τακτικὴ - οἱ πολιορκητικὴ τους τέχνη – περιγραφὲς μαχῶν – οἱ ἀβαρικές ἐπιδράσεις στὸν Βυζαντινὸ στρατό.
.
Ἕναν αἰῶνα μετὰ τὴ διάλυση τοῦ οὑννικοῦ κράτους, στὰ μέσα τοῦ 5ου αἰῶνος, οἱ Ἄβαροι ἦταν ἡ νέα ἀνερχόμενη δύναμις στὸν χῶρο τῆς ἀνατολικῆς καὶ τῆς κεντρικῆς Εὐρώπης. Συνέχεια ανάγνωσης Η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΤΩΝ ΑΒΑΡΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΠΗΓΕΣ (6ος -7ος ΑΙΩΝΑΣ)